Morgunblaðið - 03.03.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. OKTÓBER 2018
✝ Árni Guð-mundsson
fæddist á Landspít-
alanum í Reykjavík
19. janúar 1955.
Hann lést á krabba-
meinsdeild LSH 20.
september 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Sólveig
Ágústa Runólfs-
dóttir, f. 16.3. 1934,
d. 8.12. 2005, og
Guðmundur Örn Árnason, f.
18.6. 1930, d. 18.2. 2010. Eftir-
lifandi systkini Árna eru Aðal-
heiður, f. 1956, Úlfur, f. 1960,
Hróbjartur Örn, f. 1967, og
Sigurveig, f. 1971.
12. ágúst 1978 giftist Árni Sig-
ríði Huld Konráðsdóttur, grunn-
skólakennara og náms- og
starfsráðgjafa, f. 4.4. 1956. For-
eldrar Sigríðar voru Erla Stef-
ánsdóttir, f. 4.4. 1930, d. 28.1.
2010, og Konráð Pétursson, f.
23.1. 1928, d. 1.8. 2009. Bróðir
Sigríðar er Stefán Snær Kon-
ráðsson, f. 1958, og hálfsystir
hennar var Sölvína Konráðs, f.
1948, d. 2015.
Börn Árna og Sigríðar: 1)
Guðmundur Örn, f. 13.5. 1976.
Eiginkona hans er Elísabet Mary
Arnaldsdóttir f. 12.7. 1980. Synir
þeirra: Birgir Örn, f. 24.8. 2007,
Árni Bergur, f. 1.5. 2010, og
Kristján Kári, f. 11.10. 2013, 2)
Akranesi en fór aftur út til Nor-
egs 1978 í dýralæknanám. Árni
var fyrsti starfsmaður Secur-
itas, áður Vaktþjónustan sf. Í
fyrstu tók hann helgarvaktir og
kenndi bæði í Hagaskóla og
Þinghólsskóla virka daga en fór
svo í fullt starf hjá fyrirtækinu
1979 og starfaði síðan þar nær
óslitið, lengst af sem fram-
kvæmdastjóri gæslusviðs en
einnig sem einn eigendanna.
Síðasta ár var hann fram-
kvæmdastjóri öryggismála. Í
tengslum við vinnu sína sótti
Árni ýmis námskeið, s.s. AMP
frá HR 2008, stjórnendanám frá
HR 2012, endurmenntun í
stjórnendanámi frá HÍ 2013,
auk fjölda annarra námskeiða á
vegum HÍ ætlaðra stjórnendum
fyrirtækja og stofnana. Einnig
sat hann ýmis styttri fagnám-
skeið hjá öryggisfyrirtækjum í
Noregi, Danmörku og Englandi.
Árni var fulltrúi SA í starfs-
greinaráði á vegum mennta-
málaráðuneytisins 2004-2006 og
fulltrúi dómsmálaráðuneytis,
ásamt fulltrúa Ríkislögreglu-
stjóra árið 2007. Árni var einnig
fulltrúi í öryggisnefnd SVÞ
2001-2008. Hann sat í stjórn
Náttúruverndarfélags Suður-
lands 1982-1984 og í stjórn
Landverndar 1984-1985. Árni
var í stjórn knattspyrnudeildar
Breiðabliks 1988-1992, þar af
sem formaður 1991-1992. Árni
stundaði körfubolta, stangveiði,
skotveiði, golf og ferðalög
innanlands sem utan.
Útför Árna verður gerð frá
Digraneskirkju í dag, 3. október
2018, klukkan 13.
Erla María, f. 3.5.
1980. Eiginmaður
hennar er Róbert
Karl Hlöðversson, f.
12.10. 1978. Börn
þeirra eru: Atli
Rafn, f.15.5. 2006,
Júlía Rut, f. 29.10.
2011, og Eva Rakel,
f. 5.7. 2017, 3) Íris
Björk, f. 22.7. 1981.
Eiginmaður hennar
er Kristján Jón Jón-
atansson, f. 24.6. 1981. Börn
þeirra: Katrín Embla, f. 20.10.
