Fréttablaðið - 15.10.2015, Síða 60

Í kvöld ætlar tónlistarmaðurinn
Kristján Kristjánsson, flestum
þekktur sem KK, að stíga á Litla svið
Borgarleikhússins og frumsýna ein-
leikinn Vegbúar sem hann samdi í
samvinnu við Jón Gunnar Þórðar-
son sem jafnframt er leikstjóri
sýningarinnar. Kristján segir að
leikhúsið sé honum nú ekki ókunn-
ugt en óneitanlega sé Jón Gunnar
leikhúsmaðurinn í tvíeykinu. „Jón
Gunnar er búinn að vera lengi að í
leikhúsinu þrátt fyrir ungan aldur
og innan leikhússins vita allir hver
hann er. Hann hefur starfað víða
og er menntaður í Englandi þar
sem hann vann til að mynda með
Kevin Spacey í einhverju Shakespe-
are-brölti. Við kynntumst fyrir ein-
hverjum átta árum þegar hann setti
upp Fool for Love eftir Sam Shepard
með leikhópi sem hét Silfurtunglið
og þar fékk hann gamla manninn til
þess að koma og leika. Þessi sýning
gekk ljómandi vel og fékk tvær til-
nefningar til Grímuverðlauna. Við
mættum að sjálfsögðu þangað og
þar varð til þessi hugmynd að búa
til leikrit sem byggir á sögu gítar-
anna minna. Það er það sem við
erum svo að fara að sýna í kvöld.
Verkið er sem sagt byggt í
kringum mína reynslu af gítur-
unum í gegnum tíðina og tengist
líka ýmsum gítarleikurum s.s.
John Lennon, Joe Hill og hinum og
þessum snillingum. En gítararnir
á sviðinu eru níu talsins, allir úr
mínum ranni, en sá elsti er hundrað
og fimm ára gamall.
Ég er að segja söguna af því
hvernig þessir gítarar hafa komið
upp í hendurnar á mér. Þeir hafa
svona ratað einhvern veginn til
mín. Þessi saga tengist svo stundum
heiminum og tónlistinni og hvern-
ig tónlistin hefur stundum breytt
gangi mála í heiminum. Það er
einn tónn sem lifir og það er sama
hvað þeir skjóta menn þá er einn
tónn sem lifir. Það er búið að skjóta
marga en þeir lifa enn. Þetta fjallar
soldið um það og er svona tónninn
í þessu.“
Kristján segir að hann tengi þetta
líka við sína persónulegu sögu
og fjölskyldusögu í gegnum árin.
„Hvernig sum lögin hafa orðið til og
hvaðan þau spretta. Það tekur alveg
soldið á að fara í svona persónulegt
verkefni. En ég ræð soldið hversu
langt er gengið vegna þess að við
skrifum þetta saman, við Jón Gunn-
ar. Maður vill ekki vera að bera allt
á torg svo ég fæ að halda aðeins í
taumana með þennan persónulega
þátt. En reyndar er nú mikið af tón-
listinni sem ég hef samið í gegnum
árin soldið ævisögulegt og byggir
oft á þeirri reynslu sem ég hef öðlast
á minni lífsleið. Og reynsla mín er
ekkert ólík reynslu allra. Þetta er
eins og ef þú hlustar á eitthvert lag
og það snertir þig, þá er það út af
þeirri reynslu sem þú hefur öðlast
í lífinu. Kannski er svipuð reynsla
að baki hjá þeim sem samdi lagið
og þeim sem hlustaði en hún getur
líka verið gjörólík en tengingin og
tilfinningarnar skríða samt fram á
eigin forsendum. Málið er að það
er sammannlegur strengur í tón-
listinni og tónninn lifir.“
Kristján á að baki langan feril
sem trúbador og að mörgu leyti er
stutt á milli trúbardorsins og leik-
hússins. „Já, það má vel segja það.
Þetta er sögustund hjá trúbadorn-
um KK sem byggir bæði á minni
persónulegu reynslu og svo tengir
maður í tónlistinni við stórkostlega
tónlistarmenn á borð við Lennon,
Bítlana og marga aðra og hvernig
þeir hafa getað nýtt gítarinn til
þess að skýla sér. Í raun og veru
má segja að gítarinn hafi bjargað
lífi mínu. En vilji fólk fá að komast
að því hvernig gítarinn bjargaði lífi
mínu, sem hann hefur gert oftar en
einu sinni, þá þarf það að koma og
sjá leikritið,“ segir Kristján og hlær
sínum hlýja ráma hlátri.
