Morgunblaðið - 20.12.2018, Síða 58

58 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2018
✝ Bryndís Bjarna-dóttir fæddist á
Húsavík 1. október
1923. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Hlíð á Akureyri 14.
desember 2018.
Foreldrar hennar
voru hjónin Þórdís
Ásgeirsdóttir, hús-
móðir og hótel-
haldari, f. 30.6. 1889,
d. 23.4. 1965, og
Bjarni Benediktsson athafnamað-
ur á Húsavík, f. 29.9. 1877, d. 25.6.
1964.
Systkini Bryndísar: Ásgeir, f.
1910, d. 1978, Benedikt, f. 1911, d.
1917, Ragnheiður, f. 1912, d. 2012,
Stefán, f. 1914, d. 1982, Gunnar, f.
1915, d. 1998, Vernharður, f.
1917, d. 2001, Regína Magdalena,
f. 1918, d. 1994, Kristín, f. 1920, d.
1995, Ásta, f. 1922, d. 2007, Þór-
dís, f. 1925, d. 2012, Hansína Mar-
grét, f. 1926, d. 2004, Rannveig
Karólína, f. 1929, d. 2006, Bjarni
Benedikt, f. og d. 1930, og Baldur,
Jóhann Ágúst Magnússon. 2)
Bjarni, f. 12. feb. 1946; Synir hans
eru: i) Hans Steinar, f. 29. júní
1973; maki Sigríður Þóra Þórðar-
dóttir; ii) Benedikt, f. 5. apríl 1975;
maki Rannveig Tryggvadóttir.
Börn þeirra eru Benedikt Dagur
og Helena María. Dóttir Rann-
veigar er Guðný Gabríela Ara-
dóttir.
3) Sigtryggur, f. 14. feb. 1950;
börn hans og Þóru Jóhannes-
dóttur eru i) Jóhannes Bjarni, f.
15. jan. 1973, maki Bryndís Guð-
mundsdóttir. Synir þeirra eru
Guðmundur, Sigtryggur og Ey-
steinn; ii) Bryndís, f. 24. sept.
1975; maki Stefán Einar Stefáns-
son. Börn þeirra eru Bragi og
Þóra. 4) Þórdís Ósk, f. 19. okt.
1954, maki Davíð Jóhannsson;
börn hennar og Jóhanns Hauks-
sonar eru: i) Sigtryggur Ari, f. 15.
júní 1974, maki Linda Vilhjálms-
dóttir. Dætur þeirra eru Þórdís
Anna og Ingibjörg Lára; ii) Erla,
f. 23. maí 1983; maki Steve Rich-
ard Lewis. Sonur þeirra er Elías
Ari.
Bryndís og Sigtryggur bjuggu
á Húsavík til ársins 1958 er þau
fluttu til Reykjavíkur.
Útför Bryndísar fer fram frá
Bústaðakirkju, Reykjavík, í dag,
20. desember 2018, klukkan 15.
f. 1932. Fóstursystir
Bryndísar var Þóra
Ása Guðjohnsen, f.
1930, d. 2015.
Bryndís giftist 29.
september 1942 Sig-
tryggi Þórhallssyni,
verslunarmanni og
síðar bókara, f. 2.
mars 1917, d. 13.
janúar 2008. For-
eldrar hans voru
hjónin Þórhallur
Sigtryggsson kaupfélagsstjóri, f.
4. jan. 1885, d. 11. sept. 1959, og
Kristbjörg Sveinsdóttir, f. 7. apr.
1886, d. 23. nóv. 1965.
Börn Bryndísar og Sigtryggs:
1) Þórhallur, f. 7. maí 1943,
maki Sesselja Valtýsdóttir, f. 6.
maí 1944. Þau eiga þrjár dætur: i)
Ásta Margrét, f. 30. maí 1965.
Sonur hennar er Þórhallur Við-
arsson. ii) Bryndís Björg, f. 24.
okt. 1967; maki Karl Frímanns-
son. Þau eiga þrjá syni: Pétur,
Bjarna og Friðrik. iii) Ragnheiður
Kristbjörg, f. 7. nóv. 1979; maki
Ég hef aldrei kynnst nokkurri
manneskju með jafn sterk tengsl
við uppvöxt sinn eins og amma
mín hafði. Og engan hef ég heyrt
tala af jafn mikilli væntumþykju
um foreldra sína. Sú kærleiksríka
arfleifð fylgdi ömmu allt til enda
og dofnaði aldrei. Undir lokin
þegar hún var nánast orðin blind
virtist ekkert standa henni jafn
ljóslifandi fyrir sjónum og minn-
ingar um uppvöxtinn í Bjarnahúsi
á Húsavík. Amma var eitt af 15
börnum foreldra sinna, þeirra
Þórdísar Ásgeirsdóttur frá
Knarrarnesi á Mýrum og Bjarna
Benediktssonar frá Grenjaðar-
stað. Þau stofnuðu heimili á
Húsavík sem enn er kallað
Bjarnahús og ég veit að það
heimili varð ekki bara víðkunnugt
fyrir stærð og umsvif heldur ekki
síður fyrir félagshyggju og mann-
úð. Þar var óslitinn straumur
gesta og þar áttu aldraðir ætt-
ingjar hlýtt athvarf til hárrar elli.
