Morgunblaðið - 05.06.2019, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. JÚNÍ 2019
✝ Sigurvin BirkirSkarphéðins-
son fæddist á Búð-
um á Snæfellsnesi
17. maí 1929. Hann
lést á Vífilsstöðum
23. maí 2019 eftir
stutt veikindi.
Foreldrar hans
voru Elín Sigurðar-
dóttir, f. 10.
september 1901, d.
15. júlí 1971, og
Skarphéðinn Óli Þórarinsson, f.
10. desember 1898, d. 18. desem-
ber 1978.
Systur Birkis eru Jenný Þóra,
f. 1. febrúar 1931, d. 3. janúar
2010; Björg Hulda, f. 23. nóvem-
ber 1936, d. 12. janúar 2018; og
Rakel Erna, f. 2. júlí 1947.
Eiginkona Birkis er Elíveig
Kristjana Kristinsdóttir, f. 30.
desember 1932, frá Ytri-
Knarrartungu í Breiðuvík. Þau
gengu í hjónaband 17. október
1959. Foreldrar hennar voru
sínum að Syðri-Tungu þar sem
Skarphéðinn var bóndi og odd-
viti. Hann stundaði nám í
heimaskóla eins og tíðkaðist á
þessum árum en einnig sótti
hann skóla hjá sr. Þorgrími Sig-
urðssyni á Staðastað.
Haustið 1959 festu Birkir og
Elíveig kaup á íbúð á Hring-
braut og bjuggu þar alls í 57 ár.
Árið 1987 festu þau kaup á
sumarhúsi á Vatnsleysuströnd.
Birkir vann ýmis störf m.a.
hjá Varnarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli, í varahlutaverslun
Fiat-umboðsins Davíð Sigurðs-
son hf. og í móttöku banka-
stjóra hjá Landsbankanum.
Birkir fékk löggildingu til öku-
kennara og starfaði sem slíkur
alla tíð. Hann gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir Öku-
kennarafélag Íslands og var
formaður þess á árunum 1978-
1982. Birkir var einn af stofn-
endum lánasjóðs félagsins og
gegndi starfi gjaldkera hans á
meðan sjóðurinn starfaði.
Einnig var hann virkur í fé-
lagsstarfi fyrir Snæfellinga-
félagið.
Útför hans fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 5. júní 2019, klukk-
an 13.
Geirþrúður Geir-
mundsdóttir, f. 22.
október 1898, d. 26.
febrúar 1981, og
Guðjón Kristinn
Guðjónsson, f. 21.
febrúar 1898, d. 16.
febrúar 1954.
Dætur Birkis og
Elíveigar eru Elín
Bára, f. 14. apríl
1959, og Helga, f. 8.
september 1964.
Elín Bára er gift Jens Líndal Ell-
ertssyni. Börn þeirra eru Sig-
urlaug Björk, f. 1983, Sindri
Snær, f. 1986, Sigurvin Ellert, f.
1988, og Silja Marín, f. 1994.
Synir Helgu og fyrrverandi
eiginmanns hennar, Sævars
Geirs Gunnleifssonar, eru Birkir
Már, f. 1984, og Aron Elí, f.
1997. Barnabarnabörn Elí-
veigar og Birkis eru átta.
Birkir bjó fyrstu æviárin í
Arnartungu í Staðarsveit en
fluttist síðar með foreldrum
Ég kveð þig, minn faðir, nú komin er
stund
sem kveið ég svo fyrir að lifa.
En þú ert nú horfinn á feðranna fund
með fögnuði tekið á himneskri grund.
Í söknuði sit ég og skrifa.
Þín lundin var sköpuð af gimsteinagerð
og gæska úr hjartanu sprottin.
Mig langar að þakka þér farsæla ferð
með friðsælli gleði ég kveðja þig verð.
Nú geymir þig dýrðlegur Drottinn.
