Skessuhorn - 22.02.2017, Blaðsíða 27

MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 2017 27
Herborg Konný Hrannardótt-
ir Thorstensen er níu ár íslensk
stúlka búsett í Noregi. Á dögun-
um var hún í heimsókn hjá ömmu
sinni og afa í Búðardal þar sem hún
upplifði óvænt draum margra, þ.e.
að finna flöskuskeyti. Fjölskyld-
an hafði farið í fjöruferð í Búðar-
dal og stuttu eftir að göngutúrinn
hófst skaut köttur upp kollinum og
fylgdi þeim eftir við mikla ánægju
Herborgar og átta ára systur henn-
ar Iðunnar. Þegar fjölskyldan var
hálfnuð á göngu sinni að Laxárós-
um lagðist kisa niður og Herborg
ákvað að snúa við og líta eftir henni
og fann þá flöskuna rétt við hliðina
á kisu.
„Við vorum spennt að skoða
innihaldið en gátum það ekki fyrr
en komið var heim til ömmu og
afa þar sem tappinn var sem soð-
inn fastur við flöskuna. Við þurft-
um að skera flöskuna í sundur til að
ná bréfinu út,“ segir Hrönn Jóns-
dóttir, móðir stúlknanna.
„Þegar við lásum bréfið kom í ljós
að það var frá norskum dreng sem
hafði verið á ferðalagi á Íslandi í júlí
2012 ásamt fjölskyldu sinni, einmitt
um svipað leyti og stelpurnar voru
síðast á landinu,“ segir Hrönn.
Í bréfinu kom fram heimilisfang
og símanúmer hjá fjölskyldunni og
Hrönn setti sig strax í samband.
„Þeim þótti dæmalaust skemmti-
legt að við skyldum hafa fundið
flöskuna en voru aðeins óviss um
hvar þau hefðu sleppt henni í sjóinn
en þau töluðu þó um að þau hefðu
farið í siglingu frá Stykkishólmi.
Theodor, strákurinn sem skrifaði
bréfið, er núna orðinn ellefu ára,“
segir Hrönn.
sm
Fann flöskuskeyti í fjörunni við Búðardal Pennagrein
Nú hefur Kútter Sigurfari verið
geymdur í fjóra áratugi á Akranesi.
Eikarbátur þessi var byggður 1885 í
Bretlandi og gerður út frá Íslandi fram
til 1919 en þá hófst hálfrar aldar saga
bátsins í Færeyjum. Það var svo sr. Jón
M. Guðjónsson á Akranesi sem hafði
forgöngu um að fá kútterinn heim.
1974 unnu Kiwanismenn á Akranesi
við að koma Sigurfara fyrir á athafna-
svæði Byggðasafnsins í Görðum.
Því ber að fagna að nú gengst
Byggðasafnið í Görðum á Akranesi
fyrir viðamikilli ráðstefnu þar sem
mikilvægi Sigurfara fyrir Skagamenn
er eitt af meginþemunum. Það verður
spennandi að fylgjast með ráðstefn-
unni dagana 23. og 24. febrúar næst-
komandi. Sérstaklega hlakka ég til þess
að taka þátt í vinnustofu á fimmtudeg-
inum en hún fer fram á íslensku (ráð-
stefnan sjálf er að öðru leyti á ensku).
Í mínum huga snýst spurningin sem
þar verður sett fram um mikilvægi
varðveislu Sigurfara fyrir íbúa á Akra-
nesi, óbeint um þá
almennu spurningu
hvort ekki sé vilji
til að varðveita okkar merku fiskiskip
sem færðu okkur björg í bú.
Fræðilegir fyrirlestrar verða á
ensku enda koma fyrirlesarar erlend-
is frá. Mikill fróðleikur og þekk-
ing mun verða þar í boði. Vonandi
fáum við sem ekki ráðum yfir nægi-
lega góðri enskukunnáttu, fyrirlestr-
ana eða það helsta á íslensku eftir
ráðstefnuna, þannig mun það nýtast
mörgum. Von mín er að við hefjum
skipavernd á hærra plan, gerum skipa-
vernd jafn hátt undir höfði og húsa-
vernd. Breyta þarf þeim þröskuldi í
lögum, um verndun minja, að aðeins
skip byggð fyrir 1950 séu fornmunir
og séu merkileg og styrkhæf. Nær
væri að hafa, skip 50 ára og eldri.
