Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.02.2019, Blaðsíða 27

17.2. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27
Agnes segist aðeins einu sinni
hafa orðið hrædd á Indlandi. Hún
var þá á leið seint um kvöld á gisti-
heimili og fyrir framan hliðið lá
vörðurinn steinsofandi. Hversu mik-
ið sem hún reyndi gat hún ekki vakið
manninn og fór þá að drífa að gelt-
andi hunda. „Allt í einu voru komnir
tíu geltandi hundar í kringum mig
og ég var alveg að deyja úr hræðslu.
Þá komu tveir skuggalegir menn
gangandi þarna úr dimmu húsasundi
og mér leist ekkert á þetta en þá
voru þeir bara að koma mér til
bjargar.“
Gisti í helli á langri göngu
Í Kenýa dvöldu þær stöllur í mánuð
við sjálfboðaliðastörf og undu hag
sínum vel þar. Að vinnunni lokinni
flugu þær yfir til Venesúela þar sem
tilgangurinn var að læra spænsku í
tvo mánuði.
„Þarna var æðislegt. Í Venesúela
er mikil náttúrufegurð; fjöll, hvítar
strendur, eyðimerkur og frum-
skógar. Við bjuggum í búðum í
litlum bæ, tólf saman og svo fórum
við í fjórar stórar ferðir á tímabilinu.
Kajakferðir inni í frumskógi og svo
tólf daga göngu. Þetta hét „travell-
ing classroom“,“ útskýrir Agnes og
bætir við að hún hafi lært helling í
spænsku. „Það hjálpaði okkur þegar
við ferðuðumst einar til Perú og
Bolivíu,“ segir Agnes.
„Þar gengum við Inkastíginn, sem
var mjög auðvelt miðað við þessa tólf
daga göngu í Venesúela! Það fjall var
bara klettur og við gistum í hellum.
Þar þurfti maður að gera þarfir sínar í
poka og bera þær svo niður af fjall-
inu,“ segir Agnes og hlær.
Þegar Agnes kom heim úr þessari
reisu fór hún að sakna Indlands.
Hún keypti sér því farmiða aftur
þangað og dvaldi þar ein í tvo, þrjá
mánuði.
„Ég vann aftur á barnaheimilum,
ferðaðist um og fór í jóga. Ég fór svo
heim en stuttu síðar fékk ég boð í
brúðkaup hjá vini mínum. Sá hafði
aðeins einu sinni hitt tilvonandi
brúðina. Þannig að ég skellti mér
aftur út með stuttum fyrirvara til að
fara í brúðkaupið,“ segir hún.
Bónorð undir tré
Í ferðinni fékk Agnes bónorð, sem
henni þótti að vonum mjög fyndið.
„Ég var í heimsókn hjá konu og
frændi hennar vildi giftast mér.
Hún bað mig um að koma út að hitta
hann og þetta var mjög formlegt.
Hann sat úti á plaststól undir tré, og
annar stóll á móti. Indverjar eiga
engin húsgögn en þeir eiga alltaf
plaststóla til að taka á móti gestum.
Hann bað mig um að setjast á móti
sér og hann talaði nánast enga
ensku en bað mig um að giftast sér.
Ég hélt fyrst að hann væri að grín-
ast og svaraði, já, kannski næst þeg-
ar ég kem. Svo áttaði ég mig á því að
honum var alvara og svaraði nei,“
segir hún og hlær.
„Í þessari ferð fór ég í fyrsta
skipti til Norður-Indlands og sá þá
Taj Mahal og Delí og svo þaðan tók
ég rútu til Nepals. Þar gekk ég
hring í Annapurna-fjallgarðinum
sem var fjórtán daga ganga. Hæst
fór ég í 5.200 metra hæð sem er svip-
að og grunnbúðir á Everest,“ segir
hún og nefnir að það hafi verið ansi
erfitt að vera í svona mikilli hæð.
„Maður fór kannski hundrað
hænuskref og hvíldi sig svo á milli.“
Vinkona Agnesar vann ferð fyrir
tvo hjá Kilroy-ferðum og bauð henni
með. Innifalið var ferð til Balí í viku,
uppihald og brimbrettakennsla. „Ég
hefði aldrei farið að prófa brimbretti
sjálf en af því að okkur var boðið
þetta fór ég að sjálfsögðu og þetta
var mjög skemmtilegt,“ segir Agnes
og segir þær hafa framlengt ferðina.
Georgía á dagskrá í sumar
„Vinkonan mín var með mér í
þrjár vikur og við ferðuðumst um.
Síðan var ég mánuð í viðbót ein og
fór á eyjar þarna í kring. Þaðan fór
ég til eyjunnar Flores sem til-
heyrir Indónesíu,“ segir hún og
nefnir að þar sé mikil náttúrufeg-
urð og ekki eins mikill túrismi og
er á Balí. „Það er ótrúlega fallegt
þarna og fullt af litlum eyjum. Í
einni ferðinni sá ég komodo-dreka;
hann er víst ein stærsta og eitrað-
asta eðla heims. Það var mikil upp-
lifun.“
Agnes er ekki hætt flandrinu og
hyggst hún leggja land undir fót í
sumar. Ferðinni er heitið til Georgíu
og Armeníu að ganga í Kákasus-
fjöllunum.
Á Flores fór Agnes að skoða eina stærstu og eitruðustu eðlu heims; komodo-drekann.
Í Kenýa rakst Agnes á þennan myndarlega gíraffa.
Indverskur maður bauð Agnesi að setjast hjá sér í plaststól undir tré og bar
hann þar upp bónorð. Hún neyddist til þess að hryggbrjóta manninn.
Lára Kristín og Agnes ferðuðust saman til S-Ameríku og gengu m.a. Inkastíginn
að Machu Picchu. Í Venesúela fóru þær í aðra og erfiðari göngu.
Agnes er afar hrifin af Indlandi og Indverjum sem hún segir hjálpsamt og glatt
fólk. Hún hefur farið þangað þrisvar og m.a. unnið á barnaheimilum.
Opið: 8-18 virka daga 10-14 á laugardögum Síðumúla 22 | Sími 517 0404 | serefni.is
HEARTWOOD