Skessuhorn - 27.07.2016, Side 18

MIÐVIKUDAGUR 27. JÚLÍ 201618
„Þetta var bara gamalt lambahús
fyrst þegar ég flutti hingað fyrir
ellefu árum. Við breyttum þessu
í skúr og hérna smíða ég,“ seg-
ir Aðalsteinn Vilbergsson um það
leyti sem blaðamaður gengur inn
í vinnuaðstöðu Aðalsteins. Skúr-
inn er ekki ýkja stór en snyrtileg-
ur er hann og við blasir fín vinnu-
aðstaða ásamt fallegu handverki úr
tré sem Aðalsteinn hefur unnið.
Aðalsteinn býr á bænum Hálsum
í Skorradal ásamt eiginkonu sinni
Ingibjörgu, eða Distu eins og hún
er gjarnan kölluð.
„Hér sæti ég öllum stundum
ef ég hefði tíma. Það er afskap-
lega gaman að smíða og búa til alls
konar hluti úr við. Ég er alltaf að
kanna hvað ég get og hvað mað-
ur kann. Ég smíða bæði smærri
hluti eins og litlar skálar og fleira
en einnig geri ég töluvert af stærri
hlutum; ég hef til að mynda smíð-
að nokkur borð og lampa. Ég sér-
hæfi mig ekki í neinu, ég geri bara
það sem mér dettur í hug hverju
sinni. Ég sæki mér viðinn bara úr
nánasta umhverfi, ég hegg ekkert
niður sjálfur heldur fæ ég að hirða
hjá fólki, það hefur jafnvel kom-
ið fyrir að fólk komi hingað með
tré og spurt hvort ég geti ekki not-
að það. Svarið við þeirri spurn-
ingu er yfirleitt jákvætt enda þýðir
ekkert annað en að nýta þetta eitt-
hvað. Ég smíða úr flest öllum við
sem ég kemst í; hvort sem það eru
birkitré, lerki eða annað. Ég reyni
bara að skapa eitthvað úr því sem
ég hef. Ég hef það líka sem mottó
að ef það klikkar þá hendi ég því
bara og byrja upp á nýtt,“ segir
Aðalsteinn.
Aðalsteinn segir að hann eigi að
mörgu leyti föður sínum að þakka
smíðaáhuga sinn. „Pabbi nam
mublusmíði um tíma. Lærifaðir
hans dó þegar pabbi var hálfnað-
ur með námið. Þegar pabbi leitaði
til annara manna til þess að klára
námið sitt vildu þeir allir að hann
myndi byrja algjörlega frá grunni.
Pabbi vildi það ekki svo það varð
úr að hann kláraði ekki námið.
Hann var fær kallinn og kenndi
mér margt. Hann kenndi mér á
rennibekk þegar ég var tólf ára
gamall. Ætli það hafi ekki verið til
þess að hann gæti beðið mig um
að renna það sem karlarnir í sveit-
inni báðu hann um, hann hefur
ekki nennt því,“ segir Aðalsteinn
og hlær.
„Ég hef verið að smíða nánast
alla tíð. Ég sé ekki fyrir mér að
starfa við þetta, ég geri þetta bara
út af áhuganum. Það er meiri tími
á veturna til þess að sinna þessu,
þá er minna að gera í þeim hefð-
bundnu störfum sem maður er í.
Ég hef verið að selja það sem ég
smíða en ekkert auglýst mig og er
ekki með facebook síðu fyrir það
sem ég smíða. Ég er þó alltaf op-
inn fyrir því ef fólk vill koma og
skoða og kaupa af mér, eina sem
þarf er bara að hringja á undan sér
svo ég sé alveg örugglega heima,“
segir Aðalsteinn að endingu.
bþb
Smíðar handverk í skúrnum
Aðalsteinn Vilbergsson í skúrnum sínum Aðalsteinn býr til ýmsa hluti. Hér eru lampar sem hann bjó til en hann gerði einnig
borðið sem þeir standa á.
Síðastliðinn laugardag lauk 10 ára
fjallvegahlaupaverkefni Stefáns
Gíslasonar í Borgarnesi með hlaupi
yfir Arnarvatnsheiði úr Miðfirði suð-
ur í Borgarfjörð. Þetta var fimmtug-
asta hlaupið í verkefninu og jafnframt
það langlengsta, en samtals mæld-
ist vegalengdin 81,31 km. Hlaupinu
luku Stefán og félagar hans á rúmum
12 klukkustundum og var vel fagnað
af vinum og vandamönnum við vega-
mótin ofan við Kalmanstungu þar
sem hlaupinu lauk.
Fjallvegahlaupaverkefni Stefáns
var afmælisgjöf hans til sjálfs sín á
fimmtugsafmæli hans í mars 2007.
