Hlynur - 15.06.1975, Blaðsíða 9

Draumsýn
mín
Sem þátttakandi í ferð KPA til
íslands hef ég kynnst samhug þvert
á öll landamæri. Ég álít hugmynd-
ina með vináttuvikur mjög mikils
virði. Við á norðurlöndum getum
mikið lært hvort af öðru og þær
tungumálahömlur, sem hugsanlega
eru fyrir hendi hverfa sem dögg
fyrir sólu og skyndilega mælum
við öll á skandinavisku.
Island „sagornas ö“ hélt ég að
yrði hluti þeirra drauma minna,
sem aldrei verða uppfylltir, fjarlægt
þeim raunveruleika, sem það er
í dag. Áhrif þessarar stundar eru
svo yfirþyrmandi, að það er erfitt
að móta þau í orð. Hið innra er
ég sem sjóðandi Geysir eða hinar
óþrjótandi heitu lindir, sem geta
gosið á hverri stundu. Pað verður
fyrst við heimkomuna, sem minn-
ingarnar munu raðast upp og unnt
verður að líta til baka í ró og næði.
Frá „upphæðum“ hefur ísland stig-
ið fram sem kristaltær lind, sem
sál mín laugast í en samtímis rist
„ett behagligt sár“ sem aldrei mun
gróa. Af hræringum þessarar viku-
dvalar á eyjunni fögru ber þó hæst
Hugleiðingar um
vináttuviku
Nú í lok ógleymanlegrar viku á
Islandi, sem í senn var viðburða-
rík og skemmtileg og þar sem
mannleg samskipti sátu í fyrirrúmi,
er það skoðun mín, að hugmyndin
um vináttuviku standi fyrir sínu.
Jafnvel þótt fáum gefist kostur á
þátttöku hverju sinni, þá verður er
árin líða hópur fólks í hverju landi,
sem með ánægju rekur kynningu
fyrir kostum eins eða fleiri norður-
landanna vegna þeirra áhrifa, er
það hefur orðið fyrir í slíkum ferð-
um.
Yfirleitt hafa það verið þeir
fretnstu í röð íþróttamanna innan
KPA, sem hafa orðið aðnjótandi
hinna ýmsu ferða, en þegar um
vináttuviku hefur verið að ræða
höfum við hin, sem bara stundum
morgunleikfimina fengið tækifæri
að vera með. Slíkt hlýtur að vera
æskilegt til að auka alhliða starf-
semi innan félaganna í hvaða lands-
hluta sem þau starfa.
En þrátt fyrir þann kostnað sem
vináttuvikurnar hafa í för með sér
fyrir þann aðila, sem þær heldur
hverju sinni hef ég trú á, að hér
sé um góða fjárfestingu að ræða,
því hún endurgreiðist með betri
samvinnu og skilningi milli Norð-
urlandanna.
þegar við stóðum í Skálholtskirkju,
hópur norrænna manna, og allir
sungu „Hærra minn guð til þín,“
á fimm tungumálum.
I Svíþjóð höfum við slagorð,
sem notað er um þvottaefnið Tend
sem er þannig: „Sag TEND det
rácker.“ Mitt slagorð verður: „Ság
ISLAND det rácker.“ Eitt hef ég
lært á íslandi: það er nægur tími
til svefns þegar veturinn kemur.
Prátt fyrir, að sólin hafi að lík-
indum skinið í heiði á Akureyri
(fyrir norðan) hafa þeir geislar
ekki verið minni, sem lýst hafa
þessari stórkostlegu ferð og baðað
hafa mannfólkið, sem hér hefur
verið saman.
Kæru íslensku vinir, þakkir fyrir
þessa minningu.
Inga Blom.
Hvað mig snertir er þetta í fyrsta
skipti, sem mér gefst kostur á að
vera með í slíku móti á vegum
KPA og áreiðanlega hafa fyrri vin-
áttuvikur orðið þátttakendum
minnisstæðar, en ég segi, að við,
sem tókum þátt í fyrstu vináttu-
viku KPA á íslandi áttum óvið-
jafnanlega daga í alla staði.
Að lokum vil ég fyrir mína hönd
og félaga minna færa vinum okkar
á íslandi bestu þakkir fyrir alít,
sem við höfum notið og fyrir þá
gestrisni og alúð, sem okkur var
sýnd.
Kær kveðja með von um skjóta
endurfundi.
Ingrid Axegren.
HLYNUR 9