Félagabréfið - 11.07.1971, Blaðsíða 9

öMeðvitundi ?
Síðasta tilvitnunin um yfirborðshátt á við.um fullyrðingu Fylkingarinnar
um að hún starfi "samkvæmt meðvitund" um "höfuðmóthverfur þjóðfélags-
ins" !
Díalektíska heimsskoöunin leggur fyrst og fremst upp ur því að sundur-
greina og rannsaka nákvæmlega þróun móthverfanna í hinum ýmsu hlutum
og fyrirbærum - sama gildir um þjóðfélagið. Hvernig vex þá mannleg
þekking um þjóðfélagið ?
Menn afla sér fyrst og fremst þekkingar á séreðli þjóðfélagsins. Það er
skilyrði þess að þeir geti farið að alhæfa og komizt til skilnings á hinu
almenna eðli þjóðfélagsins.
Þekking Fylkingarinnar er yfirborðsieg vegna þess að hún hefur ekki
gert neinar gagngerar rannsóknir á séreinkennum íslenzka þjóðfélagsins
og hefur þar af leiðandi enga áreiðanlega þekkingu á almennu eðli þjóðfél-
agsins.
Athugum nánar hvað Maó hefur að segja um "öreigavísindin".
"Af þessu er ijóst, að búi eitthvert ferli yfir mörgum móthverfum,
er aðeins ein þeirra höfuðmóthverfa (aðai-möthverfa í ísl. þýð.), sem
skipar æðsta sess og ræður úrslitum, hinar sitja á óæðra bekk og hafa
rninna gildi. Þvf er það, að menn verða að leitast við að finna höfuðmót-
hverfuna, er þeir rannsaka eitthvert ferli, sem er fjölþætt og býr yfir
fleiri en tveimur móthverfum. Þegar höfuðmóthverfan hefur verið fundin
og skilgreind, er auðvelt að leysa úr öilum öðrum vandamálum. Þetta er
sú aðferð, sem Marx kenndi, er hann rannsakaði auðvaldsskipulagið.
Lenín og Stalín kenndu okkur líkaþessa aðferð með rannsóknum sínum á
heimsvaldastefnunni, hinni almennu kreppu auðvaldsskipulagsins og hag-
skipan Sovetríkjanna. Til eru þúsundir vísindamanna og framkvæmda-
manna, sem skilja ekki þessa aðferð. Og afleiðingin er, að þeir likt og
fálma í myrkri, finna ekki aðal-tengiliðinn og geta þess vegna^ekki ratað
á réttu aðferðina til að leysa úr móthverfunum (mótsögnunum í ísl. þýð.)".
(Ritg. I, Um móthv. bls. 58-59).
6 Nánar "um móthverfurnar".
"Þegar Marx beitti þessu lögmáli í rannsókn sinni á hagkerfi auðvalds-
skipulagsins, sá hann, að grundvallarmóthverfan í því þjöðfélagi er
móthyerfan_(mój:sögnirp i is 1. þýð.) milli__samfélagseMis frarnleiðslunnar
og einkaeignar á þvi, sem framleitt er. Hún kemurTram sem móthverfa
(andstæða í ísl. þýð.) milTi skipulagðrar framleiðslu einstakra fyrirtækja
og skipuiagsleysis í framleioslu þjóðfélagsins í heild. Að því er til stétta
tekur, birtist þessi móthverfa (mótsögn í isl. þýð.) í móthverfunni (and-
stæðunni í ísl. þýð.) milli verkalýðs og borgarastéttar.
Fyrirbærin eru óendanlega margvísleg og þróun þeirra engar skorður
settar, og því er það, aö það sem almennt er eða altækt í einu tilvikýgetur
orðið undantekning, eitthvað sérstætt i öðru. Eins getur þetta orðið á hinn
veginn, að það sem áður var sérstakt verði síðar almennt. Möthverfan
milli samfelagslegs eðlis framleiðslunnar og einkaeignar á framleiðslu-
tækjunum einkennir auðvaldsskipulagið - og er sameinkenni allra ríkja,
þar sem auðvaldsskipulag (auðvaldsfyrirkomulag í ísl. þyð.) ræður og
þróast. Þessi móthverfa (mótsögn i isl. þýð.) er almenn og altæk, aö þvi
ey tiyauðvaldsþjóðfélags tekur. Þó er það svo, að þessi móthverfa_(mót-
sögn í ísl. þýð.), sem einkennir (auðkennir í ísl. þýð.) auðvaldsskipulagið,
er aðeins almennt einkenni ákveðins sögulegs stigs í þróun stéttaþjóðfélags-
- 9 -