Hlynur - 15.06.1975, Blaðsíða 18

Starfsnám Samvinnu-
hreyfingarinnar
Viðtal við Guðnýu Þorsteins-
dóttur sem er fyrsta konan, sem
lýkur starfsnámi samvinnuhreyf-
ingarinnar.
Guðný Þorsteinsdóttir er úr
Laxárdal í Hrútafirði og vorið
1973 útskrifaðist hún frá Bifröst.
Það er sennilega rangt að kenna
Hrútafjörðinn við þoku og súld,
a.m.k. er ekkert þokukennt yfir
Guðnýu. Falleg, brosmild stúlka
með örugga framkomu og alls
ekki undirleit eins og talinn var
aðalkostur formæðra okkar, enda
ekki að vænta á kvennaári og
rauðsokkaöld. Hún er fyrsta kon-
an, sem lýkur framh námi kaup-
féiaganna. Hvað er það?, mun ef-
laust ýmsir spyrja, og það er
einmitt fyrsta spurningin sem við
leggjum fyrir hana.
Þetta er fyrst og fremst starfs-
reynsla. Upphaflega tók námið
rúm tvö ár en hefur nú verið
stytt i fjórtán mánuði, eins voru
fyrst tveir, sem fóru í námið ár-
lega, en er nú aðeins einn. Á
þessum tíma á að ferðast á milli
er að vísu enn staðfastari jafnaðar-
og samvinnumaður eftir en áður.
Sú fátækt og eymd, sem ég hef
orðið vitni að, hefur kennt mér,
að hin gífurlega misskipting auðs
og valda, þjóða og manna í milli
getur ekki staðist öllu lengur. Petta
held ég, að flestir ísl. samvinnu-
menn viðurkenni, en það verður
lítið gagn að okkur í baráttunni
fyrir mannréttindum og jöfnuði
meðan við teljum vænlegast að
vinna að þeim málum með íhald-
inu.
Dvöl mín í Tansaníu hefur þess
vegna orðið mér afar reynslurík.
Lífskjör þar eru til muna lakari
en mig gat órað fyrir. Að vísu höf-
um við góð laun og ágæta aðbúð,
en mér finnst mjög mikils virði að
kynnast þessu fólki og aðstæðum
þess af eigin raun. Að vísu er
stundum sárt að vera svo fjarri
íslandi og búa við félagslega og
menningarlega einangrun. En það
er líka gott að láta eitthvað á móti
sér og gaman verður að koma brátt
heim aftur.
Hlynur þakkar Baldri þetta
stutta spjall og væntanlega fáum
við að heyra meira frá honum þeg-
ar hann kemur heim. Sennilega
getur engu okkar órað fyrir þeirri
eymd, sem þjóðir þriðja heimsins
eiga við að búa, og það er því ein-
læg von okkar, að starf Baldurs og
félaga hans verði þjóðum Afríku
til hagsbóta og við getum veitt
þeim rjómann af evrópskri menn-
ingu, en ekki sorann sem er oft
það eina, sem nýfrjálsar þjóðir
erfa frá okkur.
Baldur í hópi tveggja samvinnustarfsmanna utan við
heimili annars í Chagga-landi í hæðum Killimanjaro-
fjalls. Kofinn sem sést á bakgrunni er táknrænn
Chaggakofi byggður úr bananalaufum. Baldur og Mwa-
katobe, skólastjóri bréfaskólans drekka „Mbegge" úr
dæmigerðum krúsum. ^
4 Baldur í fríðu förurieyti.
grj
18 HLYNUR