Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.2019, Blaðsíða 14

14 26. apríl 2019FRÉTTIR
níunda áratugnum og hrundi af
stað þarfri umræðu um lögreglu­
ofbeldi í samfélaginu.
„Ég var settur í handjárn með
hendur fyrir aftan bak, hent inn
í lögreglubílinn og beint á mag­
ann. Einn lögregluþjónanna kom
síðan inn í bílinn til mín. Hann
setti annað hnéð í mjóhrygg minn
og togaði því næst í hárið á mér.
Síðan byrjaði hann að berja and­
liti mínu trekk í trekk í gólfið. Og
fyrr en varði var andlitið orðið
ein blóðhella og stór blóðpollur
myndaðist á gólfinu,“ sagði hinn
27 ára gamli Skafti Jónsson blaða­
maður í samtali við DV í desember
1983 en hann hafði þá kært þrjá
lögregluþjóna fyrir misþyrmingar
við handtöku sem átti sér stað fyr­
ir utan Þjóðleikhúskjallarann.
Lýsti Skafti því þannig að röð
atvika hefði leitt til þess að tveir
dyraverðir réðust á hann að
ósekju. Þegar hann hefði veitt við­
nám voru viðbrögð dyravarðanna
að kalla á lögreglu sem mætti
á staðinn og handtók hann að
ástæðulausu.
„„Komdu með okkur upp
á stöð,“ sögðu þeir. Ég svar-
aði þeim að ég hefði ekkert til
saka unnið og ætti ekkert er-
indi þangað. Þá skipti engum
togum að þeir keyrðu mig nið-
ur á afgreiðsluborðið og hand-
járnuðu mig. Þeir þjösnuðu
mér síðan út í bíl. Ég var ófús
og streittist á móti,“
sagði Skafti í samtali við DV á
sínum tíma. Hann sagðist hafa
verið beittur ofbeldi af hálfu lög­
reglunnar og þurft að þola mikið
harðræði þegar á lögreglustöðina
var komið.
Lögreglumennirnir þrír voru
síðar meir ákærðir fyrir ólöglega
handtöku, brot í opinberu starfi,
harðræði og líkamsmeiðingar.
Þeir voru sýknaðir í héraðsdómi
en Hæstiréttur taldi hins vegar
sannað að Skafti hefði hlotið
meiðsli eftir að hann var fluttur í
handjárnum í
lögreglubifreið
þar sem hann
var látinn liggja
á grúfu á gólfinu.
Lögreglumaður­
inn sem sat aftur
í með Skafta var
því sakfelldur
vegna málsins
og dæmdur til
greiðslu miska­
bóta auk sektar­
greiðslu til ríkis­
sjóðs.
„Hræðileg niðurlæging“
Það vakti gríðarlega athygli í árs­
lok 1994 þegar athafnakonan og
alheimsfegurðardrottningin fyrr­
verandi, Linda Pétursdóttir, steig
fram í viðtali við DV og lýsti því
þegar hún var handtekin og flutt
á lögreglustöð ásamt þáverandi
unnusta sínum, Lee Robertsson.
Sagðist hún hafa þurft að þola
mikið harðræði og niðurlægingu
af hálfu lögreglunnar.
Forsaga málsins var sú að til­
kynning barst til lögreglu um að
Les hefði ekið á kyrrstæðan bíl
og síðan horfið á braut. Sú kæra
reyndist síðar meir ekki á rökum
reist. Fyrr um kvöldið hafði parið
verið úti að skemmta sér ásamt
fleirum og þar lenti Les í útistöð­
um við eiganda bílsins. Eftir að til­
kynningin barst til lögreglu voru
bæði Les og Linda handtekin fyrir
utan veitingastaðinn Marhaba.
Einn lögreglumannanna sem
komu að handtökunni ritaði í
skýrslu að Linda hefði ruðst inn í
lögreglubílinn eftir að sambýlis­
maður hennar var handtekinn.
Upptökur af fjarskiptum á milli
lögreglubíla þóttu hins vegar
benda til annars og í kjölfarið
vöknuðu grunsemdir um að Linda
hefði verið handtekin að ástæðu­
lausu vegna þess að hún var um­
töluð og áberandi í samfélaginu.
Í lögregluskýrslu var því meðal
annars haldið fram að Linda hefði
„bitið og klórað.“
Linda lýsti atburðarásinni á
lögreglustöðinni meðal annars
þannig: „Fyrst var ég ofboðslega
hrædd því ég vissi ekki hvað var
að gerast. Síðan varð ég reið þegar
þeir fór að taka á mér. Ég kall­
aði á Les og sagði að þeir væru að
meiða mig. Þeir beygðu mig fram
á borðið og sneru upp á höndina
á mér, ég var í stuttu pilsi og þetta
var alveg hræðileg niðurlæging.
Þeir skipuðu mér að hætta að
öskra og þegar ég hélt því áfram
þá tóku þeir fyrir munninn á mér.
Stuttu síðar fékk ég svo fótinn á
honum í afturendann á mér og
hann sagði að þó að ég væri Linda
P. þá væri ég ekkert merkilegri en
annað fólk.“
Í samtali við DV á sínum tíma
sagðist Linda ekki skilja hvað
vakti fyrir lögreglumönnunum
og benti á þeir hefðu verið tví­
saga í framburði sínum af atvik­
inu. Fyrst hefðu þeir haldið fram
að hún hefði verið dauðadrukk­
in, en svo hefðu þeir sagt í skýrslu
að hún hefði verið ódrukkin „en
þó undir annarlegum áhrifum.“
Þá undraðist Linda mjög að ekki
var tekin af henni blóðprufa á lög­
reglustöðinni. „Ég skil ekki svona
framkomu hjá lögreglunni. Hún
er að reyna að koma því inn hjá
fólki að ég sé í eiturlyfjum. Það er
verið að reyna að sverta mann­
orð mitt og gera mig að einhverri
ljótri manneskju, sem mér finnst
ég ekki eiga skilið,“ sagði Linda
meðal annars.
Þá kom jafnframt fram að Linda
væri með sjáanlega áverka eftir
aðgerðir lögreglunnar, væri meðal
annars marin á bakhlutanum,
með bólgna hönd og verki í hálsi
og baki.
Linda ræddi stuttu síðar aft­
ur við DV og kom þá fram að hún
hefði farið í lyfjapróf til að sanna
sakleysi sitt.
Í kjölfar þessa lagði Linda
fram kæru á hendur lögreglunni
fyrir meint harðræði, en lög­
reglan gagnkærði Lindu fyrir of­
beldi og fleira. Fram kemur í grein
Stundarinnar í desember 2015 að
Gísli Gíslason, lögmaður Lindu,
hafi á sínum tíma farið á fund með
Böðvari Bragasyni lögreglustjóra
þar sem gerð var sátt um að falla
frá ákærum á báða bóga. „Við sam­
mæltumst um að það væri eng­
um í hag að halda þessum málum
áfram.“
Sagði lögreglumennina hafa
verið með yfirgang
Linda er ekki eini nafntogaði Ís­
lendingurinn sem hefur neikvæða
sögu að segja af samskiptum sín­
um við lögregluna. Í júlí 2010 lenti
Ellen Kristjánsdóttir söngkona í
átökum við lögregluna í mótmæl­
um fyrir utan Seðlabankann. Leit­
aði hún í kjölfarið á bráðamóttöku
og sagði lögregluna hafa snúið
upp á handlegg hennar.
Í samtali við Vísi sagðist hún hafa
hafa setið við inngang Seðlabank­
ans þegar lögregla kom að henni og
sneri fyrirvaralaust upp á handlegg
hennar. Ellen var þó ekki handtek­
in. Í samtali við mbl.is sagðist hún
vera „blá og mar in eft ir viðskipti
sín við lög regl una. Sagðist hún hafa
setið við inn gang hússins og neit­
að fyrirmælum lögreglumanns sem
sagði henni að færa sig. Sagði hún
lögreglumanninn hafa snúið upp á
handlegg hennar og fært hana frá.
Hann hefði síðan skeytt engu þegar
aðrir mótmælendur brugðust við og
sögðu honum að biðja Ellen afsök­
unar. Ellen tók undir að viðbrögð
lögreglumannsins hefðu verið til­
efnislaus. „Já, eig in lega. Ég er nú
voðal ega friðsöm.“
Árið 2015 sakaði Oddur Hrafn
Björgvinsson, betur þekktur sem
Krummi í Mínus, lögregluna um
óþarfa harðræði við handtöku.
Í júní 2013 var lögreglan kölluð
að heimili Krumma eftir að ná­
grannar kvörtuðu undan háværri
tónlist. Í kjölfarið var Krummi
handtekinn fyrir að sparka í fót
lögreglumanns. Hann var í kjölfar­
ið ákærður og sakfelldur fyrir brot
gegn valdstjórninni en fyrir dómi
sagði hann lögreglumennina hafa
verið „dónalega og með yfirgang.“
„Mér fannst tími til kominn
að þeir færu, þeir voru bún-
ir að vera með dónaskap og
yfirgang við mig og vinkonu
mína þarna inni á mínu heim-
ili. Áður en ég veit af er ég síðan
bara kominn gólfið, þeir skella
mér harkalega niður, tóku
mjög fast á mér og handjárn-
uðu mig harkalega.“ n
www.gilbert.is
VELDU ÚR MEÐ SÁL
FRISLAND 1941
„Áður en ég veit
af er ég síðan
bara kominn gólfið
Linda á forsíðu DV.
Ljósmynd/Tímarit.is
MYND/
TÍMARIT.IS