Morgunblaðið - 17.09.2018, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2018
✝ Þórdís Harð-ardóttir fædd-
ist í Reykjavík 22.
júní 1944. Hún lést
á líknardeild
Landspítalans 9.
september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Hörður
Bjarnason frá
Stóru-Mástungu,
Gnúpverjahreppi,
f. 18. febrúar
1920, d. 22. ágúst 2004, og Að-
alheiður Ólafsdóttir frá Vind-
heimum í Tálknafirði, f. 4. jan-
úar 1926, d. 26. september
2017.
Þórdís ólst upp við almenn
sveitastörf í Stóru-Mástungu.
Hún var elst sex systkina en
kvæntur Sigurveigu Sigurðar-
dóttur. Saman eiga þau tvær
dætur, Þórdísi Evu og Heklu
Rún.
Þórdís giftist Rúnari Sig-
urðssyni lögreglumanni og
saman eignuðust þau tvær
dætur. Eldri dóttir Þórdísar er
Laufey, f. 12. október 1972.
Laufey er flugfreyja og gift
Hjalta Vigfúsi Hjaltasyni.
Saman eiga þau dótturina
Guðrúnu Maríu. Yngri dóttir
Þórdísar er Sigurlaug Rúna, f.
31. janúar 1979. Sigurlaug er
kennari og gift Stefáni Karls-
syni. Saman eiga þau þrjá
syni; Kristófer, Rúnar og Ingi-
mar. Þórdís og Rúnar slitu
samvistum.
Þórdís giftist síðar Þórði
Haraldssyni, en hann er látinn.
Eftirlifandi sambýlismaður
Þórdísar er Aðalsteinn Blön-
dal.
Þórdís verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju í dag, 17.
september 2018, klukkan 13.
þau eru Jóna Sig-
urbjörg, f. 24. júlí
1945, Ólöf Unnur,
f. 10. febrúar
1947, Jóhanna, f.
6. apríl 1948,
Hulda, f. 16. mars
1955, d. 8. janúar
2004, og Bjarni, f.
4. ágúst 1956.
Þórdís var í
Ásaskóla og Hér-
aðsskólanum á
Laugarvatni. Hún starfaði
lengst af í Sakadómi og hjá
Lögregluembættinu.
Elstur barna Þórdísar er
Hörður Lúðvíksson, f. 9. októ-
ber 1969, en faðir hans var
Lúðvík Vignir Ingvarsson.
Hörður er málarameistari og
Ástkær móðir okkar er látin
eftir stutta baráttu við veikindi.
Hún skilur eftir sig stórt skarð og
munum við sakna góðu samveru-
stundanna, jákvæðni hennar, orku
og gleði. Hún tók öllum vinum
okkar mjög vel, bauð iðulega upp
á veitingar og spáði í bolla þegar
sá gállinn var á henni.
Mamma var full af kærleika,
bóngóð og passaði vel upp á fólkið
sitt. Hún var afskaplega úrræða-
góð, handlagin og með græna
fingur sem nutu sín vel í sumarbú-
staðnum. Henni þótti óendanlega
vænt um barnabörnin sín, sem
munu minnast hennar með gleði
og söknuði. Mamma hafði afskap-
lega þægilega nærveru og lagði
sig alla fram um að láta fólki í
kringum sig líða vel.
Henni var alltaf mjög umhug-
að um velferð annarra. Okkur er
minnisstætt þegar yngsta dóttir-
in var ólétt að kljást við of háan
blóðþrýsting. Hún bauð stórfjöl-
skyldunni í helgarsteik, en af
hugulsemi við dótturina ákvað
hún að sleppa öllu sem haft gæti
áhrif á blóðþrýstinginn, þar með
töldu kryddi og öðru bragðbæt-
andi. Steikin var ekkert sérstök,
en að sama skapi hélst blóðþrýst-
ingurinn í skefjum. Fleiri
skemmtilegar sögur eru til af
hugulsemi mömmu, sem ylja okk-
ur og kalla fram bros í söknuðin-
um, en þær eiga það sameiginlegt
að vera lýsandi fyrir góðmennsku
hennar og hjartahlýju.
