Hugur og hönd - 01.06.1973, Blaðsíða 11

ana eftir á. Eru þá fitjaðar upp 16
lykkjur á prjón.
Þegar búið er að fella af er hólkur-
inn þæfður, þurrkaður og pressaður.
Síðan er klippt upp úr milli rósanna
eftir lykkju. Eins og sjá má á mynd-
inni eru lepparnir mjóstir um miðj-
una, því veldur, að tvíbandaprjón
þófnar meira en venjulegt slétt prjón.
Þegar lepparnir hafa fengið sitt rétta
lag eru þeir fóðraðir með þéttu ullar-
efni, sem sniðið er nákvæmlega eins
og saumað við með því að kasta yfir
brúnirnar allt í kring. Síðan eru lepp-
arnir slyngdir.
Slynging er einskonar brydding
með fótofnu bandi, sem saumað er á
jafnóðum og það er ofið. í bandið
cru raktir 6 þræðir, dökkur og ljós
til skiptis, sömu litir og í miðju lepps-
ins. Lengd uppistöðunnar fyrir eina
leppa má vera sem svarar 4—5 sinn-
um utan með öðrum leppnum.
Höföld eru gerð á helming þráð-
anna og lykkja bundin í fótskilið, sjá
teikningu. Ivafið er þrætt í nál. Uppi-
staðan er strekkt með því að smeygja
hægri fæti inn í fótskilið og halda
í lausa endann með vinstri hendi.
Oftar var ranghverfan á leppnum lát-
in snúa upp, þegar slyngt var. Haldið
er á leppnum í vinstri hendi og brún
hans þá lögð ofan á þræðina. Byrjað
er við innanverðan hælinn á báðum.
Annað skilið er nú opnað, nálinni
stungið inn í það frá hægri og upp í
gegnum leppinn, um lþo—2 lykkjur
innan við brún, ívafið dregið í gegn,
skipt um skil, þrýst á ívafið með
fingrinum, nálinni smeygt í það skil
og stungið upp í gegnum leppinn,
skipt um skil, þrýst á ívafið og þann-
ig er haldið áfrarn. Áður en síðustu
fyrirdrögin eru tekin mætti draga
uppistöðuþræðina, sem eru lausir, þar
sem byrjað var að slyngja, niður á
rönguna með nál og fela þá þar. Síðan
er slyngt yfir bláendann og að lokum
ofið um 15 cm laust band, sem notað
er til að binda leppana saman með.
Stykkjaspjarir, sem gerðar voru úr
fjórum pjötlum í tveim litum settum
saman í kross, voru einnig stundum
slyngdar.
íslenzkir skór mcð fallegum lepp-
um eru varla lengur annað en
skemmtilegt stofustáss. sem minnir á
og fræðir börnin um fótabúnað for-
feðranna. Enn er þó til fólk, sem
gengur á sauðskinnskóm inni.
Þeim, sem hafa hug á að koma sér
upp íslenzkum skóm og leppum. skal
bent á, að fyrir utan þessa grein og
áðurnefnda uppskrift af rósaleppum
eru greinar um íslenzka skó og roðskó
í Hugur og hönd 1970 og 1971.
S.H.
...

. _ _
_

r _

s

V
Þ

1

X X X
X X X X
X X X X X X X X
1 X X X X X X
X X X X X < V
X X X X X X X X X X X X
X X X < X < X X X X X X X X * X X X X y
X X X X X X X * X X X X' X < < X X X X X
X < X < X X X < X X X X
X X X Xi* X < X X X X X X X X
X X X X X X X. X
V X x!* X X X X X X X X * X
C X X X X
X X X X
X X XX * X X X < X X X X X
X X X X X V X X X X < X X
K K X K X X X X X X X X X X X X
X X X K K X X / < < X X X X X X
X X X » X X X < < X < < X
'X X X X X X X X X X X X X X X X
X X X X X < X X X X
X X X X X X X X X X
X X X X X X <
X X t X X X
X Xj X
K X X X

t

* / r- <- - — í 9 l
*

V £ 'l 7\
a 1
. t 1
a o o /■ <e t V 0 r> 9

V

1
1 : _

~
-i- _
HUGUR OG HÖND
11