Íþróttablaðið - 01.08.1983, Qupperneq 59

Helgi Hannesson er stundum kallaður „faðir sundíþróttarínnar á Akra-
nesi“ og sé það rétt er hann sannkallaður afreksmannapabbi. Undir
handleiðslu hans hóf margt af afreksfólkinu frá Akranesi æfingar.
kemur nægileg breidd til að ná
aftur verulegum árangri, eins og
t.d. í fyrra er við náðum að
vinna sigur í bikarkeppni
Sundsambandsins. Það er þó
nóg til af áhugasömum krökk-
um, en aðstöðuna vantar. Það
er löngu orðið tímabært að
byggja nýja sundlaug hér á
Akranesi og helst þyrfti hún að
vera nálægt nýju hverfunum á
staðnum, því þar býr barnafólk-
ið. Úr vissum fjölda koma alltaf
efni sem geta náð langt, og það
hefur sýnt sig að það næst topp-
árangur í sundi 3—4 árum eftir
að staðir hér á landi hafa fengið
nýja sundlaug. Það stóð víst til
að bæjarfélagið gæfi bæjarbúum
sundlaug í afmælisgjöf fyrir
skömmu en það hefur ekkert
orðið úr því ennþá. Best væri að
koma sundlaug fyrir við íþrótta-
völlinn. Bæði er hann stutt frá
barnmörgu hverfi og svo væri
hægt að samnýta búningsað-
stöðu að einhverju leyti. Þetta
er lengi búið að vera draumur
okkar sem höfum fylgst með
góðum árangri sundfólks héðan
og hann hlýtur að fara að ræt-
ast.“
„Þurfum að koma sundinu
meira inn í skólana.“
Liggur þér eitthvað annað á
hjarta í sambandi við íslensk
sundmál?
„Það er þá helst nauðsyn þess
að koma sundinu meira inn í
skólana, í líkingu við að sem
gert hefur verið í Svíþjóð. Ár-
angurinn þartalarsínu máli um
að það var hárrétt stefna á sín-
um tíma. Svo hafa þeir lagt
áherslu á að mennta þjálfara
sína og hefur það skilað sér í
stórgóðum árangri Svía í sund-
inu að undanförnu.
Við íslendingar getum náð
toppárangri í sundi með litlum
tilkostnaði og tiltölulega litlum
breytingum. Sundið er kannski
eina íþróttagreinin sem þannig
er ástatt um. Hér á landi missa
margar íþróttagreinar hóp af
efnilegu íþróttafólki út í Iífs-
baráttuna allt of snemma, en
því er ekki til að dreifa með
sundið, þar sem keppendur eru
á toppi getulega séð um tví-
tugt.“
Svo mörg voru þau orð Helga
Hannessonar sundkennara á
Akranesi. Hann er hættur að
þjálfa á vegum sundfélagsins
eftir 14 ára árangursríkt starf
(Helgi fékk í eyrun og varð að
hvíla sig á vatninu), en fylgist
enn með því sem fram fer í
Bjarnarlaug og kennir mörgum
áhugasömum nemendum fyrstu
sundtökin eins og hann hefur
gert í góðan aldarfjórðung.
Sundíþróttin á Akranesi og
reyndar íslandi öllu á þessum
hógværa manni mikið að
þakka. Lítillæti hans og Iífsvið-
horf koma fram í því að hann
vildi alls ekki að of mikið yrði
gert úr framlagi Akraness til
sundsins á íslandi, þótt þar
hefðu komið fram fyrir tilviljun
nokkrir framúrskarandi sund-
menn, og benti á mjög góðan
árangur sundfólks frá Selfossi,
Keflavík og víðar, líflegt sund-
starf á Bolungarvík að
ógleymdu því starfi sem fram
fer innan íþróttafélaga á höfuð-
borgarsvæðinu. Vissulega satt
og rétt, en undirritaður fer ekki
ofan af því að árangur Skaga-
manna í sundi sé stórkostlegur í
ljósi þeirrar aðstöðu sem sund-
mennirnir hafa búið við og
bæjaryfirvöld ættu að sjá sóma
sinn í að koma í viðunandi horf
hið bráðasta. h.H.
Þessi unga dama dró ekki afsérísundinu — kannski er þarna á ferðinni
afrekskona framtíðarinnar. Engum þyrfti að koma slík á óvart ef hún er
Akurnesingur.
59