Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.07.2019, Blaðsíða 29

hljómsveitum og við sáum fram á það
að okkur langaði að spila tónlist sam-
an. Við vorum allir að fara í gegnum
svipaða hluti; sumir okkar glíma við
kvíðaraskanir og þunglyndi og við
vildum finna rödd til að tjá okkur.
Eymdin er fagnaðarefni í þessari
hljómsveit; við komum saman og eig-
um opna umræðu um hvernig okkur
líður.“
Árið 2017 tók Une Misere þátt í
Wacken Metal Battle, alþjóðlegri
keppni fyrir málmsveitir án plötu-
samnings, þar sem sveitin var á með-
al sigurvegara og vann sér réttinn til
að spila á einni stærstu málmhátíð
heims, Wacken Open Air í Þýska-
landi. Í kjölfarið fór boltinn að rúlla
og fljótlega var sveitin komin með
umboðsmann og plötusamning, en
fyrsta plata Une Misere er væntanleg
seinna í ár.
„Þetta er í rauninni síðasti túrinn
okkar áður en platan kemur út,“ segir
Finnbogi. „Þetta verður örugglega
síðasti túrinn þar sem við þurfum að
gera allt sjálfir, þar sem við erum á
eigin báti, en ég vona að þetta verði
síðasta þrotið sem hljómsveitin þarf
að fara í gegnum.“
Fara ekki styttri leiðina
Meðlimir sveitarinnar höfðu allir spil-
að með öðrum hljómsveitum áður en
fljótlega áttuðu þeir sig á að Une Mi-
sere var frábrugðin þeim sveitum.
„Ég áttaði mig fyrst á því að þetta
var meira en bara hobbí þegar ég
komst að því að söngvarinn okkar
hefði tekið stóra skrefið og hætt allri
áfengis- og vímuefnaneyslu. Þá sá ég
hvað allir voru tilbúnir að taka þetta
alvarlega,“ segir Finnbogi. „Við viss-
um það frá byrjun að það væri enginn
millivegur; stóra planið væri að fara
alla leið. Sama hvort við myndum
spila þrisvar á ári eða níutíu sinnum á
ári þá kom ekki annað til greina en að
gera þetta af fullri alvöru. Við vitum
að það er eina leiðin til að afreka eitt-
hvað,“ bætir hann við. „Við erum ekk-
ert að reyna að fara styttri leiðina.“
Ljósmynd/Eydís Klara Þorleifs
Ljósmynd/Amy Haslehurst
28.7. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29
TÓNLIST Greta Thunberg er
eflaust einn þekktasti aðgerða-
sinni heims um þessar mundir.
Hún hefur tekið höndum saman
við rokksveitina The 1975 til að
vekja athygli á loftslagsmálum.
Í nýju lagi sveitarinnar talar
hin sextán ára Thunberg, yfir
lágstemmdri tónlist, um hvernig
fyrri kynslóðir hafi brugðist og
hvað þurfi að gerast til að koma
í veg fyrir útrýmingu mann-
kynsins af völdum umhverfis-
hamfara.
Thunberg gengur í hljómsveit
Greta
Thunberg er
kraftmikil.