Við syrgjum elsku mömmu
okkar, en minnumst jafnframt eft-
irfarandi orða úr Spámanninum:
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Hvíl í friði, elsku mamma.
Hörður, Laufey og Sigurlaug.
Nú er hún Dísa farin – of fljótt
myndu margir segja en okkur er
ekki lofað neinu í upphafi. Ég
þekkti Dísu alls ekki mikið og
hafði heldur ekki þekkt hana lengi
þegar hún kvaddi eftir stutta en
erfiða sjúkdómslegu. Ég hefði al-
veg viljað kynnast henni miklu
betur. En kynni fólks verða ekki
metin eftir lengd, heldur skipta
gæðin mestu máli. Ég sá Dísu
fyrst í fermingarveislu og tók
strax eftir þessari brosmildu,
glæsilegu og einkar fallega
klæddu konu og komst þá að raun
um að þarna var komin vinkona
bróður míns sem ég hafði heyrt af
en ekki hitt. Þegar Dísa og Steini
kynntust var hann orðinn ekkju-
maður og Dísa var líka ein á báti.
Þau náðu fljótlega vel saman,
áhugamálin voru svipuð, þ.e.
ferðalög innan lands og utan. Þótt
árin þeirra saman yrðu ekki mörg
voru þau notuð vel. Steini keypti
sér lítið en fullkomið hjólhýsi og
þau voru dugleg að ferðast um
landið með það í togi eða fara í
tjaldútilegu í Þórsmörk. Utan-
landsferðirnar urðu allnokkrar, sú
síðasta til Madeira síðastliðið vor.
Þau undu sér líka vel í sumarbú-
stað Dísu þar sem Steini dyttaði
að ýmsu og smíðaði kassa til að
rækta nytjajurtir af ýmsu tagi en
Dísu fannst mikilvægt að borða
hollt og lífrænt. Bæði voru þau,
Steini og Dísa, flink í höndunum
og það mátti til að mynda sjá á
smekklegum klæðnaði Dísu og
öllu í kringum þau. Þau voru dug-
leg að hreyfa sig, gengu og syntu
þar til heilsa Dísu leyfði ekki leng-
ur.
Nú er komið að kveðjustund og
bróðir minn aftur í sárum. Við
Palli vottum Steina og fjölskyldu
innilega samúð. Fjölskyldu Dísu
sendum við samúðarkveðjur.
Þórunn Blöndal.
Kær vinkona mín er fallin frá
eftir stutt og erfið veikindi. Það er
ekki sjálfgefið að okkur muni
hlotnast góð heilsa eða langlífi,
þess vegna skiptir máli að rækta
góð sambönd. Ótímabært andlát
Dísu veldur mikilli sorg. Hún var
einstök kona, jákvæð, listræn,
hjálpsöm, trú og trygg. Dísa var sú
vinkona sem alltaf var gaman að
hitta. Hún hafði létta lund og var
jafnan meira uppörvandi en letj-
andi og var alltaf hrein og bein-
.Hún stóð sig vel í þeim störfum
sem hún tók sér fyrir hendur, enda
kom hún vel fyrir, og var jafnframt
dugleg, útsjónarsöm og fylgin sér.
Þótt lífið hafi ekki alltaf borið hana
á höndum sér vann hún vel úr sín-
um málum og stóð sig eins og
hetja. Það var aðdáunarvert hvað
hún tók veikindum sínum með
æðruleysi og jákvæðni og ætlaði
sér alltaf að sigra. Hún hélt reisn
sinni til síðasta dags. Ég á henni
mikið að þakka fyrir þann góða og
skemmtilega tíma sem við áttum
saman. Á svona stundu er ómet-
anlegt að geta yljað sér við góðar
og glaðar minningar liðinna ára.
Elsu Dísa, þú fórst allt of fljótt
frá okkur en eftir lifa minningar
um góða konu sem deildi með okk-
ur gleði, björtu brosi og hæfileik-
um.
