Fréttablaðið - 21.05.2020, Síða 16

Ungur og efnilegur stjórn-málamaður, Dóra Björt Guðjónsdóttir, sendi mér
og öðrum Laugavegskaupmönnum
ádrepu í Fréttablaðinu 12. þm.
og segir okkur viðhafa „fortíðar-
skvaldur“ og hafa „sveittar krumlur
fortíðar“ eins og hún orðar það.
Dóra Björt er ekki sammála þessum
gömlu afturhaldsdurgum sem vilja
hafa Laugaveginn áfram opinn fyrir
bílaumferð og eru að berjast fyrir
lífi verslana sinna. Hún og sam-
verkamenn hennar í borgarstjórn-
inni telja sig jú vera svo hipp og kúl
að vilja loka fyrir alla bílaumferð
á Laugavegi og hluta Skólavörðu-
stígs árið um kring. Þetta fólk sem
situr í meirihluta (með minnihluta
atkvæða) segir einfaldlega að búið
sé að ákveða þetta og engu verði
breytt – sama hvað gömlu durgarnir
segja.
Götunum hefur verið lokað und-
anfarin ár frá maí og fram í október
í andstöðu við afgerandi meirihluta
rekstraraðila og án samráðs við þá.
Svo er að sjá sem borgaryfirvöld telji
að kaupmenn með margra áratuga
reynslu hafi ekkert vit á verslun,
ólíkt borgarfulltrúum sem setið
hafa tvö ár í starfi.
Afleiðingar af þessum lokunum
eru satt best að segja afleitar fyrir
verslun á svæðinu. Íslendingar
eru mikið til búnir að gefast upp á
lokunarruglinu og versla nú ann-
ars staðar. Mörg þekkt og rótgróin
fyrirtæki á Laugavegi eru búin að
fá nóg og hafa flutt starfsemina eða
þá að þau hafa einfaldlega lagt upp
laupana.
Í minni verslun hafa Íslendingar
verið vel yfir 90% viðskiptavin-
anna en þeir eru mikið til horfnir
af Laugaveginum. Þetta get ég fært
sönnur á því ég rek líka verslanir
í Kringlunni og í Smáralind. Árið
2011 var verslunin á Laugavegi,
sem er f laggskip fyrirtækisins,
söluhærri en Kringlan og Smára-
lind til samans. Síðan byrjaði salan
að dragast saman á Laugavegi
þegar lokanir hófust og að aukast á
móti verulega í Kringlu og Smára-
lind. Þess skal getið að verslunin á
Laugavegi er ekki við þann hluta
sem lokað hefur verið hingað til, en
það breytir ekki því að þegar neðri
hluta Laugavegar var lokað byrjaði
salan strax að dragast saman og það
verulega. Öllum má því ljóst vera
þvílíkt feigðarflan er að loka Lauga-
veginum alveg frá Hlemmi eins og
nú stendur til.
Þetta hefur versnað með hverju
árinu og 2019 náði Laugavegurinn
ekki þriðjungi af sölu í Kringlu
og Smáralind og rekstrargrund-
völlurinn þar með brostinn í sjálfu
sér ef ekki væri fyrir þrjósku mína
og stolt.
Minn draumur er að fagna 50 ára
afmæli verslunarinnar á Laugavegi
61 í byrjun næsta árs. Ef verður af
fyrirhugaðri heilsárs götulokunum
sé ég ekki að afmælishátíð fyrir-
tækisins verði haldin á Laugavegi
heldur í Kringlu og Smáralind, því
það verður engin verslun á Lauga-
vegi!
Nú er mál að linni! Á undanförn-
um árum hef ég horft á eftir mörg-
um þekktum og rótgrónum verslun-
um og vinum yfirgefa Laugaveginn
vegna af leiðinga götulokana. Að
óbreyttri lokunarstefnu þurfa þeir
að öllum líkindum að horfa á eftir
mér eftir næstum 50 ár á Laugaveg-
inum og þú líka Dóra Björt. Eru það
ekki bara gleðifréttir? Þá er einum
gamaldags afturhaldsdurgnum
færra með „sveittar krumlur“ og
„fortíðarskvaldur“?
Svar frá gömlum durgi
Jón
Sigurjónsson
gullsmiður
Svo er að sjá sem borgaryfir-
völd telji að kaupmenn með
margra áratuga reynslu hafi
ekkert vit á verslun, ólíkt
borgarfulltrúum sem setið
hafa tvö ár í starfi.
Ferðaþjónusta á Íslandi er tak-mörkuð auðlind. Við könn-umst við of beit og ofveiði og
nú hefur oftúrismi sprottið fram á
sjónarsviðið. Vegna COVID-krepp-
unnar höfum við starfsfólk við
ferðaþjónustu nægan tíma til að
huga að framtíðinni. Við fáum nú
tækifæri til að endurskoða síðasta
áratuginn eða svo með tilliti til þol-
marka ferðaþjónustu. Viljum við
virkilega fara sömu leið og áður?
Hvað sjálfan mig varðar, þá svara ég
neitandi. Þrátt fyrir að ég hafi haft
lifibrauð af ferðaþjónustu stóran
hluta ævinnar þá þótti mér nóg
komið. Þessi mikli fjöldi erlendra
ferðamanna er ekki neinum til góðs,
hvorki Íslendingum né ferðamönn-
unum sjálfum.
Tölurnar tala sínu máli. 2010 var
fjöldi erlendra ferðamanna um hálf
milljón. Árið 2015 var fjöldinn um
1,4 milljónir. Árið 2018 var hann
kominn í um 2,5 milljónir. Árið
eftir fækkaði gestunum um 300.000
og ég fann að álagið á land og þjóð
minnkaði. Þrátt fyrir lakari afkomu
hjá mínu eigin fyrirtæki þá fannst
mér það af hinu góða á heildina
litið. Það er nefnilega ekki vænlegt
þegar bæði landsmenn og erlendir
ferðamenn kvarta undan ágangi
og fjölda ferðamanna. Viljum við
stjórnlaust streymi erlendra ferða-
manna um landið? Viljum við svo
hraða fjölgun ferðamanna að hrikti
í innviðum landsins? Viljum við
svo ströng lög sett vegna fjölda og
ágangs erlendra ferðamanna að
ferðafrelsi okkar sjálfra er skert?
Nú höfum við tíma og tækifæri
til að byggja upp heilbrigða ferða-
þjónustu þar sem tekið væri bæði
tillit til landsins gæða og ekki síst
til heimafólks. Við ættum kannski
beita ítölu inn í landið og inn á
ákveðin landsvæði. Með því að
stýra komum skemmtiferðaskipa
í hafnir, takmarka heildarfjölda
erlendra ferðamanna á hverjum
tíma á Íslandi og á hverju land-
svæði á hverjum tíma þá getum við
rekið ferðaþjónustu í sátt við land
og þjóð. Á sama tíma þarf að bæta
innviði ferðaþjónustunnar, þá ekki
síst hvað varðar vegi, salerni og bíla-
stæði. Stefna stjórnvalda virðist
vera að takmarka aðgengi akandi
vegfarenda um hálendið, með
„umhverfisvernd“ að markmiði.
Ferðaþjónusta og umhverfisvernd
eru þó ekki endilega andstæður og
hægt er að þróa bæði í einu ef sjálf-
bærni er höfð í fyrirrúmi. Sjálf bær
ferðaþjónusta getur bæði stuðlað
að verndun íslenskrar náttúru og
gert íslenskri ferðaþjónustu kleift
að byggjast upp af framsýni. Því ef
ferðaþjónusta á að vera arðbær, þá
verður hún líka að vera sjálf bær.
Það á að teljast sjálfsagður réttur
Íslendinga að geta ferðast um landið
sitt, sama hvernig ferðast er. Ferða-
mátinn hefur breyst í aldanna rás
en frelsisþráin ekki. Okkur ber að
vernda og varðveita ferðaleiðir og
fjölbreyttan ferðamáta, þessa sérís-
lensku ferðamenningu með því að
viðhalda henni. Við eigum að setja
skynsamlegar takmarkanir á fjölda
ferðamanna en við eigum ekki að
setja hömlur á ferðafrelsi Íslendinga
í nafni umhverfisverndar. Ísland er
okkar dýrasta djásn og okkur á ekki
að líða sem við séum óvelkomin í
eigin landi. Náttúran er okkar mik-
ilvægasta vörumerki og við verðum
að varðveita hana, nýta og njóta af
skynsemi. Það er kaldhæðnislegt að
á sama tíma og stjórnvöld eru mark-
visst að má hálendisvegi af kortum
í nafni umhverfisverndar þá leyfa
þau virkjanir og og uppistöðulón og
raflínur sem setja ný ör á landslagið.
Þetta er þröngur stígur sem við
þurfum að feta. Að hóflegur fjöldi
erlendra ferðamanna komi hingað
til lands. Að tryggja ferðafrelsi
Íslendinga. Að ekki aðeins ferða-
þjónustufyrirtæki í landinu séu líf-
vænleg, heldur einnig að lífvænlegt
sé fyrir Íslendinga á Íslandi.
Þolmörk ferðaþjónustu
Þorvarður Ingi
Þorbjörnsson
fjallabílstjóri og
eigandi ferða-
þjónustufyrir-
tækisins Boreal
ehf.
Nú höfum við tíma og tæki-
færi til að byggja upp heil-
brigða ferðaþjónustu þar
sem tekið væri bæði tillit til
landsins gæða og ekki síst til
heimafólks.
FRÉTTIR, FÓLK &
MENNING á Hringbraut
og hringbraut.is
Fylgstu með!
Dagskráin
á Hringbraut
Lífinu átti að
vera lokið
Viðtölin í Mannamáli á Hringbraut
verða varla hreinskiptnari en þegar
Einar Þór Jónsson segir frá einu
mesta tabúi seinni tíma, glímunni við
alnæmi, en kveðjuferðin sem hann fór
í með eiginmanni sínum um heiminn
var ævintýri. Kostulegar eru einnig
lýsingarnar á því þegar hann sneri heim til
Bolungarvíkur, sem homminn í útför
afa síns.
Ekki missa af Mannamáli í kvöld
kl. 20:00 á Hringbraut.
2 1 . M A Í 2 0 2 0 F I M M T U D A G U R16 S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð