Skessuhorn - 30.11.2005, Blaðsíða 6

6
MIÐVIKUDAGUR 30. NOVEMBER 2005

Full metnaðar og bjartsýn á framtíð verslana á Akranesi
Rætt við Huga og Elsu eigendur verslunarinnar Ozone sem nú flyst í nýtt hús
Hugi Harðarson og Elsa Bjöms-
dóttir hafa rekið sportvömverslun á
Akranesi í 17 ár. Annan des. nk.
munu þau flytja verslun sína Ozone
um set og opna stærri og glæsilegri
verslun að Kirkjubraut 20 á neðstu
hæð nýs fjögurra hæða húss sem þar
er risið. Miklar sviítingar hafa átt sér
stað á þeim 17 ámm síðan Hugi og
Elsa hófu verslunarreksmr, bæði í
verslunarrekstri á Akranesi sem og á
landinu öllu. Blaðamaðvu- Skessu-
homs tók þau hjónakorn tali og
ræddi við þau um verslunarreksmr-
inn, fjölskylduna og framtíðina.
jafnfætis þeim,“ segir Hugi um
samninginn við NTC. „Dótaúrval-
ið mun einnig aukast því nýja búð-
in verður stærri. Við emm komin í
samstarfi við Leikbæ og Dótabúð-
ina og því er samræmi í verlagningu
hjá okkur og þeim,“ bætir Elsa við.
Fj ölskyldufyrirtæki
Það var haustið 1988 sem Huga
og Elsu býðst að kaupa sportvöra-
verslunina Óðinn. Hugi hafði alla
tíð verið tengdur íþrótmm og því sé
vel við hæfi að fylgja því áhugamáli
eftir á þennan hátt. Smtt var á milli
unin hefur hreinlega alltaf verið
sem hluti af fjölskyldunni enda
börnin alin upp við þetta,“ segir
Elsa og bætir við; „við komumst lít-
ið í burm, maður er rosalega bund-
inn búðinni, sem er erfitt sérstak-
lega með lítil börn, en allt hefur
þetta reddast, þökk sé góðri aðstoð
við pössun í gegnum árin,“ segir
hún og brosir. Hugi segir einnig að
þau hafi alltaf verið mjög heppin
með starfsfólk. „Við höfum aldrei
þurft að auglýsa efrir fólki og höf-
um ætíð fengið til okkar mjög gott
fólk. I dag em hjá okkur alveg frá-
Hugi og Elsa fyrir framan nýju búSina á Kirkjubrautinni. Eins og sjá má er mikið eftir ífrágangi lóöarinnar þó stutt sé í opnun nýrrar
og mun starri verslunar.
Nýtt og glæsilegt
húsnæði
I mörg horn er að líta hjá starfs-
fólki Ozone þessar vikurnar. Hver
einasta stund er nýtt í að raða, taka
upp vömr, pakka niður þar sem
flutningar fara í hönd og verð-
merkja. Föstudaginn 2. desember,
mun Ozone opna stóra og glæsilega
verslun í næsta húsi við núverandi
verslun á Kirkjubrautinni. „Nú
emm við komin í samstarf við versl-
unarkeðjuna NTC undir nafrú gall-
erí 17 og fleiri verslana með galler-
íbúð. En sérstaða okkar mun verða
sú að við gemm valið það flottasta
frá öllum aðilum. Verðlag er ná-
kvæmlega það sama og hjá hinum
búðunum þar sem við stöndum nú
stórra smnda þetta haust því mán-
uði eftir að þau tóku við versluninni
eignuðust þau sitt fyrsta barn, Dag-
nýju. Tveimur ámm seinna fæðist
svo Bjöm. Arið 1995 söðluðu þau
um og flutm reksturinn í nýuppgert
húsnæði handan gömnnar og
breyttu í leiðinni nafhi búðarinnar í
Ozone. Um svipað leiti fæddist
þeim yngsta barnið, hún Sara Yr.
Elsa segir að lítill tími hafi gefist til
að dúlla heima með börnunum.
„Bömin hafa hreinlega alist upp hér
í búðinni, sváfu meira að segja í
vagninum héma fyrir utan búðina.
Oft er lítill tími eftir fyrir börnin og
fjölskylduna eins og gengur hjá
versltmarfólki, þá sérstaklega á á-
lagstímum eins og fyrir jól. Versl-
bærar konur.“
Verslunarrekstur í 17 ár
Miklar breitingar hafa átt sér stað
í verslunargeiranum ekki bara á
Akranesi heldur um land allt. „Við
erum orðin ein elsm sjálfstæðu
sportvöruverslunareigendurnir á
landinu í dag. Þessi tími hefur alls
ekki verið auðveldur, reksmrinn
hefur gengið svona upp og niður í
gegnum árin. Margir sjálfstæðir
verslunareigengur hafa dottið úr
lestinni og eftir standa stærri keðj-
ur. Við höfum upplifað miklar
breytingar og búum að mikilli
reynslu,“ segir Hugi. Elsa segir að
þau hafi alla tíð lagt allt sitt í versl-
unina, séu með memað fyrir að
Huga Haröarson handsalar hér samning viö Svövu Johansen (Svövu í 17) og Maríu
Siguröardóttur, fjármálastjóra NTC viö undirskrift samstarfssamnings viö NTC um
ojmum gallerí verslunar á Akranesi.
gera allt vel. „Við emm alltaf með
augun opin fyrir tískusveiflum, hér
sem og erlendis, og þannig höldum
við okkur í takt við tímann," bætir
Elsa við. „Ef að haustvörarnar era
komnar þá fara sumarvömrnar á til-
boð eða ofaní kassa og seinna á út-
sölumarkað. Við höfum alla tíð haft
einungis nýjar vömr til sölu í búð-
inni og er Elsa sérstaklega ströng á
því,“ segir Hugi og brosir til konu
sinnar.
Bjartsýn um framtíð
verslana á Akranesi
Að kaupa nýtt og stórt verslunar-
húsnæði er mikil fjárfesting sem
fylgir þónokkur áhætta. Segjast þau
hjónakorn þó hvergi bangin og ætla
sér að halda ótrauð áffam rekstri
Ozone af fullum krafti. „Það er alls
ekki gott þegar verslanir á Akranesi
leggjast af og því gleðiefni þegar
nýjar opna og gamlar bæta sig,“
segir Hugi um þær breytingar sem
hafa átt sér stað í verslunarrekstri á
Akranesi síðari árin, en verslunum
hefur fækkað um 20 síðan Hval-
farðargöng opnuðu, en aðrar kom-
ið að hluta til í staðinn. „Einhverjir
töldu að ég hafi orðið kámr þegar
hin sportvömverslunin lagðist af,
en það er langt ffá því. Samkeppni
milli heimaverslana er af hinu góða.
Þá getur fólk farið á milli þeirra og
borið saman, vöm og verð. Þegar
einungis ein verslun þjónar ákveð-
inni vöm er hætta á að samkeppnin
flytjist til Reykjavíkur og oft fólkið
með,“ bætir hann við. Varðandi
framtíðina segjast þau hjón vera
bjartsýn. „Eg tel allt vera á uppleið
hérna og emm við því bjartsýn.11
Þarf að hlúa að gamla
miðbænum
Hugi bendir á það að fallegur
miðbær er lykilatriði í hverjum bæ
eða borg. „Mér finnst að Akranes-
kaupstaður hafi alveg gleymt að
sinna gamla miðbænum. Uppbygg-
ing hér er lítil sem engin. Fallegur
miðbær, með trjám, bekkjum, fal-
legum húsum og ljósastauram, eitt-
hvað sem brýtur upp umhverfið og
gerir það fallegt og aðlaðandi, er
afar mikilvægt. Það er ekki gaman
að ganga um miðbæ og skoða ef það
er ekkert að sjá nema umhverfi sem
ekki hefur verið hlúð að lengi. Þá
nýmr þess enginn að eyða þar tíma,
sötra kaffi á kaffihúsi eða skoða í
búðir. Miðbæinn okkar og þeirri
menningu sem honum þyrfd að
tengjast þarf bókstaflega að byggja
upp ffá grurmi hér á Akranesi. Þá
fyrst, samhliða því, mtm allt annað
eflast. Eg tel þessa nýju byggingu
með verslunarmiðstöð af hinu góða
og vona að uppbyggingin haldi á-
ffam í framhaldi af því,“ segir Hugi
að lokum.
BG
I
PISTILL GISLA
Leitin að iðnaðarmanninum
Starf mitt sem fféttamaður
byggist ekki hvað síst upp á því
að ná í fólk enda væri lítið um
fréttir án fólks. Fólkslausar
fréttir ganga einhvernveginn,
allavega ekki eintómar. Eg tel
mig hafa náð allgóðum árangri
í því verkefni með hæfilegum
skammti af ósvífni. Ég hef ekki
vílað fyrir mér að vekja ráð-
herra og elta mektarmenn uppi
í veislum ef það hefur þjónað
málstaðnum í það og það skipt-
ið. Ég tek þó fram að ég læt
menn vera í jarðaförum. Alla-
vega þeirra eigin. Yfirleitt gefst
ég ekki upp ef ég ætla mér að
ná í einhvern hvort sem honum
sjálfum líkar betur eða verr. Ég
nefni sem dæmi að eitt sinn
þurfti ég að ná heimsþekktum
gítarglamrara sem staddur var
við laxveiðar norður í landi.
Honum líkaði verr og hótaði
mér limlestingum á útlensku
sem ég skildi hvort eð er ekki
almennilega. Ég náði hinsvegar
í hann eins og til var ætlast.
Ég taldi mig því býsna góðan
í þessu fagi og var nokkuð
drjúgur með mig vegna þess að
þeir voru ekki margir sem ég
hafði ekki náð í. Það breyttist
aftur á móti núna á haustdögum
og ég glataði um það bil fimm-
tíu prósentum af mínu sjálfsáliti
á skömmum tíma vegna þess að
mér brást algjörlega bogalistin.
Ég þurffi nefnilega að ná í iðn-
aðarmann. Ég segi mér það þó
til málsbóta að sennilega er
varla nokkur hlutur í allri ver-
öldinni í dag erfiðara að öðlast
en iðnaðarmaður.
Ég vil þó á þessum tíma-
punkti, til að forðast misskiln-
ing, taka það skýrt fram fyrir þá
fáu sem ekki vita að ég er vissu-
lega völundur á járn og tré og
bjór sem eru helstu efni sem
iðnaðarmenn þurfa að með-
höndla í sínu starfi. Aftur á
móti er ég afleitur málari, öm-
urlegur pípari og alónýtur raf-
virki.
Iðnaðarmenn eru vandfund-
inn munaður en það er ekki
vegna þess að þeir séu latir til
minnu. Verkefnin eru einfald-
lega of mörg og iðnaðarmenn-
irnir of fáir. Fyrir vikið þurfa
viðskiptavinir að ganga ansi
langt til að fá iðnaðarmenn í
heimsókn. Ég hef jafnvel frétt
af konum sem í örvæntingu
sinni hafa reynt að bjóða iðnað-
armönnum blíðu sína vegna
þess að ekki hefur dugað að
bjóða þeim peninga. Þetta er
sorglegur veruleiki en svona er
samt Island í dag.
Það ætti að vera hægt að
leysa þetta vandamál á tiltölu-
lega stuttum tíma með því að
mennta fleiri iðnaðarmenn. Þar
liggur hinsvegar hundurinn
grafinn vegna þess að alvöru Is-
lendingar vilja ekki læra að
verða iðnaðarmenn. Það er alls
ekki nógu fínt. Ungt folk á
uppleið vill frekar gerast
atvinnualir lögfræðingar eða
viðskiptafræðingar heldur en
iðnaðarmenn sem hafa alltof
mikið að gera. Það er enginn
maður með mönnum í dag,
ekki einu sinni iðnaðarmönn-
um, nema hafa háskólapróf.
Því legg ég til að Viðskipta-
háskólinn á Bifröst gangi fram
fyrir skjöldu og bjóði upp á
nám í viðskiptapípulögnum og
útskirfi cand mag í rafvirkjun
eða cand raf öllu heldur. Einnig
vildi ég sjá koma þaðan málara-
doktora og ef það hjálpar þá
mætti kalla málaranámið mál-
vísindi til að gera það fínna.
Gtsli Einarsson,
örvæntingarfullur
p.s. mig vantar ennþá raf-
virkja í lítilsháttar viSvik.