Morgunblaðið - 17.09.2018, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2018
✝ Gunnar BergBjörnsson
fæddist 26. nóv-
ember 1938 í
Reykjavík. Hann
lést 5. september
2018.
Foreldrar hans
voru Bergþóra
Steinsdóttir og
Björn Kristjánsson.
Bróðir Gunnars
er Steinar Berg
Björnsson.
Fyrri kona Amalía Sverr-
isdóttir, börn þeirra: Greta,
Sverrir, lést á þriðja ári, og and-
vana fæddur drengur.
Seinni kona er Sigrún Jó-
hannesdóttir, sonur
þeirra er Björn
Berg, maki Tinna
Þorsteinsdóttir,
synir þeirra eru
Eyjólfur Berg og
Þorsteinn Berg.
Barn með Hönnu
Láru Einarsdóttur
er Gunnar Berg,
maki Þórhildur
Baldursdóttir.
Ævistarf Gunn-
ars var flug. Hann starfaði hjá
Flugfélagi Íslands og síðar
Flugleiðum.
Útför hans fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 17. september
2018, klukkan 13.
Við kveðjum kæran vin, Gunn-
ar Berg Björnsson, er féll frá eftir
stríð veikindi fimmta þessa mán-
aðar. Kynni okkar Gunnars hóf-
ust árið 1982, þegar við reistum
okkur hús á torfunni í Frosta-
skjóli, og leiddu til náinnar vin-
áttu fjölskyldna okkar.
Gunnar rakti ættir sínar norð-
ur í land en ólst upp í Vesturbæn-
um á eftirstríðsárum. Þá var
þröngt um húsnæði í borginni og
því bjó fjölskyldan um tíma í
Kamp Knox. Ekki var mulið undir
drenginn og þegar skólaskyldu
lauk hvarf hann til starfa og réð
sig á togara. Með ráðdeild safnaði
Gunnar sér námseyri, en hann sá
að flugið geymdi mikil tækifæri
fyrir áræðna og framsækna
drengi. Gunnar lauk flugprófum
og tvítugur var hann kominn með
full atvinnuréttindi og réð sig til
Flugfélags Íslands. Flugið var
Gunnari ekki ástríða heldur vett-
vangur og hann var farsæll í
starfi, yfirvegaður og skjótráður
þegar svo bar undir. Gunnar naut
trausts og virðingar samstarfs-
manna og sat löngum í samninga-
nefndum og var formaður lífeyr-
issjóðs atvinnuflugmanna einhver
ár. Gunnar á verðugan sess í ís-
lenskri flugsögu en það er ann-
arra að gera því skil.
Vegna flugstarfa á Grænlandi
dvaldi Gunnar þar um hríð.
Grænland er land andstæðna sem
heilluðu hann og óblíð átök þar
sem reyndi á þrek og þrautseigju
voru Gunnari hugleikin. Gunnar
bar mér bókina Hans en eskimo,
þar sem greinir frá svaðilförum
landkönnuða á nítjándu öldinni,
norður með vesturströnd Græn-
lands, í átt að heimskauti. Þessa
bók mun ég í minningu Gunnars
færa Norðurslóðasafninu á Akur-
eyri á næstu dögum.
Gunnar var pólitískur og ein-
arður íhaldsmaður; menn áttu að
hafa frelsið en bera skyldur og
svara ábyrgð. Forsjárhyggja og
óumbeðinn erindrekstur fór gegn
lífsskoðun hans. Að ráða vilja var
hans aðal. Hann var ódeigur í bar-
áttunni ef því var að skipta. Um
miðjan aldur var áfengisneyslan
orðin honum helsi svo hann brá
Bakkusi í fangbrögðum. Til sjálf-
styrkingar sótti hann AA-fundi.
Þar fann hann samhljóm með öðr-
um sem var honum haldgott vega-
nesti. Gunnar fór ekki í mann-
greinarálit og mætti fólki
hispurslaus án allra fordóma.
