Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.2020, Blaðsíða 11

FRÉTTIR 11DV 8. MAÍ 2020
þess nokkurn tíma að snerta
það.“
Skórnir læstir inni
Hún segist fyrst og fremst
hafa verið beitt andlegu of-
beldi og hún hafi aldrei kært
það, aldrei einu sinni dottið
það í hug.
„Mér fannst ofbeldið aldr-
ei vera nógu alvarlegt. Það
er einmitt mjög algengt að
þolendur talið ofbeldið niður.
Andlegt ofbeldi er svakalega
lúmskt, það getur tekið smá-
tíma fyrir geranda að koma
þér á ákveðinn stað, en þegar
þangað er komið er auðvelt
að halda þér þar. Það eru líka
uppi miklar ranghugmyndir
um andlegt ofbeldi, eins og
fólk eigi bara að svara á móti
og rífa sig upp úr þessu.“
Elísabet á fjögur börn og
þau elstu, tveir drengir, voru
tveggja og tólf ára þegar hún
fór með þá í Kvennaathvarfið.
Fyrir þetta viðtal lét hún öll
börnin sín vita og segir þau
sátt við að mamma sín deili
þessari reynslu opinberlega.
„Fyrir tuttugu og fimm
árum gekk ég á vegg í mínu
ofbeldissambandi og það end-
aði með því að amma mín, sem
ég er skírð í höfuðið á, kom og
sótti mig og börnin og fór með
okkur í Kvennaathvarfið.
Ég var þarna með ofboðs-
lega áfallastreituröskun sem
hafði ekki verið meðhöndluð
og margt á þessum árum
hreinlega í móðu út af henni.
Þegar amma kom og sótti
okkur var búið að læsa alla
skó inni því ég mátti ekki fara
neitt út.
Við vorum í um tvo mánuði
í Kvennaathvarfinu. Það var
haldið rosalega vel utan um
mig og börnin. Ég var í miklu
uppnámi þegar ég kom þangað
en náði fljótt að verða róleg.
Ég man síðan að sama kvöld
og við komum kíkti ég út um
gluggann og sá hann þá í bíl
fyrir utan. Ég fékk þá svaka-
legt hræðslukast, í raun áfall.“
Hún virðist pollróleg þegar
hún segir mér frá þessu en ég
sé að hún er farin að gera eitt-
hvað til hliðar við tölvuskjáinn
og segir síðan: „Fyrirgefðu.
Ég er bara aðeins að vinna.
Það hjálpar mér að slaka á.“
Einstök orka í
Kvennaathvarfinu
Kvennaathvarfið var á þessum
tíma á Öldugötu, en almennt
er ekki gefið upp hvar það er
til húsa og er það á öðrum stað
í dag.
„Þetta var mjög þægilegt
samfélag og það var alltaf
rólegt. Þarna voru auðvitað
bara konur, sumar af erlend-
um uppruna, og flestar með
börn. Þarna vorum við allar
í sátt og samlyndi, elduðum
saman, svæfðum börnin okk-
ar. Þarna myndaðist einhver
einstök orka, ég kynntist fullt
af flottum konum og ég á enn
vinkonur sem ég eignaðist
þarna.“
Hún segir synina líka hafa
notið sín þarna. „Fyrir utan
var körfuboltaspjald og alls
konar fleira spennandi fyrir
börn. Sá yngri var auðvitað
svo lítill, en ég talaði bara
um hlutina eins og þeir voru
við þann eldri. Hann segist
bara eiga góðar minningar
úr athvarfinu. Honum fannst
spennandi að fá að horfa á
Stöð 2, sofa í koju og síðan
fékk hann gefins Juventus
fótboltatreyju með mynd af
Þú ert veik, já,
en þú ert veik af
ofbeldi.
Elísabet segir að heimilið eigi að vera friðhelgur staður og það sé áfall fyrir alla að búa á heimili þar sem það sé ekki virt, sérstaklega fyrir börn. MYND/ÁSTA KRISTJÁNSDÓTTIR