Morgunblaðið - 25.01.2019, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 2019
✝ Teitur Jenssonfæddist 9. maí
1929 í Selárdal.
Hann lést á Hrafn-
istu DAS Boðaþingi
9. janúar 2019. For-
eldrar hans voru
Jens Gíslason
(1891-1949) og
Ingveldur Bene-
diktsdóttir (1898-
1963). Systkini
hans voru Sigur-
fljóð Guðmunda, f. 1919, Gísli
Ragnar, f. 1921, Benedikta
Ragnhildur, f. 1924, Davíð Krist-
ján, f. 1926, og Ólafía Sigríður, f.
1937, þau eru öll látin.
Teitur var verslunar- og skrif-
stofumaður í Reykjavík, starfaði
lengst hjá Olíufélagi Íslands.
Eftirlifandi eig-
inkona Teits er El-
sie Sigurðardóttir,
f. 1936. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Marteinsson
(1899-1977) og Vil-
borg Jónsdóttir
(1902-1970).
Teitur og Elsie
eignuðust tvö börn,
Sigmar, f. 1954, og
Vilborgu, f. 1956.
Eiginkona Sigmars er Hafdís
Hlöðversdóttir og eiga þau fjög-
ur börn. Eiginmaður Vilborgar
er Helgi Valtýr Sverrisson og
eiga þau tvö börn.
Útför Teits fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 25. janúar
2019, klukkan 13.
Að leiðarlokum viljum við
systkinin þakka fyrir ástina, upp-
eldið og vinskapinn sem öðlingur-
inn hann pabbi hefur sýnt okkur
alla ævi. Hann og mamma voru
dugleg að fara í ferðalög um landið
með okkur í aftursætinu með
Andrésblöðin. Allar sundlaugar
og kirkjur heimsóttar. Þá standa
helst upp úr ferðirnar í Selárdal-
inn en pabbi var fyrst og fremst
Seldælingur. Hann skipti ein-
hvern veginn um göngulag þegar
þangað var komið, spilaði á nikku
sagði sögur úr dalnum bæði um
fólk, byggingar og kennileiti, við
börn, tengdabörn og barnabörn
nutum góðs af. Kirkjan í Selárdal
var einhvern veginn hans, þar
kenndi afi honum á orgelið og þar
æfði hann nýjustu lögin áður en
farið var að spila á böllum. Mikill
töffari, hann pabbi.
Hann var forsöngvari, veislu-
stjóri og ræðumaður hvar sem
hann kom. Við kveðjum og þökk-
um enn og aftur og syrgjum heið-
ursmanninn hann pabba.
Sigmar og Vilborg.
Elsku afi minn er farinn heim.
Ég sé hann fyrir mér aftur ungan,
skoppandi um ástkæra Selárdal-
inn sinn með nikku í hendi og bros
á vör. Hann var einstakur öðling-
smaður, hann afi Teitur, og gerði
öllum í kringum sig gott. Við
barnabörnin fórum ekki á mis við
það. Hann var einstaklega dugleg-
ur að drífa okkur t.d. í laugina.
Mullers-æfingarnar á bakkanum
og við rauð upp fyrir höfuð yfir því
hvað kallinn var skrítinn. En ætli
það hafi ekki haldið honum svona
unglegum og frískum eins lengi og
raun var.
Óteljandi eru sumarbústaða-
ferðirnar nú og sumarfríin bæði
hér heima og erlendis. Tjaldvagn-
inn ET var aldrei langt undan og
það sem hann nennti að sækja og
skila var með ólíkindum. Flottustu
ferðirnar voru óneitanlega í ást-
kæra Selárdalinn þar sem afi
þekkti hverja þúfu. Við fórum ein-
mitt síðustu ferðina okkar þangað
sumarið 2010 og þar sýndi hann
okkur einu sinni enn allt sem hon-
um var svo kært. Kirkjan, tónlist-
in og gleðin stóðu honum ávallt of-
ar en erfiðið við að alast upp þarna
eins og okkur fannst, á hjara ver-
aldar. Þar sem ekki þótti tiltöku-
mál að skreppa gangandi yfir í
næsta fjörð til að spila á balli.
