Morgunblaðið - 27.08.2019, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÚST 2019
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
✝ Þóra Ólafs-dóttir fæddist á
Akranesi 12. nóv-
ember 1951. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 15.
ágúst 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur E.
Sigurðsson, útgerð-
armaður á Akra-
nesi, f. 1926, d.
1964, og kona hans,
Ástríður Sveinsdóttir, hús-
móðir, f. 1926, d. 2010. Systur
Þóru eru Helga Jóna, f. 1947, og
Edda, f. 1950. Seinni maður
Ástríðar var Magnús Sigurðs-
son, f. 1930. Dætur hans eru Sig-
ríður Margrét, f. 1959, Kristín
eru Freyja, f. 2009, og Iðunn, f.
2011.
Árið 1984 giftist Þóra seinni
manni sínum, Aad Groeneweg,
f. 1944. Aad hafði áður verið
giftur Önnu Sverrisdóttur, f.
1945, sem þá átti soninn Sverri
Ágústsson, f. 1965. Börn Þóru
og Aads eru: 1) Harold, f. 1973.
Eiginkona Bodil Groeneweg, f.
1969. Börn þeirra eru Pernille
Björk, f. 2001, og Patrick Örn, f.
2004. Börn Bodil frá fyrra sam-
bandi eru Kim og Camilla. 2)
Íris Anna, f. 1979. Eiginmaður
Þórarinn R. Pálmarsson, f. 1979.
Börn þeirra eru Lilja Karitas, f.
2002, og Anna Kristín, f. 2006.
Þóra starfaði lengst af hjá
Sjálfstæðisflokknum, hjá LÍÚ og
síðast hjá söluskrifstofu
Þykkvabæjar í Garðabæ.
Útför Þóru fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 27. ágúst 2019,
klukkan 11.
María, f. 1964, og
Herta Maríanna, f.
1965.
Árið 1972 giftist
Þóra fyrri manni
sínum, Jóel Fr.
Jónssyni, f. 1952.
Synir þeirra eru: 1)
Ólafur Þór, f. 1972.
Eiginkona hans var
Lára Óskarsdóttir,
f. 1960. Sonur
þeirra er Friðrik
Þór, f. 2001. Núver-
andi eiginkona Ólafs er Margrét
Sif Hákonardóttir, f. 1968. Börn
Margrétar eru Thelma Hlíf, f.
1995, og Jón Hákon, f. 2001. 2)
Jón Pétur, f. 1978. Sambýlis-
kona hans var Ásdís Sigurð-
ardóttir, f. 1983. Dætur þeirra
Eftir að hafa fylgt mömmu
minni síðasta spölinn í þessu
jarðlífi komst ég að því hversu
mikil hetja hún var og hversu
sterkan vilja hún hafði til að gera
allt sem hún gat til að fá meiri
tíma með sínum nánustu. Því
miður dugði það ekki til, þrátt
fyrir endalausa baráttu og dugn-
að. Þessir kostir einkenndu
mömmu sem var mér mikil fyr-
irmynd í lífinu og sýndi mér oftar
en ekki hvernig ætti að gera
hlutina og hvernig best væri að
leysa málin. Það má segja að
mamma mín hafi sett stórt „M“ í
„mig“ og gegndi hún lykilhlut-
verki í að móta hver ég er og
hvernig ég hugsa og geri hlutina.
Hún var með einstaklega upp-
örvandi og jákvætt viðhorf og
kunni alltaf að segja réttu hlutina
til að stappa í mann stálinu. Hún
var einn af mínum mestu banda-
mönnum og klettum í lífinu.
Líklega var ég ekki nógu dug-
legur að segja henni það og láta
hana vita hversu miklu máli hún
skipti mig og hversu mikið ég
elskaði hana, en því miður
gleymir maður sér stundum í
amstri dagsins og þá lítur maður
ekki upp til að segja ástvinum
sínum hversu miklu máli þeir
skipta.