Gítarinn hefur oft bókstaflega bjargað lífi mínu
KK frumflytur einleikinn Vegbúar á Litla sviði Borgarleikhússins og með í för eru gítararnir hans níu sem
allir hafa merkar sögur að segja sem KK og Jón Gunnar Þórðarson draga saman fram í dagsljósið.
Jón Gunnar Þórðarson og Kristján Kristjánsson á Litla sviði Borgarleikhússins með góða gítara. FréttaBLaðið/GVa
Hin vel þekkta gamanópera Ross-
inis Rakarinn frá Sevilla er haust-
verkefni Íslensku óperunnar í ár og
verður frumsýning næsta laugardag
í Eldborg Hörpu. Með titilhlutverk-
ið, hlutverk rakarans Fígarós, fer
baritónsöngvarinn Oddur Arnþór
Jónsson sem var valinn Bjartasta
vonin á Íslensku tónlistarverðlaun-
unum í vor.
Rakarinn frá Sevilla hefur notið
vinsælda og velgengni í tæp 200
ár allt frá frumflutningi árið 1816
og Oddur segist vissulega vona
að það verði nú ekki lát á þessum
vinsældum nú þegar hann stígur á
svið á laugardagskvöldið í hlutverki
rakarans geðþekka. „Í grunninn er
þetta einföld ástarsaga. Greifinn
Almaviva fellur fyrir Rosinu og
þráir ekkert heitar en að ná ástum
hennar. En Rosina býr hjá verndara
sínum Bartolo og hann ætlar að
giftast henni á þessum degi sem
óperan gerist á. Þannig að greifinn
fær rakarann ráðagóða til liðs við
sig til þess að bjarga málum og þeir
þurfa að hafa hraðar hendur ef ekki
á illa að fara. Rakarinn er svona
gaur sem þarf að bjarga öllu, hann
er algjör vængmaður eins og sagt
er, enda með það eina markmið að
koma greifanum og Rosinu saman.“
Oddur segist halda að það sem
liggi að baki þessum tveggja alda
vinsældum verksins sé einfald-
lega fyrst og fremst samþætting
einfaldrar og skemmtilegrar sögu
og áheyrilegrar tónlistar. „Þetta
bara passar allt svo vel saman og
er fyndið og skemmtilegt. En fyrir
þá sem hafa áhyggjur af kunnáttu-
leysi í ítölskunni má benda á að
sýningin er textuð þannig að það
þarf enginn að missa af neinu. Við
reynum líka að gera allt skýrt og
skemmtilegt þannig að fólk njóti
sýningarinnar vel.
En svo erum líka með alveg
fádæma skemmtilegan hóp á svið-
inu og það skiptir líka miklu máli.
Það er afskaplega skemmtilegt að
vinna með Gissuri Páli Gissurarsyni
sem fer með hlutverk greifans. Giss-
ur er svona gaur sem er bara ógeðs-
lega fyndinn og skemmtilegur og
við erum saman í búningsklefa og
alltaf saman á sviðinu líka þannig
að við erum bara brosandi hring-
inn allan liðlangan daginn.“
Oddur segir að þrátt fyrir öll
þessi skemmtilegheit þá sé það
ekkert endilega léttara verkefni
að takast á við hlutverk á borð
við rakarann en dramatískari
hlutverk. „Mér finnst rosa gott að
syngja dramatísk hlutverk og taka
dramatíkina út þar. Það er reyndar
mjög erfitt að syngja hlutverk
rakarans, maður má kannski ekki
segja svona, en þetta liggur mjög
hátt svo þetta er ekkert sem maður
gerir bara með vinstri. Núna í frum-
sýningarvikunni þarf maður aðeins
að passa sig og svo fær maður frí á
föstudagskvöldið til þess að vera
vel hvíldur og ferskur á laugardags-
kvöldið.“
Við söngvararnir hlæjum og skemmtum okkur konunglega allan daginn
Magnús Guðmundsson
gudsteinn@frettabladid.is
1 5 . o k t ó b e r 2 0 1 5 F I M M t U D A G U r44 M e n n I n G ∙ F r É t t A b L A ð I ð
Maður ViLL eKKi
Vera að Bera aLLt
á torG sVo éG fæ að haLda
aðeins í tauMana Með
Þennan persónuLeGa Þátt.
en reyndar er nú MiKið
af tónListinni seM éG hef
saMið í GeGnuM árin soLdið
æVisöGuLeGt oG ByGGir oft
á Þeirri reynsLu seM éG hef
öðLast á Minni LífsLeið.
Það er reyndar
MJöG erfitt að
synGJa hLutVerK raKarans,
Maður Má KannsKi eKKi
seGJa sVona, en Þetta
LiGGur MJöG hátt sVo Þetta
er eKKert seM Maður Gerir
Bara Með Vinstri.