2003, Birta María Huld, f. 18.12.
2004, Árni Dagur, f. 4.7. 2007, og
Elmar Elí, f. 13.8. 2015, 4) Unnur
Svanborg, f. 1.5. 1984. Synir
hennar: Viktor Ísar Stefánsson,
f. 17.4. 2001, og Alexander Erlar
Unnarson, f. 10.7. 2011, 5) Sig-
ríður Hulda, f. 4.6. 1987. Sam-
býlismaður hennar er Svein-
björn Claessen, f. 22.2. 1986, 6)
Árni Konráð, f. 14.2. 1994. Sam-
býliskona hans er Birgitta Björt
Garðarsdóttir, f. 23.9. 1993.
Fyrstu árin ólst Árni upp í
Noregi en flutti síðar í Kópavog,
gekk í Kópavogsskóla og Víg-
hólaskóla þaðan sem hann lauk
landsprófi. Hann útskrifaðist
sem stúdent frá Bø gymnasium
1975. Í framhaldinu fór hann
vistfræði við Háskólann í Tele-
mark 1976. Árið 1976/1977
starfaði hann sem kennari á
Það er sárara en nokkur orð fá
lýst að þurfa að kveðja lífsföru-
naut og sinn betri helming. Mann
á besta aldri sem aldrei hafði
kennt sér meins fyrr en fótunum
var svo snögglega kippt undan
honum fyrir rétt rúmum fjórum
mánuðum. Það var svo margt
sem við áttum eftir að gera og við
trúðum því alltaf að við yrðum
gömul saman. En sumu verður
víst ekki breytt og allir hafa sinn
vitjunartíma. Takk, ástin mín,
fyrir árin 48, minningarnar, allt
sem við gerðum og áttum saman.
Þú verður alltaf, alltaf í hjarta
mér. Farðu í friði, ástargullið
mitt.
Hvíldu hjarta.
Sjá, hve fljótið silfurlygna sveimar
hljótt
út í hafið ógnardjúpa,
er því vaggar hægt og rótt.
Lát þú einnig, ljúfa hjarta,
ljósa drauma bera þig,
Burt frá sorg og burt frá kvíða,
burt frá vöku þyrnistig.
Hvíldu, hjarta, hvíldu.
Hvíldu hjarta.
Svefnsins andi líður yfir lög og strönd;
gleymskan vefur vængjum dökkum
von og sorg í þreyttri önd.
Gleymdu, gleymdu hrygga hjarta,
hvíldu, sofðu, dreymdu rótt!
Eins og barn, að brjósti mildu
byrgir þig hin trygga nótt.
Hvíldu, hjarta, hvíldu.
(Hulda)
Þín elskandi eiginkona,
Sigríður Huld Konráðsdóttir.
Elsku hjartans pabbi minn.
Það er svo margt sem mig langar
að skrifa og þakka þér fyrir en ég
er bara alls ekki tilbúin að kveðja
þig. Langar að halda jólin með
þér, elda fyrir þig, knúsa þig eða
bara sitja með þér. Þegar ég
sagði þér hvað þetta væri órétt-
látt og ég vildi að það væri eitt-
hvað sem ég gæti gert sagðir þú:
„Elsku gullið mitt, þú skalt bara
reyna að vera sterk og standa á
því sem skiptir máli í lífinu. Mér
þykir afar vænt um að sjá hvað
þið standið þétt saman þegar á
reynir, sá kraftur getur fært
fjöll...“
Orðað: Ég elska þig, gullið
mitt.
Þín dóttir,
Unnur Svanborg Árnadóttir.
Það er hálf-óraunverulegt að
skrifa minningargrein um pabba
sinn. Pabbi var alla tíð hreystin
uppmáluð og gerði ég því ráð fyr-
ir því að ég ætti eftir að hafa hann
hjá mér mun lengur en raun bar
vitni. Hann lést aðeins rúmum
fjórum mánuðum eftir að hann
veiktist, eftir að hafa barist eins
og hetja við illvígan sjúkdóminn.