Mamma var ekki bara
mamma, hún var líka amma eða
heimsins besta amma að áliti
barnabarnanna og svo var hún
eiginkonan hans Aads og sinnti
því hlutverki líka mjög vel eins
og hennar var von og vísa. Alltaf
var glatt á hjalla í kringum
mömmu, hún var brosmild, hlát-
urmild og notaði hvert tækifæri
til að létta stemninguna. Hún var
sannkallaður prakkari og er lík-
legt að það sé skemmtilegra hin-
um megin eftir að hún mætti í
partíið þar.
Þegar við vorum boðin í mat á
Akranes til mömmu og Aads
skipti aldrei máli hversu margir
mættu eða hvenær við mættum,
alltaf gat hún aðlagað matarboð-
ið að fjölda og tíma. Þar sýndi
hún þann mikla sveigjanleika
sem hún bjó yfir sem skilaði sér í
meiri gleði og stemningu þar sem
alltaf var reynt að gera það besta
úr hlutunum.
Með fráfalli mömmu hefur
bjartur logi í lífi mínu slokknað,
en þegar fram líða stundir mun
ég ná að tendra hann aftur að
hluta með þeim ótal minningum
sem ég á tengdum henni.
Af sviðinu er stiginn mikill
stuðbolti sem kunni svo sannar-
lega að lifa lífinu og var alltaf til
staðar fyrir alla sem í kringum
hana voru.
Ég vil bara segja takk
mamma mín fyrir að hafa gert
mig að því sem ég er í dag og
hafa margoft vísað mér rétta
veginn í lífinu og hjálpað mér að
rata á rétta staði. Mun ég leita
huggunar hjá henni „Möggu
þinni“ eins og þú kallaðir hana
Möggu okkar. Við munum passa
upp á Friðrik Þór sem stoltur
mun halda nafni þínu lifandi og
njóta allra þeirra góðu ráða sem
þú gafst áður en þú kvaddir okk-
ur.
Ólafur Þór Jóelsson.
Elsku amma Tóta. Það er svo
skrýtið að þú sért farin, við mun-
um sakna þín mjög mikið. Þú
gerðir allt til þess að hjálpa okk-
ur, kenna okkur og lagðir þig
sérstaklega fram við að prakk-
arast og gera eitthvað skemmti-
legt með okkur. Þú elskaðir að
hlusta á okkur og heyra sögur af
því hvað við vorum að bralla. Það
var svo gaman að ferðast með
þér, hvort sem það var fyrir
norðan eða í útlöndum. Það
hefðu sennilega ekki margar
ömmur farið í brjálaðasta tækið í
tívolíinu með barnabörnunum
sínum, við hlógum endalaust í
þeirri ferðinni. Við vorum svo
sannarlega heppnar að eiga þig
sem ömmu, takk fyrir allar ynd-
islegu stundirnar – minningar
um þær munu alltaf lifa með
okkur.
Elsku amma þú ert hetja,
nú skaltu fara í þinn heim.
Og veifa skaltu foreldrum tveim,
þegar þú stígur til himna.
(Anna Kristín)
Lilja Karitas og Anna
Kristín.
Elsku Þóra mín. Það voru
ekki létt spor þegar nærfjöl-
skyldan þín gekk út í fallegu og
kyrrlátu nóttina af gjörgæslu-
deildinni þegar yfir lauk, eftir
ótrúlega báráttu sem þú háðir af
öllum mætti.
Einstök manneskja með
mikla réttlætiskennd, skipulögð
og orðheppin enda laðaðir þú að
þér börn sem fullorðna.
Hugurinn reikar upp á Akra-
nes þar sem okkar vegferð hófst
á Neðri-Skaganum við gott at-
læti, og á ég góðar minningar frá
æsku okkar þriggja. Þú yngst af
okkur, kát og uppátækjasöm og
oft höfum við systur rifjað upp
og skemmt okkur yfir því. Faðir
okkar lést aðeins 38 ára gamall
og þá fluttum við til Reykjavíkur
með móður okkar. Veturinn á
eftir var okkur ekki auðveldur.
