Morgunblaðið - 31.10.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 2018
Elsku afi minn.
Núna ertu kom-
inn yfir til englanna
og farinn upp til
guðs sem er þér svo kær.
Þú varst mesti höfðingi sem ég
hef kynnst, það á aldrei neinn eft-
ir að koma í þinn stað. Þú vissir
allt, ég man þegar að ég var lítil
og var að keyra með þér vestur þá
spurðirðu mig alltaf hvað fjöllin
heita og þú varst alltaf með ein-
hver gullkorn í pokahorninu.
Ég kom mikið í Haga á Barða-
strönd þegar ég var lítil og geri
enn (fallegasta stað í heimi eins
og þú kallaðir hann). Ég elskaði
að dröslast á eftir þér hvert sem
þú fórst, hvort sem það var í fjósið
á morgnana í myrkrinu eða að
elta kýr út í móa. Þú hljópst alltaf
á stígvélunum út um allt og kall-
aðir á mig „gefðu í stelpa“; á með-
an ég var alveg að kafna úr
þreytu á hlaupunum varst þú eins
og maraþonhlaupari í stígvélum.
Það hrukku upp úr þér margir
frasar sem ég elskaði við þig, þú
kallaðir mig alltaf ljósið þitt og
það var svo gott að sitja í fanginu
á þér á meðan þú hélst í höndina á
mér. Viskan og vitneskjan sem þú
bjóst yfir var ótrúleg og þú skilur
eftir þig gífurlega sterkar minn-
ingar sem ég á í lífsbakpokanum
mínum.
Þér var annt um náungann og
allt sem tengdist fjölskyldunni
minni og förunaut. Mér fannst
eins og ég þyrfti þitt samþykki
fyrir honum Jóa mínum, um leið
og þið voruð búnir að hittast þá
sagðirðu við mig „hann er góður
maður Rakel, haltu fast í hann“.
Þú náðir að hitta börnin mín og
vera viðstaddur í brúðkaupinu
okkar í maí síðastliðnum. Það er
stutt á milli hamingju og sorgar.
Það síðasta sem þú gerðir í kirkj-
unni þinni var að vera viðstaddur
vígsluna okkar og last upp nokk-
ur vel valin orð. Svo næst ertu
jarðsunginn í kirkjunni þinni.
Þetta eru svakalega sterkar til-
finningar sem fara í gegn hjá mér
og mínum. En mikið er ég þakk-
lát fyrir að þú varst viðstaddur
stærsta atburðinn í lífi mínu.
Ég er innilega þakklát fyrir að
hafa fengið svona mörg ár með
þér. Við pössum upp á ömmu með
ást og kærleik, konuna í þínu lífi
sem þú varst giftur í 64 ár, það er
svakalegt afrek. Afi, ég veit að þú
ert kominn yfir í ljósið og ég veit
að þú vakir yfir okkur og passar
okkur. Ég ætla aldrei að hætta að
tala við þig þrátt fyrir að þú sért
ekki til staðar.
Við sjáumst seinna, elsku ljósið
mitt. Þín afastelpa,
Rakel Ósk Halldórsdóttir.
Það er afar erfitt að skrifa
minningarorð um afa án þess að
minnast eða tengja þær minning-
ar við ömmu líka. Kærleikurinn
og virðingin þeirra á milli mun
ávallt fylgja mér. Þegar ég hugsa
um afa og ömmu sé ég þau fyrir
mér í eldhúsinu heima í Haga, afi
með ömmu á lærinu að bjóða okk-
ur hinum hitt lærið. Næg ást til
að deila. Afi hafði einstakt lag á
því að finna eitthvað eitt sem
tengdi hann sterkum persónuleg-
um böndum við barnabörnin.
Hann var vanur að segja við mig
að ég hefði verið besta afmælis-
gjöf sem hann hafði fengið. Svo
óskaplega sætt og fallegt af hon-
um því ég kom inn í fjölskylduna
með svolítið öðrum og óvanalegri
hætti en gengur og gerist, eða á
55 ára afmælishelgi afa, 1987, þá
Bjarni S.