Samband okkar pabba var allt-
af einstakt og er því ekki skrýtið
að ég sé mikil pabbastelpa. Hann
var einfaldlega uppáhalds mann-
eskjan mín í öllum heiminum.
Hann var ekki aðeins pabbi minn,
heldur minn helsti ráðgjafi og
besti vinur. Ég leitaði óspart til
hans og mat hans skoðanir og ráð
ofar öðrum. Hann gaf sér alltaf
tíma fyrir mig, hvort sem það var
til að spjalla um allt og ekkert eða
bjóða mér faðminn, hughreysta
og hvetja þegar á þurfti að halda.
Við systkinin grínumst oft með
það að ég hafi fengið allt sjálfs-
traustið. Ef svo er þá er það allt
pabba að þakka. Hann trúði á
mig þegar ég gerði það ekki sjálf
og var duglegur að hrósa mér
þegar svo bar undir. Það er eitt af
mörgu sem ég verð alltaf þakklát
fyrir.
Ég held að ég hafi alltaf haft
lag á pabba og átti hann erfitt
með að segja nei við litlu stelpuna
sína. Mér fannst alltaf fyndið
þegar mamma bað mig um að
biðja pabba um að gera eitthvað
sem kom henni til góðs, þar sem
hún vissi að hann myndi ekki
neita mér.
Pabbi var svo einstaklega vel
gerður maður. Hann var sann-
gjarn, traustur, duglegur og
hugsaði vel um þá sem stóðu hon-
um nær. Hann var lítið fyrir at-
hygli og hógvær. Hann var góður
sögumaður og þrátt fyrir að þær
tóku stundum sinn tíma elskaði
ég frásagnir hans. Hann var mín
helsta fyrirmynd í lífinu. Enn í
dag er mesta hrós sem ég hef
fengið að vera líkt við pabba
minn.
Margar af mínum sterkustu
minningum af pabba eru tengdar
Securitas, en starf hans þar var
stór hluti af lífi okkar fjölskyld-
unnar.
Ég eyddi þar miklum tíma með
honum á yngri árum, annað hvort
að ljósrita og lita meðan hann var
að vinna eða í eftirlitsferðum til
öryggisvarða. Mér þykir vænt
um að hafa fengið að starfa með
honum stuttan tíma þar sem ég
upplifði af eigin raun þann eld-
móð og ást sem hann hafði til
starfsins.
Ég veit að pabbi var ótrúlega
stoltur af okkur systkinunum og
honum þótti svo gaman að sjá
hversu mikill samgangur var
okkar á milli. Eftir að pabbi
veiktist þá kom það svo sannar-
lega í ljós hversu samheldinn
hópur við erum og ég veit að það
skipti pabba miklu hversu þétt
við fjölskyldan stóðum saman í
veikindunum.
Það er sárt að hugsa til alls
sem ekki verður og allra stóru
stundanna í lífinu án pabba. Ég
mun leggja mig fram við að varð-
veita minningu hans, minnast
allra góðu stundanna okkar sam-
an og vera þakklát fyrir þann
tíma sem við áttum.
Hvíl í friði, elsku hjartans
pabbi minn, og takk fyrir allt.
Þín uppáhalds,
Sigríður Hulda (Sigga).
Elsku hjartans pabbi minn, ég
er enn ekki búin að meðtaka það
að þú sért farinn héðan úr þessu
jarðneska lífi. En ég reyni þó að
hugga mig við það að þú sért laus
við þær miklu þrautir sem hel-
tóku þig síðustu mánuði. Ég er
mikið búin að velta því fyrir mér
hvort ég ætti að skrifa minning-
argrein um þig en það er þó að-
eins vegna þess að ég held að það
sé ómögulegt að gera því góð skil
hversu frábær manneskja þú
varst.
Þú hefur ávallt verið mér svo
ótrúlega mikilvægur, bæði sem
faðir og vinur. Ráðgóður og
hvetjandi og stuðningsmaður
minn númer eitt. Einnig hef ég
verið svo heppinn að vinna með
þér í 18 ár og því eru samveru-
stundir okkar margar.
Börnunum mínum fjórum hef-
ur þú verið fyrirmynd og missir
þeirra svo sár þar sem þau skilja
ekki af hverju þú hafðir þurft að
kveðja. Í dag sat ég með þeim og
við rifjuðum upp helstu minning-
ar eins og uppháhalds matarboð-
in okkar þegar þú syngjandi
glaður gerðir heimsins besta
hakk og spagettí, þegar þú sagðir
söguna um geiturnar þrjár og í
hvert skipti fékkstu þau til að
halda niðri í sér andanum af
spenning, þegar þau hrúguðust
upp i efsta stigapalli í Bergsm-
áranum og þú áttir að ná í tás-
urnar þeirra, öll ferðalögin okkar
innanlands sem utan. Fótbolta-
mótin upp í bústaðnum ykkar
sem og páskaeggjaleitin þar, sem
þú varst búinn að skipuleggja svo
vel og síðast en ekki síst jóladag-
ur heima hjá ykkur mömmu. Þú
varst svo áhugasamur um það
sem á daga þeirra dreif og varst
hvetjandi þegar Katrín byrjaði í
hestunum með mikilli hjálp frá
þér. Allar þessar minningar
munu nú verða varðveittar sem
gimsteinn hjá mér og þeim.
Kristjáni mínum ert þú búinn
að vera frábær og vinskapur ykk-
ar mikill og þið búnir að spila
saman körfu í 16 ár. Mun aldrei
gleyma ræðunni þinni á brúð-
kaupsdaginn okkar þegar þú tal-
aðir jafn mikið og vel um hann
eins og mig þar sem að þú vissir
að foreldrar hans myndu ekki
halda ræðu þar sem þau eru lítið
ræðufólk.
Ást þín á elsku mömmu, þú
gast endalaust talað um hversu
falleg og frábær hún væri og það
væri ekkert í heiminum nógu gott
fyrir hana. Þið voruð stolt af okk-
ur og dugleg að láta okkur vita af
við værum það flottasta og besta
sem þið hefðuð áorkað í lífinu.
Þú varst búinn að plana að
hætta að vinna á næsta ári og
njóta lífsins með mömmu á Spáni
í golfi, í Grímsnesinu á kafi í garð-
vinnu og nýja heimilinu ykkar í
Garðabæ og á alla þessa staði
voru við öll velkomin. Það var
enginn fyrirboði á því að veikindi
myndu setja strik í þetta frábæra
plan þitt en svona eru vegir guðs
óútreiknanlegir og trúi ég því að
hann hafi ætlað þér stærra hlut-
verk á himnum.
Ég mun halda áfram að leita til
þín með allt milli himins og jarðar
eins og ég hef alltaf gert, þó svo
að það verði ekki í formi símtals
eða heimsóknar og ég veit að þú
munt áfram gefa mér ráð á ein-
hvern hátt.
Minningu þinni mun ég halda
hátt á lofti, elsku pabbi minn, og
ylja mér og þakka um leið að hafa
fengið besta pabba, vin og afa
barnanna minna sem ég hefði
getað hugsað mér.
Þangað til næst, elsku besti
pabbi minn, þín
Íris.
Það er svo óraunverulegt að
skrifa minningargrein um elsku
besta pabba, hann var kletturinn
okkar, alltaf svo sterkur og
heilsuhraustur. Ég tók því sem
gefnu að við ættum eftir að lág-
marki 20-30 ár með honum en
pabba var kippt harkalega út úr
lífinu á besta aldri. Þessir mán-
uðir í veikindunum voru bæði
honum og okkur erfiðir en um
leið þjappaði þetta okkur fjöl-
skyldunni enn frekar saman.
Þær minningar sem ég á um
pabba úr æsku litast mikið af
Securitas þar sem hann vann alla
mína ævi. Við systkinin fórum í
ótal skipti með upp í vinnu þar
sem við skottuðumst um gangana
eða biðum úti í bíl á meðan pabbi
sinnti eftirliti.