Ég kveð þig með þakklæti fyrir
vináttu þína og trygglyndi alla tíð.
Hvíl í friði við hið eilífa ljós.
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast engla tala
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt, svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Fjölskyldu og sambýlismanni
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Kristín Ásgeirsdóttir.
Þórdís
Harðardóttir
✝ Doris Jellefæddist í Nim-
tofte í Danmörku
12. október 1928.
Hún lést á Land-
spítala Fossvogi 9.
september 2018.
Foreldrar Dor-
isar voru Einar
Jelle, f. 22.12. 1900,
d. 1.7. 1969, og
Olga (Poulsen)
Jelle, f. 26.6. 1902,
d. 13.12. 1972. Börn þeirra voru;
Godtfred, f. 1925, d. 2006, Poul,
f. 1927, Eric, f. 1929, Jytte, f.
1931, Svend, f. 1932, Ása Katrín,
f. 1934, d. 2007, Inge, f. 1936,
Bente, f. 1937, Hugo og Finn, f.
1940, d. 1940, Karl, f. 1942.
Eiginmaður Dorisar var Sím-
on Ingvar Konráðsson málari, f.
17.6. 1919, d. 29.9. 2008. Gengu
þau í hjónaband á þrítugsafmæli
Símonar 17. júní 1949. Doris
eignaðist tvíburadrengi fyrir
hjónaband. Börnin voru: 1)
drengur Jelle, f. 1948, d. 1948. 2)
Paul Erik, f. 1948, d. 2005. Sím-
on ættleiddi Paul Erik og gekk
honum í föðurstað. Synir Páls
eru; Trausti og Júlíus Símon og
er eftirlifandi sambýliskona
Páls Guðrún Ragna Krüger og
synir þeirra eru Valgeir og
Bergþór. 3) Olga Karen Jelle, f.
með fjölskyldu sinni frá Nim-
tofte til Randers á Jótlandi. Elst
stúlkna í sínum systkinahópi tók
hún mikinn þátt í umönnun
þeirra sem yngri voru og hús-
verkum á annars stóru heimili.
Ung fór hún að heiman að vinna
fyrir sér ýmist í vist eða sem
„stuepige“ á vel stæðum heim-
ilum. Eitthvað kunni hún fyrir
sér í smurbrauði þó hún lyki
ekki formlegu námi. Í janúar
1948 fór hún til Íslands og vann
þá á heimili Úlfars Þórðarsonar
augnlæknis. Stuttu eftir kom-
una til landsins kynntust Doris
og Símon og tókust með þeim
ástir. Doris var heimavinnandi
húsmóðir allt þar til þau hjón
fluttu til Svíþjóðar árið 1969.
Þar sótti hún stutt nám í heima-
þjónustu og vann við það þar
ytra. Árið 1974 flutti fjölskyldan
aftur til Íslands og settist að í
Rjúpufelli 44 en þar bjó Doris
allt til æviloka.
Doris vann um stund sem
dagmamma og tók síðar upp
fyrri iðju og vann við heima-
þjónustu hjá Reykjavíkurborg
þar til hún settist í helgan stein.
Doris tók virkan þátt í Dansk
kvindeklub á Íslandi um tíma. Í
allmörg ár meðan Símon gegndi
stjórnarstörfum fyrir Málara-
félag Reykjavíkur tók Doris
virkan þátt í starfi félagsins.
Doris verður jarðsungin í dag
frá Fella- og Hólakirkju og hefst
athöfnin klukkan 13.
1950, synir hennar
eru Jón Símon, Pét-
ur Marinó og Heim-
ir. 4) Bryndís f.
1953, sonur Bryn-
dísar er Óðinn. 5)
Sigríður Guðrún
(Sirrý), f. 1954, d.
1999, eftirlifandi
eiginmaður hennar
er Þorbjörn Guð-
mundsson; börn
Sigríðar eru Katrín
Björk, Bryndís Ísfold og Árni
Rúnar. 6) Rögnvaldur Ragnar, f.
