Skessuhorn - 22.02.2017, Blaðsíða 26

MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 201726
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að leysa. Auk þess birtum við lausn á kross-
gátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent Skessuhorni lausnarorð/in á netfang-
ið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15 á mánudögum. Athugið að fullt nafn
og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa aðgang að tölvu-
pósti sendi lausnir á: „Skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut 56, 300 Akranesi (póst-
leggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið verður úr réttum innsendum
lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá Skessuhorni; „Pétrísk íslensk orða-
bók með alfræðiívafi,“ eftir sr. Pétur Þorsteinsson.
Alls bárust 82 lausnir við krossgátunni í blaðinu í síðustu viku. Lausnin var:
„Skondinn.“ Vinningshafi er Jón S Ólason, Þórðargötu 2, 310 Borgarnesi.
Máls-
háttur
Tikk
Æða
Málóð
Kven-
dýr
Óskar
Grimm-
ur
Tákn
Málmur
Nei
Fákur
Frægð
Ferð
Erfitt
Hnus
Góð
Hvílir
Vær
Skelf-
ur
Klessa Risi Púka
Ham-
ingja
Iðrun
Kenna
Þjappa
Dramb
Stafur
Bindur
Kögur
Ernir
Akkeri
2 6
Klæði
Bor
Staða
Gal-
gopi
Klafi
Smá-
bitar
Mat
Pípa
Jaðar
Spurn
Reykur
Ánauð
8 Þraut
Heiður
Atar
10
Hjarir
Lang-
amma
Hvíli
Tútta
Stöng
Tófa
Starfið
Flan
Sk.st.
Brakaði
Spilið
Hreyf-
ing
Helsi
Þvæla
Keyrðu
Skrugg-
an
Ramb
Skran
Gömul
Kertis-
kveikur
4 Erjur
Massinn
Suddi
Svefn
Tónn
Svað
Ílát
1 Sérhlj.
Rödd
Ögn
Ánægð-
ur
Fjar-
lægð
Ugga
Liðug
7 Af-
sökun
Sefaði
Sér.hlj. Samhlj.
Skor-
dýr
Fugl
Dá
Skaði
Elfan
Múkka
Laun
Gruna
Safinn
Rolu-
skapur
9 Til
Kynleg
Öslaði
Reifi
Æst
Ungviði
Tónn
3
Öldu-
gjálfur
Ötul
5 Vand-
virkni
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
G L A Ð L E G U R
O F Á Ð U R Ó L
F L Ó R A S T A L
U K A F P Y T T U R
N Ö S K T V Ö A L U R S Á
D R Ó Ö R Æ R A K R Ú A
I Ð A L Ú Ð K U K L S Ó T
R U G L I L H Á L S A R
F R Ú H A Á K Ú R A R í
U S L A R Ú T S É R Æ T T
R A L L B A U N T A K l
Ð Ö L L R Æ T T K I N N
U L L I A N M Á L A U N
L Á S K Ó R P R E N T
E S V I T T Á L E I G U R
G A L L I U M E I Ð I D O
U N D I R U M Y S I O K
R L Ó N R Ý N A S U K K
S K O N D I N N
L
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
Það er merkilegt hvað Ís-
lendingar þurfa alltaf að
flytja inn þó við eigum
nóg af sambærilegri vöru.
Það er ekki nóg með að við
þurfum að flytja kjöt bæði út og inn heldur þurf-
um við líka að flytja inn hátíðisdaga. Valentínus-
ardagur var til skamms tíma óþekkt fyrirbrigði
hér á landi en sumardagurinn fyrsti talinn full-
gildur dagur elskenda. Fyrir nú utan alla hina 364
sem fylgdu með alveg gratís. Vestur-Íslendingur-
inn Kristján Rósman Casper Steingrímsson orti
til konu sinnar eftir langt hjónaband:
Leiðst höfum við um lífsins höf
lánið fylgdi og blíðan,
Ég fékk þig í jólagjöf.
Jól eru ávalt síðan.
Spurningakeppnir voru lengi og eru raun-
ar enn vinsælt efni í fjölmiðlum. Bæði í útvarpi
og sjónvarpi. Þorsteinn Jónasson á Oddsstöðum
hlustaði á spurningakeppni og var ein spurningin
úr þeim blessuðu boðorðum. Vafðist hún nokkuð
fyrir keppendum og varð tilefni þessarar vísu:
Þó mikið aukist menntunin
mönnum hjá og sprundum,
virðast blessuð boðorðin
bögglast fyrir stundum.
Í öðrum spurningaþætti þar sem áttust við
Húnvetningar og Þingeyingar var Ómar Ragn-
arsson stjórnandi og spyrill og hafði hagyrðinga
fólki til skemmtanastyttingar. Var Óskar í Með-
alheimi hagyrðingur Húnvetninga og þegar ljóst
var að stefndi í Þingeyskan sigur lokaði Óskar
málinu með þessari:
Beggja lið að bragði svara
býsna vel er Ómar spyr.
Þingeyingar eru bara
ekki nógu vitlausir.
Mörgum þykir athyglisverð hugmynd sam-
gönguráðherrans okkar, að láta menn borga sér-
stakan skatt fyrir að aka út fyrir höfuðborgar-
svæðið. Gæti það orðið drjúgur tekjuauki fyrir
ríkissjóð ef ástfangið fólk ætti heima sitt hvor-
um megin við gjaldskýlið. Að ekki sé talað um ef
vinnandi menn skryppu heim í mat í hádeginu.
