Morgunblaðið - 23.02.2019, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 2019
Nú þegar ég kveð
ömmu mína koma
margar minningar
og persónueinkenni
upp í kollinn. En mér finnst ég
ekki geta dregið upp mynd af
ömmu án þess að taka fram að
hún var Vestfirðingur í húð og
hár, bjó yfir „vestfirskri þrjósku“
og þekkti alltaf aðra Vestfirðinga
af „vestfirska glottinu“.
Prakkaraskapur og uppá-
tækjasemi fylgdu ömmu alla tíð.
Í hinum ýmsu kaupfélögum sem
hún vann í um landið í áratugi
hélt hún uppi góðri stemningu
með gríni og góðlátlegum
hrekkjum. Við amma brölluðum
líka ýmislegt saman og höfum
ófá prakkarastrikin að baki.
Verslunarstarfið átti vel við
ömmu sem var ákveðin í því frá
unga aldri að verða „búðarkona“.
Hún var sölumaður fram í fing-
urgóma og með því skemmtileg-
asta sem hún gerði í seinni tíð
var að selja eigið handverk á
föstudögum á sumrin í anddyri
Samkaupa eða Nettó.
Heima í Borgarnesi fór amma
yfirleitt í kaupfélagið á hverjum
degi. Þegar ég var yngri og oft í
pössun hjá ömmu, fórum við iðu-
lega í labbitúr út í kaupfélag. Þá
keypti amma alltaf eitthvert
gotterí sem við borðuðum á
heimleiðinni þegar við settumst á
bekk í „Buskanum“ eða upp á
hæð til að hvíla okkur og borða
nesti.
Ég er sannarlega heppin að
hafa fengið að hafa ömmu svona
lengi hjá mér og það voru for-
réttindi að fá að alast upp með
henni í sama húsi. Alltaf var gott
að geta skroppið niður til ömmu.
Þar áttum við ófáar gæðastundir
saman við handavinnu, spjall,
sögustundir og gripum oft í spil
og þá sérstaklega „þjóf“. En einu
skiptin sem amma fékk útrás fyr-
ir að stela voru í því spili. Annars
lagði amma mikið upp úr því að
standa þjófa að verki í búðum
sem hún vann í í gegnum tíðina.
Hjálpsemi og dugnaður eru
eiginleikar sem einkenndu ömmu
hvað mest, auk stundvísi. En hún
sagði manni stundum söguna af
því þegar hún mætti í eitt skipti
aðeins of seint til vinnu. Þá leið
henni mjög illa og þeirri stundu
gleymdi hún aldrei. Amma var
líka mjög hreinskilin. Máls-
hátturinn „oft má satt kyrrt
liggja“ hafði lítið vægi í hennar
augum. Hún sagði bókstaflega
það sem henni fannst.
Amma var líka mjög forvitin
eða fróðleiksfús eins og hún kaus
að kalla það. Flestir lesa jóla-
kortin sín á aðfangadag eða um
jólin. Það gerði amma að vísu
líka, en það var þá ekki í fyrsta
skipti sem hún las þau. Hún gat
aldrei stillt sig um að opna og
skoða jólakortin um leið og hún
fékk þau, þar sem forvitnin hafði
ansi sterk tök á henni.
Amma var mjög flink á ýmsum
sviðum. Hún þurfti alltaf að vera
að gera eitthvað í höndunum og
sat aldrei aðgerðalaus. Handverk
hennar sem var mjög fjölbreyti-
legt gæti eflaust fyllt heilan
íþróttasal. Hún var mjög vand-
virk og fljót við verkin, eins og til
dæmis að prjóna. Hún gat verið
búin að prjóna heilan vettling þó
að maður liti ekki nema örskots-
stund af henni.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar og fyrir allt sem
þú hefur kennt mér og ég mun
halda áfram að reyna að tileinka
mér betur. Efst í huga mér er
Guðrún Beta
Grímsdóttir
✝ Guðrún BetaGrímsdóttir
fæddist 25. maí
1923. Hún andaðist
17. febrúar 2019.
Útför Guðrúnar
fór fram 22. febr-
úar 2019.
mikill söknuður,
enn meira þakklæti
og heill hellingur af
góðum minningum
sem munu aldrei
fara neitt.
Þín ömmustelpa,
Meira: mbl.is/minn-
ingar
Sesselja Hregg-
viðsdóttir.
Það er með söknuði en þó um-
fram allt miklu þakklæti sem ég
kveð ömmu mína, Guðrúnu Betu
Grímsdóttur, í dag. Amma var
mikill dugnaðarforkur enda
þurfti hún snemma að bera mikla
ábyrgð á æskuheimili sínu. Hún
sinnti þar margvíslegum störfum
og réri meðal annars til fiskjar
með föður sínum ung að árum.