Ég hef verið einstaklega heppin
að eiga þau að og undanfarið að
sitja með ömmu að segja sögur –
alveg yndislegt. Takk fyrir mig,
elsku afi. Hlakka til að dansa með
þér næst. Þín
Elsí Rós.
Góða nótt, elsku afi.
Smelltu einum á kinnina hans
Gústa þegar þið hittist.
Bænin er það fegursta og besta
sem í brjósti mínu bærist.
Háleitari en sú hugsun
sem í höfðinu hrærist.
Sem andvörp
til himneskrar fegurðar þær flögra.
Um loftið þær líða
sem friðarins fuglar
og brúa þar bil.
Hjartað mýkist
og sjónarhornið
verður í senn
skýrara og mildara.
Þá kærleikurinn ljúflega
mig tekur að aga
og benda mér á leiðir
sem best er að fara.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Katrín Sólveig
og börn.
Hann pabbi er farinn. Vilborg
hringdi tveimur tímum eftir að við
hjónin kvöddum Teit vin okkar og
þær mæðgur, fullviss þess að
lengra væri í viðskilnað en þetta.
Minningar liðinna ára, allar
ljúfar og skemmtilegar, birtast
hver af annarri.
Samverustundir hjónaklúbbs-
ins okkar, stofnaður 1961, urðu
óteljandi á heimilum sex hjóna
bæði hér á Reykjavíkursvæði,
sem og á Akureyri á meðan heilsa
leyfði. Teitur hrókur alls fagnaðar
með sína góðu söngrödd og léttu
lund.
Á Akureyri var framan af dval-
ið í „Essohúsinu“ og heima hjá
Ellu og Magga. Síðar í Sæluhús-
um Akureyrar. Alltaf gaman
saman. Ógleymanlegar útilegur,
sem farnar voru meðan börnin
voru yngri hvort sem farið var í
Þjórsárdalinn, Skorradalinn eða í
Galtalæk. Því miður fórum við
aldrei í Selárdalinn, ótrúlegt en
satt, þangað sem hugur hans leit-
aði ekki hvað síst nú síst síðustu
misserin. Ekki má gleyma laufa-
brauðsbakstrinum sem setti svip
sinn á jólaundirbúninginn og var
Teitur með allt til ársins 2016.
Eins er gott að minnast sam-
veru hins ljúfa lífs seinni ára á
Gran Canaria.
Það er svo gott að eiga góðar
minningar þegar við kveðjum
tryggan og góðan vin, sem Teitur
var alla tíð. Þær ylja svo sannar-
lega og minnka söknuðinn.
Við fimm, sem lifum hann þökk-
um honum samfylgdina í 60 ár
plús.
Við biðjum góðan Guð að vaka
yfir Elsi, Sigmari, Vilborgu og
fjölskyldum þeirra
Blessuð sé minning þín, elsku
vinur, Guð geymi þig.
Bergþóra, Einar, Jón,
Elín og Magnús.
Kær vinur okkar, Teitur Jens-
son, hefur kvatt þetta jarðlíf og
segja má að fráfall hans hafi ekki
komið okkur á óvart vegna veik-
inda sem hann hefur átt við að
stríða undanfarið.
Hann var fæddur í Selárdal við
Arnarfjörð og þar átti hann sínar
rætur og heimsótti hann æsku-
stöðvar sínar eins oft og hann gat.
Þar fannst honum gott að vera og
þar naut hann útiverunnar milli
vestfirskra fjalla. Hann hafði yndi
af útiveru og ferðaðist bæði innan-
lands og utan og áttum við þess
kost að ferðast með honum bæði
hér heima og erlendis.
Hann var góður sögumaður
enda vel lesinn og sjófróður og
ekki síður góður söngmaður og
var oftar en ekki forsöngvari á
gleðistundum.