Kveðja að norðan,
Þorsteinn Pétursson,
Steini Pje Húna II
Skip, bátar og
alþýða Íslands
Pennagrein
Í Skessuhorninu hinn 8. febrúar síð-
astliðinn birtist grein undir fyrirsögn-
inni; „Fjölnota frístundamiðstöð á
teikniborðinu.“ Þar er frá því sagt að
golfkúbburinn Leynir hyggist byggja
félagsmiðstöð við golfvöllinn og að
uppi séu hugmyndir um samstarf við
FEBAN, félag eldri borgara, um af-
not af sal heimilisins. Ekki er annað
að skilja en þessari hugmynd hafi ver-
ið vel tekið af stjórn FEBAN og gefur
fyrirsögnin a.m.k. kosti til kynna að
um slíkt geti tekist gott samstarf þess-
ara tveggja félagssamtaka.
Í Skessuhorninu er jafnframt vísað
í fréttabréf FEBAN þar sem haft er
eftir formanni félagsins að svo langt
sé í að draumurinn um þá félagsað-
stöðu sem lofað var að Dalbraut 6
verði að veruleika, að hann „verði að
bíta i það súra epli“ og sætta sig við
að slíkt verði „ekki í náinni framtíð“.
Ekki er annað að skilja af orðum for-
mannsins en að bréflegt tilboð golf-
klúbbsins um afnot af nokkru stærri
sal, en FEBAN hefur nú við Kirkju-
braut, sé sú lausn sem félagið muni
stökkva á.
Undirritaður sem setið hefur í
samstarfshópi FEBAN við Akranes-
kaupstað í átta undanfarin ár get-
ur ekki látið hjá líða að stinga niður
penna, þegar slíkar fregnir berast, og
það frá stjórn félagsins. Fyrir um það
bil fjórum árum sátum við tveir full-
trúar FEBAN í vinnuhópi með þá-
verandi forsvarsmönnum allra sitj-
andi flokka í bæjarstjórn og leituðum
leiða til þess að leysa húsnæðisvanda
FEBAN og þess félagsstarfs sem
Akraneskaupstaður stendur fyrir fyr-
ir aldraða og öryrkja. Þá knúðu full-
trúar golfklúbbsins dyra og kynntu
fyrir okkur sams konar hugmynd og
nú virðist vera uppi á borðinu. Þeirri
hugmynd var þegar hafnað af bæjar-
fulltrúunum þar sem hún fól ekki í
sér neina lausn á þeim vanda sem tak-
ast þarf á við varðandi áðurnefndan
hóp. Það virðist vera skoðun margra
og af Skessuhorninu má ráða að það
sé jafnvel skoðun formanns FEBAN
að félagslegan húsnæðisvanda félags-
ins megi leysa með stærri salarkynn-
um, sem taka um 200 manns, eins og
segir í greininni að golfklúbburinn sé
að bjóða upp á þarna við ystu bæjar-
mörk. Ekkert er fjær sanni.
Það hefur verið samhljóða skoð-
un bæjarstjórnar Akraness og FEB-
AN um langt árabil að uppbygging
félagsheimilis fyrir aldraða og ör-
yrkja skuli fylgjast að. Að því hníga
mörg rök. Það er öllum ljóst hversu
félagsleg virkni þessarra tveggja hópa
er mikilvæg. Hún stuðlar að bættri
heilsu, ánægjulegra lífi, rýfur félags-
lega einangrun o.s.fv. Hitt er einnig
jafnljóst að það er alls ekki auðvelt að
virkja þessa hópa. Í könnun á vegum
Reykjavíkurborgar sem birt var nú í
fyrstu viku febrúar sl. kemur fram að
um þriðjungur aldraðra lýsir yfir ein-
manaleika og einangrun.