(Birgitta H. Halldórsdóttir)
Níutíu ár er langur tími og frá
því pabbi fæddist árið 1929 hefur
íslenskt þjóðfélag upplifað miklar
breytingar. Hann fæddist á Búð-
um, þeim fallega stað, við rætur
Snæfellsjökuls sem margir í okk-
ar fjölskyldu kalla fóstra. Á þess-
um árum var ekki í boði að hafa
sér herbergi og ekkert var sjón-
varpið til að stytta fólki stundir. Í
fjörunni í Syðri-Tungu í Staðar-
sveit undi hann sér best, þar var
ævintýraveröld barnsins. Áhugi
hans á bílum vaknaði fljótt og
ungur var hann farinn að starfa
við keyrslu, tók meirapróf og
fékk réttindi til ökukennara. Þeir
eru ófáir sem hann kenndi á bíl,
alltaf þolinmóður og geðgóður.
Barnabörnin nutu líka góðs af og
fengu svo að rúnta með afa í æf-
ingaakstrinum.
Já, minningarnar hrannast
upp, svo ótalmargar tengdar bíl-
unum sem hann átti, Volks-
wagen-bjallan, Fiat 128 í öllum
litum, Fiat Ritmo og gulur Su-
zuki, eitthvað svo táknrænn fyrir
hann, í uppáhaldslitnum.
Tjaldútilegur á Þingvöllum í
æsku þar sem var rennt fyrir
fisk. Ferðin ógleymanlega sem
við fórum tvö til Mallorka, ég að
verða 18 ára og fannst bara töff
að vera þar með pabba. Hann
kom oft og heimsótti okkur í sum-
arbústaði og mér er minnisstæð
heimsóknin í Vatnsfjörðinn þar
sem ferðin var nýtt til að æfa
ungan mann í akstri á þjóðvegum
landsins. Þegar við komum heim
frá útlöndum var búið að kaupa
brauð og mjólk og jafnvel eitt-
hvert annað góðgæti í ísskápinn.
Og það klikkaði varla að þegar
strákarnir voru að keppa var
hann mættur á hliðarlínuna að
fylgjast með. Innilegur áhugi alla
tíð á því sem við vorum að aðhaf-
ast og fram á síðasta dag fylgdist
hann með úrslitum leikja hjá
strákunum sínum.
Það er ekki sjálfgefið að fá að
njóta foreldra sinna í hárri elli og
það ber að þakka. Sorgin og
söknuðurinn er mikill en eftir lifir
minning um einstakan mann sem
við elskuðum.
Hér er svo dapurt inni –
ó, elsku pabbi minn,
ég kem að kistu þinni
og kveð þig hinsta sinn.
Mér falla tár af trega
– en treginn ljúfsár er –
svo undur innilega
þau einmitt fróa mér.
Ég þakka fræðslu þína
um það, sem dugar best,
er hjálpráð heimsins dvína,
og huggað getur mest.
Þú gekkst með Guði einum
og Guði vannst þitt starf,
hið sama af huga hreinum
ég hljóta vil í arf.
Nú ertu farinn frá mér,
en föðurráðin þín,
þau eru ávallt hjá mér
og óma blítt til mín:
Guðs orðum áttu að trúa
og ávallt hlýða þeim,
það mun þér blessun búa
og ber þig öruggt heim.
(B.J.)
Farðu í friði og guðs blessun,
elsku pabbi minn.
Helga.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um hann afa minn, allir
æfingarakstursrúntarnir, sunnu-
dagskaffið hjá ömmu og afa, góð-
ar stundir í bústaðnum og allir
fótboltaleikirnir sem við horfðum
á saman.
Birkir afi hélt með Liverpool,
sem varð til þess að stóri bróðir
gerði hið sama og svo ég. Við
horfðum á marga leiki saman og
eigum margar góðar minningar
tengdar liðinu. Ein af uppáhalds-
minningum mínum um afa er ein
slík.
Árið 2005 átti Liverpool úr-
slitaleik í Meistaradeild Evrópu
gegn AC Milan, ég horfði á leik-
inn með afa á Hringbrautinni.
Staðan í hálfleik var ekki góð fyr-
ir okkar menn, við vorum 3-0
undir. Ég var vægast sagt ósátt-
ur við stöðuna og vildi ekki horfa
á meir, ég grét af reiði og pirr-
ingi. Afi sagði rólegur, „þeir snúa
þessu við í seinni hálfleik“, svo fór
hann inn í eldhús og eldaði kjöt-
bollur úr dós eins og svo oft áður.