Við Teitur kynntumst árið 1954
þegar hann hóf störf hjá Vinnu-
fatagerð Íslands hf. og við, sex
starfsmenn þess fyrirtækis, sam-
einuðumst um að byggja raðhúsa-
lengju við Skeiðarvog sem við
byrjuðum á vorið 1957. Við unnum
nánast að öllu leyti sjálfir í okkar
frítíma og velvilji ráðamanna fyr-
irtækisins hjálpaði okkur mikið
við þá framkvæmd. Þar skapaðist
sá vinskapur og sú vinátta meðal
okkar og fjölskyldna sem hefur
haldist alla tíð síðan. Við bygg-
inguna æxlaðist það þannig að við
Teitur unnum alltaf saman og
aldrei kom upp missætti á milli
okkar eða félaga okkar og betri
manni en Teit get ég ekki hugsað
mér að vinna með. Þetta samfélag
var eins og ein fjölskylda og eftir
að allir voru fluttir inn var oft glatt
á hjalla í raðhúsalengjunni og var
Teitur oftar en ekki prímus mótor
í þeirri gleði.
Ég minnist þess að á gamlárs-
kvöld voru allar útidyr opnar og
mikil gleði ríkti á stéttinni framan
við húsin.
Teitur gekk í félagið AKÓGES
í Reykjavík 1955 og gegndi hann
þar öllum trúnaðarstörfum og var
alla tíð einn af máttarstólpum þess
félags bæði í leik og í starfi. Við fé-
lagarnir erum í mikilli þakkar-
skuld við hann fyrir allt það starf
og allan þann tíma sem hann vann
fyrir félagið. Teitur var heiðurs-
félagi í AKÓGES.
Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Við kveðjum góðan vin og þökk-
um honum samfylgdina.
Elsku Elsie, Sigmar, Vilborg
og fjölskyldur, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Lilja og Klemenz.
Teitur Jensson
✝ Árni VilbergSigurðsson
múrari fæddist í
Hafnarfirði 8. októ-
ber 1945. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans 13. janúar
2019.
Foreldrar Árna
voru hjónin Jólín
Ingvarsdóttir, f. 1.
nóvember 1924, d.
10. desember 2004,
og Sigurður Lárus Árnason
múrarameistari, f. 23. október
1921, d. 5. mars 1969. Árni átti
tvö systkini þau, Ingvar Jóhann,
f. 23. desember 1949, d. 2. apríl
1963, og Arnbjörgu, f. 25.
nóvember 1952. Eiginmaður
Arnbjargar er Ástgeir Þor-
steinsson, f. 6. september 1950.
Fyrri eiginkona Árna var Guð-
laug Bára Þráinsdóttir, f. 19.
nóvember 1945, d. 7. desember
2014, þau skildu. Dóttir þeirra
er Guðrún Árný Árnadóttir, f. 7.
febrúar 1969, eiginmaður
hennar er Jens Jó-
hannsson, f. 28.
febrúar 1969. Börn
þeirra eru: Ásthild-
ur Bára, f. 18. des-
ember 1993, Árni
Björn, f. 23. apríl
2002, og Gunnar
Alex, f. 16. sept-
ember 2008. Árni
og Bára bjuggu í
mörg ár í Ólafsvík
og síðar á Selfossi.
Seinni eiginkona Árna er Sólrún
Ósk Sigurðardóttir, f. 14. júlí
1961. Foreldrar hennar eru Sig-
urður Ág. Kristjánsson, f. 1
ágúst 1929, d. 26 febrúar 2011,
og Svala Aðalsteinsdóttir, f. 5.
september 1933. Sonur Sólrúnar
er Þorgeir Lárus, f. 20. október
1992, en Árni ættleiddi hann ár-
ið 2005. Síðastliðin 20 ár hafa
þau Árni og Sólrún verið búsett
í Kópavogi.
Útför Árna fer fram frá
Lindakirkju í Kópavogi í dag,
25. janúar 2019, klukkan 13.
Kæri Árni, nú er komið að
kveðjustund og minningarnar
hrannast upp.
Við höfum verið samferða í
gegnum lífið, bæði fædd á Holts-
götunni og fluttum svo á Hóla-
brautina þar sem feður okkar
byggðu sér hús saman. Þar átt-
um við ljúfa frumbernsku. Ég
var svo heppin að hafa ykkur
systkinin á neðri hæðinni sem
leikfélaga. Leiksvæðið var
skemmtilegt, lékum í nýbygging-
um, bófaleikjum, í yfir og fórum
niður í fjöru til að veiða og vaða.