Hákonarson
✝ Bjarni Sím-onarson
Hákonarson fædd-
ist 27. febrúar
1932. Hann lést 14.
október 2018. Útför
hans fór fram 27.
október 2018.
fimm ára. Ég átti
yndislegt samtal við
afa í sumar um
þennan tíma, en
hann hafði mikinn
áhuga á að vita
hvort ég mundi eftir
þessu sjálf. Afi var
alltaf áhugasamur
um okkur, setti sig
inn í allt og mundi
allt. Ég þurfti aldrei
að uppfæra afa um
nokkurn hlut, hann var bara með
hlutina á hreinu. Ég er mjög glöð
að hafa haft þetta tækifæri til að
segja honum örlítið frá minni hlið.
Afi hafði einstakt lag á því að
hlusta, hughreysta og styðja.
Hann sýndi okkur öllum ein-
lægan áhuga, hversu ólík sem við
vorum. Hann hélt svo fallega í
höndina á mér og klappaði allan
tímann. Ég sagði afa að ég hefði
unnið í lífsins lottói, að ég hefði
ekki getað skrifað betra handrit
að ömmu og afa, þau væru eins og
fallegt ævintýri. Ég sagði líka að
ég vissi að það væru ekki allir eins
heppnir og ég. Það vissi afi vel en
ég þurfti að útskýra betur. Hann
var bara með svo hreint og fallegt
hjarta að ég held að hann hafi
ekki alveg náð utan um erfið sam-
skipti eða ósætti. Og til að út-
skýra á sem einfaldastan hátt
sagði ég bara við hann að afi og
amma hefðu alltaf lagt inn í Gleði-
bankann í öllum sínum samskipt-
um og því væru þau rík af inni-
stæðum.
Afi var nútímalegur í hugsun
og var fljótur að laga sig að
breyttum hugsunarhætti og hug-
myndum. Áhugi hans á mönnum
og málefnum náði langt út fyrir
sveitina hans. Hann flutti
skemmtilegar, hnyttnar og fal-
legar ræður þegar hann gat.
Hann spilaði á harmonikku og
söng lög með okkur ömmu og
barnabörnunum. Hann var því
sannur heimsborgari í öllu sínu.
Afi heilsaði alltaf innilega og
kvaddi enn betur, svo ég hlakkaði
alltaf til að koma. Nú kveð ég þig,
elsku afi, í hinsta sinn. Guð geymi
þig og allt þitt fólk.
María Katrín Fernandez.
Hvað er í ævi? Það er sama
hvað hér verður sett á blað um
lífshlaup og mannkosti Bjarna afa
í Haga, ég mun seint ná að gera
minningu hans nægilega hátt
undir höfði í 3.000 slögum. Orðin
eru fátækleg og erfitt að meitla
þau í setningar sem lýsa nægilega
hvað hann stóð fyrir og hvað hann
var fólkinu í kringum sig. Upp í
hugann kemur svarthvít ljós-
mynd. Ljóshærður drengur situr
á hesti sem stendur teinréttur á
grasbala fyrir framan íbúðarhús-
ið í Haga. Drengurinn er klæddur
í þykka hneppta skyrtu sem er
víð um axlir og upphandleggi,
stuttbuxur og háa dökka sokka. Á
fótunum hefur hann skó sem
hvíla öruggir í ístöðunum. Hann
heldur um strekkt beislið og horf-
ir með ögn biðjandi svip niður eft-
ir hálsi skepnunnar eins og hann
vilji hafa á því gætur að hún
hlaupi ekki af stað áður en ljós-
myndarinn hefur lokið sér af.