Gunnar brá ekki vana og daglega,
í áratugi, mætti hann í Kaffivagn-
inn í morgunkaffi og þar sátum
við við háborðið ásamt kaffi-
drykkjubræðrum þar sem málin
voru rædd og krufin af andans
dýpt blandað flími. Þessir
drykkjubræður okkar þakka
Gunnari nú samfylgdina og minn-
ast hans af mikilli hlýju. Eftir
starfslok gafst Gunnari tími til
þess að sinna hugðarefnum. Þau
hjónin byggðu sér sumarhús und-
ir hlíðum Meðalfells þar sem þau
undu löngum við ræktun og veið-
ar. Eftir áföll breytti Gunnar lífs-
háttum, stundaði líkamsrækt og
sást ósjaldan á göngu um Vest-
urbæinn. Enn varð Gunnar fyrir
áfalli er hann greindist með alz-
heimer árið 2015. Við þær að-
stæður réðst hann í að ganga frá
málum sínum og tryggja velferð
fjölskyldunnar. Sjúkdómurinn
var óvæginn og fékk Gunnar dvöl
á Droplaugarstöðum í febrúar
2016. Við hjónin heimsóttum
Gunnar reglulega og minnumst
með þakklæti og virðingu þeirrar
alúðar sem starfsfólk sýndi vini
okkar.
Fjölskyldu Gunnars, Sigrúnu
konu hans og börnum, vottum við
samúð og biðjum þeim blessunar.
Að leiðarlokum þakka ég Gunnari
fyrir heila vináttu og að hafa átt
trúnað hans og traust. Á bauta-
stein minninganna sýnast fara vel
vísuorð skáldsins Einars Bene-
diktssonar:
Vilji er allt sem þarf.
Hvíl í friði, vertu kært kvadd-
ur.
Kristján Stefánsson.
Látinn er nú góður vinur og
samstarfsfélagi til 45 ára eftir erf-
ið veikindi. Hans er sárt saknað
þótt ekki hafi verið hægt að hafa
mikil bein samskipti nokkur ár nú
vegna veikinda hans. Gunnar var
af annarri kynslóð íslenskra at-
vinnuflugmanna og kom til starfa
um 1960 þegar flugið tók að vaxa
og dafna. Hann byrjaði að fljúga í
síldarleit áður en hann fór í far-
þegaflug hjá Flugfélagi Íslands,
sem hann gerði að ævistarfi. Þar
átti hann farsælan og áfallalausan
feril í tæplega 40 ár. Leiðir okkar
lágu saman vorið 1973. Ég sem
nýr maður og hann sem nýr flug-
stjóri í innanlandsfluginu. Vorum
við þar saman í átta ár og önnur
átta ár á Boeing 727. Gunnar var í
áhöfn fyrstu íslensku þotunnar
sem kom til Flugfélags Íslands
vorið 1967 og er hann sá síðasti úr
þeim hópi sem kveður. Það gaf oft
á bátinn hjá honum í innanlands-
fluginu en hann „sótti sjóinn fast“
og var lítið fyrir að „klára ekki
túrinn“. Á þessum tíma var minna
um aðflugstæki bæði um borð og
á jörðu niðri. Ekki mun ég setja
neinar sögur af einstaka flugferð-
um hans enda leiddust honum all-
ar sjálfshetjusögur manna. Þegar
hann var yngri hugnaðist honum
ekki að vera í bóklegu námi og var
kominn á togara 14 ára. Hann
byrjaði að læra flug 17 ára og tók
gagnfræðapróf síðar vegna kröfu
um að flugstjórar hefðu það.
Kjaramál voru honum ofarlega í
huga og á hann heiðurinn af
mörgu góðu í samningi stéttar-
innar ásamt öðrum. Í stuttu máli
var mottó hans fyrri hluta ferils-
ins í kjaramálum „meiri pening“
en á síðari „tryggingar og eftir-
laun“. Þá var hann orðinn formað-
ur Eftirlaunasjóðs FÍA til nokkra
ára. Gunnar ólst upp í bragga-
hverfinu Camp Knox við hörð
kjör og mótaði það karakter hans.