Mér fannst óréttlátt þegar pabbi
keypti flott byssubelti og riffil
fyrir þig og Ingvar en ekkert
fyrir mig, en þá fékk ég bara
lánað.
1957 fjölgaði þegar Arna syst-
ir fæddist og við fluttum til Eyja.
Þú komst þangað, bjóst hjá okk-
ur um tíma og vannst í fiski. Það
eru líka áföll í lífinu, Arna dó og
við fluttum aftur á Hólabrautina
1962 og þið fjölskyldan reyndust
mér vel í minni sorg. Ingvar
bróðir þinn lenti svo í hræðilegu
slysi 1. apríl 1963 og lést nokkr-
um dögum seinna. Það var mikið
áfall fyrir alla fjölskylduna. Arna
yngri fæddist svo 6. apríl og ég
fermdist stuttu síðar. Við Ingvar
áttum að fermast saman. Ferm-
ingardagurinn var skrítinn dag-
ur fyrir okkur öll.
Lífið hélt áfram og var oft
mikið fjör í kringum þig og ég
man vel þegar ég hitti þig og
Arnar frænda á sveitaballinu í
Aratungu. Þá var lítill tími fyrir
tiltekt og þrif en þú vildir samt
alltaf hafa snyrtilegt í kringum
þig. Þá plataðir þú okkur Öddu
systur þína oft til að þrífa og
gast borgað ansi vel. Þú varst
glaður og stoltur þegar þú sagðir
mér að þú værir að fara í Iðn-
skólann að læra múrverk eins og
pabbi þinn. Mér fannst þú svo
duglegur því þetta var kvöldskóli
sem bættist við langan vinnudag.
Svo kom ástin hún Bára þín
og lífið hægði á sér, við giftum
okkur sama ár og fluttum af
Hólabrautinni en ekki langt
hvort frá öðru þannig að auðvelt
var að hittast. En sorgin var ekki
langt undan, pabbi þinn dó 5.
mars 1969 og það var mikið áfall
fyrir ykkur öll og aftur þurfti að
takast á við sorgina.
Það var þó líka gleði því þarna
var fædd lítil dama, hún Guðrún
Árný, mikill sólargeisli fyrir alla.
Þið fluttuð svo til Ólafsvíkur. Það
lengdist á milli okkar þar til við
Kalli fluttum vestur á firði. Þið
fluttuð svo á Selfoss þar sem
sambúð ykkar Báru lauk og þið
fluttuð í bæinn. Stundum gekk
illa að ná í þig, þá fékk ég fréttir
af þér hjá mömmu þinni og
Öddu. Oftast tókst að ná í skottið
á þér á afmælinu þínu ýmist sím-
leiðis eða kíkt í heimsókn.
Fyrir um tuttugu árum kynnt-
ist þú henni Sólrúnu og tókstu
Þorgeir að þér sem þinn son.
Sambandið varð meira, stutt að
skreppa í Kjarrhólmann, taka
spjall og horfa á Esjuna sem
blasti við. Það var gaman að
heyra þig segja frá börnunum
þínum, hvað þú varst stoltur af
þeim. Þorgeir búinn að koma sér
vel fyrir í sinni íbúð og Árný flutt
í Daltúnið þar sem við vorum ná-
grannar í nokkur ár. Ég kynntist
þessari ungu frænku minni og
hennar fjölskyldu betur.
Ég er þakklát fyrir spjallið
okkar í vetur og það gladdi okk-
ur að þið náðuð að koma í heim-
sókn til okkar á Fossá í nóvem-
ber. Þú varst svo bjartsýnn um
jólin um að krabbinn væri farinn
en svo var ekki og þú kvaddir
Esjuna þína bjarta og fallega
sunnudaginn 13. janúar.
Minningin lifir.
Þín frænka,
Helga Einars og fjölskylda.
Í dag verður til grafar borinn
Árni mágur minn sem fæddur
var í Hafnarfirði og bjó á Hóla-
brautinni öll sín uppvaxtarár. Ég
kynntist Árna fyrst fyrir 47 ár-
um er ég fór að gera hosur mínar
grænar fyrir systur hans. Það
var gott að eiga Árna að sem vin.