Honum hefur verið treyst til þess
að fara einn í sendiferð með
skeyti. Áfangastaðurinn er í sex
kílómetra fjarlægð og leiðin ligg-
ur um rudda reiðgötu þar sem
þvera þarf þrjár ár. Drengurinn
er sjö ára og hann veit að alla leið-
ina að heiman og heim mun Krist-
ín móðuramma hans standa á
hlaðinu í Haga með kíkinn við
augað.
Afi fæddist á milli stríða og var
af þeirri kynslóð Íslendinga sem
hefur upplifað einar mestu breyt-
ingar allra kynslóða á lifnaðar-
háttum. Hann lærði gömlu hand-
tökin af Hákoni föður sínum og
æskuheimilið var mannmargt ef
mælistika nútímans er lögð við
það. Björg móðir hans vildi að
hann yrði prestur og líklegt má
telja að það sé m.a. ástæðan fyrir
því að hann var skírður í höfuðið á
prófastinum á Brjánslæk. Fullt
nafn afa var sérkennilegt en hann
var stoltur af að bera það þótt
ekki kæmi það í veg fyrir að sú
þrá hans að verða bóndi yrði upp-
fyllt.
Sem barn naut ég mikilla sam-
vista við afa og ömmu í sveitinni.
Afi var næmt náttúrubarn, með-
vitaður um forfeður sína og þá
sem á undan voru gengnir og átti
auðvelt með að glæða hjá barni
áhuga á nærumhverfi sínu og
sögu. Í Haga er til mikið af rit-
uðum heimildum enda var afi
óforbetranlegur skjalasafnari og
símaherbergið svokallaða fullt frá
gólfi upp í rjáfur af bókum og
skjölum af öllu tagi. Áhugasvið
afa náði þó langt út fyrir síma-
herbergið, Barðaströndina, Vest-
firði og Ísland.
Afi hefur nú kvatt þessa jarð-
vist, veifað hnýttri og vinnulúinni
hendi í síðasta sinn og boðið góða
nótt. Hann skilur eftir sig arfleifð
í fjölmörgum afkomendum,
manngæsku sinni og ást á land-
inu, sögu þess og náttúru. Hann
mun ekki framar bjóða suðu-
súkkulaði, afla frétta af heilsu og
hamingju eða svara spurningum
um liðna tíma, ekki með hefð-
bundnum hætti í það minnsta.
Þótt ég viti fyrir víst að afi tók
vistaskiptunum fagnandi þá er
söknuðurinn sár og hann skilur
eftir sig stórt skarð. Ég er þakk-
lát alúð hans, vinsemd og elsku og
því að hafa fengið að verða vitni
að einstöku ástarsambandi þeirra
ömmu. Á engum manni hafði ég
meiri mætur.
Ég votta Kiddý ömmu og þeim
sem sakna samúð mína og mig
langar að þakka öllu starfsfólki
Heilbrigðisstofnunarinnar á Pat-
reksfirði innilega fyrir þeirra
góðu störf.
Edda Kristín Eiríksdóttir.
Bjarni S. Hákonarson er nú
farinn frá okkur. Hann lést á
sjúkrahúsinu á Patreksfirði
sunnudaginn 14. október.
Mig langar að minnast hans
með nokkrum orðum. Þar er af
miklu að taka frá langri ævi
manna sem hafa þekkst og verið
vinir í meira en átta áratugi. Við
vorum samstarfsmenn í mörgum
málum um margra ára bil.
Ég nefni nokkur dæmi: Við
unnum saman ásamt mörgum
öðrum íbúum Barðastrandar-
hrepps á sjöunda áratug síðustu
aldar við að koma á mjólkursölu
úr hreppnum. Það hafði ekki ver-
ið áður og bætti mjög hag heim-
ilanna i sveitinni.
Mestir erfiðleikarnir voru að
koma mjólkinni yfir Kleifaheiði
en hún var ófær vegna snjóa mik-
inn hluta hvers vetrar. Og einnig
hitt að koma upp mjólkurstöð á
Patreksfirði en hún var engin áð-
ur en mjólkinni ausið upp úr
brúsum og hún afgreidd neytend-
um þannig.
Þarna áttum við mikla samleið
og þú mjög áfram um að koma
þessu hagsmunamáli bænda og
neytenda á svæðinu í höfn. Ég
hafði og mikla trú á þér í þessu
máli sem öðrum sem við þurftum
að berjast fyrir. Þetta tók mikinn
tíma en við vorum síðan lengi
saman í stjórn mjólkurstöðvar-
innar ásamt góðum fulltrúum úr
öðrum hreppum sýslunnar. Þar
varst þú alltaf jafntraustur.
Áður fyrr stunduðum við
ásamt öðru ungu fólki í Ung-
mennafélagi Barðastrandar
íþróttaæfingar heimafyrir og tók-
um þátt í héraðsmótum. Þar varst
þú oft með besta árangurinn.
Og svo ekki sé látið staðar
numið varst þú alltaf styrk stoð
við uppbygginu á Krossholtum,
fyrst við að koma upp félagsheim-
ilinu Birkimel sem var mikið
áhugamál allra Barðstrendinga.
Þar lést þú þitt ekki eftir liggja.
Ég minnist þess líka hvað við
vorum samtaka í að byggja upp
skóla við Birkimel en fram yfir
1970 var en enginn skóli i sveit-
inni. Við tókum að okkur ásamt
góðu fólki að stjórna byggðarlag-
inu og varst þar í fremstu röð um
margra ára skeið og jafnan
traustur og styrk stoð.
Ég mat mikils vináttu þína við
mig í þessu starfi sem og vináttu í
öllum samskiptum allt frá því
Björg móðir þín fékk mig til að
leika við þig, þá ef til vill fjögurra
eða fimm ára gamlan en ég sjö ár-
um eldri.
Ég gleymi aldrei atviki þegar
við vorum einu sinni að leika okk-
ur niður á túni þar sem kallað er
Vikuverk en þurftum að fara yfir
svokallaðan Kvarnarhúslæk. Yfir
hann við Brunnhúsið var hella
sem við áttum að fara eftir. Móðir
þín hafði lagt fyrir mig að halda
utan um þig þegar við færum yfir
helluna sem ég og reyndi en mis-
tókst svo ég missti þig í lækinn.
En náði þér þó upp úr aftur og
engum varð meint af en þú komst
alblautur heim.
En svona höfum við þekkst alla
tíð og ég met vináttu þína mikils
og mun gera meðan ég lifi. Ég
veit að vel hefur verið tekið á móti
þér í nýja landinu og bið Guð að
geyma þig þar og alla þína að-
standendur. Við hittumst síðar.
Við Vala sendum samúðar-
kveðjur til Kiddýjar og fjölskyld-
unnar.
Kristján Þórðarson
á Breiðalæk.
Ég hitti Bjarna fyrst fyrir
nærri 37 árum, þegar ég kom með
Halla mínum í Haga. Bjarni var
ekki maður margra orða en lét
mig strax finna að þarna væri ég
velkomin. Við Halli eignuðumst
þrjú börn sem hafa notið þeirra
forréttinda að fá að alast upp í
næsta nágrenni við afa og ömmu.
Algjörlega ómetanlegt og ég er
svo innilega þakklát fyrir það.
Forlögin höguðu því þannig til
að við Halli fórum að búa með
Kiddý og Bjarna í Haga og sú
samvinna var eiginlega ótrúleg.
Þeir voru hvorugir menn margra
orða en aldrei kom það að sök.
Halli fór kannski að tala um það
við mig að nú væri að koma að því
að það þyrfti að fara að bera á
túnin og svo litum við út um
gluggann og þá var Bjarni að
setja áburðardreifarann við
traktorinn. Svona atvik gerðust
oft og á báða bóga og alltaf fannst
mér það sérstakt. Alltaf tók
Bjarni vel í allar framkvæmdir og
fjárfestingar sem Halla datt í hug
og þeir stóðu saman í öllu sem
þurfti að gera. Við Bjarni höfðum
ekkert alltaf sömu skoðanir á
mönnum og málefnum en virtum
hvort annað og aldrei kastaðist í
kekki á milli okkar. Hann var
fróðasti maður sem ég hef
kynnst, var lifandi landakort,
sjálfmenntaður sagnfræðingur
og fróðleiksfús með eindæmum.
Nútímamargmiðlun heillaði hann
þó ekki og lét hann aðra um að
setja sig inn í þau mál.
Bjarni var mikill vinnuþjarkur
alveg fram yfir áttrætt, þegar
hann veiktist og var ekki til vinnu
eftir það. Þangað til vann hann
fullan vinnudag og oft rúmlega
það á álagstímum á vorin og
sumrin. Þá gaf hann yngri mönn-
um ekkert eftir. Það er ekki hægt
að skrifa minningarorð um
Bjarna án þess að minnast á
Kiddý og samband þeirra. Þeirra
líf var samtvinnað í yfir 65 ár og
þvílík ást og samheldni er vand-
fundin. Stundirnar í eldhúsinu
þegar Bjarni fékk sér kaffisopa
og Kiddý tyllti sér á annað lærið á
honum eru ljóslifandi í minning-
unni.
Hnýttar hendur sem fundu
hvor aðra við hvert tækifæri, bros
og koss á kinn eru líka minningar
sem við geymum í hjartanu. Þau
eignuðust stóran hóp afkomenda
sem syrgja pabba, afa og langafa
en óteljandi minningar eiga eftir
að verða huggun um ókomna tíð.
Takk fyrir allt og hvíl í friði, elsku
Bjarni minn.
María Úlfarsdóttir, Haga.
✝ Jón ÞorbergValdimarsson
fæddist í Rúfeyjum
á Breiðafirði 29.
nóvember 1929.
Hann lést 12. októ-
ber 2018.
Foreldrar hans
voru Valdimar Sig-
urðsson, fæddur í
Folafæti við Ísa-
fjarðardjúp, bóndi í
Rúfeyjum, og Ingi-
gerður Sigurbrandsdóttir, fædd
í Skáleyjum á Breiðafirði, hús-
móðir í Rúfeyjum.
Alsystkin Jóns eru: 1) Guð-
laug Þórunn Valdimarsdóttir
Illchuk, f. 14.11. 1919, d. 29.6.
2016. 2) Karitas Svanhildur
Valdimarsdóttir, f. 31.3. 1924, d.
18.12. 1925. 3) Ingibjörg Valdi-
marsdóttir, f. 29.6. 1925, d. 26.1.
2013. 4) Gunnlaugur Valdimars-
son, f. 20.5. 1927. 5) Gunnar Haf-
steinn Valdimarsson, f. 21.6.
1928, d. 14.2. 1996. 6) Sigurður
Óli Valdimarsson, f. 11.1. 1931.
7) Kristinn Sigvaldi Valdimars-
son, f. 2.6. 1932, d. 20.10. 2001.
8) Ingvar Einar Valdimarsson, f.
21.12. 1933. 9) Héðinn Fífill
Valdimarsson, f. 19.10. 1935. 10)
Svanhildur Theódóra Valdi-
marsdóttir, f. 4.9. 1937. 11) Guð-
brandur Valdimarsson, f. 5.12.
1940. 12) Kristrún Inga Valdi-
marsdóttir, f. 16.5. 1942, d. 25.7.
2018. 13) Kristín Jóhanna Valdi-
marsdóttir, f. 5.8. 1943, d. 30.3.
2018.
Hálfsystir sammæðra: Elín
Jónasdóttir, f. 18.7. 1945.
Hálfsystkin samfeðra: a) Lilja
Guðmundína Valdimarsdóttir, f.
24.2. 1948. b) Ólöf Sigmars
Valdimarsdóttir, f. 24.6. 1949. c)
Helgi Valdimarsson, f. 16.7.
