Morgunblaðið - 25.10.2018, Síða 62

62 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. OKTÓBER 2018
✝ KristbjörgÓlafsdóttir frá
Geirshlíð í Hörðu-
dal fæddist í
Reykjavík 20. maí
1932. Hún lést á
Vífilsstöðum 18.
október 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur
Guðmundsson, f.
25.5. 1889, d. 12.5.
1974, og Elísabet
Sigríður Guðjónsdóttir, f. 18.6.
1892, d. 7.12. 1936. Systkini
Kristbjargar eru Ásgeir Ólafs-
son, Jón Ólafsson, Þorgerður
Ólafsdóttir og Hulda Ólafsdóttir
og eru þau öll látin.
Kristbjörg giftist Sigvalda
Hjartarsyni 24. desember 1951.
Sigvaldi lést 6. maí 2014. For-
eldar hans voru Hjörtur Lár-
usson, f. 6.8. 1894, d. 18.7. 1964,
og Bjarnfríður Jóna Bjarnadótt-
ir, f. 1.12. 1892, d. 4.2. 1979.
með Sigrúnu Áslaugu Guð-
mundsdóttur og eiga þau þrjú
börn. b) Sigvaldi Jóhannesson,
f. 1979, kvæntur Elsu Blöndal
Sigfúsdóttur og eiga þau tvö
börn. c) Jóna Dís Jóhannes-
dóttir, f. 1982, gift Sverri Jó-
hanni Jóhannssyni og eiga þau
tvö börn. Hjörtur Sigvaldason,
f. 19.3. 1964, kvæntur Sigrúnu
Stefánsdóttur, f. 19.1. 1965.
Börn þeirra eru a) Stefán
Hjartarson, f. 1987. b) Andri
Hjartarson, f. 1992. c) Sveinrún
Hjartardóttir, f. 1997.
Kristbjörg ólst upp í Geirs-
hlíð í Hörðudal frá fjögurra ára
aldri en hún var sett í fóstur
þar hjá frændfólki sínu er hún
missti móður sína. Hún flutti
síðan til Reykjavíkur ung að ár-
um. Kristbjörg vann ýmiss kon-
ar störf en lengstan hluta
starfsævi sinnar starfaði hún
hjá Lækjarási við ræstingar og
síðan sem matráðskona þar til
hún hætti störfum vegna ald-
urs. Hennar aðaláhugamál voru
saumaskapur og allt sem sneri
að hannyrðum.
Útför Kristbjargar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag, 25.
október 2018, klukkan 15.
Sigvaldi átti 10
systkini og eru tvö
þeirra á lífi.
Kristbjörg og
Sigvaldi eignuðust
þrjú börn. Þau eru
Hjördís Jóna Sig-
valdadóttir, f. 3.8.
1952, gift Hjalta
Má Hjaltasyni, f.
18.5. 1949. Börn
þeirra eru a) Anna
Hjaltadóttir, f.
1971, í sambúð með Ágústi Jó-
hannssyni og á hún eina dóttur.
b) Kristbjörg Hjaltadóttir, f.
1974, gift Kristjáni Geir Gunn-
arssyni og eiga þau þrjú börn.
c) Jenný Lind Hjaltadóttir, f.
1979, gift Pálma Jónssyni og
eiga þau þrjú börn. Grétar Jó-
hannes Sigvaldason, f. 1.3.
1955, kvæntur Róslindu Jenný
Sancir, f. 17.5. 1956. Börn
þeirra eru a) Pétur Reynir Jó-
hannesson, f. 1973, í sambúð
Elsku besta mamma mín.
Nú ert þú farin mér frá,
söknuður minn er sár og mikill.
Hvert á ég nú að leita eða
spjalla um heima og geima?
Erfitt verður nú að finna þá
leið, þú varst alltaf til staðar
þegar eitthvað bjátaði á. Hjálp-
semi þín og væntumþykja var
einstök. Það gaf mér mikið að
við systkinin vorum öll hjá þér
þegar þú kvaddir þennan heim
og fluttir í Sumarlandið.
Minningin um þig mun lifa
með mér alla tíð og ylja mér um
hjartarætur. Far þú í friði,
elsku mamma mín.
Ástar- og saknaðarkveðja frá
þinni elskandi dóttur,
Hjördís Jóna.
Komið er að kveðjustund.
Farin er yfir móðuna miklu
elskuleg tengdamóðir mín,
Kristbjörg Ólafsdóttir (Lilla),
en hún kvaddi þetta jarðlíf að-
faranótt 18. október síðastliðinn
í faðmi barnanna sinna. Gengin
er þar með yndisleg kona sem
alltaf var jákvæð í lífinu, kvart-
aði aldrei þótt ýmsir erfiðleikar
steðjuðu að allt frá barnæsku er
hún missti móður sína og báðar
ömmur sínar með nokkurra
daga millibili aðeins fjögurra
ára gömul. Það var henni þung-
bær reynsla.
Lilla ólst upp eftir það í Dala-
sýslu hjá föðursystur sinni og
fjölskyldu í Þorgeirsstaðahlíð.
Fyrstu kynni mín af Lillu eru
þegar ég var að sniglast í kring-
um dóttur hennar Hjördísi,
henni leist held ég ekkert illa á
gripinn sem síðar varð tengda-
sonur hennar, hún tók mér
ávallt sem einum af fjölskyld-
unni, við urðum síðan perluvinir
og mestu mátar alla tíð. Ferð
hennar til Spánar í fyrra með
okkur Hjördísi var henni til
mikillar ánægju. Er mér mjög
minnisstætt er við spurðum
hana hvort hún vildi koma með
þangað, þá ljómaði hún eins og
sól í heiði, hún naut þess að
sitja í sólinni og láta sólbaka sig
eins og hún orðaði það. Já, gleði
og glettni einkenndi Lillu alla
tíð. Hugulsemi hennar við fjöl-
skylduna og vini var einstök,
aldrei mátti neinn fara svangur
frá matarborði hennar en
pönnukökur, klattar og kleinur
voru þar ávallt til staðar, og
minnast barnabörnin hennar
þessara kræsinga og ekki síður
barnabarnabörnin. Fyrir kom
að henni varð fótaskortur á
tungunni, er hún orðaði eitthvað
öfugt, oft kom það sérlega
spaugilega út og vakti það oft
mikla kátínu og var þá hlegið
dátt, en hún hló þó jafnan allra
mest sjálf, og sagði að þetta
væri gjöf sem ekki væri öllum
gefin. En nú er kallið komið,
mín kæra tengdamóðir. Ég veit
að þú ert nú komin á góðan stað
og þar munt þú örugglega hitta
Sigvalda sem umvefur þig kær-
leika og þú munt örugglega
glettast við ættingja þína sem
vafalaust taka vel á móti þér í
Blómabrekkunni
Kæra Lilla.
Nú er horfið brosið þitt bjarta
og blíða hjartaþel
en þeir sem gáska og gleði skarta
guði þóknast vel.
(Hmár)
Ég kveð þig nú með þessum
fátæklegu orðum og þakka þér
fyrir allt og allt.
Þinn eini tengdasonur,
Hjalti Már.
Elskuleg tengdamóðir mín,
núna ertu fallin frá og þín verð-
ur sárt saknað af okkur í fjöl-
skyldunni.
Mín fyrstu kynni af þér og
manni þínum Sigvalda voru fyr-
ir 44 árum síðan þegar ég
kynntist syni ykkar honum Jóa.
Var mér tekið með opnum örm-
um og föðmuð og kysst sem ein-
kenndi ykkur alla tíð. Þú varst
mikil hannyrðakona og húsmóð-
ir, bakaðir mikið og tókst slátur
í mörg ár, lærði ég það af þér
og svo margt fleira.
Það var alltaf stutt í hlát-
urinn hjá þér og kímnina og var
þá mikið hlegið. Þú varst alltaf
tilbúin að hjálpa ef þú gast, svo
hjartahlý og góð með eindæm-
um. Barnabörnin sóttu svo mik-
ið í að vera hjá þér enda vissu
þau að hverju þau gengu, hlýju
knúsi, kossum og kleinum.
Minningarnar flæða um hug-
ann, þær eru svo margar og all-
ar svo góðar.
Þín verður sárt saknað en
minning þín lifir að eilífu og er
ég þakklát fyrir okkar kynni.
Elsku Lilla mín, síðustu orð
mín til þín voru ég elska þig og
þú svaraðir: ég elska þig líka.
Takk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Róslinda (Rósa).
Mig langar að minnast Krist-
bjargar tengdamóður minnar,
eða Lillu eins hún var ávallt
kölluð. Lilla var algerlega ein-
stök kona í alla staði. Ég kynnt-
ist henni sem táningur þegar
við Hjörtur, sonur hennar, fór-
um að vera saman fyrir æði
mörgum árum síðan. Það voru
ófáar stundir sem ég ungling-
urinn sat í eldhúsinu hjá henni
og spjallaði nýkomin af hestbaki
og naut þess að sitja í hlýjunni
með nýbakað bakkelsi. Það er
eins og það hægðist á tímanum í
eldhúsinu hjá henni og ávallt
gaf hún sér tíma til að ræða við
mig en líka hlusta á mig. Ég
fann alltaf að henni var umhug-
að um mig en hún hafði þessa
nærveru sem fékk fólk til að
sækjast eftir því að vera hjá
henni. Þessi eiginleiki kom líka
berlega í ljós þegar börnin okk-
ar Hjartar áttu í hlut en þau
nutu þess og sóttust eftir að fá
að vera hjá ömmu sinni. Það var
alltaf tími til að ræða málin,
spila, lesa og sýna þeim enda
dekraði hún við þau á allan
þann máta sem hægt er að
hugsa sér og það eru dýrmætar
minningar sem börnin mín eiga
um ömmu sína.
Hún var einstaklega heil-
steypt kona sem var umhugað
um fólkið sitt og vildi ávallt
hjálpa öllum. Það virtist líka allt
leika í höndunum á henni en
þær eru ófáar flíkurnar sem
hún saumaði eða prjónaði svo
listavel svo ég tali ekki um
myndirnar sem hún saumaði út.
En hún var líka svolítill prakk-
ari og hláturmild með endem-
um. Hún gat hlegið sig mátt-
lausa að meinlausum óförum
bæði sínum og annarra, tala nú
ekki um þegar hún mismælti sig
og ný orðatiltæki urðu til innan
fjölskyldunnar þá grét hún af
hlátri. Ófáar minningar á ég um
tengdamóður mína og þar sem
ég sit og skrifa þessa kveðju þá
finn ég að ég á bara góðar
minningar um hana og það er
mér ótrúlega dýrmætt.
Guð geymi þig, elsku Lilla.
Þín tengdadóttir,
Sigrún Stefánsdóttir.
Elsku amma, tengdaamma og
langamma.
Nú hefur mikið tómarúm
myndast sem aldrei verður fyllt
en ekkert er eilíft nema minn-
ingarnar ómetanlegu sem munu
nú hlýja okkur og halda utan
um okkur. Minningarnar eru
ótal margar og einkennast þær
af endalausri þolinmæði, hlýju,
ást og að sjálfsögðu heimabök-
uðu bakkelsi en það var ávallt á
boðstólum hvort sem manni lík-
aði betur eða verr. Nýbakaðar
kleinur og pönnukökur voru það
allra besta og rommí-spila-
stundirnar. Gott og hlýtt eyra
og ennþá hlýrri faðmur biðu
manns alltaf hvenær sem maður
kíkti við.
Jákvæðni er eitthvað sem þú
áttir nóg af og lausnir við öllum
heimsins kvillum og vanda-
málum. Húmorinn var líka ein-
stakur og þá sérstaklega ein-
mitt fyrir óförum og mistökum
þínum. Munum sérstaklega eft-
ir því þegar þú fórst með rusla-
pokann með þér í strætó og ætl-
aðir síðan aldrei að komast út,
því þú hlóst svo mikið.
Sumrin í Hlíð eru líka sér-
staklega minnisstæð og reyndar
gistihelgarnar í bænum líka,
þar sem oft var talað um að
þyrfti að vigta fyrir og eftir.
Það fór ekkert fram hjá þér
og varstu einstaklega flink að
lesa fólk, aðstæður, nú og veiða
upp úr manni eitthvað sem jafn-
vel átti ekkert að ræða.
Einstök, dýrmæt og forvitin
með meiru, en einstaklega
skemmtilegt var að fylgjast með
því á jólunum þegar þú varst
búin að handleika og hnoðast
með pakkana til að giska á inn-
haldið og kíkja í kortin.
Langömmubörnin voru svo
heppin að eiga þig að og munu
búa að því alla tíð, elsku besta
amma Lilla okkar.
Við þökkum fyrir svo ótal
margt og mikið með botnlausri
ást og minning þín mun verma
um ókomna tíð. Sú tilhugsun
huggar og vermir núna að þið
afi eruð nú sameinuð á ný og
engir kvillar að hrjá ykkur
lengur.
Elsku besta amma, við elsk-
um þig meira en orð fá lýst.
Þar til við hittumst á ný, takk
fyrir allt.
Þín barnabörn og fjölskyldur,
Sigvaldi, Elsa og börn
Jóna Dís, Sverrir og börn
Pétur, Sigrún og börn.
Elsku amma.
Um leið og við þökkum fyrir
það að hafa verið svo lukkuleg-
ar að hafa haft þig hjá okkur
langt fram á fullorðinsaldur, þá
er okkur á sama tíma afar
þungbært að kveðja þig.
Allt okkar líf hefur þú fylgt
okkur systrum, verið okkar
trausta stoð og ein af okkar
bestu vinkonum. Við höfum allt-
af getað hlegið og grátið saman,
en gleði, hlátur og hlátursköst
með táraflóði, sem erfitt var að
stöðva, erum við systur svo
heppnar að hafa bæði deilt með
þér og erft frá þér.
Það er svo gott að eiga allar
þær gleðiminningar sem þú
skilur eftir hjá okkur en í kring-
um þig var alltaf hlátur, mis-
mæli og þá, vegna þess, ennþá
meiri hlátur.
Ekki er hægt að minnast þín
án þess að hugsa til þeirra veit-
inga sem stóðu á borðum hve-
nær sem einhver kom í heim-
sókn. Þér var alltaf svo
umhugað um að allir borðuðu
vel og aldrei færi neinn svangur
frá þér. Pönnukökur sem lang-
ömmubörnin segja að séu þær
bestu í heimi er eitthvað sem
engin leið er fyrir okkur að
reyna að toppa.
Til þín var alltaf gott að
koma, hlýtt og notalegt og jafn-
vel þannig að maður passaði
upp á að koma ekki of vel
klæddur þar sem þér þótti gott
að kynda vel, því þér var alltaf
kalt.
Fjölskyldan sameinaðist í
gegnum þig, þú passaðir alltaf
vel upp á alla, hvort sem það
voru börn, barnabörn eða lang-
ömmubörn og var umhugað um
að fólkið þitt þekktist og héldi
sambandi.
Við munum búa að því alla
ævi, elsku amma okkar, að hafa
þekkt þig, notið góðmennsku
þinnar, vináttu og endalauss
kærleika. Mikið sem við sökn-
um þín, elsku amma, og minn-
ingin um þig mun aldrei
gleymast.
Elsku amma.
Hlýtt var þitt hjarta, brosið bjarta.
Þín blíðu augu, ljúfa faðmlag.
Elskum þig og aldrei gleymum.
Þó þú sért farin, ertu ávallt hér.
Minningarnar ylja mér.
Við sitjum hér eftir með sorg í hjarta.
Að heyra aldrei aftur þinn gleðihlátur
e okkar harmagrátur.
Er afi þig sækir,
sæl og glöð þið dansið í fjallasal
í fuglasöng um blómadal.
Hvíldu í friði, elsku amma,
takk fyrir allt, við munum ávallt
elska þig.
Þínar
Anna, Kristbjörg,
Jenný Lind og fjölskyldur.
Kristbjörg
Ólafsdóttir
mikið skarð sem erfitt verður að
fylla.
Ragnar Jón og Anna Fríða.
Í dag kveðjum við kæran vin,
Karl Harðarson. Við Kalli bund-
umst vináttuböndum þegar við
vorum á barnsaldri. Við ólumst
upp í Vesturbænum, sem þá var
enn í mikilli uppbyggingu. Blokkir
voru byggðar við Reynimel,
Meistaravelli og víðar. Foreldrar
Kalla, Hörður og Geirlaug, voru
ein af mörgum Vesturbæingum
sem byggðu sér íbúð á Meistara-
völlum 33 í nágrenni við KR-völl-
inn. Þar ólst Kalli upp fyrstu árin
við mikið ástríki foreldra sinna og
í þessu umhverfi bundumst við
æskufélagarnir traustum vináttu-
böndum sem entust ævilangt.
Æskuárin liðu og Kalli naut
góðs uppeldis foreldranna og við
tóku unglingsárin. Við fórum ýms-
ar leiðir hvað nám varðar og nýir
vinir og skólafélagar komu til sög-
unnar. Kalli fór í Verslunarskól-
ann og eignaðist þar nýjan vina-
hóp, en alltaf héldust tengslin við
æskuvinina. Á unglingsárunum
unnum við strákarnir ýmsa verka-
mannavinnu sem var góður skóli
Á Verslunarskólaárunum
kynntist Kalli eiginkonu sinni,
Láru, og varð hún strax einn okk-
ar besti vinur. Okkur varð fljótt
tamt að nefna þau bæði í sömu
andrá því svo náin urðu þau okkur
að við fórum ósjálfrátt að líta á
þau sem hluta af fjölskyldu okkar.
Líf fjölskyldna okkar fléttaðist
saman á svo margan hátt. Við
ferðuðumst oft saman til útlanda,
auk þess sem við fórum um Ísland
og eru ógleymanlegar ferðir upp á
hálendið þar sem Kalli naut sín við
að aka yfir vöð á hinum ýmsu há-
lendisvegum. Í ferðalögum okkar
kom í ljós hvað Kalli var skipu-
lagður og búinn að undirbúa sig
og kynna sér staðhætti og aldrei
hvarflaði að manni að ekki væri
allt öruggt þó að mörg vöðin á há-
lendinu væru ógnvekjandi.
Á þeim tíma sem Kalli og Lára
bjuggu í London heimsóttum við
þau og áttum saman góða daga.
Eitt sinn fórum við hjónin ásamt
Kalla á söngleik, Kalli var á bíl og
svo vildi til að stysta leið var að
keyra í gegnum Brixton-hverfið í
London. Um þessar mundir höfðu
geisað þar óeirðir og hafði ég á
orði hvort það væri öruggt að fara
þar um. „Steini, það hlaupa allir í
felur þegar þeir sjá okkur.“ Þetta
reyndust orð að sönnu, við urðum
ekki vör við neitt á ferð okkar.
Þetta er lýsandi dæmi um
áræðni og húmor sem Kalli átti
nóg af. Marga bíltúrana fórum við
saman og oftar en ekki var ekið
niður á höfn. Eftir slíkar ferðir
var maður öllu fróðari um hinar
ýmsu tegundir fraktskipa og
hvaða vörur var verið að flytja því
Kalli átti gott með útskýra hlutina
á einfalda hátt.
Kalli heimsótti aldraða móður
mína oft á meðan hún lifði, var
þeim vel til vina og hafði hún á
orði að það væri ekki til betri
drengur. Ég held að þeir sem
þekktu Kalla geti tekið heilshugar
undir þessi orð.
Síðustu dagar hafa verið fjöl-
skyldu og vinum Kalla erfiðir,
hann kvaddi svo skyndilega og
okkur fannst að framundan væru
tímar þar sem Kalli gæti farið að
njóta meira ávaxtanna af því sem
hann hafði stofnað til. Við töluðum
um að við færum að njóta lífsins,
ferðast ennþá meira saman og
hann var ákveðinn í að koma því
til leiðar að við hjónin lærðum að
spila golf.
Góður maður er genginn, harm-
ur okkar allra er mikill en mestur
þó fjölskyldunnar sem sér á eftir
eiginmanni, föður, afa, bróður og
syni. Hugur okkar er hjá þeim öll-
um og berum við þá von í brjósti
að minningar um góðan dreng lýsi
upp dimma daga.
Meira: mbl.is/minningar
Þorsteinn og Sigríður.
Með söknuði og þakklæti
kveð ég þig, minn kæri. Það eru
forréttindi að hafa fengið að
taka þátt í vegferð ThorShip
með þér síðastliðin 10 ár.
Það er erfitt að finna jafn
góða blöndu af heilsteyptum,
sanngjörnum og traustum ein-
staklingi eins og þú varst.
Ákveðnari, samviskusamari og
duglegri einstakling en þig er
erfitt að finna.
Hávær, fyndinn, pólitískur og
umfram allt góður vinur sem
hafðir skoðanir á öllu og lást alls
ekki á þeim.
Glerbúrið þitt hér á skrifstof-
unni er tómt og hljóðlegt þessa
dagana, sem er ótrúlega erfitt að
takast á við. Ég er sennilega
ekki alveg búin að meðtaka að
þú komir ekki aftur.
Þetta er svo óskiljanlegt og
ósanngjarnt.
Við áttum eftir að fram-
kvæma svo margt, eins og svo
oft kom fram þegar við spjöll-
uðum: „Við erum bara rétt að
byrja.“
Ég finn til í hjartanu þegar ég
hugsa til þess að þú fáir ekki að
fylgjast með Emblu og Hauks-
syni og öllum hinum litlu fótun-
um sem eiga eftir að koma trítl-
andi.
Fjölskyldan stóð hjarta þínu
næst og auðvitað þar með talið
foreldrar þínir og systir. Ekkert
foreldri á að þurfa að lifa börnin
sín.
Takk fyrir vináttuna, traustið,
samstarfið, samfylgdina og bara
allt, minn kæri Kalli.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Elsku Lára, Höddi, Bylgja,
Embla, Haukur, Elsa, Auður,
Jón, Hörður, Geirlaug og Bryn-
dís.
Ég sendi ykkur mínar dýpstu
samúðarkveðjur ásamt birtu og
yl.
Fríða Sjöfn Lúðvíksdóttir.
Það er sárt að þurfa að horfa
á eftir félaga okkar Karli Harð-
arsyni, þessum glaðsinna, hjálp-
sama og atorkumikla manni sem
nú gengur af velli, öllum að
óvörum og í miðjum leik.
Fregnin af andláti hans kom
okkur grönnum hans sannarlega
í opna skjöldu.
Við höfðum kynnst honum
snemma á þessu ári vegna starfa
okkar fyrir nýtt húsfélag á Sel-
tjarnarnesi þar sem ögrandi
verkefni blöstu við. Karl sat í
stjórn félagsins og lá ekki á liði
sínu. Hann tók að sér að ganga
frá brýnustu verkefnunum og
sóttist verkið vel. Þótt honum
hafi ekki enst aldur til að ljúka
þessu fórnfúsa starfi var það
langt komið þegar hann kvaddi
og nú njóta félagsmenn góðs af
því.
Við þökkum Karli fyrir afar
ánægjulega viðkynningu og gef-
andi samstarf í litla húsfélaginu
á Valhúsahæð. Hér sem annars
staðar munu verk hans tala. Við
kveðjum góðan dreng með sökn-
uði og sendum eftirlifandi eig-
inkonu Karls, Ragnheiði Láru,
börnum þeirra, fjölskyldum og
vinum innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h. húsfélagsins við Hrólfs-
skálamel 1-5,
Guðbrandur
R. Leósson,
Agnar H. Johnson,
Gísli Pálsson.
Karl Harðarson