Morgunblaðið - 20.12.2018, Side 60

60 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2018
✝ ErlingurPálsson fædd-
ist á Refsstað í
Vopnafirði 3. júlí
1933. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sundabúð 13.
desember 2018.
Foreldrar hans
voru Svava Víg-
lundsdóttir, f. 25.
september 1906,
d. 13. janúar 1935,
og Páll Methúsalemson, f. 24.
ágúst 1899, d. 11. júní 1975.
Árið 1940 kvæntist Páll Sig-
ríði Þórðardóttur frá Ljósa-
landi.
Systkini Erlings: Víglundur,
f. 25. maí 1930, d. 29. maí
2018. Björn, f. 24. maí 1931.
Guðlaug, f. 27. apríl 1932, d.
11. júlí 2012. Svava Svanborg,
f. 25. mars 1941. Þórður Al-
bert, f. 14. janúar 1943. Ás-
gerður, f. 3. febrúar 1946.
Gunnar, f. 7. júní 1948, d. 9.
júní 2016.
Eftirlifandi eiginkona Er-
lings er Anna Sigurbjörg
Maki Þórir Guðlaugsson, f.
29. júní 1969. Börn þeirra eru
sex talsins.
Erlingur ólst upp á Refs-
stað og Rauðhólum í sömu
sveit og tók frá barnæsku
þátt í hverjum þeim störfum
sem til féllu. Hann stundaði
nám við Hólaskóla í tvo vetur.
Starfaði á Keflavíkurflugvelli
við uppbyggingu á flugskýlum
einn vetur en helgaði sig bú-
störfum að mestu upp frá því.
Erlingur og Anna S. Geirs-
dóttir gengu í hjónaband 1965
og hófu sinn búskap á Refs-
stað en fluttu búferlum að
Ljótsstöðum í sömu sveit árið
1971 og bjuggu þar blönduðu
búi til ársins 1991, er þau
Anna fluttu að Skálanesgötu 8
á Vopnafirði. Næstu árin
stundaði Erlingur ýmist störf
uns hann settist í helgan
stein. Þau hjónin fluttu heim-
ili sitt að Sundabúð á haust-
dögum 2016. Erlingur stríddi
við veikindi síðustu ár ævi
sinnar.
Útför Erlings fer fram frá
Vopnafjarðarkirkju í dag, 20.
desember 2018, klukkan 13.
Jarðsett verður í Hofs-
kirkjugarði.
Geirsdóttir, f. 1.
desember 1944.
Foreldrar hennar
voru Sigríður Eyj-
ólfsdóttir, f. 30.
júlí 1921, d. 17.
september 2008,
og Geir Sigurjóns-
son, f. 18. október
1912, d. 7. apríl
1982.
Systkini Önnu
eru Bjarni, f. 23.
september 1939. Haukur, f.
12. maí 1941. Rúnar Eyjólfur,
f. 12. júní 1942. Margrét Ingi-
björg, 13. september 1943.
Svandís, f. 14. ágúst 1946.
Karl Brynjar, 13. ágúst 1947,
d. 28. september 1965. Hjálm-
ar Björn, f. 4. janúar 1950.
Ásta Steingerður, f. 16. júlí
1953.
Börn 1) Sigríður, f. 21. sept-
ember 1962. Sigríður á fjórar
dætur. 2) Skarphéðinn Karl, f.
20. febrúar 1965. Maki Hildur
Agnarsdóttir, f. 8. október
1966. Þau eiga fimm börn. 3)
Rannveig, f. 6. mars 1972.
Pabbi minn.
Nú ertu kominn í Sumarland-
ið og eflaust farinn að stússast í
sveitastörfum, ásamt því að
bregða þér reglulega í reiðtúra.
Minningarnar eru margar og
þegar horft er yfir farinn veg
stendur upp úr það öryggi sem
ég bjó við hjá ykkur mömmu. Ég
var sem barn þess fullviss að
ekkert illt gæti hent mig þegar
þú lagðir stóra hönd þína á koll-
inn á mér.
Svo komu unglingsárin mín og
samskipti okkar gátu verið ansi
stirð á köflum þar sem við gátum
þrætt um flestalla hluti og vissu-
lega höfðum við bæði rétt fyrir
okkur.
Með árunum urðum við þó
hinir mestu mátar enda varstu
ávallt til staðar og mér innan
handar með Ingu og Eirík hve-
nær sem þurfti.
Það var okkur ómetanlegt að
búa í næsta nágrenni við ykkur
mömmu á uppeldisárum þeirra.
