Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.05.2019, Blaðsíða 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.5. 2019
K
ristófer Acox er afslappaður þeg-
ar hann gengur í átt að kaffihús-
inu, þar sem við höfum mælt
okkur mót, og svei mér ef sólin
fylgir honum ekki alla leið inn á
gólfið. Skyldi engan undra; hann er nýbúinn að
fagna enn einum Íslandsmeistaratitlinum í
körfuknattleik með KR og kominn í sumarfrí.
Skammt er þó stórra högga á milli. „Við erum
komnir í frí frá æfingum hjá KR og náðum að
fagna aðeins eftir langa og stranga törn á laug-
ardagskvöldið. Það þýðir þó ekki að maður
geti tekið það rólega; á sumrin taka venjulega
við verkefni með landsliðinu,“ upplýsir hann
og tekur niður sólgleraugun.
Talið berst að vonum fyrst að Íslandsmeist-
aratitlinum, þeim þriðja í röð hjá Kristófer og
sjötta í röð hjá KR. Spurður hvort þessi sé sá
sætasti svarar hann: „Fyrir mig persónulega
verður erfitt að toppa titilinn í fyrra en þá var
ég með allt tímabilið og gekk mjög vel. Núna
kom ég heim á miðju tímabili eftir að hafa ver-
ið til skamms tíma hjá liði í Frakklandi. Liðið
var svolítið breytt frá fyrra ári og allir á móti
okkur; við áttum ekki að vinna þennan titil.
Það eru bara KR-ingar sem halda með KR og
margir eflaust orðnir þreyttir á því að horfa
alltaf á sama liðið vinna. Lengi vel leit líka fátt
út fyrir að við myndum vinna; við vorum í basli
í vetur og önnur lið að spila betur í deild-
arkeppninni. En úrslitakeppnin er annað mót
og við vitum alltaf að við eigum séns þegar
byrjar að vora. Þá kikkar KR-gírinn venjulega
inn. Þess vegna var þetta auðvitað voðalega
ljúft.“
Gerist varla aftur í bráð
Þess má geta að sex titlar í röð er met í körfu-
bolta á Íslandi en metið í boltaíþrótt á kvenna-
lið Fram í handbolta sem varð Íslandsmeistari
sjö ár í röð frá 1984 til 1990. Kristófer er með-
vitaður um að árangur liðsins er einstakur.
„Ég held að þetta muni ekki gerast aftur, að
sama liðið vinni sex ár í röð. Alla vega ekki
næstu áratugina. Þetta er rosalegt afrek og ég
held að fáir hafi látið sig dreyma um þetta síð-
asta haust.“
Að sögn Kristófers er sérstaklega ánægju-
legt að liðið sé nær eingöngu skipað KR-
ingum, fyrir utan erlendu leikmennina. Sama
máli gegni um þjálfara og aðra í kringum liðið.
„Það getur enginn haldið því fram að þetta sé
aðkeypt lið eins og stundum þegar góður ár-
angur næst. Það eyddu mörg lið peningum í
vetur til að freista þess að velta okkur úr sessi
– en án árangurs.“
Tímabilið var um margt óvenjulegt; KR
hafnaði í fimmta sæti í deildarkeppninni og
mætti ÍR, sem lenti í sjöunda sæti, í úrslitum.
„Þrátt fyrir að lenda í fimmta sæti vorum við
með heimaleikjaréttinn bæði í undanúrslit-
unum og úrslitunum sem við hefðum aldrei
þorað að vona. Þökk sé óvæntum árangri ÍR
og Þórs Þorlákshöfn. Þetta var algjört ösku-
buskuævintýri hjá ÍR og við þurftum að hafa
verulega mikið fyrir sigrinum; þeir unnu okk-
ur til dæmis tvisvar á heimavelli. ÍR-ingarnir
fóru mjög erfiða leið í úrslit, gegnum bæði
Njarðvík og Stjörnuna, sem margir spáðu titl-
inum. Þeir geta verið mjög stoltir af sinni
frammistöðu. Á endanum var það góður andi
og sterk liðsheild sem skilaði okkur alla leið.
Þetta er ótrúlega þéttur og samheldinn hópur
hjá KR. Við erum flestir mjög góðir vinir.“
Vináttan gleymist á vellinum
Og Kristófer á vini víðar en einn af lyk-
ilmönnum ÍR, Matthías Orri Sigurðarson, er
æskuvinur hans og fyrrverandi samherji úr
KR. „Það var gaman að sjá hvað Matti stóð sig
vel í vetur eftir að hafa náð sér af erfiðum
meiðslum. Hann er algjör lykilmaður í ÍR-
liðinu og ég er mjög stoltur af honum. Meðan á
leikjunum stendur gleymist sú vinátta hins
vegar um stund; allt sem kemst að er að
vinna.“
Hann brosir.
Fyrsti þjálfari Kristófers í körfubolta var
raunar faðir Matthíasar Orra, Sigurður Hjör-
leifsson. „Ég byrjaði seint í körfunni, fór ekki
að æfa af neinni alvöru fyrr en ég var orðinn
fjórtán eða fimmtán ára og þá var það Siggi
Hjörleifs sem þjálfaði mig. Það má segja að
hann og Ingi Þór [Steinþórsson, núverandi
þjálfari meistaraflokks KR] hafi dregið mig yf-
ir í körfuna úr fótboltanum sem átti hug minn
og hjarta fram að því. Ég hafði miklu meiri
áhuga á fótbolta og þar voru vinir mínir; ég
þekkti engan sem æfði körfubolta.“
Í eitt til tvö ár var Kristófer á fullu í bæði
fótbolta og körfubolta en að því kom að hann
þurfti að velja á milli greinanna. „Æfingaálag-
ið er það mikið að það er vonlaust að vera í
báðum greinum til lengri tíma. Valið var erfitt
enda var ég á sama tíma í landsliðsúrtaki bæði
í körfu og fótbolta. Ég var valinn í lokahóp í
körfunni fyrir U-15 og ætli það hafi ekki gert
útslagið. Þá áttaði ég mig á því að möguleik-
arnir á að ná langt væru líklega meiri í körf-
unni. Ég sé ekki eftir því vali.“
– Hvaða stöðu spilaðir þú í fótbolta?
„Ég var sóknarmaður.“
– Target senter?
„Já, eða meira svona sláni. Ég var ofboðs-
lega langur og mjór á þessum tíma, svona Pet-
er Crouch-týpa.“
Hann skellir upp úr.
„Það hefði auðvitað verið gaman að láta á
það reyna hversu langt ég hefði getað komist í
fótboltanum en það þýðir ekkert að velta sér
upp úr því. Ég hef ennþá mjög gaman af því að
spila fótbolta og fer mikið í bumbubolta með
félögunum á sumrin, þegar ég er í fríi frá körf-
unni. Ég á hins vegar erfiðara með að horfa á
fótbolta. Ég er Chelsea-maður en horfi sjaldan
á leiki með þeim; það eru helst stórmótin, HM
og EM, sem höfða til mín.“
Ólst upp hjá einstæðri móður
Faðir Kristófers, Terry Acox, var körfubolta-
maður sem lék um tíma hér á landi með ÍA og
það var einmitt á Akranesi sem hann kynntist
móður Kristófers, Ednu Maríu Jacobsen.
„Mamma var við nám í framhaldsskólanum á
Akranesi og þau pabbi voru til skamms tíma
par. Hann var hins vegar farinn að spila er-
lendis þegar ég fæddist og þau hætt saman.
Mamma sá hins vegar alltaf til þess að hann
fylgdist með mér, sendi honum myndir og ann-
að slíkt, en að öðru leyti hafði ég ekkert af hon-
um að segja fyrstu árin.“
Kristófer Acox vonast til
að spila körfubolta eins
lengi og líkaminn leyfir.
Morgunblaðið/Eggert
Bara KR-ingar sem halda með KR
Sjaldan fellur eplið langt frá eikinni, segir máltækið. Það var þó alls ekki sjálfgefið að Kristófer Acox legði fyrir sig
körfubolta eins og faðir hans, Terry, enda hafði hann lengi vel mun meiri áhuga á knattspyrnu. KR-ingar sáu þó
möguleikana og Kristófer sér ekki eftir að hafa valið körfuna. Hann ólst upp í góðu yfirlæti hjá móður sinni og ömmu
í Vesturbænum og hitti föður sinn ekki fyrr en hann var á fimmtánda ári. Hlýtt er milli þeirra feðga í dag.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is