Ekki er hægt að minnast á
Bjarnahús og uppeldið sem þar
fór fram án þess að minnast á
Boggu eða Björgu Jónsdóttur
sem tvítug að aldri kom þar sem
barnfóstra árið 1913 og fylgdi
fjölskyldunni í 49 ár. Kærleiks-
verk þeirrar konu verða ekki rak-
in hér en áhrif hennar á andann í
Bjarnahúsi og alla þá sem hún
kom nálægt eru einstök. Þökk sé
stálminni ömmu og einstakrar
frásagnargáfu þá hefur okkur af-
komendum gefist hlutdeild í fjár-
sjóði Bjarnahúss og hefur það
verið einstaklega ánægjulegt að
sjá hvernig hún hefur náð með
eldmóði sínum að kveikja áhuga
og virðingu langömmubarnanna.
En það hefur ekki eingöngu verið
í orði sem amma hefur haldið arf-
leifðinni lifandi því þau eru ótelj-
andi stór og smá góðverkin sem
hún hefur komið til leiðar með
einum eða öðrum hætti í þágu
þeirra sem á hafa þurft að halda.
Þrátt fyrir þverrandi kraft og há-
an aldur hélt hún áfram að láta
gott af sér leiða allt til enda með
kærleiksríkum hugsunum og fyr-
irbænum. Síðustu árin dvaldi hún
á hjúkrunarheimilinu Hlíð á Ak-
ureyri og erum við fjölskyldan
fyrir norðan óendanlega þakklát
fyrir að hafa fengið að hafa hana
svona nálægt okkur síðasta spöl-
inn.
Einn alstærsti þáttur í lífsvið-
horfi ömmu sem hún fékk í vega-
nesti úr uppeldinu var trúin á
Guð og líf eftir þetta líf. Hún vissi
vel að hverju stefndi þegar hún
lagðist banaleguna nú á aðvent-
unni og var farin að þrá eilífð-
arljósið eins og hún kallaði það.
„Það verður hátíð“ sagði hún full
trúarvissu og tilhlökkunar að
hitta gengna ástvini. Við sem eft-
ir stöndum kveðjum með djúpu
þakklæti fyrir allt sem hún gaf
okkur og kenndi og reynum líkt
og amma að taka fagnandi á móti
hátíð ljóss og friðar sem senn
gengur í garð.
Bryndís Björg
Þórhallsdóttir.
Það getur verið erfitt að minn-
ast þeirra sem skipta mann
mestu máli. Orðin verða oft fá-
tækleg í samanburði við mann-
eskjuna sem þau eiga að lýsa.
Ömmu Bryndísar er sérstaklega
erfitt að minnast.
Hún var mér miklu meira en
bara amma. Í nokkuð erfiðri
barnæsku var hún steinn og stað-
festa að styðja sig við og varð
miklu meiri uppalandi en upphaf-
lega var gert ráð fyrir. Hjá henni
og afa Sigtryggi eyddi ég stærst-
um hluta sumar- og jólafría og
gildi og lífsviðhorf hennar hafa
verið mín æ síðan. Þegar ég kom
í Teigagerðið og hún tók á móti
mér, sitjandi í stólnum á gang-
inum, þá var ég kominn heim. Öll
mín tilhlökkun snerist um þetta
augnablik og vikurnar og mán-
uðina sem framundan voru. Mér
leið hvergi betur.
Amma Bryndís minnar kyn-
slóðar hefði fetað aðrar slóðir en
hún gerði. Í stað þess að vera
drifkraftur heimilis og lím heillar
fjölskyldu væri hún leiðtogi í
miklu stærra samfélagi. Við
myndum lesa eftir hana greinar
og horfa á hana sjónvarpi að tala
máli stærri hópa og til hennar
væri leitað. Slíkur var drifkraft-
urinn og réttlætiskenndin sú
sterkasta sem ég hef á ævi minni
kynnst. Konur þess tíma áttu þó
takmörkuð tækifæri enda sam-
félagið allt annað en það er í dag.
