Samtökin '78 - Samtakafréttir - 01.12.1999, Blaðsíða 15

Fríða B. Andersen
Eyrað og munnurinn
Einu sinni var eyra sem heyrði af-
skaplega vel. Það heyrði jafnvel
trén vaxa og maurana stökkva.
Besti vinur eyrans var nefið, því
það fann svo góða lykt af því sem
eyrað nam: Birkinu í skóginum og ilm-
inum úr eldhúsinu.
Eyrað átti einn erkióvin sem var
munnurinn eða öllu heldur það sem
hann geymdi, nefnilega tunguna. Eyr-
anu fannst tungan vera algert flagð,
því hvaðeina sem það heyrði var óð-
ara komið á kreik hjá tungunni og
munnurinn spýtti öllu miskunnarlaust
út úr sér án þess að hugsa.
Eyrað taldi þau tvö, munninn og
tunguna, vera í samsæri gegn sér, en
reyndar gat munnurinn lítið að því
gert hvað tungan aðhafðist. Munnur-
inn var aðeins viljalaust verkfæri
tungunnar og gerði það sem honum
var sagt, hann vissi ekki betur.
Eitt og aðeins eitt gat þó talist
tungunni til tekna. Hún gat fundið
bragð og á meðan hún var upptekin
við þá iðju gat hún ekki talað. Eyrað
fékk heilann í lið með sér og hugsaði
nú stíft. Hvaða brögðum gat það beitt
til að láta tunguna hætta þessu sí-
fellda blaðri um allt það sem eyrað
heyrði og vissi að átti að vera leynd-
armál?
Leið nú löng stund og annar dag-
ur.
Eyrað hætti að hlusta og einbeitti
sér að því að hugsa með aðstoð heil-
ans. Það liðu dagar og einn mánuður
og enn nam eyrað aðeins það sem
nauðsynlega þurfti og tungan með
sinn trygga munn hafði fátt merkilegt
að segja.
Svo kom að tungan þreyttist á
iðjuleysinu og vildi vita hvað eyranu
liði. Tungan var ansi frek og á stund-
um óþarflega tannhvöss. Þolinmæði
var orð sem henni var ekki tamt að
nota. Hún sendi því eftir vini sínum
vísifingri sem var alltaf að pota í allt
og alla og bað hann um að fara upp
til eyrans og minna það á skyldur sín-
ar.
Vísifingur var ekki lengi að því lítil-
ræði og kom að vörmu spori niður til
munnsins:
- Jæja, sagði tungan spennt, hvers
varðstu svo vísari?
Fingurinn beið ekki boðanna en
stakk sér inn til að sýna tungunni.
Tungan kipptist með viðbjóði við, því
fingurinn hafði fært henni eyrnamerg.
Hún stirðnaði upp og þagnaði og
aumingja munnurinn hafði nóg að
gera við að þrífa burt ósómann.
Tungan lét sér þetta að kenningu
verða og hét því að taka ekki við
hverju sem var frá eyranu. Eyrað
kættist mjög og gerði samning við
heilann um að sía burt það sem ekki
mátti fara til tungunnar og kallaði
hann siðgæðisvörð sinn.
Heilinn sinnti því hlutverki eftir
bestu getu en það verður að segjast
eins og er að ekki eru öll eyru svo lán-
söm að eiga slíkan vin sem heilinn er.
Uppi og nidri 1
Máli og menningu
COMPENOIU
' Uppi á efstu hæð '
Úrval fræðirita og
Ijósmyndabóka fyrir
samkynhneigða.
Niðri í kjallara
Fjölbreyttur og vandaður
skáldskapur fyrir homma
og lesbíur.
Við innganginn
Ný tímarit: Gay Times,
Genre, Diva, Attitude,
Torso, Dude, Inches, Biack
Inches, Freshmen, Men.
GORE VIDAL
—~~— J fi(> —-
•n&thsonian Institution
L E S B 1 Á N
E R O T I C A
MAR.TINA
NAVRATILOVA
and LIZ NICKLES
P N B V MARTI HOWMANN. PM.Ol