Fundið fé! Um þetta orti Hjálmar Freysteinsson:
Höfuðborgin blaut og grá
bakar margan skaðann.
Skatturinn er sanngjarn sá
sem hann Jón vill leggja á;
að menn greiði fyrir að fá
-að fara þaðan.
Blessaðir stjórnmálamennirnir okkar eru
stundum misvitrir. Að mati kjósenda sinna
allavega. Frímann Hilmarsson heyrði hátt settan
mann vera að barma sér yfir því, að sá sem hann
hafði trúað hvað mest á, væri talsvert gallaður og
færi heldur versnandi eftir því sem lengur lifði.
Um þessi tíðindi orti Frímann:
Leyndir gallar sáust seint
sem að breyttu vonum.
Fjandinn hefur farið beint
í forritið á honum.
Karl Friðriksson brúarsmiður orti eftirfarandi
vísur og þó ég viti ekki glöggt um tilefnið má al-
veg heimfæra þær uppá stjórnmálamennina og
vonir kjósenda sem við þá eru bundnar:
Borgir falla, breytist trú,
best þá galla sjáum
við sem allir eins og þú
yfir fjallið þráum.
Margir villast ljóst og leynt
lífs í hillingunni
sem á milli geta greint
guð í spillingunni.
Einu sinni voru erfiljóð mjög í tísku svo að ná-
lega enginn mátti skilja við lífið án þes um við-
komandi væri ort erfiljóð og helst sem lengst.
Skipti ekki öllu máli með gæðin ef vísurnar voru
nógu margar. Ýmsir munu kannast við þessa
vísu:
Þórður orti þokuljóð
Þorstein eftir séra.
Meiningin var máski góð
en mátti betri vera.
Ekki veit ég betur en eftirfarandi vísa sé eft-
ir Jón Ásgeirsson á Þingeyrum eins og margt
fleira gott enda ýmislegt sem veröldin gerir sér
til dundurs með okkur mannskepnurnar:
Veröld svona veltir sér,
vafin dularfjöðrum,
hún er kona hverflynd mér,
hvað sem reynist öðrum.
Á stríðsárunum voru tveir Hafnarstrætisrón-
ar búnir að betla sér fyrir flösku en hvert sem
þeir komu varð endirinn alltaf sá að þeir urðu að
hrekjast burt þegar þeir ætluðu að hefja drykkju.
Leið þeirra lá loks upp í kirkjugarðinn við
Suðurgötu. Þar rákust þeir á nýtekna gröf og
var hún klædd með striga og blómum skreytt.
Stigi lá niður í gröfina í öðrum endanum. Þeir
tóku því það ráð að setjast þar að enda skjólgott
gegn næðingum lífs og veðra. Þarna undu þeir
góða stund og kláruðu úr flöskunni. Annar þeirra
lét sér síðan renna i brjóst en hinn fór að raula
gamla stöku. En fyrr en varði komu líkmenn og
ráku þá félaga upp með harðri hendi, því von var
á líki eins af góðborgurum bæjarins með göfugu
fylgdarliði. Annar Hafnarstrætismanna sagði þá:
Um beina ég hef ekki beðið né skart,
eða brauð hér í jarðlífs töfinni.
En það finnst mér sannlega helvíti hart
að hafa ekki frið til að drekka i gröfinni.
Svo kemur hér ein eftir Bjarna Jónsson frá
Gröf:
Ég hef átt mér yndi dátt,
ergja fátt mig kunni.
Hjá fljóðum sáttur þráði þrátt
að þjóna náttúrunni.
Ingvar Pálsson frá Balaskarði hitti stúlku, sem
hann hafði ekki séð um nokkuð langan tíma og
orti:
Unga þekkti ég auðargná,
en nú vart ég kenni.
Farið er að falla á
fegurðina á henni.
Kunningi Birgis Hartmannssonar fór að gefa
auga giftri konu og endaði með því að hún skildi
við eiginmanninn og tók upp sambúð með vin-
inum. Leið nú nokkur tími svo að hana bar ekki
fyrir augu skáldsins en þegar svo bar við ári síðar
eða rúmlega það þótti honum sem konan hefði
nokkuð látið á sjá og grunaði vin sinn um ógæti-
lega brúkun:
Menn í grannans garði sjá
grös og tekst að ná þeim.
-Þau gulna fljótt hin grænu strá
gangi maður á þeim.
Nú það er jafnsatt að karlkynið lætur einnig
á sjá fyrir ellinni enda að sjálfsögðu fullkomið
jafnrétti í veröldinni. Gísli Ólafsson orti á sínum
seinni árum:
Gerast hár á höfði grá,
hællinn sár í skónum.
Berast árin ótt mér frá.
eins og bára á sjónum.
Og ekki er svosem bjartara yfir þessari vísu eft-
ir Baldvin Jónsson:
Æfin þrýtur einskisnýt,
eignast eg lítinn seiminn.
Á blágrýti eg ganga hlýt
gegnum vítis heiminn.
Síðasta vísan að þessu sinni er eftir snillinginn
Jóhann Guðmundsson frá Stapa:
Þegar dagsins dvínar stjá
og dofnar staka á munni.
Þá er sælt að sofna frá
síðstu hendingunni.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Þau gulna fljótt hin grænu strá - gangi maður á þeim!