Og þó að amma hafi alltaf litið á
sitt hlutverk með stolti þá veit ég
að hún hefði gjarnan vilja gera
ýmislegt sem tímarnir leyfðu ein-
faldlega ekki.
Í gegnum líf ömmu hef ég lært
nokkrar af mínum stærstu lexí-
um; Að standa alltaf með fólkinu
sínu. Að lifa lífinu til þess að forð-
ast eftirsjá. Að gleðjast yfir ein-
földu hlutunum. Að forðast snobb
og yfirlæti. Að hlæja. Að vera
heiðarlegur og segja sína mein-
ingu. Að vera einlægur og segja
fólki að þú elskir það. Að vera
gestrisin. Að hjálpa þeim sem
þess þurfa. Að ganga sjálfur í þau
verk sem þarf að vinna. Að gefa
fólki óskipta athygli og að sjá það
góða í öllum aðstæðum.
Það er svo magnað að þótt
konur eins og amma Bryndís hafi
ekki endilega fengið þau tækifæri
sem þær vildu, þá urðu þær fyrir
vikið mestu og bestu kennarar í
lífinu sjálfu sem nokkurt barn
hefði getað óskað sér. Fyrir það
verð ég ævinlega þakklátur. Ég
mun sakna ömmu en ég mun
miklu fremur vera þakklátur fyr-
ir að hafa átt hana. Og það er líka
gott að vita að hún var þakklát
fyrir að hafa átt mig. Það sagði
hún í hvert sinn sem við hittumst.
Rétt eins og fólk á að gera.
Benedikt Bjarnason.
Amma var klettur fjölskyld-
unnar og miðja, glæsileg kona og
skörungur. Hún hvatti fólk áfram
og hrósaði því og var ætíð til
staðar ef eitthvað bjátaði á. Hún
hafði frábært minni en lifði ekki í
fortíðinni, gríðarlega ættfróð og
gat yfirleitt tengt fólk sem rætt
var um við stórfjölskylduna.
Teigagerði 14 er í minningunni
paradís. Einhvern veginn var allt-
af sól í verðlaunagarði ömmu.
Amma og Sigtryggur afi voru
aldrei efnuð og ótrúlega nægju-
söm. Hún sagði mér einhvern
tíma að þau hefðu farið í sum-
arleyfisferð í fyrsta sinn um
fimmtugt. Amma leit hins vegar á
að auðæfi sín fælust í afkomend-
unum og ræddi oft um hversu
mikil gæfa það væri hversu vel
hefði gengið hjá börnum og
barnabörnum.
Trú hennar var sterk og heit
og kærleikurinn ótrúlegur og
skilyrðislaus. Fyrir nærri fjórum
árum greindist móðir mín með
krabbamein sem hún sigraðist á.
Amma bað heitt fyrir henni ein
og í bænahópi, ræddi oft við hana
og þær báðu saman. Guð blessi
þig, amma.
Jóhannes Bjarni
Sigtryggsson.
Að biðja fyrir og fá bæn-
heyrslu, að gefa öðrum og njóta,
að heyra og gleyma ekki og að
segja frá, minnast og gleðjast.
Það eru þessar bylgjur hugsunar
frá Bryndísi sem flæða um mig
þegar ég kveð hana og þakka
stundirnar sem hún gaf mér með
fyrirbænum sínum sem fylgdu
mér og fjölskyldu minni.
Hún var tíunda barn Bjarna
Benediktssonar, útgerðarmanns
á Húsavík, og Þórdísar Ásgeirs-
dóttur frá Knarrarnesi í 16 barna
hópi með fósturdóttur en tvö
þeirra dóu ung.
Hún var átta ára þegar heimili
hennar hrundi í heimskreppunni
og hún varð í einu vetfangi þrosk-
uð ung kona við hlið móður sinn-
ar og eldri systra og Boggu,
Bjargar Jónsdóttur, við að breyta
heimilinu í hótel, til bjargar, – já,
með Boggu, sem var henni og
börnunum sem önnur móðir,
þjónandi heimilinu og fjölskyld-
unni eins og verndarengill.
Hún giftist Sigtryggi Þórhalls-
syni og með börnum þeirra
tengdist fjölskyldan foreldrum
hennar og Boggu. Þau áttu fyrst
heimili í Bjarnahúsi á Húsavík
með foreldrum hennar og Boggu
og eignuðust það síðan þegar þau
fluttu til Reykjavíkur á efri hæð
einbýlishúss á Öldugötu 3 og síð-
ar fluttu þau á miðhæð hússins.