Með sameigninlegri félagsmið-
stöð fyrir aldraða og öryrkja hefur
verið stefnt að því að stjórn félags- og
heimaþjónustu kaupstaðarins hefði
þar aðsetur og unnið væri mark-
visst að því sameiginlega átaki bæjar-
ins og FEBAN að virkja sem flesta í
þessum vaxandi hópi til margs konar
félagsstarfa og er þá ekki aðeins um
að ræða þá afmörkuðu þætti sem nú-
verandi húsnæði gefur færi á, heldur
einnig myndun ýmiss konar áhuga-
hópa, heilsueflingu og fræðslunám-
skeið hvers konar. Með öðrum orð-
um hvað sem verða má til þess að
auka félagsvirkni viðkomandi. Þá
hefur einnig verið bent á mikilvægi
þess að félagsheimilið verði mið-
svæðis þannig að menn geti droppað
inn, til blaðalesturs, til að fá sér kaffi-
sopa og spjalla, grípa í snóker eða tafl,
o.s.fv. Með öðrum orðum að þar yrði
mynduð ein aðlaðandi heild þar sem
allir þræðir félagsþjónustunnar koma
saman.
Nú virðist golfklúbburinn enn á ný
hafa reynt að ríða sínum Trójuhesti
inn í herbúðir FEBAN til að lokka
þá til fylgis við sig. Það liðkar áreið-
anlega fyrir klúbbnum í baráttu sinni
við að fá bæjarstjórn til þess að leggja
fé í reisulegan golfskála (sem þeir hafa
sannarlega þörf fyrir). Vel má vera að
einhverjum bæjarfulltrúum finnist
þetta snjöll hugmynd. Það gefur þeim
a.m.k. tækifæri til að réttlæta það, að
ekki sé ráðist í framkvæmdir við sam-
eiginlega félagsaðstöðu við Dalbraut
að sinni. Hitt sýnist mér öllu verra,
að af fréttabréfi FEBAN virðist ljóst,
að stjórn félagsins hyggst kasta al-
gjörlega fyrir róða þeirri stefnu, sem
lýst er hér að framan um samtvinnun
þessara tvegga starfseininga, sem er
grundvöllur þess að hægt sé að tala um
alhliða félagsheimili. Þess í stað lætur
stjórnin líta út fyrir, þegar fréttabréf-
ið er lesið, að hún sé að gera þetta af
þóknun við bæjarstjórn. Vel má vera
að svo sé. Hún telur sig a.m.k. geta
sett bæjarstjórn kosti varðandi það
að öðrum þáttum félagsstarfsins en
stórum sal verði komið fyrir einhvers
staðar á víð og dreif í bænum. Skítt
með samstarfið við félagsstarf kaup-
staðarins og öll þau rök sem styðja þá
samtvinnun. Enda gefi bæjarstjórn
líka út yfirlýsingu þess efnis að ekki
verði fallið frá hugmynd um einhvers
konar félagsheimili við Dalbrautina
einhvern tímann síðar. Það plagg yrði
álíka skuldbindandi og núverandi bæj-
arstjórn álítur kaupin á Dalbraut vera.
Einskis virði er á reyndi. Á kynning-
arfundi í Grundarskóla í síðustu viku
taldi hönnuður skipulags Dalbrautar-
reitsins, Árni Ólafsson arkitekt, hugs-
anlegt að uppbygging reitsins tæki 15
– 20 ár. Hún er langlynd og metnað-
arfull stjórn FEBAN.
Svona vinna menn ekki. Hér er
er verið að vinna skemmdarverk
sem seint verður leiðrétt eða bætt.
Ákvörðun sem stjórn félagsins get-
ur alls ekki tekið nema með sam-
þykki almenns félagsfundar. Stjórnin
var kosin til þess að fylgja þeirri að
mestu fullmótuðu stefnu, hvað sem á
dyndi, uns því máli væri komið í höfn,
að byggja upp heildstæða og mann-
sæmandi félagsaðstöðu við Dalbraut
6 (eða á öðrum jafngóðum stað). Hafi
þau ekki getu eða vilja til þess og vilji
heldur varpa vinnu undanfarinna
ára fyrir róða, fullyrði ég, að það sé
þvert á hagsmuni félagsins. Því tel ég
stjórnina ekki hafa neitt umboð til
þess að gjörbreyta um stefnu í þess-
um málum. Slíkt er ekkert annað en
ofbeldi gagnvart félagsmönnum.
Það hefur einnig vakið verulega at-
hygli, að eftir að ljóst var að bæjar-
stjórn hugðist ekki setja eina krónu
næstu fimm árin í byggingu félags-
heimilis aldraðra og öryrkja, hefur
hvorki heyrst hósti né stuna frá stjórn
FEBAN til þess að andmæla þeirri
gjörð. Það er eins og stungið hafi ver-
Stjórn FEBAN á villugötum
ið upp í forsvarsmenn félagsins. Hvað
veldur?
