Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2020, Side 10

10 FÓKUS - VIÐTAL 13. mars 2020
L
eikarinn góðkunni, Hilmir Snær
Guðnason, er fyrir löngu orðinn eitt
af okkar allra þekktustu andlitum,
en stjarna hans skaust hratt upp á
himininn við útskrift frá Leiklistarskóla Ís-
lands. Hann veitir þó sjaldan viðtal enda
segist hann forðast það eins og heitan
eldinn að vera sjálfur í framlínunni.
Það kann að hljóma furðulega að starfa
innan leiklistargeirans en vera á sama tíma
svo fráhverfur sviðsljósinu. Spurður hvort
mýtan um athyglissjúka leikarann sé byggð
á sandi segist Hilmir frekar fara áfram á
þörfinni til þess að skapa. „Ég sótti eflaust
meira í athyglina þegar ég var yngri, en í
dag hef ég enga þörf til þess að trana mér
fram. Með aldrinum breytast áherslurnar
og mér finnst dásamlegt að eldast. Mér líð-
ur betur og tek árunum fagnandi. Maður er
afslappaðri í eigin skinni og hefur meira vit
fyrir sjálfum sér.“
Þrátt fyrir hógværðina stendur Hilmir í
ströngu því hann leikur um þessar mundir
í rússneska leikverkinu Vanja frænda
ásamt því að leikstýra sýningunni Oléanna
sem frumsýnt verður síðar í mánuðinum.
„Það er merkilegt að segja frá því að þótt
þetta sé rúmlega tuttugu ára gamalt leik-
verk er eins og það hafi verið skrifað núna í
kjölfar #metoo-byltingarinnar. Sagan fjall-
ar um samskipti prófessors og nemanda og
deilur þeirra um það hvort hann hafi áreitt
hana eða á einhvern hátt farið yfir hennar
mörk. Skiljanlega er þetta mjög eldfimt efni
og við erum rúmlega hálfnuð á æfingar-
tímabilinu. Fyrir mér er þetta hið dæmi-
gerða „well made play“ og þá á ég við mik-
ið textaleikhús marghlaðið frábærri sögu.“
Mistökin alltaf augljósari
Aðspurður hvort vegi þyngra, starf leikar-
Íris Hauksdóttir
iris@dv.is
„Maður
þarf ekki
alltaf að
vera aðal“
Hilmir Snær segir hroka ekki eiga heima í leikhúsinu - Varð svo kvíðinn
að hann ældi næstum fyrir sýningar – Auðmýktin skilar manni lengst
M
Y
N
D
IR
: E
Y
Þ
Ó
R
Á
R
N
A
S
O
N