Þegar þau eignuðust einbýlishús
sitt í Teigagerði 14 fluttu foreldr-
ar hennar til þeirra þar sem þau
nutu umhyggju til dauðadags.
Hún var lík móður sinni,
stjórnsöm og úrræðagóð með
sinni umvefjandi hlýju að fylgjast
með fólkinu sínu, eiginmanni og
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum og svo miklu fleiri,
öllum afkomendum Bjarna og
Þórdísar og enn fleiri, vinum frá
Húsvík og í Reykjavík. Að fylgj-
ast með var svo miklu meira en
að fá fréttir, það var að leggja lið
þegar erfiðleikum var mætt,
hlusta og tala og biðja fyrir með
heitri bæn.
Hún var með „segulbands-
minni“ þannig að hún gat rakið
viðburði og samtöl fortíðar, þann-
ig að engum gleymist sem heyrði,
svo meitluð var frásögn hennar.
Hún var með dulræna hæfi-
leika, innri heyrn og innri sýn,
sem hún sagði lítið frá. Henni var
þannig sagt frá alvarlegum veik-
indum sonar síns í sveitinni og
kallaði hann heim, sem varð hon-
um til lífsbjargar. Hún vissi svo
margt, bæði um líðan annarra og
það sem átti eftir að koma fram,
sem markaði lífssýn hennar til
þessa heims og hins ósýnilega,
þess sem verður um síðir í lífi
okkar allra með endurfundum og
framhaldi sem hún var fullviss
um.
Í lífi hennar var hið sýnilega
stundlegt en hið ósýnilega eilíft
sem beið hennar og hún hlakkaði
til að mæta. Hún hafði mætt öllu
þessu sem var stundlegt, áþreif-
anlegt eða erfitt með ró og yf-
irvegun til lausnar því hún vissi
frá æsku að allt sem reyndi á var
til þroska og eignar í veganesti í
ferðina héðan.
Ég kveð frænku mína við þessi
skil sem hún beið eftir og þykist
viss um að hún fylgist með okkur
öllum áfram sem verndarengill.
Halldór Gunnarsson.
Bryndís
Bjarnadóttir
Ástkær dóttir mín, systir okkar og
mágkona,
ALDA I. EINARSDÓTTIR MCGLYNN,
Catskill, N.Y. USA,
andaðist 20. nóvember.
Minningarathöfn og bálför hefur farið fram í
Catskill, en jarðsett verður síðar hér heima.
Fyrir hönd barna hennar, Kára og Kötlu McGlynn, tengdadóttur,
barnabarns og ástkærs sambýlismanns, James Atlee,
Magnea S. Hallmundsdóttir
Hrefna S. Einarsdóttir Egill Þ. Einarsson
Logi Már Einarsson Sólveig Viðarsdóttir
Minn kæri eiginmaður, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN VÍFILL KARLSSON,
Sandbakka 12,
Höfn í Hornafirði,
lést á Landspítalanum mánudaginn
10. desember. Minningarathöfn verður haldin í Hafnarkirkju
laugardaginn 22. desember klukkan 13.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast
hans er bent á að láta Styrktarsjóð Barnaspítala Hringsins njóta.
Fyrir hönd systkina, annarra ættingja og vina,
Anna Eyrún Halldórsdóttir
Svala Björk Héðinn Sigurðsson
Halldór Steinar Erla Þórhallsdóttir
Karl Guðni
barnabörn og barnabarnabarn
Hugheilar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð, vináttu og
hlýju er okkar ástkæra
SIF AÐALSTEINSDÓTTIR
kvaddi þennan heim í faðmi fjölskyldu og ástvina.
Heill og hamingja í minningu hennar til framtíðar.
Jón B. Stefánsson
Ívar Már Jónsson Svandís Íris Hálfdánardóttir
María Birna Jónsdóttir Baldur Þór Sveinsson
Vilborg Mjöll Jónsdóttir Friðrik Magnússon
Margrét Lára Jónsdóttir Steinar Örn Sigurðsson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIBJÖRG ÞORVALDSDÓTTIR,
Keldulandi 1,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
18. nóvember. Útför hennar fór fram frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 6. desember.
Oddný G. Sverrisdóttir
Anna Gunnhildur Sverrisd. Sigurjón Einarsson
Ólafur Hilmar Sverrisson Brynhildur K. Kristinsdóttir
Pétur Örn Sverrisson Guðrún Inga Benediktsdóttir
Yngvi þór, María, Gunnar Dofri, Sverrir Ingi, Kjartan,
Vésteinn Örn, Arnór Logi,
Aron Fannar, Gabríel Daði og Daníel Bragi
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar