Íþróttablaðið - 01.11.1974, Qupperneq 11

Ekki að furða þótt menn þyrsti í hita leiksins, greinarhSfondur drekfcw Ofl Ríkharður
fylgist með.
en að tekjurnar 'þyrftu að verða um
5 milljónir króna, til að endar næðu
saman. Hvernig er þessara peninga afl-
að, þar sem vitað er að knattspyrnan
gefur ekki nema lítinn hluta þeirra? —
Það er með ýmsum hætti, sögðu þeir
knattspyrnuráðsmenn. Við erum með
happdrætti, gefum út auglýsingablað, er-
um með auglýsingar á vellinum, þá er
stuðningur frá bæjaryfirvöldum veruleg-
ur, svo og frá einstaklingum og fyrir-
tækjum og ekki má gleyma brottflutt-
um Akurnesingum, sem bafa myndað
styrktarfélag og styðja okkur á marg-
víslegan hátt. Okkur hefur aldrei gengið
betur að afla tekna en í ár, sögðu þeir
og við vonurn að svo verði í framtíð-
inni. En til þess, að tekjuöflun okkar
gangi vel, verður liðið okkar að standa
sig — á því er mikil nauðsyn og að því
stefnum við að sjálfsögðu, sögðu þeir. Að
lokum báðu þeir um, að sendar væru
bestu kveðjur til allra velunnara iiðsins
með þakklæti fyrir veittan stuðning,
sem þeir vonuðu að framhald yrði á,
á komandi árum.
STEFNUM AÐ FJÖLBREYTTU
ÍÞRÓTTASTARFI
Við sláum botninn i þessa heimsókn
til Akraness með þvi að ganga á fund
formanns íþróttabandalags Akraness,
sem nú er Rikharður Jónsson, maður
sem óþarfi er að eyða mörgum orðum
í að kynna fyrir íþróttaunnendum. Rík-
harður á sér að baki einn lengstan og
glæstastan feril íslenskra knattspyrnu-
manna, bæði með sínu félagsliði og lands
liði, auk þess sem hann hefur þjálfað
lið fA lengst allra, eða í nær 20 ár. Und-
ir 'hans stjórn hafa Akurnesingar unnið
flesta sína mestu sigra á knattspyrnu-
vellinum, bæði heima og erlendis.
— Það er margs að minnast frá liðn-
um árum, sem of langt mál er að ræða
um í stuttu viðtali. En fyrst Þú spyrð
um minnisstæða leiki með Akranesliðinu,
þá vil ég fyrst minnast á leik okkar við
Þýskalandsmeistarana 1954, Hannover
96, sem fram fór í Hannover. Lauk leikn-
um með jafntefli 1—1. Það var athyglis-
vert við þennan leik, að Hannover 96
hafði fengið til styrktar við sig lands-
liðsmann frá öðru félagi og átí.i. hann
að „punta“ upp á aðsóknina. En Ólaf-
ur Vilhjálmsson bakvörður okkar, sem
var einn af þeim fáu, sem ekki komst
í landslið úr Akranesliðinu á þessum
árum, átti stórleik þannig að þessi lands-
liðsmaður sást ekki í leiknum. Nú þá
má minnast sigurs okkar yfir úrvals-
liðinu frá Rínarlöndum, sem kom hingað
árið 1953. Þann leik unnum við 5—0,
en minnisstætt atvik úr þeim leik var,
þegar ég skallaði yfir markvörðinn og
er knötturinn var að rúlla í mannlaust
markið kom einn af fararstjórum liðs-
ins og sparkaði honum á brott, þannig
að sjötta mark okkar varð ekki að veru-
leika. Einnig mætti minnast á jafnteflis-
leik okkar við Hamborgarúrvalið, en sá
leikur fór fram á Akranesi. Mikil að-
sókn var að þeim leik, eða álíka fjöldi og
allir íbúar Akraness, sem á þeim árum
voru talsvert á fjórða þúsund. Já, það
er erfitt að velja út, enda margs að minn-
ast frá þessum árum, svo ekki sé minnst
á landsleikina.
— Margir velta því fyrir sér, ihver sé
ástæðan fyrir því að Akurnesingar komu
allt i einu með svo sterkt lið árið 1951,
sem raun ber vitni.
— Þegar ég kom til Akraness árið
1951 voru fyrir góðir knattspyrnumenn
og mjög áhugasamir, sem höfðu staðið
sig ágætlega í mótinu árið áður. Nú mér
var búið að ganga ágætlega með Fram,
þannig að það getur verið, að aðeins
hafi vantað herslumuninn. Við unnum
fyrsta leikinn i mótinu með yfirburðum,
þannig að við lentum aldrei i neinum
vandræðum. Leikmenn voru mjög sam-
taka í einu sem öllu, enda vorum við á
líkum aldri og höfðum velflestir leikið
saman i gegnum yngri flokkana og unn-
ið landsmót 2. flokks árið 1946
Síðan ræddum við íþróttalífið á Akra-
nesi í dag og aðstöðuna til íþróttaiðk-
ana. Ríkharður sagði, að aðildarfélög
Iþróttabandalags Akraness væru sex;
Knattspyrnufélögin Kári og KA, Sund-
félag Akraness, Golfklúbburinn Leynir,
Ungmennafélagið Skipaskagi og Lyft-
ingafélagið, sem væri þeirra yngst og
stofnað á s.l. vetri. Hvað aðstöðu til
íþróttaiðkana varðar, þá væri hún góð
í sambandi við knattspyrnu þar sem til
væri grasvöllur og malarvöllur, að ó-
gleymdum Langasandi, þar sem væri hin
besta aðstaða, sem til væri hér á landi
til útiæfinga knattspyrnumanna yfir
vetrartímann. Gamla iþróttahúsið, sem
á sínum tíma var byggt í sjálfboðaliðs-
vinnu af miklum vanefnum, væri fyrir
löngu orðið úrelt og þjónaði ekki til-
gangi sínum, gerða það að verkum að
handknattleikur og aðrar innanhúss-
íþróttir ættu sér erfitt uppdráttar. En
hann gat Þess, að í byggingu væri íþrótta
hús, hið glæsilegasta hér á landi, þar
sem yrði löglegur keppnisvöllur 20x40
m. fyrir t.d. handknattleik og áhorfenda-
svæði fyrir um 1000 manns. Auk þess
yrði í húsinu aðstaða fyrir félagsstarf-
semi íþrótta- og æskulýðsfélaga, sem er
nýlunda í slíkum húsum hér á landi.
Iþróttahúsið er búið að vera ein 10
ár í byggingu, en vonandi hyllir undir
það, innan ekki of margra ára, að Það
verði tekið í notkun. Varðandi byggingu
nýrrar sundlaugar liggur ekkert fyrir,
enn sem komið er, en brýn nauðsyn er
að fara að vinna að því máli.
Að lokum sagði Rikharður, að íþrótta-
fólk á Akranesi hefði alla tíð notið mik-
illar velvildar og skilnings forráðamanna
Akraneskaupstaðar, svo og bæjarbúa og
einstakra fyrirtækja. Þá mætti heldur
ekki gleyma brottfluttum Akurnesing-
um, sem fyrir mörgum árum stofnuðu
með sér félag til þess að styrkja íþrótta-
starfsemi á Akranesi. Þeirra stuðningur
væri ómetanlegur i gegnum árin, en
formaður félagins væri nú Ólafur Odds-
son bifreiðarstjóri hjá BSR.
Allan þennan stuðning er okkur skylt
að þakka, en það gerum við best með
því, að efla íþróttastarfið, jafn félags-
Iega sem iþróttalega og að því stefnum
við.
11