Spássían - 2011, Blaðsíða 6

6
Lespíurnar eru (f.v.):
Inga Sólnes, Jóhanna Kristín
Tómasdóttir, Kristín E. Guðjónsdóttir
og Guðrún S. Jakobsdóttir
Á myndina vantar Herdísi Þórisdóttur
GUÐRÚN S. Jakobsdóttir átti upphaflega frumkvæðið að því að
kalla saman nokkrar vinkonur sínar, en hún segir að ástæðan
hafi verið eitthvert tómarúm eftir að skólagöngu lauk og vinna
og barnauppeldi tók við. „Ég saknaði vinkvenna minna og var
nánast hætt að lesa svo ég stakk upp á því við vinkonur úr
ýmsum áttum að við settum af stað leshring. Ekki saumaklúbb;
við myndum lesa okkur til skemmtunar og fundirnir yrðu
ekki uppskriftasamkeppni, bara boðið upp á popp og kók,
sem breyttist svo í popp og vatn. Síðan þá höfum við hist
mánaðarlega og það reyndist mjög skemmtilegt. Reyndar
hefur þetta gengið alveg ótrúlega vel og við finnum alltaf
fyrir tilhlökkun fyrir hvern fund. Inn á milli förum við líka í
sumarbústaði, ferðalög til útlanda, berjaferðir og annað.“
ALLTAF BUNKI Á NÁTTBORÐINU
Hópurinn virðist hafa farið létt með að halda dampi í öll
þessi ár en Guðrún segir þær fljótt hafa komist að því að
það væri mun skemmtilegra á fundum ef allar mættu vel
lesnar; umræðurnar yrðu líflegri. „Annars er ekki hægt að
tala almennilega um bókina því maður vill ekki eyðileggja
áhrifin fyrir þeirri sem ekki er búin að lesa. Þetta gerir það
að verkum að maður fer að lesa og les mikið. Með æfingunni
eykst hraðinn og svo fylgir því bara virkileg ánægja að hafa
alltaf bunka af bókum á náttborðinu. Stundum höfum við
meira að segja ákveðið að lesa bækur tvisvar til að fá betri
innsýn í þær og skilning á þeim.“ Hún nefnir sem dæmi Z eftir
Vigdísi Grímsdóttur. Þar hafi þeim fundist síðasti kaflinn opna
svo mikinn skilning á því sem á undan kom að þær ákváðu
allar að lesa bókina aftur.
Guðrún hefur frá upphafi haldið dagbók yfir fundi leshringsins
og það sem tekið er fyrir hverju sinni. „Ég hef reynt að gera
þetta með skilmerkilegum hætti og hún er mjög mikill dýrgripur,
þessi fundargerðabók.“ Valið á bókunum segir hún nokkuð
handahófskennt. „Stundum tökum við fyrir ákveðið þema en
það getur líka breyst á miðri leið. Við byrjuðum til dæmis í
haust á Sögu sonar míns eftir Nadime Gordimer og ætluðum
að taka fyrir afrískar bókmenntir. Það breyttist þegar ein
okkar, bókasafnsfræðingur, benti okkur hinum á Svartfugl eftir
Gunnar Gunnarsson, þar sem fjallað er um morðin á Sjöundá.
Okkur leist vel á og ákváðum að lesa hana. Við urðum ekki
fyrir vonbrigðum. Bókin er nokkuð átakanleg og kannski fyrsti
krimminn á Íslandi. Við lesturinn fannst okkur við upplifa hvað
íslenskan er orðin fátækleg miðað við þennan orðaforða sem
í bókinni er.“ Að auki vildi svo til að í sömu viku komu fréttir
af rannsókn Más Jónssonar, sagnfræðings við Háskóla Íslands,
tengdri atburðunum sem fjallað er um í bókinni. Hún leiddi í
ljós að eignir morðingjanna á Sjöundá hefðu verið boðnar upp
fjórum vikum eftir að dómur hafði fallið. „Þá fundum við fyrir
óvæntri tengingu“.
GUÐRÚN FRÁ LUNDI ÓGLEYMANLEG
Lespíurnar reynast algjörar alætur á bækur en þegar viðtalið
var tekið voru þær að lesa Gamlingjann sem skreið út um
gluggann og hvarf eftir Jonas Jonasson. Guðrún segir að
stundum séu skiptar skoðanir á verkunum og nefnir Hreinsun
eftir Sofi Oksanen sem dæmi. „Sumum fannst hún æðisleg
en einni fannst hún ógeðsleg og hryllingur; versta bók sem
hún hafði lesið.“ Þegar hún er spurð hvort einhverjar bækur
Ein bók
á mánuði
í tuttugu ár
Leshringurinn Lespíur hefur komið saman mánaðarlega í heil
tuttugu ár og hefur vináttan og bókaástríðan styrkst með hverjum
fundi. Tímamótunum ætla þær að fagna á Spáni, þar sem
þær stefna á að endurnæra líkama og sál með sjósundi, jóga,
heilsufæði – og auðvitað bókum.
Eftir Auði Aðalsteinsdóttur