Pabbi vann alla tíð mikið og því
var ég ekki mjög náin honum í
æsku, hálf feimin á köflum, enda
sá mamma mikið ein um okkur
systkinin. Pabbi tók þó afdrifa-
ríka ákvörðun þegar hann varð
50 ára og ákvað að breyta sér og
sínum samskiptum við fjölskyld-
una og forgangsraða öðruvísi. Við
það breyttust samskipti okkar á
milli mikið. Ég kynntist pabba
mun betur og urðum við nánari
en áður, fyrir það er ég mjög
þakklát.
Þótt vinnan hafi tekið mikið
pláss í lífi pabba þá átti hann
engu að síður mörg áhugamál,
t.d. körfubolta sem hann spilaði í
mörg ár, fluguhnýtingar, skyt-
terí, veiði, golf, á tímabili átti
hann mótorhjól, fótbolta og síð-
ast en ekki síst má nefna ferðalög
og sól. Pabbi elskaði að sitja úti í
blíðunni og reyndum við að gera
eins mikið af því með honum og
gerlegt var, bæði vegna heilsu og
veðurs, meðan á veikindunum
stóð.
Ef ég ætti að lýsa pabba þá
myndi ég segja að hann væri
traustur, heiðarlegur, vinnusam-
ur, ákveðinn en sanngjarn, hlýr,
hagkvæmur og nýtinn, alvarleg-
ur og fámáll en þó með mikinn
húmor sem hann sýndi útvöldum.
Maður gat alltaf leitað til
pabba til að fá ráð, hann var ekki
maður margra orða en þegar
hann talaði þá var það eitthvað
sem vert var að hlusta á.
Pabbi var mikill matgæðingur
og nautnaseggur, hann var vana-
fastur í mat, ef honum fannst eitt-
hvað gott þá fannst honum það
líka mjög gott, svo til hvers að
breyta. Síðustu vikur pabba
reyndum við systkinin og
mamma allt hvað við gátum til
þess að gleðja hann og verja tíma
með honum og fólst stór hluti í
því að baka eða elda eitthvað gott
handa honum.
Pabbi eldaði ekki mikið á mín-
um uppvaxtarárum og á hann í
raun bara einn einkennisdisk
sem er hakk og spaghettí, ein-
faldur réttur en enginn gerir það
eins gott og pabbi/afi.
Pabbi gerði miklar kröfur,
bæði til sjálfs síns og okkar
systkinanna. Hann kenndi mér
að maður ætti að komast áfram á
eigin verðleikum, ekki nýta sér
sambönd eða stytta sér leiðir í líf-
inu því maður uppsker eins og
maður sáir. Ég hef alltaf litið upp
til pabba, reynt að hlusta og fara
eftir því sem hann segir og gera
hann stoltan og haft þessa visku
frá honum að leiðarljósi.
Ég elska þig, elsku besti pabbi
minn, vona að þér líði vel hvar
sem þú ert og getir verið rólegur
vitandi það að við systkinin
stöndum þétt saman og hugsum
um hvert annað og mömmu.
Þangað til næst.
Þín
Erla María.
Ekki eru liðnir margir mánuð-
ir frá því að ég heyrði nafn Árna
Guðmundssonar fyrst nefnt.
Nánar tiltekið var það í lok októ-
ber í fyrra þegar hún Sigga, dótt-
ir hans, lýsti manninum fyrir
mér. Lýsingarorðin voru ekki
spöruð. Þvert á móti. Stelpan lof-
aði föður sinn upp í hástert og dró
hvergi úr. Síðan þá hef ég reglu-
lega heyrt hana segja, annað-
hvort við mig eða aðra, „pabbi
minn er bestur“ eða „jú víst,
pabbi minn segir það“. Ást henn-
ar, líkt og annarra í fjölskyldunni,
á pabba sínum er allt í senn
ósvikin, falleg og sönn. Ég áttaði
mig mjög fljótlega á því að mað-
urinn væri elskaður afar heitt og
sást það einna best undir það síð-
asta þegar hann lá á sjúkrabeð-
inu, umvafinn öllum sínum nán-
ustu nær allan sólarhringinn.