Eftir að ég flutti til Reykja-
víkur kom oft upp söknuður, að
geta ekki skroppið snöggvast í
heimsókn og litið til með þér og
mömmu, sérstaklega eftir að þú
veiktist meira. En vissan um
hvað þú varst ávallt í góðum
höndum gerði það töluvert létt-
bærara.
Elsku pabbi, tengdapabbi og
afi, við kveðjum þig með söknuði
en munum ylja okkur um ókomin
ár við góðar minningar.
Rannveig Erlingsdóttir,
Þórir Guðlaugsson,
Eiríkur Óskar Oddsson.
Erlingur Pálsson hefur söðlað
sinn síðasta hest í þessu lífi. En
væntanlega er hann þegar búinn
að festa sér grösuga jörð á eilífð-
arvöllum sumarlandsins. Faðir
minn var eftirtektarverður mað-
ur á sinni tíð. Heljarmenni að
burðum, ágætur bóndi og rækt-
unarmaður er setti velferð síns
bústofns ávallt í forgang. Forkur
af gamla skólanum sem naut
þeirra forréttinda sveitabarnsins
að læra til verka frá blautu
barnsbeini. Hann var reiðmaður
góður og átti sem ungur maður
og aftur er leið á ævina nokkra
góðhesta. Óvanalega fjárglöggur
og hafði yndi af sauðfé. Róm-
sterkur smali og þó að foreldrar
okkar byggju lengi blönduðu búi,
var heimavöllur pabba sauðfé og
hestar.
Líkt og flest mannanna börn á
ég bæði góðar og erfiðar minn-
ingar úr uppvextinum. Og skal
engan undra að það kastist í
kekki milli skapstórra manna
sem vinna saman nálega hvern
dag. Góðu stundirnar okkar
pabba voru ómældar. Hann gekk
verkfús til starfa hvern dag og
gjarna fylgdi strákur með. Ég
fylgdi honum hvert haust í smala-
mennsku og rjúpnaveiðar er á
haustið leið. Það var við veiðarn-
ar eins og fjárragið að sjónin
brást honum ekki. Hann sá fugl
þar sem aðrir sáu snjó og var
fengsæll en hófstilltur veiðimað-
ur. Hann las heilu bækurnar fyrir
okkur krakkana, enda var sú
hans hefð að leggja frá sér dags-
ins önn við lestur.
Þegar barnabörnin litu dags-
ins ljós þá var komið að þeim að
njóta sögulestra og leikja. Pabbi
er einstaklega barngóður og það
var dáfögur sjón að sjá þennan
stóra mann á fjórum fótum með
krakkaskott á bakinu að hotta afa
sínum áfram.
Eitt sumar þegar ég var á ung-
lingsárum unnum við feðgar við
byggingavinnu utan heimilis. Það
var nýr pabbi, maðurinn sem
aldrei hafði ósæmileg orð á
vörum heima við, lét vaða í tví-
ræðum kviðlingum og hélt uppi
glaðbeittri stemningu á vinnu-
stað. Þar sá ég kannski manninn
sem hann var áður en hann stofn-
aði fjölskyldu. Líkt og maðurinn
sjálfur var sál hans stór og breið.
Ég átti í þér mikinn vin, pabbi
minn, Hildur mín og börnin okk-
ar líka. Við varðveitum allar okk-
ar bestu stundir og yljum okkur
við bjartar minningar um hjarta-
hlýjan og góðan mann. Þakka þér
lífsgjafirnar allar.
Skarphéðinn
Karl Erlingsson.
Elsku afi minn.
Nú ertu kominn á betri stað.
Ég græt það að þurfa að kveðja
þig en finn samt fyrir gleði þín
vegna, nú færðu loksins lang-
þráða hvíld. Þú varst svo stór
partur af mínu lífi og ert svo stór
partur af mér. Minningarnar eru
óteljandi og þær mun ég geyma í
hjartanu alla tíð. Alla göngu-
túrana, allar vísurnar, allar sög-
urnar, alla súkkulaðibitana, allar
góðu stundirnar hjá þér og
ömmu.
Ég var alls ekki jafn vel búin
undir þessa kveðjustund og ég
hélt, enda varst þú minn elsti vin-
ur. Samband okkar hafði breyst í
þínum veikindum en við vorum
enn mjög náin enda hittumst við
næstum hvern einasta dag.
Elsku afi, ég er þér svo þakk-
lát fyrir þig.
Ég veit ég get ekki sagt
„sjáumst á morgun“ en við mun-
um sjást aftur einn daginn, í
Sumarlandinu þar sem þú ert
núna.
Kveðja.
Ingibjörg María
Konráðsdóttir.