1950. d) Guðmundur Valdimars-
son, f. 20.11. 1951, d. 22.12.
1977.
Jón Þorberg fæddist í Rúfeyj-
um á Breiðafirði og
bjó þar hjá for-
eldrum sínum þar
til þau brugðu búi
og fluttu í Öxney á
Breiðafirði árið
1944 . Þau skildu
og var Jón sendur í
Búðardal á Skarð-
strönd árið 1944 og
var hann þar í tæp-
lega ár. Faðir hans
sótti hann þangað
og fóru þeir til Reykjavíkur þar
sem Jón vann ýmsa verka-
mannavinnu. Árið 1948 fór hann
í Flatey á Breiðafirði og var þar
á sjó í um eitt ár. Hann vann svo
í nokkur ár við fiskverkun í
Kópavogi. Jón fór um það bil
átta vertíðir til Vestmannaeyja
og vann í Fiskiðjunni og á sjó
síðustu tvær vertíðarnar. Á
sumrin vann hann aðallega í
byggingavinnu í Reykjavík, hjá
Byggingafélagi verkamanna og
fleirum. Síðan fór hann að vinna
hjá Verslunarsambandinu við
vöruafgreiðslu og fleira. Um
1970 fór hann að vinna hjá
Reykhúsinu á Grettisgötu í
Reykjavík við að reykja kjöt og
fisk. Árið 1976 fór hann að
vinna sem verkamaður hjá
Vatnsveitu Reykjavíkur sem
varð síðan að Orkuveitu Reykja-
víkur og var hann þar til ársins
1999 er hann lét af störfum sök-
um aldurs. Jón bjó í Hólahverf-
inu í Breiðholti síðustu 30 árin
og eftir að hann hætti að vinna
fór hann daglega með strætó
niður í bæ og borðaði á Vita-
torgi og fór svo til hverja helgi í
Kolaportið til að hitta fólk, því
Jón var mjög félagslyndur.
Hann var alla tíð einhleypur og
barnlaus en mjög barngóður
maður.
Jón Þorberg verður jarðsung-
inn frá Digraneskirkju í dag, 31.
október 2018, klukkan 13.
Jón minn, leiðinlegt að þú sért
farinn vinur. Ég hafði gaman af
því að hafa kynnst svo góðum
manni. Mér þykir leiðinlegt að þú
situr ekki við sama borðið í Kola-
portinu því mér þótti gaman að
spjalla við þig. Þú varst svo
skemmtilegur og hress og kátur.
Þú varst mjög ákveðinn í pólitík.
Ég vona að þú sért búinn að fá
hvíldina, vinur, og að þér líði bet-
ur. Vonandi hittirðu marga þarna
uppi sem þú þekkir. Guð geymi
þig. Samúðarkveðjur til ættingja
Jóns.
Stefán sendill.
Jón Þorberg
Valdimarsson
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
INGVAR BALDURSSON,
fv. hitaveitustjóri,
Ásakór 2, Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 15. október. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna. Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð og hlýhug.
Jónína Valdemarsdóttir
Baldur Ingvarsson Sigríður Hrund Pétursdóttir
Guðrún Elín Ingvarsdóttir
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
stjúpi, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURJÓN KRISTINSSON,
Kríulandi 27, Garði,
lést á gjörgæsludeild Landspítala við
Hringbraut föstudaginn 26. október.
Jarðarförin mun fara fram í Útskálakirkju laugardaginn
3. nóvember klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Björgunarsveitina Ægi í Garði,
LI 0142-26-30005, kt. 630678-0729.
Kristín Ögmundsdóttir
Kristinn Þór Sigurjónsson Aðalheiður Kristbjörg Jensd.
Bára Inga Ásmundsdóttir Jón Sveinn Björgvinsson
Pálína Ásmundsdóttir Jón Á. Pálmason
barnabörn og barnabarnabörn