Síðan, þegar kom að því að
hitta hann Árna, var ekki laust
við spennu í bland við stress hjá
unga manninum. Mín fyrsta
minning um hann er mér ljóslif-
andi þegar hann gekk ásamt
Siggu sinni í stofuna hjá Írisi og
Kristjáni á Álftanesinu á gaml-
árskvöld.
Ég sá um leið að lýsingar
Siggu minnar um ágæti föður
síns voru ekki skáldskapur.
Glæsilegur og fágaður var það
fyrsta sem kom upp í huga mér
þegar við tókumst í hendur og
kynntum okkur hvor fyrir öðrum.
Ég hafði verið varaður við því að
það tæki vafalaust tíma fyrir mig
að „brjótast í gegn“ hjá þeim
gamla, að komast í náðina. Aftur
á móti vissi ekki sú sem læddi
þeim varnaðarorðum að mér að
við Árni deildum sameiginlegu
áhugamáli, sem er skógrækt. Við
náðum þá þegar vel saman, m.a.
vegna þessa snertiflatar sem
tengdi okkur, og ekki skemmdi
hitt sameiginlega áhugamálið –
það augljósa – körfuboltinn. Mót-
tökurnar í fjölskylduna voru
sannanlega góðar. Þrátt fyrir að
leiðir okkar hafi einungis legið
saman í þessa örfáu mánuði
myndaðist með okkur vinátta
sem ég er í dag þakklátur fyrir.
Traustur og vandaður maður-
inn hefur nú kvatt og mun minn-
ing hans lifa um ókomna tíð. Á
sumardvalarreit þeirra hjóna
austur í Grímsnesi voru gróður-
sett þrjú tré í tilefni fjörtíu ára
brúðkaupsafmælis í sumar –
broddfura, lindifura og fjalla-
þinur. Það verður sameiginlegt
verkefni okkar Siggu að viðhalda
trjánum, vökva, bera á og snyrta,
og er ég þess fullviss að upp rísi
tignarleg tré sem Árni hefði orðið
ánægður með. Fyrir mér verða
þessi þrjú tré meðal minnisvarða
um þann góða mann sem Árni
hafði að geyma.
Ég votta Siggu og börnum
samúð vegna fráfalls Árna. Hon-
um sjálfum óska ég góðrar ferðar
á eilífðarbrautinni miklu. Guð
geymi hann og varðveiti.
Sveinbjörn Claessen.
Af hverju þú, af hverju núna?
Sennilega spurning sem flestir
standa frammi fyrir þegar þeir
missa einhvern þegar síst er von
á.
Lífið er ekki alltaf sanngjarnt
né auðvelt og verður örugglega
ekki auðveldara án þín.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
árið 2001, það hefur sennilega
verið sérstakt fyrir föður þegar
reglulega tók að birtast ungur
stífgreiddur drengur fyrir fram-
an Bergsmárann að sækja tví-
tuga dóttur þína, sér í lagi vegna
þess að þessi drengur bankaði
aldrei á dyr, heldur sendi SMS og
dóttirin var hlaupin út.
Ég frétti einnig af því síðar að
það hefði einkum þótt eftir-
tektarvert að drengurinn kom
sjaldnast á sama bílnum.
Árin liðu og á milli okkar þró-
aðist gott samband, við deildum
áhugamálum eins og til dæmis
körfubolta sem við spiluðum
saman reglulega undanfarin ár,
svo ekki sé minnst á utanlands-
ferðirnar, sumarbústaðarferðir
og aðrar ferðir um landið. Við
unnum saman til fjölda ára hjá
Securitas, en það varst einmitt þú
sem réðir mig fyrst þar inn árið
2002, síðar þegar ég hóf nám í
viðskiptafræði árið 2006 vastu þú
einnig duglegur að sjá til þess að
ég hefði nægja vinnu meðfram
námi ásamt því að aðstoða okkur
Írisi með börnin þegar á þurfti að
Árni
Guðmundsson