Ég var ekki alveg jafn bjartsýnn
og hann.
Í seinni hálfleik breyttist allt, á
sex mínútna kafla jöfnuðu okkar
menn leikinn og það birti aðeins
yfir. Leikurinn endaði í víta-
spyrnukeppni og Liverpool varð
Evrópumeistari 2005.
Núna 14 árum síðar horfði ég á
leikinn með vinum í Egilshöll
ásamt mörgum hundruðum öðr-
um. Þegar leikurinn var flautað-
ur af og Liverpool varð aftur
meistari gat ég ekki hamið mig
og ég grét, gleði- og sorgar-
tárum. Mikið hefði ég viljað upp-
lifa þennan titil með þér.
Ég sakna þín, afi minn.
Sigurvin Ellert Jensson.
Elsku afi.
Það er margs að minnast og
margt sem við höfum gert saman.
Mallorca-ferðin sem þú komst
með okkur í er mjög minnisstæð,
sérstaklega þegar þú sást um að
elda kjötbollur í dós og fisk sem
þú tókst með frá Íslandi enda var
þetta uppáhaldsmaturinn okkar
systkinanna á þeim tíma. Svo eru
ótal heimsóknirnar í Birkihvamm
á Ströndinni þar sem margt var
brasað, gönguferðir, fjöruferðir,
settar niður kartöflur og teknar
upp að hausti, ber tínd og margt
fleira og í minningunni var alltaf
gott veður og alltaf til Þykkva-
bæjarskrúfur. Svo þegar kom að
því að ég átti að fá bílpróf þá sást
þú um æfingaaksturinn og við
fórum sko tugi ferða sem þú hafð-
ir skipulagt fyrir mig, keyrðum
Reykjanesbrautina, fórum Hval-
fjarðargöngin, fórum í öll hverfin
og lögðum í stæði hér og þar,
enda var ég mjög vel undirbúin
þegar kom að bílprófinu og er það
þér að þakka, það er kannski
ástæðan fyrir því að oft þegar við
fjölskyldan förum eitthvað þá
keyri ég, enda hef ég lært af þeim
besta.
Það er líka svo gott að eiga all-
ar minningarnar frá sunnudags-
kaffinu sem var alltaf hjá ykkur
ömmu að fjölskyldan gat alltaf
hist um miðjan dag á sunnudegi,
oft var horft á leiki í enska og
auðvitað alltaf ef Liverpool var að
spila og auðvitað halda strákarnir
mínir líka með Liverpool. Svo ef
maður kíkti í heimsókn á öðrum
tíma var alltaf til harðfiskur sem
var notalegt að fá í eldhúsinu á
Hringbrautinni.
Elsku afi, takk fyrir allar
minningarnar og tímana sem við
áttum saman.
Sigurlaug Björk Jensdóttir.
Afi minn, fyndni og góði.
Nú á þessari stundu sem ég
hugsa til þín, rifjast upp allar
okkar skemmtilegu minningar
saman. Það eru engar slæmar
minningar því allar stundir með
þér voru fjörugar.
Stundirnar sem við áttum
saman í sumarbústaðnum á
Vatnsleysuströnd, þú að labba
hringinn og slá grasið. Þegar þú
tókst göngutúrinn með mér niður
að sjónum og framhjá hermanna-
virkinu og alltaf fékk ég lánaðan
tréstaf hjá þér.
Stundirnar á Hringbrautinni
þegar ég kom í heimsókn og fékk
góðan mat hjá ömmu og fékk að
gista. Hvað við gátum spjallað
um allt sem okkur datt í hug.
Stundirnar þegar ég átti leik í
fótboltanum og þú að sjálfsögðu
mættir að horfa á. En ef þú
komst ekki þá varstu fljótur að
spyrja mig næst þegar við hitt-
umst hvernig hefði gengið.
Takk fyrir allt, þú glæsilega
fyrirmynd.
Afi, viltu hlusta
á lítið kveðjuljóð,
frá litla drengnum þínum.
Þó héðan burt þú haldir,
á himins bjarta slóð,
í huga býrðu mínum.
Og ég skal biðja Frelsarann
ljúfa, að leiða þig
til landsins, hinum megin.
Hann börnin litlu elskar
og bænheyrir því mig.
Hann besta ratar veginn.
Þó klökk sé kveðjustundin
og sorgarnóttin svört
og söltum tárum grátið,
á lífsins fagra landi
vor bíður framtíð björt,
því blítt nú huggast látið.
(G. Ólafsson)
Þinn
Aron Elí.
Mér fannst langafi mjög
skemmtilegur. Það var gaman að
fara í heimsókn til hans og lang-
ömmu í kaffi á sunnudögum. Ég á
eftir að sakna hans mjög mikið.
Sævar Zakarías Birkisson.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þá er elskulegur „stóri“ bróðir
minn kominn í sumarlandið til
systra sinna og foreldra okkar.
Þau hafa væntanlega tekið vel á
móti honum þar, eða hvar sem
þau sameinast.
Við erum öll fædd undir jökl-
inum góða, sem við höfum alltaf
kallað fóstra okkar. Sannir Snæ-
fellingar í húð og hár.
Mín fyrsta minning um hann
er þegar hann var að koma vestur
í heimsókn í sveitina okkar í
Syðri-Tungu, alltaf færandi
hendi handa litlu systur, með alls
konar framandi leikföng, amer-
ískt tyggjó og nammi, því hann
vann nefnilega á Vellinum suður í
Keflavík, og það þótti spennandi.
Þá var nú gaman að lifa.
Síðan fluttum við suður til
Reykjavíkur árið 1957, og þá var
gott að geta heimsótt þau og um-
gengist þau meira, og átt þau að,
hann og Ellu mágkonu, því það
var erfitt að flytja úr sveitinni.
Síðan kenndi hann mér á bíl,
hann var nefnilega ökukennari.
Hann var í miklu uppáhaldi hjá
mér, og ég hjá honum, þó að
systkini mín hafi ekki verið mjög
hrifin fyrst þegar ég fæddist og
þau orðin miklu eldri, en urðu
mér svo meira sem aðrir foreldr-
ar alla tíð. Hann var myndarleg-
ur, góður og skemmtilegur bróð-
ir. Hann lifði fyrir fjölskyldu sína,
dæturnar, barnabörnin og þeirra
börn og ekki má gleyma fótbolt-
anum sem hann var mikill áhuga-
maður um. Horfði á leiki fram
undir það síðasta. Sólarlanda-
ferðir, og sumarbústaðurinn
þeirra á Ströndinni voru líka
uppáhald. Það var gott að heim-
sækja þau á Vatnsleysuströndina
á sumrin.
En hann var orðinn saddur líf-
daga, búinn að vera veikur lík-
amlega, en tapaði aldrei kímni-
gáfunni og var algjörlega með á
nótunum andlega undir það síð-
asta.
Það var dýrmætt að geta hald-
ið upp á 90 ára afmælið hans 17.
maí, kaffi og terta á Vífilsstöðum
með hans nánustu.
Ég er nú ekki sérlega fær að
skrifa svona, en mig langaði að
minnast hans og einnig systra
minna Jennýjar og Bjargar, sem
eru einnig látnar en þau voru
miklir vinir öll og voru mér mikils
virði í lífinu. Blessuð sé minning
þeirra allra.
Far þú í friði, elsku bróðir,
friður Guðs þig blessi.
Innilegar samúðarkveðjur,
elsku Ella mágkona, Elín Bára,
Helga, Jenni, öll barnabörnin og
barnabarnabörnin.
Ég veit að það er mikill sökn-
uður hjá þeim, en bara góðar
minningar.
Rakel Erna (litla systir).
Kveðja frá Ökukenn-
arafélagi Íslands
Birkir fæddist á Búðum á
Snæfellsnesi 17. maí 1929. Hugur
hans virðist fljótt hafa beinst í átt
að ökutækjum því á árunum 1948
til 1950 aflaði hann sér allra
mögulegra ökuréttinda. Öku-
kennararéttinda aflaði hann sér
strax og hann hafði aldur til en þá
var lágmarksaldur til slíkra rétt-
inda 25 ár.
Á árunum 1958-1960 var Birk-
ir farinn að hafa afskipti af mál-
efnum sem varða Ökukennara-
félag Íslands og ökukennslu
almennt og lét að sér kveða á
þeim vettvangi svo eftir var tekið.
Birkir var ákaflega glöggur og
fundvís á farsælar leiðir gegnum
hinn flókna skóg félagsmálanna
og oftar en ekki gat hann bent á
farsælustu lausnirnar. Hann
hafði góða og prúðmannlega
framkomu og var ákaflega kurt-
eis í alla staði. Sérstaklega var
eftir því tekið hve traustur og
ósérhlífinn hann var til allra
verka. Hann var ávallt léttur í
lund og naut sín sérstaklega vel á
skemmtikvöldum sem ökukenn-
arafélagið stóð fyrir á fyrri tíð.
Þar var spilað, sungið og dansað
og alltaf glatt á hjalla enda kunni
þessi eldri kynslóð ökukennara
að brydda upp á ýmsu skemmti-
legu til að létta sér lund frá erli
dagsins.
Á þessum árum og áratugina
þar á eftir var íslenskt ökunám
mjög í mótun og komu margir
áhugasamir aðilar að því að færa
það til betri vegar. Þar skipti ekki
minnstu máli áhugi og innbyrðis
vinskapur þeirra sem hlut áttu að
máli. Birkir leiddi starf vinnu-
hópa sem að slíkum hugmyndum
unnu.
Á árunum í kringum 1970
reyndist oft erfitt fyrir ökukenn-
ara að fá fyrirgreiðslu í bönkum
til að endurnýja atvinnutæki sín.
Þá hugkvæmdist nokkrum fram-
sýnum ökukennurum að stofna
hjálparsjóð ökukennara sem
veitt gæti lán til bifreiðakaupa og
létt þannig undir með félögunum.
Þessi hópur hafði lag á því að fá
fyrirgreiðslu í banka til að afla
veltufjár. Alla tíð meðan hjálpar-
sjóðurinn var starfandi gegndi
Birkir gjaldkerastarfi þar, en
þetta var nokkuð umfangsmikið
starf svona til hliðar við annað
amstur. Þessu starfi sinnti hann
af myndugleik eins og við mátti
búast allt fram á núverandi öld.
Birkir kom að mörgum mál-
efnum sem tengdust ökunámi og
má þar nefna bókaútgáfu og
rekstur ökuskóla félagsins, en
þar sinnti hann bóklegri kennslu
um árabil. Um fjögurra ára skeið
gegndi Birkir formennsku í Öku-
kennarafélagi Íslands, þ.e. árin
1978-1982. Eftir það sat hann í
stjórn félagsins í mörg ár og síð-
an í varastjórn allt fram til ársins
2003.
Undirritaður Guðbrandur vill
þakka Birki sérstaklega hvernig
hann tók mér, ungum og óreynd-
um ökukennara, ól mig upp fé-
lagslega og var leiðbeinandi minn
þegar ég tók að mér það erfiða
verkefni að gerast formaður
Ökukennarafélags Íslands. Ég
get seint fullþakkað þann mikla
stuðning sem Birkir veitti mér
þá.
Að lokum viljum við fyrir hönd
Ökukennarafélags Íslands þakka
góðum dreng samfylgdina um
langt árabil. Að baki góðum
dreng er oftast góð eiginkona og
fjölskylda sem stutt hafa föður-
inn með ráðum og dáð. Því send-
um við Elíveigu, dætrunum og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Arnaldur Árnason og
Guðbrandur Bogason.
Birkir
Skarphéðinsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KJARTAN HAFSTEINN
GUÐMUNDSSON
frá Búðum í Hlöðuvík á Hornströndum,
andaðist 29. maí á dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi. Útför hans fer fram þriðjudaginn
11. júní klukkan 13 frá Akraneskirkju.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á dvalarheimilið
Höfða, Akranesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kolbrún Kjartansdóttir
Elín Hanna Kjartansdóttir Jón Vestmann
Hafsteinn Kjartansson Þuríður Baldursdóttir
Hörður Kjartanssn Þórunn Elídóttir
Guðni Kjartansson Magnea Erla Ottesen
börn og barnabörn