En þar ríkti harkan ein á hans
uppvaxtarárum hans og hitti ég
stundum æskufélaga hans, t.d.
Badda úr Eyjabókum Einars
Kárasonar og fleiri, og gat ég þá
skilið Gunnar betur. Hann var
snjall í viðskiptum og fannst að
menn ættu að bjarga sér sjálfir,
byrja á því snemma en ekki liggja
uppá foreldrum í heimahúsum.
Eftir miðjan aldur keypti hann
t.d. íbúðir og gerði upp og seldi
ásamt öðru sem rak á fjörurnar í
viðskiptalífinu og gaf af sér. Eins
og ég sjálfur upplifði var hann
snöggur á vígvöllinn til hjálpar ef
hallað var á hans menn og dró
ekki af sér þar til mál voru til
lykta leidd. Í mörg ár höfum við
báðir verið hóp sem hittist í morg-
unkaffi. Þar koma saman menn úr
öllum áttum, gamlir kollegar okk-
ar úr fluginu, lögmenn, sjómenn,
lögreglumenn kaupmenn og fleiri,
til að ræða málin. Við erum flest-
allir hægri sinnaðir og svo nokkr-
ir hinna og er þar glatt á hjalla.
Gunnar hafði þar sitt fasta sæti
við borðið meðan hann gat, og er í
dag saknað þarna.
Árni G. Sigurðsson.
Gunnar Berg
Björnsson
✝ Kristín Hólm-fríður
Tryggvadóttir
fæddist á Dalvík
14. ágúst 1936.
Hún lést 9. sept-
ember 2018.
Kristín tók stúd-
entspróf frá
Menntaskólanum á
Akureyri 17 ára
gömul árið 1954;
lauk kennaraprófi
frá Kennaraskóla Íslands 1955
og námi í forspjallsvísindum
frá Háskóla Íslands sama ár.
Kristín var í námi í námsefn-
isgerð við Kaliforníuháskóla í
Berkeley í Bandaríkjunum árið
1974. Hún tók þátt í fjölda
námskeiða hérlendis og erlend-
is í kennslufræðum, námsefn-
isgerð og skólastjórnun. Krist-
ín var kennari við Skóla Ísaks
Jónssonar 1955-56; við Flata-
skóla 1958-59; við Lækjarskóla
1959-61 og við Öldutúnsskóla
1961-78.
Kristín var námsstjóri í sam-
félagsfræði við skólarann-
sóknadeild menntamálaráðu-
neytisins 1975-76. Hún samdi
og endurskoðaði námsefni hjá
menntamálaráðuneytinu 1972-
80; var fræðslufulltrúi BSRB
1978-83; var deildarstjóri á
Fræðsluskrifstofu Reykjaness
þingi. Fyrri ritstörf Kristínar:
Námsbækur í samfélagsfræði
fyrir grunnskólanemendur;
handbækur fyrir kennara, ít-
arefni og vinnublöð í sam-
félagsfræði í samvinnu við
starfshóp; þýðingar á barna-
bókum, m.a. fyrir Bókaútgáf-
una Sögu og umsjón með út-
gáfum á vegum BSRB, s.s.
Handbók BSRB, Hvað er vísi-
tala? og Vinnustaðurinn í
brennidepli.
Kristín var gift Hauki Helga-
syni, f. 24.7. 1933, skólastjóra.
Börn þeirra eru Helgi Jóhann,
f. 11.12. 1956, kennari, stjórn-
málafræðingur og ljósmyndari;
Unnur Aðalbjörg, f. 10.7. 1958,
verkakona, og Alda Margrét, f.
18.2. 1963, formaður Félags líf-
eindafræðinga. Hálfbróðir
Kristínar samfeðra er Ragnar,
f. 8.9. 1932, starfsmaður KEA.
Albróðir Kristínar er Jóhann, f.
11.12. 1938, flugstjóri. For-
eldrar Kristínar: Tryggvi
Kristinn Jónsson, f. 3.11. 1906,
d. 20.12. 1991, frystihússtjóri á
Dalvík, og Jórunn Jóhanns-
dóttir, f. 8.8. 1906, d. 13.12.