Fyrir rúmum þremur árum
flytur þú á Akranes með Aad
þínum og heilsuleysi fer að herja
á þig en þú sýndir mikla þraut-
seigju. Glæsilegt heimilið á
Akranesi og bústaðurinn Gamla-
Borg við Vesturhópsvatn voru
þér mikið kær og dvölduð þið
Aad þar öllum stundum, enda
datt maður inn í algjöran æv-
intýraheim þegar þangað var
komið. Snillingur í matargerð,
flott dekkuð borð og mikil alúð
lögð í hvert smáatriði sem ekki
verða leikin eftir.
Elsku Þóra, símtölin verða
ekki fleiri, ég mun sakna þeirra.
Læknum og hjúkrunarfólki
gjörgæslu Landspítalans við
Hringbraut og Heilbrigðis-
stofnunar Vesturlands Akra-
nesi eru færðar þakkir fyrir alla
alúð og fagmennsku.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku Þóra mín þú ferð
örugglega með alla gleði þína
inn í Sumarlandið.
Ég fel þig góðum Guði.
Edda.
Það eru margar minningar
sem koma upp í hugann þegar
hugsað er um Þóru frænku eða
Tótu eins og hún var oft kölluð.
Frænka sem alltaf hefur verið í
miklu uppáhaldi hjá mér. Það
var alltaf gott að koma heim til
Tótu frænku.
Hvort sem það var beint úr
skólanum þegar ég var yngri,
þá gaf hún mér að borða og ég
lærði við eldhúsborðið hjá
henni, eða þegar maður kíkti til
hennar í Gömlu Borg. Alltaf var
tekið vel á móti manni með bros
á vör og hún hætti helst ekki
fyrr en maður hafði þegið veit-
ingar hjá henni. Það var alltaf
líflegt í kringum Tótu og þannig
vildi hún hafa það. Að taka á
móti gestum og bjóða fólki í
mat, það fannst henni gaman.
Ef það var veisla í fjölskyld-
unni kom Tóta yfirleitt að und-
irbúningi eða skipulagi á ein-
hvern hátt. Ekkert verkefni var
of stórt í þeim efnum. „Hva’, við
reddum þessu“ sagði hún oft
þegar eitthvað var að vefjast
fyrir okkur í skipulagi eða fram-
kvæmd.
Hjálpsemi var eitt af því sem
einkenndi Tótu, alltaf boðin og
búin að hjálpa með hvað sem
var. Ef það voru einhverjar
framkvæmdir í gangi tók hún
að sér að gefa öllum að borða og
það stundum svo mikið að lítið
varð úr annarri vinnu.
Tóta tók að sér ýmis verkefni
eins og til dæmis að fara með
mig í búðir fyrir jólin þegar ég
var unglingur að kaupa jólaföt á
mig. Ég held að okkur hafi báð-
um þótt það jafn skemmtilegt
og komum heim alsælar með
jóladressið að sýna mömmu:
Hermannabuxur og -jakka
ásamt peysu sem var eins og
skákborð. Mamma var ekki eins
kát með jóladressið.
Skemmtilegar minningar um
Tótu munu ylja okkur í framtíð-
inni.
Elsku Aad, Óli, Jónsi, Halli,
Íris og fjölskyldur, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Ásta Ásgeirsdóttir.
Það er erfitt að hugsa til þess
og erfitt að sætta sig við það að
þú sért farin, eftir stutt og óvænt
veikindi. Frá því að ég var lítil
stelpa hefur þú alltaf tekið mér
opnum örmum, ég og Halli bróð-
ir vorum heppin að fá þig sem
aukamömmu, ég var bara fimm
ára þegar ég kynntist þér. Það
var alltaf gaman þegar ég kom í
heimsókn, ég fékk sérstakt dek-
ur enda eina stelpan í systkina-
hópnum. Ég minnist þess að oft
vorum við að greiða hvor annarri
eða lakka neglurnar hvor á ann-
arri – svona ef þú varst ekki að
strauja. Mér fannst samt
skemmtilegast þegar við fórum í
Sædýrasafnið eða út úr bænum,
þá sérstaklega í bústaðinn. Það
var svo auðvelt að vera með þér,
þú varst alltaf kát, létt og með
húmorinn á réttum stað. Eftir að
ég varð fullorðin og eftir að við
Doddi eignuðumst stelpurnar
kynntist ég nýrri Þóru, þá varstu
amma Tóta eða Tóta tjúttamma.
Þú blómstraðir í ömmuhlutverk-
inu og mér þótti svo vænt um það
hvað þú gafst þig alla í það hlut-
verk. Öll minnigabrotin sem þú
skapaðir með okkur og stelpun-
um skína af gleði, kærleika,
prakkaraskap og gríni. Ég er
þakklát fyrir allar stundirnar
sem við höfum átt saman, þótt ég
vildi að þær hefðu orðið fleiri.
Áhrifin sem þú skilur eftir í huga
mínum og hjarta eru dýrmæt,
þeirra áhrifa mun gæta svo lengi
sem ég lifi.
Ég mun sakna þín elsku Þóra
mín.
Hvíl í friði.
Þín
Íris Anna.
Elsku vinkona okkar, Þóra
Ólafsdóttir, hefur nú kvatt þetta
líf.
Vinátta okkar hófst þegar við
gengum í Lionshreyfinguna.
Fljótlega buðu Þóra og Aad okk-
ur í sumarbústaðarferð í Skorra-
dal, sem síðan varð kveikjan að
matarklúbbnum okkar, sem stað-
ið hefur í rúm 30 ár. Og það var
Þóra sem var duglegust að halda
hópnum saman.
Við eigum óendanlega margar
góðar og skemmtilegar minning-
ar um samveru okkar með Þóru
og Aad, sem við munum geyma
með okkur. Sólarlandaferðir og
ferðir með Lionsklúbbnum okk-
ar, sem hafa verið fjölmargar öll
þessi ár.
Þóra var falleg kona, einstak-
lega hjálpsöm, glaðleg og gest-
risin og voru þau hjónin afar
samrýnd.
Síðasta samverustund okkar
með Þóru var þegar hún hélt
stelpuboð á heimili sínu um miðj-
an júní sl. og ekki datt okkur þá í
hug að það yrði okkar síðasta
samvera með henni. Þóru verður
sárt saknað af vinahópnum.
Elsku Aad, við vottum þér,
börnum ykkar, systrum Þóru og
fjölskyldum ykkar allra, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristín og Örn,
Sigríður og Magnús,
Jóna og Helgi,
Hugrún og Pétur Már,
Elísabet og Örn.
Í örfáum orðum viljum við
minnast okkar kæru vinkonu
Þóru Ólafsdóttur.
Við vorum fyrst kynnt fyrir
Þóru þegar Aad hélt upp á 40 ára
afmælið sitt árið 1984. Okkur var
strax ljóst að alvara lá að baki
kynningu hans á nýju kærustu
sinni, eða eiginkonu en þau höfðu
gift sig þann sama dag. Aad hafði
verið góðvinur okkar hjóna um
árabil eða frá því að við bjuggum
í Hollandi. Þóra var fljót að heilla
okkur með sinni góðu nærveru,
skemmtilegu framkomu, hlýleika
og dillandi hlátri.
Þóra og Aad komu bæði með
börn úr fyrri samböndum. Það
var aðdáunarvert að fylgjast með
hversu vel gekk að sameina fjöl-
skyldurnar með ástúð og um-
hyggju að leiðarljósi.
Sá staður sem var Þóru líklega
kærastur var sumarbústaðurinn
þeirra hjóna við Vesturhópið. Á
þessum yndislega stað var stór-
fjölskylda hennar samankomin.
Það var dásamlegt að sækja
Þóru og Aad heim og áttum við
margar eftirminnilegar stundir
þar við uppbyggingu, leik og
samveru. Alltaf var fjör í kring-
um Þóru hvort sem í Vesturhóp-
inu eða þegar þau heimsóttu okk-
ur hjónin í sumarbústaðinn
okkar í Efstadal.
