Íþróttablaðið - 01.08.1983, Síða 29

Arnór Guðjohnsen er einn
þeirra atvinnuknattspymu-
manna íslenskra, sem hvað mest
hafa verið í sviðsljósinu síðast
liðin ár. Hann vakti snemma at-
hygli sem afburða efnilegur leik-
maður og hafði aðeins leikið ör-
fáa leiki með Víkingi, þegar kall-
ið kom að utan og hann gerði
samning við belgíska félagið
Lokeren. Þetta var árið 1978 og
Arnór aðeins 17 vetra óharðn-
aður unglingur, en með ómælda
hæfileika sem knattspyrnumað-
ur. Síðan hefur mikið vatn til
sjávar runnið.
Arnór byrjaði ferilinn hjá
Lokeren með miklum glæsibrag,
en kynntist því einnig fljótt að sú
atvinna sem hann hafði valið sér
er enginn dans á rósum. í kjölfar
þjálfaraskipta var hann settur til
hliðar og hlaut það hlutskipti að
„Stefndi að því frá
14-15 ára aldri að
verða atvinnu-
maður í knattspyrnu
verma varamannabekkinn í tvö
keppnistímabil. En aftur kom
betri tíð með blóm í haga er
Amór fékk tækifæri á nýjan leik
og síðastliðin tvö tímabil hafa
verið samfelld sigurganga hins
unga ljóshærða víkings, sem
komið hefur sér í hóp bestu
knattspyrnumanna Belgíu með
hraða sínum, krafti og áræði. Að
vísu átti „Nóri“ við meiðsli að
stríða um tíma, en þau komu ekki
í veg fyrir það að mörg af stærri
félögum evrópskrar knattspyrnu
sýndu því mikinn áhuga að fá
hann í sínar raðir. Og nýlega
gerði Arnór samning við Ander-
lecht, stærsta félag Belgíu og eitt
af kunnustu félögum í Evrópu,
svo það má gera ráð fyrir að veg-
ur hans sem knattspyrnumanns
muni enn aukast á komandi ár-
um. Á þessum tímamótum á ferli
Arnórs er ekki úr vegi að taka
kappann tali, líta yfir farinn veg
og velta framtíðinni fyrir sér. Og
við innum hann eftir upphafi að
ferli hans sem atvinnuknatt-
spyrnumanns.
„Það má segja að ég hafi verið
með bolta á tánum frá því að ég
man eftir mér. Fljótt tók ég þá
ákvörðun að vilja verða atvinnu-
knattspyrnumaður, og má segja
að ég hafi stefnt að því leynt og
ljóst síðan ég var 14 eða 15 ára.
Ég var staðráðinn í því að grípa
fyrsta góða tækifærið sem byðist
og með það í huga hélt ég mér í
góðri æfingu, jafnvel yfir vetrar-
mánuðina, þá með séræfingum
svo sem hlaupum og fleiru.
Tækifærið kom á fyrsta ári mínu í
fullorðinsfótboltanum, 1978,
þegar Ungverjinn Guyala
Nemes, þáverandi þjálfari Vals-
manna, hafði samband við
kunningja sinn sem var fram-
kvæmdastjóri Lokeren. Félagið
sýndi mikinn áhuga á að ég
gerðist leikmaður þess. Standard
Liége var einnig inni í myndinni
um tíma, ég dvaldi hjá því félagi í
viku og að þeim tíma liðnum
gerði Standard mér tilboð. Það
var hins vegar ekki ætlast til þess
að ég tæki fjölskylduna með til
Liége og var það ein aðalástæðan
fyrir því að ég valdi að fara til
Lokeren, þar sem ekkert var því
til fyrirstöðu að hún kæmi með.“
Það var að lokinni fyrri umferð
íslandsmótsins 1978 að Arnór
Guðjohnsen, eftir aðeins 15 leiki
með meistaraflokki Víkings,
gerði samning við belgíska félag-
ið Lokeren. Belgíumennirnir
lögðu á það ríka áherslu að skrif-
að yrði undir samninga fyrir 30.
júlí, 17. afmælisdag Arnórs.
Ástæða þess er flestum kunn, en
hún er sú að útlendingar sem
29