Litli Bergþór - 01.12.2015, Blaðsíða 29

Litli-Bergþór 29
var beðin um að spila við athöfn í Strandar-
kirkju og bað Braga um að koma með og vera
forsöngvari. Í kirkjunni voru Þjóðverjar, sem
spurðu hana eftirá hvaða frábæri tenór þetta
væri, sem hefði sungið einsöng og var sagt að
hann væri bóndi úr Biskupstungum. Þeir héldu
að hann væri atvinnumaður.
L-B: Kom aldrei til greina að þú færir í
söngnám Bragi?
Bragi: Nei, það voru nú ekki svo margir
möguleikar til þess þá. Það hvarflaði
aldrei að mér, ég hafði bara gaman af því
að syngja í góðra vina hóp. Svo söng ég í
Skálholtskórnum í 50 ár með einhverjum
hléum.
L-B: Hvernig kynntust þið Halla?
Bragi: Höllu kynntist ég á balli í Þinghúsinu
hérna á Vatnsleysu segir Bragi og brosir. Halla
var þá í heimsókn hjá vinkonu sinni, sem var
að vinna á Rauðakrossheimilinu í Laugarási
og árið eftir, 1956, vann hún þar sjálf.
Við fluttum svo heim að Vatnsleysu 1960, það var ekki um annað að ræða en koma heim, vildum ekki
láta jörðina grotna niður. En það var enginn leikur að koma inn í gamalgróið sveitaheimili fyrir unga
Reykjavíkurstúlku eins og Höllu.
Faðir minn bjó með okkur meðan hann lifði, í 14 ár. Síðast var hann með 3 kýr og fjárbúskap til 1974 en móðir
mín bjó hjá okkur þar til hún lést árið 1986.
Við vorum lengst af með 10-20 kýr, lítið af sauðfé fyrst, en komumst í 150 kindur.
Miðjan úr fjósinu er gömul, en það var byggt við lausagöngufjós og síðan 6 básar til viðbótar og árið 1991-92
var útbúin lausaganga þar sem gamla hlaðan var. Þá var kúnum fjölgað upp í 30 að við bættum geldneytum. Við
hættum mjólkurframleiðslu eftir fráfall Þorsteins okkar 1996, en vorum áfram með geldneyti.
Við byrjuðum í eggjaframleiðslu fljótlega eftir að við byrjuðum að búa hér og vorum í því í 20-30 ár. Það var
lengi ein helsta tekjulind okkar. Við seldum eggin suður í verslanir og víðar, jafnvel til Vestmannaeyja.
Svo tókum við þátt í Bændaskógaverkefninu og plöntuðum milli 50-60 þúsund plöntum hér í hlíðina og inn við
Fosslæk í 30-40 ha.
Búskaparhættir voru frumstæðir í uppvextinum. Lengi var slegið með orfi og ljá inn með gili og áveiturnar. Á
vorin var hleypt vatni á þær úr tjörnunum. Kýr átu það hey vel.
Ég sló með hestasláttuvél fyrst, svo með traktor þegar fyrsti traktorinn kom 1954, Ferguson. En áfram var snúið
með hestum. Ég var 18 ára síðasta árið sem ég batt í bagga, árið 1953. Eftir það komu vagnar og dráttarvélar og
nútíma búskapur tók við.
Nú er Halla komin og blaðamaður Litla-Bergþórs snýr sér að því að spyrja hana um ætt og uppruna.
Halla: Ég er fædd á Grettisgötunni í Reykjavík, í húsi sem móðurafi minn byggði. Þegar ég var 14 ára fluttum
við í Hlíðarnar.
Foreldrar mínir voru Bjarni R. Jónsson, f. 1905, forstjóri hjá G. J. Fossberg Vélaverlsun í 60 ár og Kristrún
Elísabet Haraldsdóttir, f. 1904. Við erum tvær systur, eldri systir mín heitir Valgerður Gröndal og er fjórum
árum eldri en ég, fædd 1934 og svo misstu þau dreng, sem dó í fæðingu.
Faðir minn var ættaður úr Dýrafirði, Jón faðir hans var smiður og skipstjóri þar, en flutti til Reykjavíkur 1929.
Dæturnar Ragnheiður, Inga Birna og Kristrún í garðinum á Vatnsleysu á rétta-
daginn 2010.