Litli Bergþór - jul 2018, Qupperneq 36

Litli Bergþór - jul 2018, Qupperneq 36
36 Litli-Bergþór farþegi þurfti maður að hlusta á langar ræður um þá sem komust framúr honum. Þar komu fram andstæður hjá föður mínum, að þessi hugmaður sem þurfti að drífa hlutina áfram þyrfti að vera svona rólegur undir stýri. Á efri árum var hann á ferðinni norður í Húnavatnssýslum, Eiríkur bróðir hans farþegi. Blönduóslöggan lét hann stöðva bílinn. Það mun líkast til vera óvanalegt að þeir piltar stöðvi menn fyrir hægan akstur, en því var þannig varið í þetta sinn. Lögreglumennirnir fengu sína lesningu frá mínum manni. Má geta nærri hvernig hún hefur hljóðað. Framkoma Pabbi var gestrisinn, sérstaklega ef gestirnir voru í uppáhaldi hjá honum. Við eldhúsborðið vildi hann oft eiga síðasta orðið. Hann hafði ekki mikla þolinmæði fyrir mönnum sem voru honum ósammála og var langrækinn. Ef svo bar við, gat eitt tilfelli þar sem menn voru á öðru máli orðið til þess, að hann tók menn ekki í sátt svo áratugum skipti. Hann var ekki alltaf mildur í dómum um aðra. Mér blöskraði oft hversu stóra dóma hann felldi um búskaparhætti annarra. En hann átti það líka til að tala mjög fallega um fólk. Einu sinni gekk hann fram af mér þegar hann rak meinlausan fóðurbílstjóra út úr eldhúsinu í Helludal. Ég spurði hverju sætti. ,,Ég þoldi hann ekki, hann hló svo hátt og þetta er montbelgur“. Ekkert fór eins illa í minn mann og mont. Lundin var viðkvæm og hann átti það til að rjúka upp, en var oftast fljótur niður aftur. Sennilega hefur þarna komið til óöryggi. Aldrei hef ég orðið var við annað en að samferðamenn hans hafi haft á honum mætur. Sumir hafa þó gert góðlátlegt grín og hermt eftir honum í mín eyru. Roskinn vegagerðarmaður sagði mér fyrir nokkrum árum af því að á þeim vinnustað hefði verið talið vissara að hefilstjórar sem hefluðu afleggjarann að Helludal fengju fylgd fullorðinna, geta má sér til um hvers vegna. Marga hef ég hitt sem voru börn þegar hann gerði út vörubíl og eiga góðar minningar um hann er hann leyfði þeim að sitja í bílnum heilu dagana og gaf sér góðan tíma til spjalls. Honum var lagið að ná hylli barna. Afrétturinn og tófan Pabbi var unnandi náttúrunnar og ekki síst óbyggð- anna. Væri hann staddur á Tungnamannaafrétti eða annarsstaðar á fjöllum breytti hann um persónueinkenni, öll streita hans og þrjóska hvarf þar. Mjög sótti hann í að fara á afréttinn og var hann þar manna kunnugastur og var nokkuð góður með sig hvað það varðaði. Hvergi leið honum betur. Síðustu árin sem faðir minn lifði reyndi ég að gera honum dagamun öðru hverju og þá var Kjalarsvæðið oftast efst á óskalistanum. Síðasta sumarið sem hann lifði fórum við tveir saman norður Kjöl í einmuna blíðu og héldum þaðan til Ólafsfjarðar. Í þeirri ferð gáfum við okkur betri tíma en áður og tókum marga útúrkróka. Ekkert hafði skolast út af örnefnum og hlýddi hann mér vel yfir, rétt eins og hann gerði þegar ég fór fyrst með honum þessa leið fimm ára gamall. Á fjöllum stundaði pabbi lengi refaveiðar á vorin. Lengst af með Kristni vini sínum í Austurhlíð. Þeir félagarnir höfðu endalausa þolinmæði, jafnvel heilu vikurnar, við að bíða eftir að komast í skotfæri við tófuna. Slíka þolinmæði hafði Tómas Tómasson ekki við bústörfin heima í Helludal. Ég held, eftir á að hyggja, að allur tíminn sem hann eyddi í það verkefni í fast að 40 ár, hafi skipt miklu máli fyrir hann. Ég er ekki viss um að hann hefði lifað svona lengi og verið við þetta góða heilsu ef sá tími hefði farið í annað. Má ég til með að geta þess að fáir menn höfðu betri áhrif á föður minn en Kristinn, alla tíð, hvort sem var við grenjavinnslu eða annað. Kostir, gallar og áhugamál Höfuðkostir föður míns voru mikil vinnusemi og þar með talin stundvísi. Honum var mikið í mun að standa við orð sín. Auk þess bjó hann yfir mikilli gæsku gagnvart börnum og skepnum. Það áttu þeir sameiginlegt faðir minn og Steinar bróðir hans. Stelpan okkar Sigrúnar kom í heiminn hálfu öðru ári áður en pabbi kvaddi og það var ekki minni gleði sem greip um sig hjá honum, en foreldrunum. Pabbi var fróðleiksfús um sumt, svo sem um landið og þjóðlegan fróðleik. Þar með talið tungumálið okkar, en nýyrði voru honum ekki að skapi. Hann bjó yfir frásagnargáfu sem lítið bar á og býsna góður penni var hann, ef hann vildi það við hafa. Á efri árum tók hann saman fróðleik um afréttinn. Hann sagði mér oft frá

x

Litli Bergþór

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Litli Bergþór
https://timarit.is/publication/884

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.