Nú tínast þeir burtu einn af
öðrum bræður mömmu. Þessir
vöxtulegu og góðu menn sem
voru stór hluti æsku minnar. Í
sumar kvaddi Víglundur, rósa-
masta eðalmenni sem ég hef um
ævina kynnst, og nú er Erlingur
látinn. Strax smábarn fór ég að
bera virðingu fyrir honum og hún
óx þegar líða tók á ævina. Við átt-
um sameiginlega ást á dýrum og
ljóðum. Þegar hann tók að fara
með kvæði stoppaði ég ævinlega
og hlustaði sama hvort um var að
ræða góðskáld eða kersknimál.
Það var svo gaman að hrynjand-
inni og ríminu. Hann var einstak-
lega natinn við húsdýrin sín og
sýndi þeim ávallt umhyggju. Ég
var kannski meira afgerandi þeg-
ar ég fleygði mér í gólfið hjá
hundunum, nokkuð sem hann
hefði aldrei látið eftir sér. Engu
að síður vissi ég að blíðu átti hann
nóga handa ferfætlingum. Tíkina
Skoppu varð til að mynda alltaf
að loka inni þegar húsbóndi
hennar fór af bæ, annars elti hún
hann og hefði ekki gefist upp þótt
leiðin lægi á heimsenda. Þess
vegna var nauðsynlegt að taka af
henni ráðin og sjá til þess að hún
sprengdi sig ekki á hlaupum á
eftir bílnum.
Síðar opnuðust augu mín fyrir
vinnusemi Erlings og ósérhlífni
og það jók sannarlega á virðingu
mína fyrir honum. Sumarið sem
ég dvaldi hjá honum á Ljótsstöð-
um sá ég svo glöggt hvað það
þýddi að helga sig einhverju
starfi og gefa sig allan í að ná ár-
angri. Það var hollur lærdómur
að taka með sér inn í framtíðina.
Ég var alin upp við að menn
vönduðu mál sitt og legðu sig
fram um að orða hlutina vel. En
þau systkinin höfðu öll óviðjafn-
anlega frásagnargáfu og enginn
stóð þeim á sporði þegar kom að
því að tvinna saman orð á nýstár-
legan og fyndinn máta. Barn, sem
var eins og svampur á orð, sat
iðulega gapandi þegar þau systk-
inin töluðu saman og vonaði að
samræðurnar tækju aldrei enda.
Enn í dag hugsa ég oft sterkt
til þeirra systkina þegar ég horfi
á hvítt blaðið og veit að ég á að
skrifa, verð að skrifa en hugurinn
er tóm og svarthol. Þá minnist ég
þeirra léttu orðaleikja og frá-
sagna er oft hverfðust um lítil-
væg atvik sem í þeirra meðförum
urðu óborganleg saga. Hið
merkilega var að alltaf virtist
þetta fyrirhafnarlaust.
Þessi arfleifð fleytti mér þó inn
á þann starfsvettvang sem ég
valdi mér og eftir vel á þriðja ára-
tug við skriftir og vangaveltur
um hið talaða og ritaða orð er ég
samt engu nær um hvaðan þessi
ótrúlega gáfa þeirra er sprottin.
Það var ekki bara að orðaforðinn
væri geysilegur heldur höfðu þau
einstakt lag á að tengja saman
óskyld orð þannig að úr yrði
hnyttni og svo skörp sýn á veru-
leikann að ekki er hægt annað en
að hrífast með.
Ég kveð í dag kæran frænda
og mann sem sjónarsviptir er að.
Erlingur, ég þakka þér minning-
arnar, samveruna og það að hafa
sýnt mér að mennska og metn-
aður fara einstaklega vel saman.
Kær kveðja,
Steingerður.
Að lokinni langri ævi er margs
að minnast. Erlingur, hávaxinn
og þrekinn nágranni sem kom
reglulega í heimsókn eftir mjaltir
og þáði kaffi var í uppáhaldi hjá
systrunum á næsta bæ. Honum
lá jafnan hátt rómur, hló dátt og
var skemmtilegur. Hann hafði
skoðanir á flestu, fylgdist vel með
og var vel lesinn. Þegar við syst-
ur lékum við börnin hans vorum
við ekki bara í kúrekaleik eða snú
snú, heldur vorum við oftar en
ekki að eiga við Njál á Bergþórs-
hvoli eða Skarphéðin á Hlíðar-
enda, þá náunga tvo sem Erling-
ur kynnti fyrir afkomendum
sínum ungum að aldri. Óteljandi
vísur hafa systkinin einnig fengið
að heyra í gegnum tíðina.
Erlingur var framsýnn og rak
snyrtilegt og gott bú á Ljótsstöð-
um I í Vopnafirði. Hann var
greiðvikinn og góður til að leita,
sannur vinur vina sinna. Yngsta
systirin átti góða daga í sveitinni
á sumrin eftir að við fluttum í
burtu og minnist þess tíma með
þakklæti.
Kæri Erlingur, við þökkum
þér samfylgdina og vottum að-
standendum innilega samúð.
Margrét, Sigurborg og
Sigrún.
Erlingur Pálsson
Lóa amma verð-
ur ávallt í minning-
unni skemmtileg og
klár kjarnakona
sem allir báru virðingu fyrir. Í
rauninni var hún einstaklega góð
fyrirmynd, ákveðin og hreinskilin
um bæði menn og málefni hverju
sinni en um leið raunsæ og sann-
gjörn. Dugnaður og ósérhlífni
kemur líka upp í hugann enda
man ég ekki eftir að hafa heyrt
Lóu ömmu kvarta eða kveinka
sér yfir nokkrum sköpuðum hlut.
Það var gaman að kíkja í kaffi til
ömmu á Mýrarvegi og hún var
vel að sér í mörgu og upplýst um
hlutina hvort sem um var að ræða
fjölskyldumál nær eða fjær, þjóð-
málin eða íþróttir.
Margar skemmtilegar æsku-
minningar tengjast Hraungerði
þar sem oft var glatt á hjalla þeg-
ar stórfjölskyldan sameinaðist í
góðu yfirlæti hjá ömmu og afa.
Lóa amma vann við verslunar-
störf á Eyrinni eins langt aftur og
Eva
Aðalsteinsdóttir
✝ Eva Aðalsteins-dóttir fæddist
26. apríl 1929. Hún
lést 9. nóvember
2018.
Útför Evu fór
fram í kyrrþey 23.
nóvember 2018.
minnið rekur til.
Tólf ára gömlum
þótti mér það
merkilegt að hún út-
vegaði mér þar starf
og af óttablandinni
virðingu var ekki
slegið slöku við að
reyna að sanna sig.
Líklega markaði allt
þetta spor í framtíð-
ina hjá ungum
dreng og hafði áhrif
á viðhorf hans til lífsins.
Verðmætasta stundin mín með
Lóu ömmu er samt sú þegar þær
systur Lóa amma, Jóhanna og
Ragna heimsóttu okkur fjöl-
skylduna á góðviðrisdegi á heim-
ili okkar í Kaupmannahöfn. Sú
stund var einstaklega gefandi og
skemmtileg upplifun fyrir okkur
öll þar sem þær systur voru sann-
arlega kátar og hressar og stýrðu
í sameiningu skemmtilegri sögu-
stund frá gömlum tímum. Eins
og Lóu ömmu var von og vísa bjó
hún sínum gott veganesti fyrir
lífið og af því nesti gefum við nú
þeim sem eru okkur kær.
Elsku amma mín, nú eruð þið
afi sameinuð á ný á góðum stað
en ég mun búa að öllum góðu
minningunum út í lífið. Takk fyrir
allt og megir þú hvíla í friði.
Aðalsteinn Ingi Pálsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Móðir okkar,
BRYNDÍS BJARNADÓTTIR
frá Húsavík,
sem lést föstudaginn 14. desember, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju í dag,
fimmtudaginn 20. desember.
Athöfnin hefst klukkan 15.
Þórhallur, Bjarni, Sigtryggur og Þórdís Ósk Sigtryggsbörn
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HENRY ÁGÚST ÅBERG ERLENDSSON,
verður jarðsunginn frá Landakirkju,
Vestmannaeyjum, fimmtudaginn
27. desember klukkan 14.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hans er
bent á Krabbavörn í Vestmannaeyjum.
Þóra Sigríður Sveinsdóttir
Sveinn Henrysson Kristi Jo Kristinsson
Helga Åberg Henrysdóttir Ólafur Gunnarsson
Arnþór Henrysson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri bróðir, faðir, tengdafaðir
og afi,
KJARTAN JEREMÍASSON,
verður jarðsunginn frá Grundarfjarðarkirkju
föstudaginn 28. desember klukkan 13.
Gyða Sigurlaugsdóttir Andrés Erlingsson
Sveinn Kjartansson Lindsay Hill
Þorsteinn Sigurlaugsson Rita Hvönn Traustadóttir
Pálína V. Eysteinsdóttir
Valgeir H. Kjartansson Una Björgvinsdóttir
Cecilía K. Kjartansdóttir Ole Langhoff Lundgreen
systkini og barnabörn