Hugur og hönd - 01.06.1973, Blaðsíða 8

•** *-•* * - *-■* ***« « * . *
!')■ r* i *•*•♦*«•» * * • * * *
»-* * » • # f * t Í # *
«• * V ♦ * * ■
Í.T *• 4» #,* # .
4 # I #• -» # ,
«- * *< r« - »*« #**.,
■*V»4 * y**« * * *•«##*»
.„.,.2 C..J .... ..?. *.t , 1
- -j ' * r ~ r » » ” * y ” "r - « '#■ « « 4f-1
•*»*•*»«! » « . *,4«“’4>4*4 -
' ' ' ’ » *<1* * *»•«»**,,
% * «-*# > •*»<#«-*,,<!*#•*■#****,
#*#*»**«„ *
* ■%•• * * * *«% * *»-# *,«,«»».*.«. *
***♦♦'#««*»*#»#*#■* *#«*
* * •* * *"# # *
*##*#.« .**» «<--%*»«» »44
’f « # t» * * # *-#■ 4 * 4 « " ;.-4 *
* ««-« .«« *«<«**.#_*.
♦ f # #- «r. « '» « 4:, *■• * ». * » » ^ 4
4. < ■« 4« • *<■"».. 4 4 4 •# :* 4 i j | j
* « 4* » 4 # » * *' * t « « » ,
»ií r** * * * - * -<■**••«•* *
......................:
J:::::.
:«5í:::::TTÍtíít:í:;
: *'» **,» ^
# 4. 4 :
i . > » # « #♦*,,. ♦ *-».
?«■*■♦#»»»«
*»««-*»*
* '* * * # » ♦ « # , I- #■ k ♦'* '* :
# * * * “ * * * * ■ * * * <
<*##*.*« » *.#«#»«,
. » ..***».,
*» »i»» *-(*»«. *4«t
»» ■§ * Í # * * **...» •*< !
•*■'*■<* ‘ ******** »
«/###%*«
*..........
##«.» *», *, »*.,
# #*«
tíi, * * «
y ■
r t _ ;-i «í£ ►« «
f /J |sÁ 1

Tóbaksílát eftir Einar Skúlason á Tannstaöabakka.
hefði ekki orðið glaðari, þó mér hefði verið gefin jörð.
Um það var ég aldrei að hugsa.
Keyptir þú ekki allt þitt smíðasilfur í vír eða plötum?
Jú, hvorutveggja. En mér reið á að hafa plöturnar
hæfilega þykkar, til að þurfa ekki að valsa mikið, þ. e.
teygja þær. Eins var um vírinn. Eg varð að hafa hann
hæfilega gildan, til að geta dregið hann með handafli.
Annars kom hann mér ekki að notum. Þetta varð að
hnitmiða.
Eg gæti vel byrjað aftur á víravirki. Tækin á ég. En
getur maður á mínum aldri smíðað? Það er stór spurning.
Eg hefði reynt að svara henni, ef ég hefði fengið tækifæri
til þess. Eg hef nógan tíma til þess hér á Elliheimilinu
og líður hér ágætlega að öllu leyti. En hér er ekkert
svigrúm til þess. En þar er eldurinn annars vegar. Eg
þarf sterkan „kósangasloga“ til að kveikja. Af honum er
alltaf nokkur eldhætta, þegar timbur er annars vegar, en
gaman hefði verið að reyna sig ennþá. Eg gæti vel smíðað
víravirki vegna handanna. A þeim er enginn titringur
enn. En það er sjónin. Eg veit ekki hvernig hún dugir.
Bæði augun voru skorin upp í fyrravetur.
Ég hafði aldrei gert mér grein fyrir, að annar eins
sársauki væri til. Ég var ekki deyfður. En honum gleymi
ég aldrei.
Sástu smíðisgripi þína fyrir þér fullgerða eða mótuðust
þeir í meðferðinni?
Hvort tveggja, stundum voru þetta draumsýnir. Ég sá
fyrir mér fullgerða víravirkisnælu á milli dúranna. Það
var eins og hún mótaðist, ég sá víravirkið, sá hvernig
beygjurnar féllu saman. Ég var svo innlifaður í þessu,
gat ekki að þessu gert. Hugurinn var þessu bundinn.
Þú hefur orðið höfuðsmiður sveitarinnar og nágrennis-
ins, — hvíldi þá ekki á þér stöðugt kvabb um viðgerðir?
Jú, það var ákaflega mikið af viðgerðardóti hjá mér
stundum, sérstaklega eftir að Jón Leví dó. Þá varð ég á
tímabili að taka við miklu af úrum, þó ég fengi aldrei
að gera við úr hjá honum. Hann varð afbrýðisamur í
minn garð. Hann vildi kenna mér allt nema úrsmíði. En
það féll samt að talsverðu leyti í minn hlut, þegar hann
var fallinn. Einu sinni lágu hjá mér í einu 60 úr. En allt
efni til viðgerðar á úrum var ófáanlegt um skeið, þá féll
þetta niður af sjálfu sér. Guðmundur Jósafatsson.
8
HUGUR OG HOND