Fréttablaðið - 18.01.2020, Qupperneq 22

Gu ð r ú n S i g r í ð u r Ágústsdóttir, alltaf kölluð Sirrý, býr í fallegu húsi í rólegri götu nálægt Laugar-dal. Fyrir framan
húsið þeytist til jólaskraut í snörp-
um vindhviðum.
„Ertu ekki svöng? spyr Sirrý
þegar hún opnar fyrir blaðamanni
og vísar til borðs í eldhúsinu. Hún
er lærður matreiðslumaður, þó hún
hafi ekki starfað við það í árabil, og
reiðir fram dýrindis hádegisverð,
ofnbakað blómkál, rauðbeður og
sætar kartöf lur og ilmandi súpu.
Við eldhúsið á ganginum liggur
Muggur, svartur hundur af labra-
dorkyni. Hann lygnir aftur augum
og leiðir hjá sér bæði gular og app-
elsínugular veðurviðvaranir.
Bjargað úr eldsvoða
„Muggur er nú gamall og tryggur
fjölskylduvinur. Það má nú segja
að hann hafi bjargað lífi mínu einu
sinni,“ segir hún frá og lætur til leið-
ast að segja blaðamanni frá hetju-
dáð Muggs.
„Ég var ein heima og afskaplega
slöpp. Fjölskyldan var í boði í næstu
götu og ég hafði orðið eftir og ætlaði
að búa til eitthvað gúmmelaði fyrir
kvöldið en afi var að koma í mat. Ég
skildi eftir pönnu með sykri á hell-
unni og brá mér aðeins niður að ná
í bók með uppskrift tyllti mér á stól
og sofnaði. Muggur hreinlega tryllt-
ist og vakti mig úr mókinu. Þegar ég
rankaði við mér og ég komst upp í
eldhús stóðu logarnir af pönnunni
og ég óð inn í eldhúsið og náði í
pönnuna og fór með hana út. Ég var
auðvitað skömmuð af slökkviliðs-
mönnum þegar þeir komu seinna
fyrir að fara inn í eldhúsið en ég
var bara svo agalega hrædd um að
kveikja í öllu hverfinu.“
Vatnajökull og Hnjúkurinn
Slappleikinn sem greip Sirr ý
þennan dag tengdist veikindum.
Sirrý hefur greinst tvisvar með leg-
hálskrabbamein. Fyrst árið 2010
og aftur 2015. Í síðara skiptið sem
hún greindist mátu læknar lífs-
líkur hennar til eins til þriggja ára.
Nú fimm árum seinna stendur hún
fyrir útivistar- og hreyfingarátak-
inu Lífskraftur 2020. Tilgangurinn
er að safna áheitum fyrir félögin
Kraft og Líf. „Ég vil fagna þessum
tímamótum og minna fólk á að
lífið er þess virði að lifa því, þótt við
séum veik eða höfum gengið í gegn-
um áföll og erfiðleika. Við getum öll
meira en við höldum,“ segir hún.
Hún ætlar að ganga þvert yfir
Vatnajökul í byrjun apríl með 14
útivistarvinkonum sínum og vill
hvetja konur um land allt til að
ganga og taka þátt í Lífskraftsgöngu
í sinni heimabyggð. Í maí ætlar hún
að ganga upp á hæsta tind landsins.
Hvannadalshnúk og hefur boðið
hundrað konum með sér í gönguna.
Sirrý hefur fengið til liðs við sig
hóp kvenna sem stunda útivist og
kalla sig Snjódrífurnar. Leiðangurs-
stjórar yfir Vatnajökul og á Hvanna-
dalshnúk eru Vilborg Arna Giss-
urardóttir, pól- og Everestfari, og
Brynhildur Ólafsdóttir, Landvætta-
þjálfari og fjallaleiðsögumaður.
Ljósmóðirin greip í taumana
Reiknað er með að gangan yfir
Vatnajökul taki tíu daga. Það eru
einmitt tíu ár síðan Sirrý greindist
fyrst með krabbamein.
„Ég var nýbúin að eignast mitt
fjórða barn. Hann var sex mánaða
gamall og ég var að reyna að koma
mér í form eftir meðgönguna og það
gekk illa. Ég fór í Hreyfingu í spinn-
ingtíma og eftir tímann leið yfir
mig í búningsherberginu, ég komst
ekki í sturtu, klæddi mig og vildi
bara drífa mig heim. Á leiðinni út þá
hitti ég fyrir tilviljun ljósmóðurina
mína. Hún þekkir mig vel og tók á
móti öllum börnunum mínum. Hún
greip í mig og spurði mig: Bíddu ertu
eitthvað veik? Ég horfði nánast í
gegnum hana.
Hún sá skýrt að eitthvað mikið
var að og ég var send til kvensjúk-
dómalæknis í skoðun sem sá einnig
strax að heilsa mín var að bregðast
og sendi mig þá og þegar í sýnatöku.
Ég man enn mjög vel eftir stundinni
á biðstofunni þar sem allir voru
sendir út og við maðurinn minn
sátum ein eftir. Við horfðumst í
augu og vissum að nú fengjum við
slæmar fréttir.“
Grunurinn reyndist réttur. Sirrý
var komin með miklar blæðingar
frá æxlinu sem skýrðu orkuleysið,
æxlið var ekki skurðtækt og lá
nærri lífhimnunni. Við tók lyfja- og
geislameðferð.
Mikið áfall að takast á við
„Ég fékk greininguna á afmælisdegi
dóttur minnar og fannst það algjört
svindl! Ég svaraði meðferðinni mjög
vel þótt þetta væri auðvitað mikið
áfall að takast á við. Ég þurfti sam-
stundis að hætta með son minn á
brjósti og einsetti mér hreinlega að
komast heil heim á hverjum degi.
Ég var rosalega heppin því mamma
og pabbi komu í bæinn og voru hjá
okkur allan tímann. Tengdafor-
eldrarnir voru líka mikill styrkur
og komu alla daga og hjálpuðu.
Maðurinn minn komst í vinnuna
og við gátum haldið rútínu sem
skiptir miklu máli þegar tekist er á
við erfiðleika og áföll.“
Sirrý er gift Jens Bjarnasyni sem
Ótrúleg gjöf
að fá að lifa
Árið 2015 sögðu læknar Sirrý Ágústsdóttur
að hún ætti eitt til þrjú ár eftir ólifuð. Í
byrjun aprílmánaðar ætlar hún að ganga
þvert yfir Vatnajökul með fjórtán konum
til þess að fagna því að vera enn á lífi.
Sirrý fagnar því að vera á lífi 10 árum eftir að hún fyrst greindist með krabbamein. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
ÉG VIL FAGNA ÞESSUM
TÍMAMÓTUM OG MINNA
FÓLK Á AÐ LÍFIÐ ER ÞESS
VIRÐI AÐ LIFA ÞVÍ, ÞÓTT
VIÐ SÉUM VEIK EÐA
HÖFUM GENGIÐ Í GEGNUM
ÁFÖLL OG ERFIÐLEIKA.
1 8 . J A N Ú A R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð