Fóstra - 01.10.1931, Blaðsíða 30

28
Fóstra. 1. hefti. I. ár.
bótum, eiga þær að verða fyrir samstarf heimilanna og skól-
ans. Vandinn er mestur að vera vel skygn á veilurnar og vel
sammála um ráðin til bóta. Það er t. d. ekki siðgæði, er barn-
iS vandar framkomu sína i nálægð kennara eða annara, sem
um það eiga að sjá, en er reiðubúið til alls, ef af þvi er litið.
Slíkt er í.ætt við þrælsótta og augnaþjónustu og veldur hverj-
um góðum kennara sárs hugarangurs. Góður kennari fyrirlít-
ur það, að börnin hafi þræls- eða maSkstilfinningu fyrir hon-
um. Hann þráir frjálsborin börn í frjálsum skóla með ein-
kenni frelsis i hugsun og háttum. Sá kennari, sem veit og skil-
ur og vinnur sitt hlutverk, er fyrst og fremst vinur, sem
einskis krefst af nemendunum sín vegna, en vonar alt og um-
ber alt, vinur, sem kýs heldur aS þjóna en drottna, laSa fram
og ljetta undir, hlúa að og vekja. Og aSstaða foreldranna hlýV
ur að verða i sama anda.
Barnið þarf að læra aS vanda breytni sina, fyrst og fremst
sín vegna, af þvi að það er maður —- frjáls maður — og svo
annara vegna, af þvi að þaS er fjelagsvera. SiðgæSisleg trúar-
játning þess gæti veriS þessi: Jeg geri þetta ctf því, að jeg er
maður. Hún er einföld og auðvelt að skýra hana meS lifandi
dæmum. Meira er vert að barnið þroskist í þessu, en þó að
það kunni utan að ýmislegt það, er skrifstofuspekin krefst.
Alt gott í dagfari og háttum manna þarf að bera þess merki,
aS þaS komi frá göfgum huga og góSu hjarta. Viðfangsefni
uppeldisins er að vinna aS því, að þetta verSi. UrlausnarefniS
er: Hvaða ráð eru til þess að breyta ruddaskap í prúðmensku,
sjálfbirgingi í samúS, ódrenglyndi í drenglyndi o. s. frv.
íslendingar þurfa aS verða mentaðir fram í tær og fingur-
góma. íslenska þjóðin er svo fámenn, að hún þarf valinn mann
i hvert sæti.
Foreldrar! Það eruð þið og skólinn, sem mestu ráðið um
þaS, hvort þetta getur orðið. Það er skþlinn og þið, sem get-
ið skapað börnum ykkar farsæld, ef unnið er saman af ein-
um hug og stefnt til marksins með djörfung og dug.
Hamingjan gefi að hægt verði aS segja meS sanni um hvern
einasta íslending, hvar sem hann er og hvert sem hann fer:
Hún er væn og kurteis kona og hann er drengur góður.
ísak Jónsson.