Ég minnist þess er hann og fyrr-
verandi kona hans, Guðlaug
Bára Þráinsdóttir sem nú er
látin, bjuggu í Ólafsvík hér á ár-
um áður en það var gott að koma
í heimsókn til þeirra enda kom-
um við Adda eins oft og hægt var
til að eiga samverustund með
þeim hjónum.
Eins var það eftir að þau
fluttu á Selfoss, þar sem við
Adda bjuggum á þeim tíma þá
urðu kynnin enn nánari enda
ekki eins langt að fara í heim-
sókn og áður. Það er hægt að
segja að Árni var ekki allra en
líkaði honum persónan þá var vel
tekið á móti viðkomandi, ég
minnist þess ekki að hafa heyrt
Árna nokkru sinni hallmæla
nokkrum manni.
Það var oft glatt á hjalla þegar
við mágarnir fengum okkur örlít-
ið í aðra tána og voru þá öll mál
rædd hvort sem um var að ræða
trúmál, pólitík eða einhverja
aðra viðburði. Eitt lærði ég
fljótt, að reyna ekki að taka upp
rökræður við hann því hann gat
verið alveg ótrúlegur á þeim
vettvangi og gafst ég yfirleitt
upp þó svo að ég teldi mig vita
betur. Já, hann gat verið ansi
þrjóskur en í þeirri þrjósku
leyndist yfirleitt einhver stríðni
því í Árna bjó mikill húmor.
Ég varð þess aðnjótandi að
búa í stuttan tíma í Ólafsvík og
starfaði þá með Árna og sam-
starfsmanni hans til margra ára,
Þráni Þorgrímssyni. Ég hefði
ekki viljað missa af þessum tíma
því það var stórkostlegt að fá að
vera með þessum mönnum, hvor
um sig miklir gleðimenn hvort
sem var í starfi eða utan þess,
enda var vinnudagurinn fljótur
að líða þar sem eilíflega var verið
að segja skemmtilegar sögur
með miklum tilþrifum.
Árna er sárt saknað af hans
nánustu og þá sérstaklega af
barnabörnum hans sem elskuðu
hann afa sinn sem þrátt fyrir
mikinn eril vegna vinnu átti allt-
af tíma fyrir þau. Síðustu árin
bjó Árni í Kópavogi ásamt eigin-
konu sinni, Sólrúnu Ósk Sigurð-
ardóttur, og syninum Þorgeiri
Árnasyni. Við fjölskyldan biðjum
góðan guð að varðveita kæra
eiginkonu, dóttur, son, tengda-
son og barnabörnin þrjú.
Farðu í friði, kæri vinur.
Þinn mágur,
Ástgeir (Geiri).
Árni Vilberg
Sigurðsson
Ástkær sonur minn, faðir, bróðir okkar,
mágur og frændi,
ÞORLEIFUR HARALDSSON
frá Haga í Nesjum,
sem lést 8. janúar verður jarðsunginn frá
Hafnarkirkju laugardaginn 26. janúar,
klukkan 11.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á námssjóð í nafni dóttur hans, Maríu Sólar
Þorleifsdóttur: Rnr.: 0314-13-300278, kt.111105-2430.
Guðrún Finnsdóttir
María Sól Þorleifsdóttir
Kristín Edda Gunnarsdóttir
Harpa Cilia Ingólfsdóttir Ivon Stefán Cilia
Sigrún Brynja Haraldsdóttir Þorvaldur Helgason
Gunnar Björn Haraldsson Sara Hjörleifsdóttir
Halldór Sölvi Haraldsson Anna Halldórsdóttir
Elín Dögg Haraldsdóttir Örvar Hugason
Rakel Ósk Sigurðardóttir S. Alexander Ásmundsson
Edilon Númi Sigurðarson
og systkinabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HÖRÐUR GUNNARSSON,
Tjarnartúni 17,
Akureyri,
lést á heimili sínu 21. janúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 29. janúar klukkan 13.30.
Gunnar Harðarson
Ásta Hrönn Harðardóttir
Vala Björt Harðardóttir
og fjölskyldur
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með ævi-
ágripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar