Stjarnan - 01.04.1927, Síða 11

STJARNAN
59
MóÖirin: (stendur upp í skyndi og nær
i köku) “Hérna, taktu viö og steinþeg-
iðu svo, og flýttu þér að eta hana áöur
en hinir krakkarnir koma.”
BarniÖ: (við annaÖ barn) “Mamma
gaf mér köku.”
Yngra barniö: “Eg vil líka fá köku.”
Barnið: “Já, bara orgaðu, og þá gef-
ur mamma þér líka, þaö gerði eg, og þá
gaf hún mér.”
Hver bar hér sigur úr býtum? Óneit-
anlega barnið. Og hvað hafði það svo
upp úr því? Ekkert nema ilt eitt. Af
móðurinni lærði það ósannsögli, ósjálf-
stæði, óþolinmæöi og hugsunarleysi.
Sjálft æfðist það í óhlýðni, þverlyndi og
heimtufrekju.
Hvernig getur svo slík móðir ráðiS viö
barnið sitt þegar það vex upp, og hvaða
virðingu ætli aö það 'beri fyrir henni?
■Hverjar eru venjulega afleiðingarnar af
slíkri hugsunarleysis-meðferð á börnun-
um? Skömm, vonbrigöi og sorg fyrir
móöurina, tjón og spilling fyrir barnið!
“Kenn þeim unga þann veg, sem hann
á að ganga, og þegar hann eldist, mun
hann ekki af honum beygja.“ Orðskv. 22,
6.
fÞýtt úr Ev. S.)
ELLA SAMSON
3. KAPÍTULI.
Heitnkoman um jólin, tilfinningar móð-
urinnar og tóbak föðursins.
“Hér er hún, kona! Gættu nú vel að,
hvort þér finst hún vera nokkuð lík því
að vera geggjuð.”
“Geggjuð? Hvað meinar pabbi?” Þetta
var alveg ný athugasemd um hana og
kom á svo óvart, að hún vissi varla hvern-
ig hún átti að snúa sér.
Frú Samson hafði ákveðið að láta Ehu
ekki vita neitt um allar þær samræður
é