Þá einsetti Stefán sér að hlaupa yfir
50 fjallvegi fyrir sextugt, annað hvort
einn eða í góðra vina hópi. Til að
vera gjaldgengir í verkefnið skyldu
fjallvegirnir vera a.m.k. 9 km að
lengd, fara upp í a.m.k. 160 m hæð
yfir sjó, tengja saman tvö byggðarlög
eða áhugaverða staði og vera gjarn-
an fornar göngu- eða reiðleiðir. Fá-
farnir og torfærir bílvegir voru einnig
gjaldgengir samkvæmt þeim skilmál-
um sem fylgdu gjöfinni.
Tilgangur Stefáns með fjallvega-
hlaupaverkefninu var að halda sér
í formi á sextugsaldrinum, kynnast
landinu og vekja áhuga annarra á úti-
vist og hreyfingu. Öll þessi markmið
virðast hafa náðst, því að fjallvegirn-
ir 50 dreifast á flesta landshluta og
fjöldi þeirra sem slegist hefur í för
með Stefáni er kominn í 107 að því er
fram kemur á heimasíðu verkefnisins,
http://fjallvegahlaup.is.
Hlaupið yfir Arnarvatnsheiði
hófst á vegamótum Miðfjarðarveg-
ar og Arnarvatnsvegar neðan við
Núpsdalstungu í Miðfirði kl. 5:21 að
morgni laugardagsins, enda ráð fyr-
ir því gert að hlaupið gæti tekið um
13 og hálfa klukkustund. Tíu manns
hófu hlaupið og þeim til halds og
trausts voru tveir aðstoðarmenn á
trússbílnum Hrímni II. Hlaupið var
á milli fyrirfram ákveðinna áningar-
staða með u.þ.b. 10 km millibili og
á þessum stöðum beið trússbíllinn
með nesti og farangur eftir þörfum.
Lengst var áð við Arnarvatn stóra þar
sem aðstoðarmennirnir buðu upp á
nýlagaða bláberjasúpu líkt og tíðkast
í Vasa-skíðagöngunni í Svíþjóð.
Hlaupaveðrið á laugardaginn
var hagstætt lengst af, hægur vind-
ur, þoka á fjöllum og hitinn 12-15
stig. Seinnipartinn gerði þó nokkrar
snarpar skúrir. Hlaupið gekk áfalla-
laust fyrir sig að öðru leyti en því að
einn tímenninganna tognaði í læri
og þurfti að draga sig í hlé áður en
30 km voru að baki. Hin 9 skiluðu
sér þreytt og sæl á áfangastað ofan
við Kalmanstungu um kl. 6 síðdeg-
is, ásamt nokkrum öðrum hlaup-
urum sem fylgdu með síðustu kíló-
metrana. Enginn úr hópnum hafði
áður hlaupið lengra en 60 km á ein-
um degi, þannig að þarna bættist tals-
vert af nýrri hlaupareynslu við þá sem
fyrir var.
Um kvöldið bauð fjölskylda Stef-
áns til veislu á Hótel Húsafelli til að
fagna fullkomnun fjallvegahlaupa-
verkefnisins. Þar var ferðalag dags-
ins rifjað upp, farið yfir það minn-
isverðasta úr hinum hlaupunum 49
og sýndir allir þeir hlaupaskór sem
Stefán hefur notað í verkefninu, auk
ræðuhalda og almennrar gleði.
Fjallvegahlaupum Stefáns verða
gerð ítarleg skil í bók sem kemur út
hjá Útgáfuhúsinu Verðandi í mars á
næsta ári í tengslum við sextugsaf-
mæli höfundar.
Stefán Gíslason
Hlupu yfir Arnarvatnsheiði á 12 tímum
Hlauparar og aðstoðarmenn tilbúnir við Núpsdalstungu í Miðfirði kl. 5:19 að morgni. F.v.: Guðmundur K. Einarsson og Snorri
Árnason (áhöfnin á Hrímni II sem sést í baksýn), Birkir Þór Stefánsson, Gunnar Viðar Gunnarsson, Haukur Þór Lúðvíksson,
Sævar Skaptason, Bryndís Óladóttir, Gunnar Ólason, Tómas Orri Ragnarsson, Arnfríður Kjartansdóttir, Ragnar K. Bragason
og Stefán Gíslason. Ljósm. Nanna Arnfríðardóttir Christensen.
Tómas Orri Ragnarsson og Gunnar Viðar Gunnarsson á vegamótum við Skammá
á Arnarvatnsheiði. Ekki svo ýkja langt eftir í Húsafell. Ljósm. Stefán Gíslason.
Hjónin Bryndís Óladóttir og Sævar Skaptason á lokametrunum við Kalmanstungu
eftir 81 km hlaup yfir Arnarvatnsheiði. Ljósm. Guðmundur K. Einarsson.
Stefán á hlaupum upp úr Helluvaði á
Norðlingafljóti.
Ljósm. Guðmundur K. Einarsson.
Arnarvatnsheiðarhlauparar og fylgdarlið við vegamótin ofan við Kalmanstungu
eftir dagleið úr Miðfirði. Áhöfnina á Hrímni II vantar á myndina.
Ljósm. Etienne Menétrey.