Gaman er minnast hennar í
ferðalögum okkar erlendis en við
fórum tvisvar til Flórída og
dvöldum þar í nokkrar vikur í
senn. Við bjuggum saman, borð-
uðum góðan mat, ókum um ríkið
þvert og endilagt og skemmtum
okkur konunglega, enda var
Þóra frábær ferðafélagi.
Síðasta ár var Þóru erfitt en
hún barðist við veikindi sem illa
gekk að greina. Það er óendan-
lega ósanngjarnt að kona í fullum
blóma sé hrifsuð frá okkur svona
fljótt. Það verður ljúfsárt að rifja
upp allar þær yndislegu minn-
ingar sem við sköpuðum saman
en í senn munum við sakna þess
að þær geti ekki orðið fleiri eins
og við gerðum ráð fyrir.
Elsku Aad, Óli, Jónsi, Halli,
Íris, Helga, Edda og fjölskyldur,
við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum. Minningin um Þóru mun
lifa í hjarta okkar allra.
Þínir vinir,
Nanna, Kristmundur
(Gotti) og fjölskylda.
Það var fallegt ágústkvöld,
fjölskyldan samankomin á gjör-
gæslunni til að kveðja okkar
elsku Þóru. Friðsæl og falleg
stund en erfið. Ljósakrossinn á
Hallgrímskirkjuturninum blasti
við út um gluggann og veitti mér
ró.
Þóra fæddist á Akranesi,
yngst okkar þriggja systra og
ólst þar upp við gott atlæti til 14
ára aldurs. Þóra var líflegur
krakki og unglingur og uppá-
tækjasöm. Við andlát föður okk-
ar flytur fjölskyldan til Reykja-
víkur og Þóra fer í Hagaskólann.
Þar undi hún sér vel, eignaðist
þar góðar vinkonur fyrir lífstíð.
Það er ekki hægt að minnast
elsku Þóru systur án þess að
nefna Þórð föðurbróður okkar.
Þóra var skírð í höfuðið á honum
og alla tíð var einstakur kærleik-
ur með þeim, enda kölluðu strák-
arnir hennar Þóru hann alltaf afa
Dúdda.
Þóra og Aad voru vinmörg og
höfðingjar heim að sækja. Þegar
von var á gestum, ég tala nú ekki
um þegar veislur voru í undir-
búningi, þá var Þóra í essinu
sínu. Gormabókin góða tekin
fram, spáð og spekúlerað um
fjölda gesta og hvað ætti að bjóða
upp á og helst leggja á borð tím-
anlega. Þóra var mjög skipulögð í
öllu svona. Ég naut oft góðs af
hennar góða skipulagi, þá voru
ófá símtölin okkar á milli og oft
mikið hlegið. Stundum kom þessi
góða setning: „Hvað, ertu ekki
búin að leggja á borð, hvaða
kæruleysi er þetta Helga mín. Á
ég að koma og hjálpa þér?“ Eitt
sinn þegar ég átti von á gestum í
bústaðinn og búin að leggja á
borð kemur Þóra yfir til okkar,
lítur yfir borðið og segir: „Ætl-
arðu virkilega að nota þennan
dúk, áttu ekki einhvern skárri?“
Mín vildi hafa allt í stíl. Ófáir eru
pakkarnir sem hún pakkaði og
skreytti á sinn flotta hátt og
skrifaði á kortin með sinni fal-
legu rithönd. Þóra var sérlega
hjálpsöm, gjafmild, skipulögð og
vildi allt fyrir alla gera.
Gamla-Borg við Vesturhóps-
vatn, sumarbústaður Þóru og
Aads, var þeirra líf og yndi.
Þar vildu þau helst alltaf vera.
Þar sem við Ásgeir erum í næsta
bústað við hliðina var oft mikill
samgangur, bara nokkur skref á
milli og oft mikið hlegið og grín-
ast. Það verður tómlegt í Vest-
urhópinu án þín elsku Tóta mín.
Við Þóra vorum alltaf mjög
nánar og góðar vinkonur, töluð-
um saman í síma daglega og
stundum tvisvar á dag. Ef það
kom fyrir að félli úr dagur þá
fékk ég að heyra það frá henni.
„Ég hélt ég ætti systur.“ Það var
aldrei lognmolla í kringum þig
elsku systir, þú hafðir þitt góða
skap og alltaf stutt í glensið.
Kærleiksríkari, skemmtilegri og
betri systur er ekki hægt að óska
sér og er ekki sjálfgefið og fyrir
það verð ég ævarandi þakklát.
Allar góðu minningarnar munu
lifa.
Elsku fallega og góða systir
mín, við Ásgeir þökkum þér öll
góðu árin sem við áttum saman
og munum ávallt minnast þín
með hlýhug, þakklæti og virð-
ingu fyrir allt það sem þú varst
okkur.
Elsku Aad, Óli, Jónsi, Íris,
Halli og fjölskyldur, síðustu vik-
ur hafa verið ykkur erfiðar en þið
hafið staðið þétt saman.
Hjartans samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Helga Jóna.
Við kynntumst Þóru Ólafs-
dóttur í gagnfræðaskóla þegar
hún flutti með móður sinni og
systrum frá Akranesi til Reykja-
víkur. Á skólasetningu í Haga-
skóla mætti stórglæsileg stúlka
með stór falleg augu og löng
augnhár. Þóra sagði raunar sjálf
að það væri ekkert grín að hafa
svona stór augu, það væri svo
erfitt að opna þau á morgnana,
um leið og hún spreyjaði á sig
Cartier-ilmvatni sem var hennar
einkenni alla tíð. Þóra féll strax
auðveldlega inn í hópinn og heill-
aði alla með glaðværð sinni og
gríni. Á þeim tíma áttum við það
sameiginlegt að hugsa aðallega
um föt, stráka, hljómsveitir, bíó-
ferðir, böll og trú á lífið. Síðar
kom að því að stofna heimili. Við
eignuðumst flestar börn á svip-
uðum tíma og þá breyttust
áhugamálin yfir í bleyjur, pela og
annað sem tilheyrir ungbörnum.
Þetta sameiginlega lífshlaup
efldi vinskapinn. Við stofnuðum
saumaklúbb meðan við vorum í
gagnfræðaskóla og hittumst
mánaðarlega og gerum enn, ekki
til að sauma heldur til að njóta
samvista og tala um gleði og
sorgir lífsins. Þar var margt
planað og brallað og með hverju
árinu varð þessi samvera dýr-
mætari. Hjá Þóru voru klúbbarn-
ir einstaklega rausnarlegir og
skemmtilegir. Þóra var vandvirk
og myndarleg, allt sem hún tók
sér fyrir hendur gerði hún með
gleði og rausnarskap. Hún hafði
einstaka hæfileika til að láta öll-
um líða vel. Þóra bjó lengst af í
Reykjavík, Garðabæ og Hafnar-
firði en taugarnar lágu alltaf upp
á Skaga og þangað flutti hún með
Aad sínum fyrir nokkrum árum
og þar ætluðu þau að njóta efri
áranna.
En margt fer öðruvísi en ætl-
að er.
Við minnumst vinkonu okkar
með þakklæti og söknuði og vott-
um Aad, Óla Þór, Jóni Pétri,
Helgu, Eddu, Harold, Írisi og
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúð.
Helga, Margrét, Jóna,
Elín og Sólveig.
Til Þóru
Sól úti, sól inni,
sól í hjarta, sól í sinni.
Sól í sálu þinni.
Kæra Þóra vinkona. Nú er
komið að leiðarlokum, svo alltof
fljótt. Við kynntumst fyrst á
vinnustað endur fyrir löngu.
Mynduðum fljótt, allir starfs-
menn, góða vináttu sem átti þátt
í að alltaf var gaman að fara í
vinnuna. Árin liðu mörg því
starfsferillinn spannaði fjölda
ára.
Þóra var hrókur alls fagnaðar.
Fallegu augun hennar, stór og
skær, brostu á móti eins og sólin
Þóra Ólafsdóttir