1956 og er kona hans Kirsten
Godsk; dóttir Rögnvaldar er
Momo Rakel, synir hans og Kirs-
ten eru Kristján, Jónas, Daníel
og Ísak. 7) Einar Andrés, f.
1959, sambýliskona Ásta Jóns-
dóttir. Börn Einars eru Símon
Karl, Sigríður Rós, Elías Snær
og Guðrún Alda. 8) Birgir, f.
1960, börn hans eru Anna Gígja,
Ingvar Dór, Aron Gauti, Rögn-
valdur Nökkvi og Saga Kristín.
9) Díana, f. 1963, eiginmaður
hennar er Smári B. Ólafsson;
dóttir Díönu er Karen Andrea,
synir Díönu og Smára eru Reyn-
ir Óli og Ívar. 10) Helen, f. 1972,
og eru synir hennar Bergur Ari
og Kjartan. Langömmubörn
Dorisar eru 34 talsins.
Tólf ára gömul flutti Doris
Öll stefnum við að því að ná
góðum aldri og fá tækifæri til að
upplifa þá lífsfyllingu sem felst í
því að sjá börnin sín vaxa úr
grasi, takast á við lífið og stofna
fjölskyldu. Fá tækifæri til að
vera samtíma barnabörnum og
jafnvel barnabarnabörnum og
sjá þau vaxa úr grasi og verða
að sjálfstæðum einstaklingum.
Þetta tækifæri fékk Doris Jelle í
ríkum mæli því afkomendur
hennar og Símonar telja nú
nokkra tugi.
Doris og Símon, en hann
kvaddi fyrir nokkrum árum,
þurftu að hafa fyrir lífinu með
stóran barnahóp. Aldrei kynnt-
ust þau þeim munaði að hafa
mikið milli handanna eins og
sagt er. Aldrei heyrði ég Doris
tala um að hún hefði ekki haft
það gott og að hana hefði skort
eitthvað. Ég kynntist Doris fyrir
25 árum þegar við Sirrý fórum
að búa saman og þau kynni hafa
haldist þrátt fyrir að það séu að
verða 20 ár frá því að Sirrý
kvaddi þennan heim. Það var
alltaf gott að koma í Rjúpufellið,
setjast niður með tebolla og
spjalla. Einstöku sinnum fórum
við saman í leikhús, en hún hafði
mikla unun af því að sjá gott
leikverk. Síðastliðinn vetur fór-
um við saman og sáum leikritið
Lóaboratoríum eftir Lóu Hjálm-
týsdóttur, sambýliskonu Árna
Rúnars. Það var smá kvíði fyrir
því að leikritið væri fyrst og
fremst fyrir ungt fólk og hún
myndi ekki njóta verksins. Kvíð-
inn reyndist ástæðulaus því hún
skemmti sér vel og var alls ekki
á því að verkið væri ekki fyrir
hennar aldursflokk þrátt fyrir að
hún hefði getað verið amma
flestra sem voru á sýningunni.
Það er gott að eiga minninguna
um þessar ferðir í leikhúsið og
þær hefðu mátt vera fleiri.
Í dag kveðjum við þessa
sómakonu sem kom ung til Ís-
lands og gerðist Íslendingur
sem vildi hvergi annars staðar
búa þrátt fyrir sterk tengsl við
fjölskyldu sína í Danmörk og
Svíþjóð. Það var gott að eiga
Doris fyrir tengdamóður og ég
kveð hana með þakklæti fyrir
samfylgdina og ekki síður hvað
hún tók vel á móti mér þegar ég
kom inn í fjölskylduna á sínum
tíma.
Þorbjörn.
Elsku amma okkar er fallin
frá, konan sem gerði besta hrís-
grjónagraut á norðurhveli. Það
er alltaf sorgarstund þegar ást-
kær fjölskyldumeðlimur fellur
frá en hún átti langa og góða
ævi og er margs að minnast.
Hún var eina amma okkar en
hún var alveg á við tvær. Ein-
staklega hlý og góðhjörtuð kona
sem við eigum margar góðar
minningar með.
Í æsku vorum við oft í pössun
hjá ömmu og afa og alla tíð mik-
ið í kringum þau, hvort sem það
var heima hjá þeim eða uppi í
sumarbústað við Þingvallavatn.
Í sumarbústaðnum áttum við
margar skemmtilegar stundir.
Þar fórum við oft að veiða og var
alveg sama hversu smár aflinn
var, amma var alltaf til í að gera
að aflanum og henda honum á
grillið fyrir okkur stoltu veiði-
mennina. Í sumarbústaðnum
ræktaði amma mikið af trjám og
nytjajurtum. Við krakkarnir
fengum iðulega að fara út í garð
og tína jarðarber, sem amma
skar síðan niður og bar fram í
skál með rjóma og sykri.
Hún og afi voru einstaklega
samrýnd hjón sem var ávallt
skemmtilegt og þægilegt að vera
í kringum. Þau voru þolinmóð og
sinntu okkur krökkunum vel
þegar við vorum hjá þeim, alveg
sama hverju við tókum upp á.
Það er hægt að taka sér margt
til fyrirmyndar úr sambandi
þeirra, sem var hlýlegt og elsku-
legt alveg til enda. Meira að
segja tuðið þeirra á milli var
alltaf góðlátlegt og jafnvel
hlægilegt á köflum. Það var
henni einstaklega erfiður missir
þegar afi féll frá árið 2008. Hún
hætti samt aldrei að njóta lífs-
ins. Hún ferðaðist mikið, bæði
innanlands og utanlands. Hún
var líka dugleg að heimsækja
systkini sín í Svíþjóð og Dan-
mörku. Við áttum góða ferð með
henni um Danmörku sumarið
2017 þegar við fórum á ættar-
mót þar sem stór hluti systkina
hennar og afkomenda þeirra
komu saman og lék hún á als
oddi, enda mjög félagslynd og
mikill partípinni.
Amma kom oft í mat til okk-
ar, hún elskaði eldamennskuna
hans pabba. „Maður fær bara
vatn í munninn,“ sagði hún alltaf
þegar maturinn var borinn á
borð, alveg sama hvað það var.
Amma var frá Danmörku og
mátti ennþá merkja danska
hreiminn þrátt fyrir um 70 ára
búsetu á Íslandi. Hún átti það til
að sletta nokkrum dönskum orð-
um hér og þar eða jafnvel heilu
setningunum án þess að átta sig
á því en það var ekki vandamál,
þar sem við systkinin tölum öll
allavega einhverja dönsku. Hún
kenndi okkur líka nokkur dönsk
dægurlög og vögguvísur og
fannst okkur alltaf gaman að
sýna henni einkunnablaðið þeg-
ar vel hafði gengið í dönsku í
skólanum.
Hún lifði alla ævi við góða
heilsu þar til undir það síðasta
og var aðeins mánuður í 90 ára
afmælið hennar sem átti að
verða stórt partí og er leitt að
geta ekki haldið upp á það með
henni. Hún var farin að hlakka
mikið til að halda upp á þann
áfanga.
Við erum þakklát fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
með henni. Ömmu verður sárt
saknað og vel minnst.
Hvíl í friði, elsku amma.
Karen Andrea, Reynir Óli
og Ívar.
Doris Jelle
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SVEINBJÖRN MAGNÚSSON
múrari, Holtagerði 8, 640 Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Húsavík hinn 13. september 2018.
Útför fer fram í Húsavíkurkirkju mánudaginn 24. september
2018.
Anna Sigrún Mikaelsdóttir
Sólveig Hallfríður
Sveinbjörnsdóttir
Einvarður Hallvarðsson
Helga Sveinbjörnsdóttir Heiðar Smári Þorvaldsson
Guðný Sveinbjörnsdóttir
Inga Maren
Sveinbjörnsdóttir
Valgeir Baldursson
barnabörn, barnabarnabörn og bræður