Hið súra epli, sem formaður FEB-
AN telur sig verða að bíta í er aug-
ljóslega það, að hann situr uppi með
bæjarstjórn sem hefur, andstætt þeirri
sem sat á síðasta kjörtímabili og af-
henti FEBAN formlega húsið að Dal-
braut 6 til eignar, engan áhuga á að
fylgja eftir þeirri stefnu sem mörkuð
var með kaupum á húsinu. Strax við
upphaf kjörtímabilsins lýstu forsvars-
menn bæjarstjórnarinnar yfir megn-
ustu óánægju með gjörðir og fyrir-
heit fyrri bæjarstjórnar. Af gerðum
þeirra nú má öllum vera ljóst að ekk-
ert þeirra hefur kjark eða vilja til þess
að standast áhlaup íþróttahreyfingar-
innar um fé til framkvæmda, þótt það
kosti það að aðrir sitji eftir. En bæjar-
stjórn Akraness skal vita og gera sér
fullljóst að hún var ekki kosin til þess
að mismuna fólki
eftir aldurshóp-
um. Henni ber
full skylda til þess að sinna áhugamál-
um okkar sem eldri erum jafnt sem
hinna. Og það ætti svo sannarlega
að vera forgangsmál hennar að halda
okkur virkum svo lengi sem kostur er.
Við sættum okkur ekki lengur við sæti
„hornkerlingar“. Okkar tími er löngu
kominn. Og stjórn FEBAN, sem
virðist skelfingu lostin yfir stöðunni,
má minnast þess, að sameinuð getum
við þvert á flokka veitt okkar pólitísku
fulltrúum fullt aðhald og bundið endi
á þetta óréttlæti. Það eru kosningar á
næsta ári. Og þótt formaðurinn „bíti
í“ súrt eplið, þarf hann ekki að kyngja
þeim bita, það er hægt að skyrpa
honum út úr sér og segja: „Nei takk,
ágæta bæjarstjórn.“
Jóhannes Ingibjartsson
Pennagrein
Við undirrituð, íbúar á Dalbraut
21, viljum beina þeim tilmælum til
skipulagsyfirvalda að við skipulag á
Dalbrautarreitnum, og raunar einn-
ig á Sementsreitnum, verði fegurð
og vellíðan íbúa í framtíðinni höfð í
fyrirrúmi.
Okkur sýnast húsin Dalbraut-
armegin eiga að vera ofan í göt-
unni eins og nú er mikil tíska með-
al skipulagssérfræðinga. Mun betra
er að hafa húsin fjær götunni eins
og skipulagið gerir ráð fyrir Þjóð-
brautarmegin. Þá sýnist okkur gert
ráð fyrir heldur háum húsum ofan í
íbúðarhúsunum sem fyrir eru.
Varðandi Sementsreitinn þá minn-
um við á athugasemdir sem komu
fram á fundinum um að endurheimta
skuli Langasand á því svæði þar sem
Sementsverksmiðjan var reist. Þær
hugmyndir eru í það minnsta verð-
ar skoðunar. Langisandur er ein
helsta perla Akraness sem okkur
ber að varðveita. Skipulag bæja er
sérstaklega erfitt nú á tímum þegar
nóg er af peningum í eigu fjármála-
afla sem einungis hugsa um skamm-
sýn gróðasjónarmið. Þessi sjónarmið
virðast víðast hvar ráða nánast öllu í
skipulagsmálum með áherslu sinni á
þéttingu byggðar og litlu skeytt um
fegurð umhverfisins og vellíðan íbú-
anna. Hindrum að framtíðin verði
slík með því að hafa fegurð og vel-
líðan íbúa framtíðarinnar í fyrirrúmi
og ofar skammsýnum gróðasjónar-
miðum fjármálaafla sem geta valdið
óbætanlegu tjóni á samfélaginu þeg-
ar til lengri tíma er litið.
Akranesi, 20. febrúar 2017
Virðingarfyllst,
Jens Benedikt Baldursson og
Ragnheiður Þóra Grímsdóttir,
Dalbraut 21, Akranesi
Til skipulagsyfirvalda á Akranesi
vegna Dalbrautar- og Sementsreitsins