Íþróttablaðið - 01.08.1983, Qupperneq 63

bæjar- og sveitafélög eiga fullt í
fangi fjárhagslega að reisa og
starfrækja stóra sali, hvað þá, ef
til viðbótar tilheyrandi hliðar-
húsakynnum skal reysa húsa-
kynni fyrir félagsaðstöðu og veit-
ingasölu, því að í kostnaði við slík
salarkynni tók ríkissjóður eigi
þátt fyrr en með nýrri viðmið-
unarreglugerð um hlutdeild í
kostnaði við smíði íþróttahúsa frá
1980.
Glögg dæmi urn hvað efna-
hagur takmarkar framkvæmdir
en salurinn settur framar öllu er:
Keflavík, aðeins hluti tilheyrandi
húsakynna reistur, Mosfellssveit
engin tilheyrandi húsakynni
reist.
7. „Hús þessi hafa ekki verið
dýr í byggingu“ þ.e. hin svo-
nefndu norrænu hús.“ „Meira er
lagt upp úr notagildinu en öllu
öðru.“
í ritstjórnarspjallinu er átt við
forbyggð hús, sem boðin eru til
sölu á hinum Norðurlöndunum.
Eins slíks íþróttahúss hefur verið
aflað hingað og reist í Kópavogi
(Kársnesskóli). Samtímis því að
það var reist var íþróttahús
Álftamýrarskóla í smíðum. Hús-
in eru jafnstór og án áhorfenda-
svæða. Við smíði húss Álftamýr-
arskóla réði: „steinsteypuhug-
sjónin“ og varð það ódýrara
hinni: „Norrænu fyrirmynd“,
sem gera varð við fljótlega til
að stöðva leka á langhlið og
hreyfingu á burðarvirki. Þessi tvö
hús er heimskulegt að bera sam-
an og við þá skoðun hafa í huga
og spyrja hvað meinar spjalls-
höfundur með: „Meira lagt upp
úr notagildinu en öllu öðru“.
8. —15. „Mörgum þessara
húsa“ — þ.e. hinum nákvæmlega
eins norrænu íþróttahúsum, —
„svipar til íþróttamiðstöðvar-
innar í Vestmannaeyjum eða hún
byggð að þessari norrænu fyrir-
mynd“ ... „Þurfa þeir sem huga
að byggingu íþróttamannvirkja
ekki að fara lengra en til Ves.t-
mannaeyja núna til þess að
kynna sér fyrirmyndar íþróttaað-
stöðu sem ekki er mjög kostn-
aðarsöm í byggingu“.
Staðhæfingin um hin ná-
kvæmlega eins norrænu íþrótta-
hús er skráð í ritstjórnarrabbinu
af algjöru þekkingarleysi, sem
skal eigi rökstyðja að sinni. Það
sem hér skiptir máli er að leið-
rétta þá meinloku sem margir
ganga með og þar á meðal sá,
sem ritar spjallið í 2. tbl. íþrótta-
blaðsins. íþróttamiðstöð Vest-
mannaeyja var ekki valin úr hópi
„norrænna fyrirmynda“ úr
myndalista einhvers fyrirtækis
sem framleiddi forbyggð íþrótta-
hús, flutt til Eyja í pörtum og reist
þar á lágu verði af erlendum
iðnverkamönnum.
Tekið var tilboði byggingar-
fyrirtækis í Nyborg-Falster. Það
réði arkitektinn Kærgárd
professor við arkitektadeild kon-
unglegu akademiunnar í Kaup-
mannahöfn, til þess að teikna
mannvirkið. Byggingarnefndin
og ég fyrir hönd menntamála-
ráðuneytisins ásamt tveim verk-
fræðingum fórum vandlega með
professor Kærgárd og tveim að-
stoðararkitektum hans í frum-
drög og síðar tillögu að íþrótta-
nriðstöðinni. Meðan miðstöðin
var í smíðum voru haldnir fundir
um ýmis atriði. Elm val fyrir-
myndar var ekki að ræða og þeim
mun síður forbyggt hús. Sund-
þró, sökklar, sökkulplata salar og
stétta um laug, svo og veggsökkl-
ar var gert úr steinsteypu á
venjubundinn ísl. hátt við eftirlit
dansks verkfræðings og verk-
stjóra. Iðnverkamenn voru allir
íslenskir. Burðarvirki úrlímtrjám
voru t.d. flutt inn frá Finnlandi
og greidd með söfnunarfé, sem
Finnar gáfu til hjálpar uppbygg-
ingu eftir gosið 1973. Klæðning
og einangrun, efni í leiðslur og
hitunarstokka, tæki til upphit-
unar lofts og vatns, hreinsitæki
sundlaugarvatns o.s.frv. var
keypt samkvæmt vandlegu vali
frá Finnlandi, Svíþjóð og Dan-
mörku. Baðstofuklefar finnskir
voru það sem helst má segja að
hafi verið aflað forbyggt. Færan-
legir veggir í íþróttasal voru
gerðir hérlendis. Ytrabyrði hvolf-
þaka var klætt sérstökum þak-
pappa frá danska fyrirtækinu
Icopal. Pappi þessi, sem annars er
góð vara, hefur eigi lagst nægj-
anlega fastur, svo að þak er lekt á
nær 60 stöðum yfir sal en í laug
angrar þéttiraki.
Eins og önnur íþróttamann-
virki varð miðstöðin í Eyjum
„mjög kostnaðarsöm“ og ekki
sem margir hafa haldið, og þar
meðtalinn sá er spjallið skrifaði, í
hópi þeirra ódýrustu.
9.—13. ,,... of mikið verið
byggt af óhagkvæmum íþrótta-
húsum á íslandi á undanförnum
árum“.
Spjallshöfundurinn gerir sig að
miklum dómara. Hann mun án
efa ekki hafa séð öll þau 40
íþróttahús sem eru 27x15 m og
stærri að gólffleti og hafa verið
reist síðan 1951.
Að vísu munu þessi hús engu
fremur en önnur mannleg verk
vera gallalaus. Oft vill vera svo,
að það sem einn telur galla telja
aðrir kost. Tökum sem dæmi
íþróttahúsið Ásgarð í Garðabæ.
Sumir telja galla, að búningsher-
bergi opnast beint inn í sal en
vilja hafa dreifingargang á milli
þessara húsakynna fram með
allri langhlið salar. Aðrir telja
þetta fyrirkomulag kost. Benda
má á mörg atriði í innréttingu
íþróttahúss, sem skoðanamunur
er um hvernig best verður fyrir-
komið.
Spjallshöfundur bindur gagn-
rýni sína einvörðungu við Ás-
garð. Eitt var, skortur á inngöngu
í sal annarsstaðar en um bún-
ingsherbergi. Annað var að eigi
fæst á gólfi hússins vallarstærð
38—40x19—20 m fyrir keppni í
handknattleik. Skortir Garðbæ-
inga viðurkenndan heimavöll
fyrir keppni í handknattleik milli
félaga og héraðssambanda. Slíkri
63