Þessi dugnaður og harka, eða
„vestfirska þrjóska“ eins og hún
orðaði það, voru einkennandi fyr-
ir hana alla tíð.
Fyrstu ár ævi minnar ólst ég
upp á heimili afa og ömmu þar
sem móðir mín bjó hjá þeim. Síð-
ar, eftir að Einar afi minn dó, bjó
amma í íbúð í sama húsi og við.
Hjá henni átti ég alltaf öruggt
skjól og við systkinin nutum þess
að hafa hana í svo mikilli nálægð.
Það var alltaf hægt að leita til
hennar.
Amma var mikil handverks-
kona og hvort sem það var
saumaskapur, útskurður, smíðar
eða hvað annað þá lék allt í hönd-
unum á henni. Hún hafði mikinn
áhuga á að prófa nýja hluti og fór
á margvísleg námskeið til að
auka þekkingu sína. Það sem
liggur eftir hana af fatnaði,
prjónavörum og hvers kyns
sauma- og handverksmunum er
gríðarmikið.
Amma var mikil samvinnu-
manneskja og starfaði stóran
hluta starfsævinnar í kaupfélög-
um víðs vegar um landið, lengst
þó hjá Kaupfélagi Borgfirðinga.
Hjá henni var hugsjónin og gengi
samvinnuhreyfingarinnar mun
mikilvægari en eigin frami. Á
ferðum hennar um landið var
alltaf stoppað í kaupfélögum og
helst verslaði hún ekki annars
staðar. Staðfastari liðsmaður
samvinnuhreyfingarinnar var
vandfundinn.
Það var alltaf gestkvæmt hjá
ömmu og gestir hjá henni gátu
reitt sig góðar móttökur. Hún
bakaði óhemju mikið og því
skorti aldrei neitt upp á veitingar
nema síður sé. Vinir og vanda-
menn voru duglegir að koma í
heimsókn en einnig áttu vísar
veitingar hjá henni ýmsir sem
líkast til voru ekki aufúsugestir
alls staðar. Hún gerði engan
mannamun.
Einstök kona er horfin á braut
en minning hennar lifir í hugum
okkar sem vorum það lánsöm að
deila lífinu með henni og kynnast
henni.
Einar Guðmar Halldórsson.
Elsku amma.
Tilhugsunin um að sjá þig ekki
aftur er óbærileg en á sama tíma
er ég ólýsanlega þakklát fyrir
tímann sem ég fékk með þér. Að
fá að alast upp á sama heimili og
þú, við uppi og þú niðri, var
ómetanlegt.
Ég gat alltaf leitað til þín,
hvort sem eitthvað bjátaði á eða
þegar ég var uppfull af hug-
myndum sem varð að fram-
kvæma undir eins! Hillur voru
smíðaðar, hár klippt og saumuð
föt. Einum Páls Óskars-búningi
var hent saman í hvelli, pleður-
buxur og púffermar á 10 ára
gamalt ömmubarnið. Allt kunnir
þú elsku amma.
Við fórum oft í bíltúr upp í litla
bústaðinn þinn rétt fyrir utan
Borgarnes og sungum við þá há-
stöfum tímalausa slagara, s.s
Gunna var í sinni sveit og Nú
blika við sólarlag alla leiðina (að
frátöldum þeim skiptum sem
Magnús bróðir slóst í för). Við
hlustuðum á fuglana, leituðum að
ummerkjum um rjúpuna og
fundum hreiður.
Stundum fórum á ruslahaug-
ana á bakaleiðinni og þú leyfðir
mér að hirða einhverjar gersem-
ar til að föndra úr. Ég er að
hugsa það fyrst núna hvort þú
hafir bara verið að losa þig við
rusl úr bústaðnum og tekist í
leiðinni að gera ruslaferðina að
ógleymanlegu ævintýri?
Þú hafðir sterka tengingu við
dýr „Þetta er nú það algáfaðasta
dýr sem ég veit um!“ sagðir þú í
aðdáunartón í hvert skipti sem
þú kynntist nýju dýri. Þú tengdir
sérstaklega við fugla, talaðir oft
um að þú öfundaðir þá af því að
geta flogið. Þú sagðir mér oft
söguna af gæsinni sem bjó hjá
þér og sérstöku vinasambandi
ykkar. Þú bjargaðir líka ófáum
fuglum sem kettirnir færðu okk-
ur eða festust í netinu hjá pabba.
Þegar ég kynnti þig fyrir
Sigga mínum, ég 16 ára og hann
17, þótti þér strax mikið til hans
koma.
Mögulega spilaði það inn í að
hann var að læra smíði. Ykkur
þótti afar vænt um hvort annað,
hann kallaði þig strax ömmu og
þótti töff að geta fengið verkfæri
og vélar lánaðar hjá þér, en í
mínum huga var ekkert eðli-
legra.
Þú tókst langömmuhlutverkið
með trompi, kenndir krökkunum
handavinnu, sagðir þeim sögur
að vestan og sýndir þeim alúð og
athygli.
Vestfirðirnir voru þér kærir
og minningin um ferðina með þér
um heimaslóðir þínar sumarið
2012 og sögurnar sem þú sagðir
okkur þar munu ylja okkur fjöl-
skyldunni um ókomin ár.
Undir það seinasta talaðir þú
oft um með mikilli eftirsjá hve
heitt þú þráðir að fara í hús-
mæðraskólann en ekki haft tök á.
En elsku amma, hvað hefðir þú
átt að læra þar? Þú kunnir allt og
meira til.
Fyrir mér varstu saumakona,
bakari, smiður, sjómaður, hönn-
uður, læknir og svo margt fleira.
Þú ert og verður áfram fyr-
irmynd mín í lífinu
Elsku amma, lagið okkar:
Gunna var í sinni sveit
saklaus prúð og undirleit,
hláturmild, en helst til feit,
en hvað er að fást um það.
Svo eitt haust kom mærin með
mjólkurbíl um leið og féð,
henni var það hálft um geð,
en hvað er að fást um það.
Svo leigði hún sér kvistherbergi
upp við Óðinstorg
og úti fyrir blasti við
hin syndumspillta borg.
Engum bauð hún upp til sín
og aldrei hafði hún bragðað vín,
horfði bara á heimsins grín,
en hvað er að fást um það.
(Haraldur Á. Sigurðsson)
Guðrún Jóna og fjölskylda.
Mig langaði að
hann gæti lifað
lengur út af því að
ég elskaði hann svo
mikið. Hann var
bestur. Hann var góður langafi
og við söknum hans.
Bragi Fjölnisson.
Öðlingurinn Guðmundur H.
Gíslason, tengdafaðir systur
minnar, er nú genginn á vit feðra
sinna.
Frá fyrstu kynnum höfum við
öll í minni fjölskyldu átt í afar
góðu sambandi við Guðmund og
Eyju, hans ljúfu og kæru eigin-
konu. Þau gengu í sama takti í
marga áratugi og áttu gott líf,
eignuðust Viggó og Gunna, sól-
argeislana sína, sem hafa eflaust
verið handfylli fyrst framan af.
Ég er viss um að annar þeirra
hafi verið aðeins baldnari en
hinn, þó ég hafi ekkert fyrir mér í
því og það hafi aldrei verið við-
urkennt í mín eyru. Úr þessum
efniviði uxu prýðismenn, sem
erfðu alla bestu eiginleika for-
eldra sinna. Þessir sólargeislar
eru nú að verða gamlir karlar, þó
ekki eins gamlir og ég.
Guðmundur var alltaf boðinn
og búinn að leysa hvers manns
vanda og gilti þá einu hvort um
var að ræða fólk honum nátengt
eða ekki. Ef Guðmundi var rétt
hjálparhönd, þá varð að endur-
gjalda það margfalt, annað tók
hann ekki í mál. Þar studdi Eyja
hann heilshugar.
Við hittum Guðmund og Eyju
reglulega í ótal fjölskylduboðum
hjá Sirrý og Gunna í gegnum tíð-
ina, en einnig við önnur tækifæri,
svo sem heima hjá þeim sjálfum,
en þau voru höfðingjar heim að
sækja. Guðmundur var ljúfur í
viðmóti og góður við alla, aldrei
með hávaða eða bægslagang, en
Guðmundur H.
Gíslason
✝ Guðmundur H.Gíslason fædd-
ist 16. júlí 1930.
Hann lést 16. febr-
úar 2019.
Útförin fór fram
22. febrúar 2019.
þó þykist ég þess
fullviss að skaplaus
hafi hann ekki verið,
en farið sparlega
með það og aðeins
notað þegar það átti
við, sem getur ekki
hafa verið mjög oft.
Hann var mikill
fjölskyldumaður og
hugsaði vel um sitt
fólk, ekki síst af-
komendur sína og
tengdadóttur og var afar stoltur
af þeim, enda full ástæða til. Af-
komendahópur hans er ekki stór
og því nokkuð auðvelt að fylgjast
vel með öllu sem var að gerast í
þeirra lífi, sem hann gerði allt til
síðasta dags, af veikum mætti þó
undir það síðasta. Í lok síðasta
árs hittum við Guðmund heima
hjá Sirrý og Gunna í síðasta sinn.
Hann fór þá hægt yfir og átti erf-
iðara með að fylgja eftir öllu því
sem var að gerast, en lagði sig all-
an fram. Þannig var Guðmundur.
Guðmundur var varla nefndur
án þess að Eyja væri nefnd í
sömu andránni. Þau voru sam-
heldin hjón, studdu hvort annað
og gerðu alla hluti saman. Nú
skiljast leiðir þeirra um sinn, en
Eyja verður ekki ein, hún er um-
vafin sínu nánasta fólki sem ég
veit að mun hugsa vel um hana.
Við öll í Brekkuhvammi 9 og
Þrastahrauni 5 minnumst allra
góðu stundanna með Guðmundi
með hlýju og sendum Eyju,
Viggó, Gunna, Sirrý og þeirra af-
komendum og tengdabörnum
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi minningin um góð-
an mann ylja þeim.
Margrét Kristinsdóttir.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu vegna
fráfalls ástkærrar eiginkonu, móður, ömmu
og langömmu,
SIGURBJARGAR BJÖRGVINSDÓTTUR,
Digranesheiði 34, Kópavogi.
Ættingjum, vinum og öðru samferðafólki
þökkum við tryggð, vináttu og góðar minningar.
Haukur Hannibalsson
Heiða Jóna Hauksdóttir Arnar B. Stefánsson
Hanna Þóra Hauksdóttir
Björgvin Jónas Hauksson Cinzia Fjóla Fiorini
Birgir Már Hauksson Harpa Rós Jónsdóttir
Sigrún Edda Hauksdóttir Guðbjartur P. Árnason
Besti vinur minn, sálufélagi og ástkær
eiginkona, mamma, amma, tengdamamma
og systir,
GUÐRÚN HÖRN STEFÁNSDÓTTIR
sjúkraliði,
lést á líknardeild Landspítalans 4. febrúar.
Útför fór fram þriðjudaginn 12. febrúar.
Jarðsett verður í duftreit Fossvogskirkjugarðs 4. júlí í sumar.
Sverrir Þór Kristjánsson
Gunnar Rúnarsson Nína Rún Nielsen
Gréta Sif Sverrisdóttir Ólafur Atli Ólafsson
Þórhildur Sverrisdóttir Stefán Agnar Gunnarsson
Axel Þór Gunnarsson
Rakel Ósk Ólafsdóttir
Stefán Kári Ólafsson
Kristjana Rögn Friðriksdóttir
Sigurþór Rafn Friðriksson
Tómas Bergmann
Hallgrímur Stefánsson
Guðmundur Stefánsson
Ástkær systir okkar,
KRISTÍN J. BJÖRGVINSDÓTTIR
DESMIER,
Stína,
lést á líknardeild í Englandi að morgni
fimmtudags 14. febrúar eftir baráttu við
erfið veikindi.
Jarðarför fer fram í Englandi miðvikudaginn 27. febrúar.
Fyrir hönd eftirlifandi maka, barna og barnabarna,
Steinþór Björgvinsson Bryndís Gestsdóttir
Ægir Björgvinsson Hrönn Sigurðardóttir
Björn Þ. Björgvinsson Anna Björg Sigurbjörnsdóttir
Dóra H. Björgvinsdóttir Sigurður Einarsson
Alda Björgvinsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
INGI SIGURÐUR HELGASON,
Kirkjuvöllum 9, Hafnarfirði,
andaðist fimmtudaginn 14. febrúar á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Útförin verður gerð frá Hafnarfjarðarkirkju,
fimmtudaginn 28. febrúar klukkan 13.
Árný Arnþórsdóttir
Helgi S. Ingason Hanna Bára Guðjónsdóttir
Arnar Þórir Ingason Hrönn Sævarsdóttir
Birgir Ómar Ingason Jóna Marý Hafsteinsdóttir
afabörnin
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, sonar,
tengdasonar, bróðurs og mágs,
ÞÓRIS MAGNÚSSONAR
málarameistara.
Svava Svavarsdóttir
Magnús Þórisson
Anna Karen Þórisdóttir
Þórey Sif Þórisdóttir
Árdís Svanbergsdóttir
Ragnar Magnússon Kristín Steindórsdóttir
Einar Magnússon Guðný Sigurharðardóttir
Ottó Magnússon Guðrún Gísladóttir
Svavar Konráðsson Anna Friðriksdóttir
Anna Soffía Svavarsdóttir Halldór G. Halldórsson
Konráð Svavarsson Pálmey Sigtryggsdóttir
Sigurður Örn Svavarsson