BÓKSALA 14.-23. JÚLÍ
Listinn er tekinn saman af Eymundsson
1 Svört perla Liza Marklund
2 Annabelle Lina Bengtsdotter
3 Sara Árelía Eydís Guðmundsdóttir
4 Independent People Halldór Laxness
5 Qaanaaq Mo Malø
6 Sagas of The Icelanders
7 Iceland in a bag Ýmsir höfundar
8 Sumareldhús Flóru Jenny Colgan
9
Iceland – The land of Fire
and Ice
Chris McNab
10
Iceland – Visual Explorer
Guide
Chris McNab
1 40 vikur Ragnheiður Gestsdóttir
2
PAX 1 – Níðstöngin
Åsa Larsson / Ingella Korsell
/ Henrik Jonsson
3 Hvísl hrafnanna 1 Malene Sølvsten
4
Skjaldbökur alla leiðina
niður
John Green
5 Ljónið Hildur Knútsdóttir
6
Rökkurhæðir 1 – Rústirnar
Birgitta Elín Hassell / Marta
Hlín Magnadóttir
7 Hvísl hrafnanna 2 Malene Sølvsten
8 Skrifað í stjörnurnar John Green
9 Hyldýpið Camilla Sten/Viveca Sten
10
Bækur duftsins –
Villimærin fagra
Philip Pullman
Allar bækur
Ungmennabækur
Í sumar hef ég haldið mig að
mestu við ljóð. Við erum mjög
heppin á Íslandi hvað það hefur
verið að koma mikið út af góðu
efni. Nýjar þýðingar, frumleg ung-
skáld og endurútgefnar ljóðabæk-
ur eftir gleymda höfunda. Ein
ljóðabókin sem ég hef verið að
grúska aðeins í er Þröskuldur húss-
ins er þjöl eftir Arn-
þrúði Jónatans-
dóttur. Um er að
ræða endurútgefna
ljóðabók sem kom
fyrst út árið 1958.
Ný útgáfa bókar-
innar er falleg og vel
unnin og ég er raunar mjög þakk-
látur fyrir að einhver skuli hafa
grafið þetta upp og gefið út því
bókin er bæði stórmerkileg og
góð. Það er mikill fengur fyrir unn-
endur íslenskra ljóða að uppgötva
Þröskuldur hússins er þjöl og ég
gæti vel trúað því að endurútgáfa
verksins fái marga til að endur-
hugsa bókmenntasögu 20. aldar,
sem hefur jafnan verið svolítið kar-
lapartí.
Síðast lauk ég við
skáldsöguna Eldhús
eftir japanska höf-
undinn Banana
Yashimoto sem kom
út í íslenskri þýðingu
árið 1993. Verkið er
einstaklega
skemmtilegt og vermir hjartaræt-
ur, þótt söguþráðurinn kunni að
vera sorglegur. Bókin olli miklu
fjaðrafoki þegar hún kom út í
heimalandinu árið 1988 en er nú
með ástsælustu bókmenntaverk-
um Japans. Í bókinni kynnist les-
andinn Mikage, ungri japanskri
konu með ástríðu fyrir elda-
mennsku en hefur þurft að þola
þónokkur áföll. Bekkjarfélagi
hennar, Yuichi, býður henni að
flytja inn með sér og móður sinni
sem rekur þekktan næturklúbb
fyrir transfólk í Tókýó. Bókin er ein
af mínum uppáhalds. Hún sýnir vel
japanskt daglegt líf og líf transfólks
í Japan en á sama tíma skorar hún
hefðbundnar hugmyndir um fjöl-
skyldu á hólm.
Þegar ég er ekki að lesa hlusta
ég oft á hljóðbækur.
Þessa dagana er ég
að hlusta á Under-
land: a deep time jo-
urney eftir Robert
Macfarlane í Story-
tell-appinu. Bókin er
einstaklega
skemmtileg að hlusta á og höf-
undur les af mikilli innlifun. Þegar
ég hlusta á bókina á ég til að
gleyma mér í frásögnum af kata-
kombum Parísar, grafreitum
Egyptalands og hellakafara í
hellum Ítalíu. Ég gleymi mér oft
þegar ég er að hlusta og manni líð-
ur eins og maður sé kominn ofan í
jörðina, með tilheyrandi innilok-
unarkennd. Bókin fjallar í raun um
allt það sem er undir fótum okkar,
nokkuð sem við veltum ekki endi-
lega fyrir okkur í daglegu lífi.
Macfarlane, höfundur bókarinnar,
er ekki jarðfræðingur heldur
bókmenntafræðingur og skrifar af
mikilli forvitni og setur náttúruna í
samhengi við söguna, bókmenntir
og nútímamenningu. Maður lærir
töluvert um manneskjuna með því
að horfa niður í jörðina.
SNORRI FREYR ER AÐ LESA
Snorri Freyr
Vignisson er
bóksali og
heimshorna-
flakkari
Endurhugsar karlapartí
20. aldar