1990, húsmóðir.
Síðustu ár dvaldi Kristín á
Hrafnistu í Hafnarfirði en
þrátt fyrir erfiðan gigt-
arsjúkdóm í fingrum og fótum
handritaði hún fjölda greina til
birtingar í Morgunblaðinu og
opin bréf til ráðherra um stöðu
aldraðra á dvalar- og hjúkr-
unarheimilum.
Útför Kristínar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 17.
september 2018, klukkan 15.
1984-86; var við
dagskrárgerð hjá
RÚV 1980-86 og
skólastjóri í Sel-
ásskóla frá 1986-
96. Kristín var for-
maður Félags
barnakennara á
Reykjanesi 1972-
76; í stjórn Sam-
bands íslenskra
barnakennara og
síðar Sambandi
grunnskólakennara1974-80; í
stjórn Kennarasambands ís-
lands og fyrsti formaður skóla-
málaráðs 1980-82. Kristín var í
stjórn BSRB 1976-82; í stjórn
Bréfaskólans 1978-83; í fram-
kvæmdaráði Stjórnunarfélags-
ins 1981-82 og fulltrúi í sam-
ráðsnefnd BSRB við
ríkisstjórnina 1978-82. Kristín
var formaður kjaranefndar Fé-
lags skólastjóra og yfirkennara
1988-90 og varaformaður sama
félags frá 1990.
Kristín var varaþingmaður
Alþýðuflokksins á Reykjanesi
1983-86; fulltrúi Alþýðuflokks-
ins á þingi SÞ í New York
1983;
Þegar Unnur A. Hauksdóttir
tók sæti á Alþingi sem vara-
þingmaður fyrir Vestfjarða-
kjördæmi urðu þær fyrstu
mæðgur sem sætið höfðu á Al-
Gömlu minningarnar eru
dýrmætur fjársjóður.
Við Kristín kynntumst fyrir
54 árum, þegar ég gerðist
kennari í Öldutúnsskóla í Hafn-
arfirði. Þar var hún kennari og
eiginmaður hennar, Haukur
Helgason, skólastjóri. Skólinn
var ungur, hafði aðeins starfað í
þrjú ár og árlega bættist við
einn árgangur svo nemendum
fjölgaði um ca. 100, eða fjórar
bekkjardeildir. Það kallaði sí-
fellt á fleiri kennara og flestir
komu til starfa beint úr námi,
ungir og ferskir og tilbúnir að
læra meira.
Skólastjórahjónin voru sam-
taka um að hlúa að bæði kenn-
urum og nemendum með marg-
víslegum hætti. Við urðum
nánir vinir, nánast eins og ein
stór fjölskylda, og lærðum
hvert af öðru og unnum saman
að velferð nemendanna. Kristín
var glöð og heillandi persóna
sem smitaði okkur hin af starfs-
gleði. Henni var umhugað um
að koma með nýjar og betri
starfsaðferðir og vinna við gerð
nýs kennsluefnis. Vinnu-
tímarnir voru ekki taldir. Þeir
voru margir – og í sameiningu
uppskárum við góðan starfs-
anda, fúsleika og góðan náms-
árangur og starfsgleði nemenda
okkar.
Kristín og Haukur opnuðu
líka heimili sitt fyrir okkur, svo
við vorum mörg sem komum til
þeirra sem fjölskylduvinir og
sáum líka myndarskap Krist-
ínar á heimilinu og umhyggju
fyrir börnunum.
Samstarf okkar Kristínar
stóð í 11-12 ár. Fyrstu starfsár
ævinnar eru mikilvæg og Krist-
ín átti ríkan þátt í að gera mig
að betri kennara og betri sam-
starfsmanni.
Kristín átti síðar eftir að
sinna ýmsum störfum og varð
skólastóri í Árbæjarhverfi í
Reykjavík til starfsloka.
Í meira en hálfa öld hefur
vináttan haldist þó að öldu-
gangur hafi vissulega orðið á
lífsferlinum. Kristín háði glímu
við Bakkus frá miðjum aldri,
sem varð í senn til að knýta
okkur nánari vináttuböndum og
til að minnka samband okkar.
En traust vinátta entist til hins
síðasta, þrátt fyrir búsetu okk-
ar sitt í hvorum landshluta. Ég
heyri fyrir mér gleðitóninn í
rödd hennar þegar ég hringdi
eða kom í heimsókn.
Að leiðarlokum er ég full
þakklætis fyrir samfélag og
vináttu Kristínar og fyrir allt
sem ég lærði af henni.
Guð blessi Helga, Unni, Öldu
og fjölskyldur þeirra og gefi
þeim gleði í góðu minningunum.
Vertu Guði falin að eilífu,
kæra vinkona.
Stína Gísladóttir.
Kveðja frá Selásskóla.
Í dag kveðjum við góða konu.
Vorið 1986 var ákveðið að
reisa nýjan skóla í Seláshverfi –
Selásskóla og var Kristín ráðin
til að stýra hinum nýja skóla
sem þá var bara hola í jörðu.
Hóf Kristín þegar undirbúning
að skólastarfinu og var hún bú-
in að manna allar stöður innan
skólans þá strax um vorið.
Kristín var sterkur stjórn-
andi og mikill skólamaður. Hún
var lífsglöð og kát og gaman að
vera með henni. Hún var metn-
aðarfull og áhugasöm og hafði
brennandi áhuga á öllu er við-
kom starfinu, nemendum og
skólanum, bæði utan húss og
innan.
Í stjórnartíð hennar byggðist
Selásskóli upp og stækkaði og
voru þeir æði margir fundirnir
sem fóru í að fylgjast með
hönnun skólans og benda á það
sem betur mætti fara, en ekki
fékk hún alltaf það sem hún
vildi.
Kristín var meðal frum-
kvöðla í mótun og uppbyggingu
á nýju námsefni og naut skóla-
starfið þess. Lagði hún meðal
annars ríka áherslu á þema-
vinnu og voru mörg og stór
verkefni unnin í hennar stjórn-
artíð. Kennsla hennar í ræðu-
mennsku var vel þekkt út fyrir
veggi skólans og þar lærðu
nemendur að koma fram og tjá
sig um hin ýmsu dægurmál,
ýmist með eða á móti.
Nú er vegferð Kristínar lokið
hér og hún lögð af stað inn í
Draumalandið þar sem hennar
bíða ný verkefni og ný ævintýri.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Fyrir hönd Selásskóla,
Anna Guðrún Jósefsdóttir.
Kristín Hólmfríður
Tryggvadóttir
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
HARALDUR GÍSLI SIGFÚSSON,
fv. leigubifreiðarstjóri
frá Stóru-Hvalsá, Hrútafirði,
Álfheimum 44, Reykjavík,
lést þriðjudaginn 11. september.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
fimmtudaginn 20. september klukkan 13.
Hreinn Haraldsson Ólöf Erna Adamsdóttir
Hanna Dóra Haraldsdóttir Bjarni Jón Agnarsson
Sigfús Birgir Haraldsson Hanna Jóhannsdóttir
barnabörn og fjölskyldur þeirra
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HAUKUR OTTERSTEDT
lést á hjúkrunarheimilinu Eir aðfaranótt
sunnudagsins 16. september.
Hanna Margrét Otterstedt
Guðrún Kolbrún Otterstedt
Lena Kristín Otterstedt
Steinunn Erna Otterstedt
tengdasynir, barnabörn og barnabarnabörn
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUNNAR BERG BJÖRNSSON
flugstjóri,
verður jarðsunginn frá Neskirkju
mánudaginn 17. september klukkan 13.
Sigrún Jóhannesdóttir
Björn Berg Gunnarsson Tinna Þorsteinsdóttir
Eyjólfur Berg Þorsteinn Berg
Gunnar Berg Gunnarsson Þórhildur Baldursdóttir
Gréta Gunnarsdóttir
Linda og Elín Hjördís Haraldsdætur
Ástkær eiginmaður minn,
WILHELM VALBERG,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Bryndís Valberg