Litli Bergþór - júl. 2018, Blaðsíða 14

14 Litli-Bergþór
Svaðilför Gunnars
Höfundur: Dagur Úlfarsson
Gunnar er ungur sveitastrákur, 13 ára gamall og
hefur haft dálítil áhrif á næstu bæi vegna mikilla
karlmennsku sinnar. En það er einn draumur
sem Gunnar hugsar mikið um og það er fyrsta
fjallferðin hans sem á að verða á næsta ári. Gunnar
er nefnilega mikill hestamaður og ríður mestu
truntum á bænum eins og foringi. Hann hefur líka
oft heyrt frábærar sögur frá Leifi pabba sínum um
fjallferðirnar sem hann elskaði.
Einn daginn var Leifur að slátra lambi fyrir
fjallið þegar góðvinur hans, Pétur
á næsta bæ, kom ríðandi og vildi
spjalla. Hann kom inn fyrir og fékk
sér kaffi.
Svo sagði Pétur með lágum rómi:
„Ingimar er fótbrotinn.“
Það varð hljótt í húsinu í örfáar
sekúndur þar til Leifur segir: „Hvað
gerðist eiginlega og hver fer þá á
fjall fyrir hann?“
„Hann datt af baki en við höfum
ákveðna hugmynd um hver gæti
farið í staðinn,“ sagði Pétur.
„Nú, hver eiginlega?“ spyr Leifur
spenntur.
„Tja, okkur datt í hug að Gunnar gæti farið?“
„Hann er 13 ára og á eftir að væla út af kulda í
tjöldunum og drepast úr hungri, hann hefur bara
ekki þetta þol sem við hinir höfum“ segir Leifur
dálítið pirraður.
„Hver þá, spyr ég bara við höfum ekki um mikið
að velja“.
„Það hlýtur einhver að geta komið í staðinn“.
Næsta dag fór Leifur á fund með fullt af
fjallmönnum og ræddu málin um Ingimar og sá
eini sem þeim datt í hug sem gæti komið í staðinn
var Gunnar.
Á endanum gaf Leifur sig og ákveðið var að
Gunnar færi á fjall.
Fyrsta fjalldaginn var reynt að komast sem
lengst inn úr en ekkert markvert gerðist nema að
einn og einn datt af baki en það var allt og sumt.
Um 8 leytið fundu þeir góðan gististað og fóru
allir og heftu hestana í góðar torfur. Að því loknu
byrjuðu þeir að tjalda. Þegar tjöldin
voru komin upp var farið inn í og
étið. Og svo var sungið langt fram á
kvöld og svo farið að sofa.
Næsta dag voru tjöldin tekin niður
og sett á trússhestana og byrjað að
smala. Þann dag gerðist ósköp fátt
nema að menn urðu svangir, blautir
og kaldir þegar tjöldin voru sett upp
en það var venjulegt á þessum tíma.
Þetta kvöld var miklu minna sungið
en kvöldið áður.
Dagurinn eftir var sá erfiðasti og
lengsti dagurinn af öllum því þá
voru 6 menn með rekstri, 7 menn
að smala á dálítið stóru svæði og 9 menn fara á
hættulegasta stað afréttarins og Gunnar fer með
þeim. Það sem þeir eiga að gera er að 5 menn
sundríða yfir straummikla jökulá á meðan 3 menn
verða eftir á hinum bakkanum og bíða eftir fénu
og taka móti því þegar það kemur yfir. Gunnar var
eftir en Leifur fór yfir.
Svo var synt, menn fóru með einn hest en skildu
hina eftir. En svo gerðist svolítið svaðalegt því
Smásögur frá nemendum
Bláskógaskóla í Reykholti
Nemendur í 9. og 10. bekk Bláskógaskóla í Reykholti fengu það verkefni að skrifa smásögu í
íslensku fyrr í haust. Þau unnu þessar sögur eftir leið sem kölluð er: Skrifað í skrefum og nýtist
hún mjög vel og ekki síst fyrir þá sem eru að stíga sín fyrstu skref fram á ritvöllinn. Fyrst er
unnið með hugmynd eða atburð sem getur átt sér stað, næst er spáð í hvernig persóna getur lent
í slíkum aðstæðum. Þá er unnið með hvaða sjónarhorn höfundurinn hefur og hvort lýsingar
eiga að vera beinar eða óbeinar og svo má lengi telja. Það er skemmst frá því að segja að allir
nemendur skrifuðu læsilegar og skemmtilegar sögur og komu sjálfum sér og kennaranum á
óvart með miklum framförum í ferlinu.
Aðalheiður Helgadóttir, grunnskólakennari Bláskógaskóla