Læknablaðið - des. 2018, Blaðsíða 50

582 LÆKNAblaðið 2018/104
að fá greitt fyrir. Gert er ráð fyrir að þetta
sé sjálfboðavinna sem þú hafir ákveðið
prívat og persónulega að eyða frítíma
þínum í – en svo er alls ekki. Þú berð hag
sjúklinga þinna fyrir brjósti og það fæst
engin velvild fyrir það. Ef maður ræðir
þetta við yfirmennina fær maður skammir
fyrir að vera brenna sig út of snemma með
því að eyða of miklum tíma á spítalanum.
Það er mín upplifun.“
Þau nefna þó að ef þau slepptu þessari
vinnu bitnaði það á sjúklingum og þeim
læknum sem tækju við þeim. Ferlið myndi
skaðast. „Þarna þarf hvert okkar að vera
mjög sterkt og setja okkur sjálf í fyrsta
sæti. Hver og einn þarf að passa að vinna
ekki yfir sig. Ég vildi óska að ég setti sjálfa
mig í þennan forgang,“ segir Helga. Hrafn
bætir við: „Ef maður klárar ekki verkin
er maður með samviskubit allan daginn,“
segir hann. „Það væri erfitt að lifa með
sjálfum sér ef maður skrifaði ekki nótuna
og eitthvað kæmi fyrir.“
Þau benda einnig á að þetta fyrir-
komulag sé ólíkt milli sjúkrastofnana. „Á
sjúkrahúsinu á Akureyri er greitt fyrir
yfirvinnu,“ segir Árni. Hrafn segir að
hann hafi heyrt að það sé þar sem sjúkra-
húsið á Akureyri vilji laða að sér fleiri
unglækna.
Við ræðum vinnutíma. Helga segir
skrítið að fá greitt fyrir að vinna vaktir en
vinna svo sambærilegar vaktir, nemavakt-
ir, án greiðslu. „Við eyðum miklum tíma í
ólaunaðar vaktir. Það væri gaman að vita
hvort þetta tíðkist í öðru verknámi.“ Þau
eru þó öll ánægð með mikla starfsreynslu
sem þau öðlist í náminu.
„Já, það eru forréttindi að
vera í læknanámi á Íslandi,“
segir Helga.
Nú læra margir í Evrópu.
Mun það breyta íslensku heil-
brigðiskerfi?
„Já, þetta mun breyta
heilbrigðiskerfinu,“ segir
Þórdís. Öll eru þau sam-
mála um að það sé frábært
að fá þekkinguna að utan
og fagna því að fleiri læri
læknisfræði. „Við viljum
ekki vera innræktuð með rörsýn,“ segir
Helga og þau hlæja.
„Er ekki alltaf verið að tala um
læknaskort,“ bætir Þórdís við: „Vonandi
getur íslenskt heilbrigðiskerfi boðið öllum
þessum læknum störf. Árgangurinn minn
er sá stærsti hingað til. Þau þurfa að koma
hingað til þess að fá lækningaleyfi. Þau
þurfa að taka kandídatsár á Íslandi. Það
verður áhugavert að sjá hvort það verði
samkeppni um kandídatsstöður í framtíð-
inni og hvar við stöndum þá,“ segir hún.
Árni bætir þar við: „Það er engin stjórn á
því hvað margir útskrifast úr læknisfræði.
Við gætum setið uppi með atvinnulausa
lækna, sem er fáránleg sóun á 6 ára há-
skólanámi og lánum LÍN.“
Þau ræða að það þurfi að tryggja að
skólarnir ytra standist örugglega gæða-
kröfur. Það sé hagur allra og myndi
slökkva á gagnrýnisröddum um nám
erlendis. „Staðan er önnur hjá hjúkrunar-
fræðingum. Til þess að fá að starfa sem
hjúkrunarfræðingur hérlendis þarf Félag
íslenskra hjúkrunarfræðinga að hafa gert
úttekt á náminu ytra og sjá til þess að um-
sækjandinn hafir lokið ákveðið mörgum
klukkustundum í verklegu námi. Þetta á
ekki við um lækna,“ segir Árni. Eins séu
settar reglur um sálfræðinga.
Þá sé gefið út að það sé pláss fyrir alla
sem vilji taka kandídatsárið hér heima.
„Hver verður reglan ef of margir sækjast
eftir kandídatsári: Fyrstur kemur fyrstur
fær? Við sem lærum við Háskóla Íslands
höfum hugsanlega ekki forgang,“ segir
Helga. Árni segir skorta á stefnumörk-
unina. „Hingað til hafa um 15 verið að
útskrifast úti en nú verða 40 og næst 45.
Þetta hefur verið ljóst í þrjú, fjögur ár og
enginn pælt í því svo við vitum.“
En eitthvað að lokum?
„Ég hlakka til að verða meðlimur í
Læknafélaginu,“ segir Helga. Þau hlæja
öll. Árni: „Já, ef við ættum að koma skila-
boðum til Læknafélagsins væru það þau
að hugsa aðeins meira um læknanema.“
„Mig langar að verða bráðalæknir, en ég horfði á
þá þarna einn daginn leitandi að sjúklingnum sín-
um: Hann var hérna rétt áðan! Að þurfa að kljást við
plássleysi og óreiðu þegar þú ert að fást við lífshættu-
lega sjúkdóma er óforsvaranlegt fyrir Ísland.“
Öldunga-
síðan

Frá árinu 2011 hefur öldungasíðan stungið
upp kolli í blaðinu, í öðru hverju tölublaði
nánar tiltekið, einsog klukka. Ritstjóri
síðunnar hefur verið Páll Ásmundsson
nýrnalæknir sem var ritstjóri fræðilegs

hluta Læknablaðsins á árunum 1972-1977.
Allt hefur staðið einsog stafur á bók í sam-
skiptum blaðsins við Pál, og efni frá hon-
um komið í tæka tíð og ævinlega fullbúið
undir prentverkið.
Læknablaðið þakkar Páli kærlega fyrir
hans framlag til blaðsins fyrr og síðar, og
býður jafnframt Magnús Jóhannsson vel-
kominn til að ritstýra öldungasíðunni.