Fréttablaðið - 11.12.2020, Síða 36

Hrund segir að námskeið hjá Helgu Kress, sem nú er prófessor emeritus í
almennri bókmenntafræði, hafi
verið kveikjan að leshringnum.
„Við sátum saman námskeið hjá
Helgu sem hét kvennabókmenntir
veturinn 1980-1981, og var kennt
bæði í almennri bókmennta-
fræði og íslenskudeildinni. Fyrir
okkur var þetta námskeið algjör
bylting og þegar því lauk vildum
við ekki hætta að lesa og ræða um
bækur eftir konur og ákváðum því
að stofna leshring. Við vorum á
öllum aldri, allt frá tvítugu og upp
í sextugt. Fyrstu árin lásum við í
bland skáldsögur, ljóð, smásögur
og fræðigreinar um bókmenntir.
Smátt og smátt sitruðu fræðin burt
að mestu og núna lesum við helst
skáldsögur, ljóð og smásögur,“
segir Hrund og bætir við að einu
sinni hafi verið gerð undantekning
og lesin bók eftir karlmann.
„Sonur einnar í hópnum gaf út
bók sem við ákváðum að lesa. Það
verða að vera blóðtengsl til að við
gerum undantekningu frá kvenna-
bókmenntum,“ segir Hrund kank-
víslega.
Hver og ein getur komið með
tillögu að bók til að lesa og kryfja
til mergjar. „Næst ætlum við að
hittast á netinu eða í holdinu, ef
það verður hægt, og ræða um tvær
bækur sem eru í áskriftaröðinni
hjá Angústúru. Önnur heitir
Tíkin og er eftir Pilar Quintana frá
Kólumbíu. Hin heitir Sendiboðinn
og er eftir japanska rithöfundinn
Yoko Tawada. Á þessum árstíma
erum við vanar að hittast á jóla-
fundi og lesa nýútkomin ljóð upp-
hátt hver fyrir aðra en það verður
ekki í ár. Síðan er fastur liður að
hittast í janúar og fara yfir þær
nýútkomnu bækur sem við höfum
lesið. Við erum allar miklir lestrar-
hestar,“ segir Hrund.
Ævilöng tengsl
Dýrmæt vinátta hefur skapast í
gegnum leshringinn. „Sem hópur
hittumst við eingöngu í þeim
tilgangi að lesa bækur og ræða
um bókmenntir út frá femínísku
sjónarhorni. Það gerist sjálfkrafa
því við erum allar femínistar,“
greinir Hrund frá.
Í leshringnum eru auk hennar
þær Edda Kjartansdóttir, Hrefna
Haraldsdóttir, Ragna Steinars-
dóttir, Ragnheiður Jóna Jónsdóttir,
Ragnhildur Richter, Sigurrós
Erlingsdóttir, Soffía Auður Birgis-
dóttir og Þórunn Sigurðardóttir.
Þær Rannveig Löwe og Ragnheiður
Margrét Guðmundsdóttir eru
látnar. Gyða Jónsdóttir var lengi
með þeim en lést fyrir nokkuð
löngu.
En hvaða bækur skyldi Hrund
vera að lesa núna?
„Ég er að lesa barnabækur eftir
Sigrúnu Eldjárn; Silfurlykilinn,
Kopareggið og Gullfossinn. Ég les
allt mögulegt og hef mikinn áhuga
á að lesa barna- og unglingabækur.
Sigrún Eldjárn er í miklu uppá-
haldi hjá mér. Fyrir stuttu lauk
ég við að lesa Eldana eftir Sigríði
Hagalín. Ég gat varla lagt bókina
frá mér heldur las hana í einum
rykk. Þetta er alvörubók með
djúpum tilfinningum, flóknum
söguþræði og spennu í bland og er
vel upp byggð.“
Bókalestur hefur fylgt Hrund
alla tíð, eða síðan hún lærði að
lesa, fjögurra ára gömul. „Líklega
les ég öðruvísi en margir sem lesa
bara sér til ánægju en auðvitað
er mismunandi af hverju fólk les
bækur. Ég spái mikið í byggingu,
stíl og frásagnarhátt. Ég hef gaman
af því að fræðast og komast inn í
annan heim, læra að þekkja mann-
fólkið betur en það er alltaf eitt-
hvað nýtt og spennandi í hegðun
fólks sem kemur á óvart. Mér
finnst líka skemmtilegt að fræðast
um aðra heimshluta í gegnum
bækur og les bókmenntir frá öllum
heimsins hornum. Angústúra er til
fyrirmyndar að gefa út bækur frá
fjarlægum heimshlutum, sem eru
oft framandi. Ég er í áskrift að bók-
unum frá Angústúru og er alltaf
spennt að fá nýja bók frá þeim,“
upplýsir Hrund.
Hún segist alltaf gefa bækur í
jólagjöf og fær einnig bækur að
gjöf. „Einhvern tímann upp-
götvaðist að enginn ætlaði að gefa
mér bók í jólagjöf og þá varð uppi
fótur og fit í fjölskyldunni svo að
endingu fékk ég bók. Mér finnst
gaman að láta koma mér á óvart og
vil alls ekki vita fyrir fram hvaða
bók ég fæ í jólagjöf,“ segir Hrund.
Einhvern tímann
uppgötvaðist að
enginn ætlaði að gefa
mér bók í jólagjöf og þá
varð uppi fótur og fit í
fjölskyldunni svo að
endingu fékk ég bók.
Sigríður Inga
Sigurðardóttir
sigriduringa@frettabladid.is
Ævintýrið um Dísu ljósálf er nú
fáanlegt í endurbættri útgáfu með
112 litmyndum. Bókin er í stærra
broti en eldri útgáfur svo litríkar
myndirnar njóta sín til fulls.
Tímamótaverk
„Við sátum
saman nám-
skeið hjá
Helgu sem hét
kvennabók-
menntir vetur-
inn 1980-1981.
Fyrir okkur var
þetta námskeið
algjör bylting
og þegar því
lauk vildum við
ekki hætta að
lesa og ræða um
bækur eftir kon-
ur og ákváðum
því að stofna
leshring,“ segir
Hrund.
MYND/AÐSEND
14 1 1 . D E S E M B E R 2 0 2 0 F Ö S T U DAG U RBÓKAJÓLKYNNINGARBLAÐ
Kvennabókmenntir í aðalhlutverki
Hrund Ólafsdóttir hefur verið í leshring með skólasystrum sínum frá háskólaárunum í nær fjöru-
tíu ár. Þær lesa eingöngu bækur eftir konur og hittast mánaðarlega til að ræða um bókmenntir.