Austri - 21.12.1995, Blaðsíða 3

Jólin 1995.
AUSTRI
3
J-tvað tpstajóíinr
Á undanförnum árum hefur áhyggja manna og umrœða öll um jólahald að mestu snúist um hvað það kostar í
beinhörðum peningum að halda jól. Einhverjir misvitrir gefa sér forsendur um hvað þurfi til jólahalds og síðan
er tekið til við að reikna. Reiknaðu nú reiknismaður snjalli... Utfrá þessum útreikningi er síðanfarið aðfjalla um
þjóðfélagsmál afhinu ýmsasta tagi svo og efnahagsmál. Svo langt hefur þetta gegnið, að kirkjunni er kennt um
fjárhagsvanda fólks í kringum jólin. En það er nú þannig að sönn jól hafa lítið með peninga, notkun eða misnotk-
un þeirra að gera.
Fyrir fimmtán árum lenti ung fjögurra barna móðir í alvarlegu bílslysi í lok nóvember. Yngsta barnið var á
brjósti. María slasaðist mikil en þó ekki Ufshœttulega. Hún var millistéttarkona, skilin, með trygga atvinnu og
meðallaun. Faðir barna hennar sá ekki ástœðu til að skipta sér af aðstæðum barna sinna þó móðirin lœgi slös-
s s
uð á sjúkrahúsi. I stuttu máli skapaðist mikill vandi, þegar móðirin ogfyrirvinnan varð úr leik um stund. Ifyrstu
hugsaði María ekki til þess að nokkur möguleiki vœri á því, að hún yrði ekki heil heilsu löngufyrir jól. Tíminn
leið og sárin gréru illa. Læknar sögðu, að hún væri sennilega illa fyrirkölluð og þess vegna tœki það lengri tíma
að batna.
Ja, hvort hún var ekki illa fyrirkölluð ? Hún hafði ekki sofið heila nótt í meira en tvö ár. Henni fannst hún gœti
sofið eilíflega. „Hvað verður um börnin mín?“ var erfiðasta spurningin sem kvaldi hana ífyrstu. Þegar á leið
urðu áhyggjurnar vegna jólahaldsins œ þyngri. Einhvern veginn fannst Maríu hún engan eiga að. En það undar-
lega gerðist, það varð einhvern veginn þannig, að fjöldifólks rétti þessu bágstadda heimili hjálparhönd. Ættingj-
ar, sem áttu ekki vanda til að aðstoða, hvorki fyrr né síðar, studdu Maríu og börnin í neyð þeirra og það sem
henni þótti allra vœnst um, var hreint ótrúlegt framlag starfsgreinafélags kvenna, sem tók sig til og óku yngsta
barninu til móðurinnar þrisvar á dag til að það gœtifengið að drekka. Enginn spurði: „Hvað get ég gert?“ All-
ir sáu hvar skóinn kreppti að og tóku að sér verkefni sem þurfti að sinna.
Það var erfitt að þiggja svona mikið. „Hvernig get ég launað þetta allt og með hverju?“ var áleitin spurning í
huga Maríu. María átti „sína barnatrú“ og hafði ekki sinnt neinu trúlífi á fullorðinsárum. Skyldi ekki ávallt
launa líku líkt, augafyrir auga og tönnfyrir tönn? Maríu var þetta mikið hugarangur.
María útskrifaðist af sjúkrahúsinu í gifsi á Þorláksmessumorgun. Launfrá síðustu mánaðamótum voru uppur-
in. Enginn jólamatur var til. Bíllinn, efbíl skyldi kalla var ónýtur. Hvernig snýr maður sig út úr þessu? Um há-
degi komu konur úr starfsgreinafélaginu með heljarstóran kassa, báru inn í eldhús Maríu og spurðu hvar þær
s
œttu að gangafrá þessum. I kassanum var allt sem þurfti til matar á jólum og raunar meira en það. María var yf-
irkomin og gat lítið sagt. Börnin kunnu sér ekki læti og voru hamingjusamari en María mundi þau nokkru sinni.
„ Við erum ekki svona glöð, mamma, yfir jólakassanum bara, heldur afþví að þú ert komin heim og orðinfrísk á
jólunum. “
Þessi jól urðu þau fyrstu, sem María fékk engan jólaböggul, með aðkeyptu innihaldi, heldur aragrúa lítilla
heimalagaðra gjafa frá börnunum, en hversu mikið hafði hún ekki fengið af sönnum gjöfum þrátt fyrir það?
Hverjum átti hún aðþakka? Þetta jólakvöldfóru María og börnin snemma að sofa og börnin báðu hana að lesa
fyrir sig. Maríu var vandi á höndum þar sem börnin kunnu allt utan að sem til var á heimilinu afbarnabókum og
engin ný hafði borist. Hún leitaði uppi Nýja testamentið sitt, sem hún hafði fengið í bernsku og börnin hennar
sofnuðu ífyrsta sinn útfrá ritningarlestri, jólaguðspjallinu.
Þetta er sönn saga og María og börnin, sem nú eru unglingar og fullorðið fólk halda sín jól. En þau kunna það
að jólin kosta ekki pening, jólin eru guðsgjöf sem koma þó ekki sé bruðlað með peninga. Jólin eru hátíð, sem við
höldum í minningu komu frelsarans í heiminn, Krists, sem gengur með okkur í gleði, styður okkur í erfiðleikum
og ber okkur á höndum sér ef þörf krefur. Jesús sagði: „Það, sem að þér viljið, að aðrir gjöri yður, það skuluð þér
og þeim gjöra. “
Hvað kosta þá jólin? Sönn jól kosta ekki neitt, jólin eru ókeypis, þau eru kærleikur, ást og
friður Guðs og meðal manna.
s
Guð gefi öllum íbúum á Austurlandi, svo og Islendingum öllum gleðilega jólahátíð.
ik
Sr. Þórey Guðmundsdóttir
LHJ
i