Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2020, Qupperneq 12

12 FÓKUS - VIÐTAL 13. mars 2020
Rekstrarumsjón ehf. • Dalshrauni 11, 220 Hafnarfirði • S: 571 6770 • www.rekstrarumsjon.com • umsjon@rekstrarumsjon.com
LÁTIÐ OKKUR UM REKSTUR
HÚSFÉLAGSINS
Við sérhæfum okkur í umsjón með rekstri húsfélaga
og bjóðum trausta og faglega þjónustu á góðu verði
Hafðu samband og fáðu tilboð strax í dag!
svo annað listform sem heillar mig ákaf-
lega, en þar varðveitist það sem þú gerir
vel. Þá er maður bara ánægður með að
hafa náð því, en í leikhúsinu er alltaf rými
fyrir mistök frá kvöldi til kvölds enda ertu
aldrei betri en þú varst í gær.“
Auðmýktin skilar manni lengst
Óhætt er að segja frægðarsól Hilmis hafi
risið svo að segja á einni nóttu því strax eftir
útskrift varð hann eftirsóttur leikari. Ferill-
inn hófst í Hárinu sem sett var upp í Gamla
bíói en þar fór Hilmir með eitt af aðalhlut-
verkunum. Hann segir athyglina fljótlega
hafa orðið áþreifanlega. „Ég hef alltaf reynt
að vera auðmjúkur gagnvart þessu. Auð-
mýktin skilar manni lengst og bestu leik-
arar sem ég hef hitt eiga það sameiginlegt
að vera bæði lítillátir, mjúkir og kátir. Ég
hef reynt að tileinka mér þeirra hugar-
far því það skilar manni mestu, sem og að
hlusta á fólkið í kringum sig. Ég finn alveg
fyrir frægðinni og er vanur því, en það er
ekkert sem íþyngir mér. Ég finn aldrei fyrir
neinu áreiti þannig – fólk er meira að koma
og þakka manni fyrir, sem er gleðilegt.
Ég held að við hér á Íslandi verðum síður
stjörnustjörf nema ef við sjáum einhverri
Hollywood-stjörnu bregða fyrir, en við
látum nú fólkið okkar mestmegnis í friði.
Þetta er bara eins og hvert annað starf, ég
gæti alveg eins verið pípari, þótt þetta sé
ekki beint iðnaður snýst þetta um ákveðið
verklag, skipulag og vinnu og auðvitað smá
sköpun, sem betur fer.“
En íslenska smæðin hefur vissulega
tvær hliðar og spurður hvort hann finni
fyrir Gróu á Leiti segist Hilmir hafa fundið
vel fyrir nærveru hennar í gegnum tíðina.
„Auðvitað hafa oft verið sögur, bæði sann-
ar og ósannar, og óhjákvæmilega finn-
ur maður fyrir því, en það er eitthvað sem
venst. Hvar sem maður kemur er talað um
mann og stundum hefur maður ekki ver-
ið passasamur og þá fer það út um allt, en
aðra stundina er maður meira að passa
sig.“
Nauðsynlegt hverri byltingu að ganga
of langt
Sýningin Oléanna vísar að miklum hluta
til þeirra breyttu viðhorfa sem #metoo-
byltingin hafði í för með sér. Spurður
hvernig það hafi verið að fylgjast með at-
burðarásinni, bæði sem starfsmaður innan
leikhússins og líka sem faðir, segist Hilmir
taka breytingunni fagnandi. „Nú á ég tvær
dætur, önnur er tuttugu og fimm og hin er
tíu ára. Í ljósi þeirra finnst mér þetta auð-
vitað þörf bylting. Eðlilega á enginn að slá
í rassa eða káfa á brjóstum sem þeir þekkja
ekki, en það er hlutur sem ég held að ég
hafi aldrei gert sjálfur og mjög margir karl-
menn hafa ekki gert það, þótt vissulega
hafi maður séð þetta. Þessi bylting var því
andskoti þörf og ég tek henni fagnandi
því það þurftu allir á henni að halda og
að skoða það hvernig við berum virðingu
hvert fyrir öðru. Við megum ekki ganga of
langt í okkar samskiptum, en að því sögðu
tel ég að hún hafi farið yfir ákveðin mörk,
um tíma. Ég held að núna fyrst séum við að
finna jafnvægi, en kannski er það nauðsyn-
legt hverri byltingu að ganga aðeins of
langt. Við eigum kannski eftir að endur-
skoða hana síðar meir þegar við lítum í
baksýnisspegilinn, þá sjáum við fyrst hvað
það var sem gerðist. Auðvitað fer þetta líka
í hina áttina og maður hefur sjálfur orðið
fyrir svona, það er ekkert skemmtilegt en
það er eins og karlmenn eigi frekar að taka
því. Jafnvel eftir að byltingin komst í há-
mæli lenti ég í þessu einu sinni eða tvisvar
og maður á bara að taka því. Hins vegar er
maður bara fullorðin manneskja og kann
að koma sér út úr svona aðstæðum. Mað-
ur þarf ekkert að æsa sig yfir öllu, en mað-
ur bendir bara kurteislega á þetta eða færir
sig og fer eitthvert annað.“
Bragðlaukarnir misstu áhugann
Hilmir er sannkölluð miðbæjarrotta og
sleit barnsskónum í 101 Reykjavík. Hann
lýsir æskunni sem ljúfri en hann er fyrsta
barn foreldra sinna. „Ég átti fjórar yngri
systur en ein er nú fallin frá. Fjölskylda
mín er yndisleg og ég ólst upp meðal góðra
vina. Við Benedikt (Erlingsson) vorum
bestu vinir frá tíu ára aldri og urðum síð-
ar samferða í Leiklistarskólann. Mamma
hans bauð okkur gjarnan í leikhúsið þar
sem hún leikstýrði verkum og því má segja
að áhuginn hafi á einhvern hátt kviknað
þar. Lengi vel ætlaði ég að vísu að verða
dýralæknir og hefði eflaust orðið góður í
því en ég er mikið í hestamennsku og fæ
mína útrás þar. Annars tek ég tarnir í að
synda eða hjóla ef mér finnst ég verða of
feitur en þegar ég er á sviði grennist ég nær
undantekningarlaust enda mikil átök sem
því fylgja. Ég á aldrei neitt kort í ræktina og
drekk sáralítið af grænum bústum en ég
reyni að borða hollt og takmarka nammið
þótt ég sé enginn fanatíkus á það. Áður fyrr
borðaði ég mikið nammi og drakk rautt
kók en með árunum hafa bragðlaukarnir
misst áhugann, sem er gott. Ég greindist
með flogaveiki stuttu eftir útskrift og það
gerði skiljanlega ákveðið strik í reikn-
inginn. Lengi vel lifði ég í hræðslu um að
fá kast en sömuleiðis hvarflaði sú hugsun
að mér hvort ég gæti sinnt þessu starfi ef
ég væri sífellt að hrynja niður. Í byrjun kom
það fyrir á sirka hálfs árs fresti að ég fékk
flog og það tvisvar á sviði fyrir fullu húsi.
Síðar fundum við nýtt lyf sem hentar mér
betur og í dag hef ég ekki fengið kast í tæp
sjö ár. Með árunum lærir maður að hugsa
um þetta af æðruleysi því ef kastið kemur
þá gerist það bara og ég ræð engu um það
hvort sem er. Það eru vissulega ákveðn-
ir hlutir sem hægt er að gera, eins og að
hugsa vel um sig, borða vel og sofa, en það
voru hlutir sem ég var ekki góður í að gera
á sínum tíma. En ég er ekki hræddur við
þetta lengur.“
Hægt að vera leikari án þess að verða
listamaður
Sú sýning sem markaði straumhvörf í lífi
Hilmis var Dagur vonar eftir Birgi Sigurðs-
son en hann leikstýrði síðar sjálfur sama
verki. „Ég var átján ára þegar ég sá þessa
sýningu fyrst og ákvað þá að þetta væri sú
leið sem ég vildi fara. Mörgum árum síðar
sótti ég svo fast að fá að leikstýra verkinu
sjálfur, enda er þetta gríðarlega vel skrifað.
Ég varð fyrir ótrúlegum áhrifum, því fram að
þessu hafði ég bara séð verk sem einblíndu
á gamanið en þarna sá ég að það var eitt-
hvað alvöru þarna og það heillaði mig svo
gjörsamlega að geta trúað því sem fram fór
á sviðinu. Ég gat aldrei gleymt þessu og þar
af leiðandi ákvað ég að þetta væri það sem
ég vildi gera. Þarna sá ég listina í faginu. Það
er nefnilega hægt að vera leikari án þess að
verða nokkurn tímann listamaður. Það er
ekkert mál að ganga inn á svið og leika og
gera nokkurn veginn allt rétt án þess þó að
fara alla leið, en í þessu tilfelli sá ég fólk fara
alla leið og það var leyndarmálið sem ég
vildi kynna mér betur. Birgir var mér inn-
an handar þegar kom að minni uppfærslu
og við ræddum mikið um hvernig hann sæi
þetta allt saman fyrir sér, sem var afskaplega
gefandi ferli og frábær vinna meðan á henni
stóð. Þarna var ég auðvitað með frábæra
leikara og leikmyndahönnuð og útkoman
eitthvað sem við erum öll afskaplega stolt
af í dag.“
Aðspurður hvað sé fram undan segir
Hilmir framtíðina ávallt vera óráðna. „Ég er
mikill flakkari og ferðast á milli leikhúsa eft-
ir verkefnum og því sem ég eltist við hverju
sinni. Síðasta veiðiferðin var frumsýnd í
kvikmyndahúsum síðustu helgi, en þar fer
ég með eitt af aðalhlutverkunum. Myndin
fjallar um, eins og titillinn ber með sér,
nokkra miðaldra karla sem fara saman að
skemmta sér þótt atburðarásin verði ólík því
sem þeir ætla sér. Auk þess var ég að leika í
mynd sem nefnist Dýrið, eða Lamb á ensku,
en hún verður frumsýnd næsta haust. Mað-
ur er því aðeins að pota sér aftur í kvik-
myndaverkefnin. Það hefur verið pása á
því, en það er gaman að taka þann þráð upp
að nýju. Nú, svo eru alltaf eftir einhver góð
karlahlutverk, það er alltaf eitthvað eftir.“ n