Morgunblaðið - 08.05.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. MAÍ 2020
✝ Jónas Runólfs-son fæddist í
Reykjavík 11. júní
1937. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 22. apríl 2020.
Foreldrar hans
voru Kristín Krist-
jánsdóttir frá Efri-
Vaðli á Barða-
strönd, f. 23.9.
1892, d. 22.1. 1964,
og Runólfur Eyjólfsson, bóndi á
Reynivöllum í Suðursveit, f.
12.10. 1878, d. 24.12. 1976.
Systkini Jónasar eru (alsystkin)
Ingunn Norðdahl, f. 16.3. 1930,
Kristján R. Runólfsson, f. 8.5.
1931, d. 2.6. 1990, Helga Run-
ólfsdóttir, f. 1.10. 1933, d. 22.2.
1992, Kristján S. Runólfsson, f.
13.11. 1935, d. 27.2. 2008, (hálf-
systkin), drengur Runólfsson, f.
19.10. 1909, d. 19.10. 1909,
Magnús Runólfsson, f. 21.2.
1910, d. 24.3. 1972, Magnús S.
Breiðfjörð, f. 22.7. 1920, d. um
1940, Kristín Olsen, f. 4.3. 1922,
d. 19.2. 1961, Lára Loftsdóttir, f.
10.7. 1925, d. 21.6. 2002, Hrefna
Morrison, f. 1.10. 1928, d. 10.11.
2008.
Þann 21. ágúst 1960 kvæntist
Jónas Guðrúnu Hinriksdóttur, f.
19. september 1936 í Flatey á
framreiðslumanna 2.5. 1963. Í
framhaldinu hélt Jónas til New
York-ríkis þar sem hann lauk
námi frá viðurkenndum alþjóð-
legum barþjónaskóla.
Hann lærði á Hótel Holti, eftir
útskrift starfaði hann á barnum
á Hótel Loftleiðum og á barnum
í fríhöfninni á Keflavík-
urflugvelli, auk fjölda annarra
veitingahúsa, á Röðli, Glaumbæ,
Hótel KEA á Akureyri, Sjálf-
stæðishúsinu á Akureyri og
Klúbbnum í Reykjavík. Lengst
af starfaði hann á barnum á Hót-
el Borg. Einnig starfaði Jónas á
barnum á Gullfossi, farþega-
skipi Eimskipafélags Íslands.
Jónas var virkur í fé-
lagsstörfum barþjóna á sínum
yngri árum, þá í Samtökum ís-
lenskra barþjóna sem síðar urðu
Barþjónaklúbbur Íslands. Hann
tók þátt í fjölmörgum bar-
þjónakeppunum bæði hérlendis
og erlendis.
Árið 1969 stofnaði hann heild-
verslunina Óríon hf. ásamt eig-
inkonu sinni Guðrúnu Hinriks-
dóttur.
Á síðari hluta starfsævinnar
starfaði Jónas hjá Kynnisferðum
við áhafna- og flugrútuakstur
auk styttri ferða með ferðamenn
á helstu náttúruperlur landsins.
Útför Jónasar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 8. maí
2020, og hefst athöfnin klukkan
13. Vegna aðstæðna í þjóðfélag-
inu fer athöfnin fram í kyrrþey.
Skjálfanda, d.
25.11. 1983. For-
eldrar hennar voru
Laufey Bærings-
dóttir, f. 14.7. 1896,
d. 14.2. 1979, og
Hinrik Sveinsson, f.
25.2. 1897, d. 26.12.
1982.
Börn Jónasar og
Guðrúnar eru 1)
Hinrik Jónasson, f.
24.11. 1960, í sam-
búð með Eddu Friðgeirsdóttur,
börn þeirra Gunnar Geir, f.
1987, og Andri Geir, f. 1989 2)
Kristín Jónasdóttir, f. 20.6.
1965, gift Þórhalli Hauki Reyn-
issyni, börn þeirra Guðrún, f.
1992, og Elín Rós, f. 1994 3)
Hulda Jónasdóttir, f. 12.12.
1972, gift Guðjóni Ingólfssyni,
börn þeirra Kristín Guðjóns-
dóttir, f. 2008, og Jónas Guð-
jónsson, f. 2012, fyrir átti Guð-
jón börnin Jóhann, f. 1984,
Ingólf, f. 1992, og Elísabetu, f.
1995.
Ungur fór Jónas til starfa, var
þingsveinn hjá Alþingi. Starfaði
hjá Bifreiðadeild Sambandsins
og hjá varnarliðinu á Keflavík-
urflugvelli.
Hann lauk sveinsprófi frá
Hótel- og veitingaskóla Íslands
26.4. 1960 og meistaraprófi
Elsku pabbi minn.
Þú þurftir að kveðja okkur
svo allt of fljótt. Við áttum eftir
að gera svo margt.
Afi Runólfur varð 98 ára og
við reiknuðum aldrei með að þú
yfirgæfir okkur svona snemma.
Lífið var ekki alltaf dans á
rósum en það var eins og þú
sæktir í þig veðrið ef á móti blés.
Mamma var tekin frá okkur í
blóma lífsins og þú þurftir að
sinna hlutverki bæði föður og
móður við þær erfiðu aðstæður.
En þú kláraðir það vel. Mjög
vel.
Lífið hélt áfram, oft voru
brattar brekkur en við áttum
líka okkar góðu tímabil.
Oft á tíðum áttu lónið og Fell-
sjarðarmálin hug þinn. Loks er
sú tíð var að baki héldum við að
þú mættir aðeins njóta efri ár-
anna. En það var stuttur tími,
allt of stuttur.
Þú lærðir þjóninn og varðst
barþjónn eins og Bói bróðir
þinn. En það var í þá gömlu
daga er barþjónar höfðu ráð-
herralaun. Allt er öðruvísi í dag.
Svo kom heildsölutíminn með
Oríon og innflutningur án haml-
andi gjaldeyrishafta. Góð bíla-
þekking, reynsla og kunnátta,
allt frá fyrsta alvöru starfinu á
dögum bíladeildar Sambandsins
og meiraprófið leiddu til þess að
þú fórst á þínum efri árum að
keyra rútur með ferðamenn hjá
Kynnisferðum. Þar náðir þú að
njóta þín og hafðir gaman af
samskiptum við ferðamennina.
Kunnir vel að meta góða vinnu-
félaga. Eftir því sem árin liðu
fórstu að hafa meiri áhuga á
leiðsögumannaþættinum.
Fórst nær áttræður í leið-
sögumannanám hjá Endur-
menntun HÍ og dróst mig með
þér á spænskunámskeið hjá
Endurmenntun nú í vetur. Al-
veg eins og við hefðum allan
tímann í heiminum. Það er svo
margt sem mig langar að skrifa
og segja, pabbi minn.
Þú varst alltaf til staðar, boð-
inn og búinn fyrir okkur ef eitt-
hvað var.
Takk fyrir að vera þú, pabbi,
takk fyrir allt.
Blessuð sé minning þín og
hvíl í friði.
Þinn sonur
Hinrik.
Hann pabbi minn var létt-
byggður en hraustur maður.
Hann hafði mikinn áhuga á hollu
mataræði og taldi að ávallt
mætti finna lausnir á krankleika
fólks í fæðunni. Sennilega hefur
þetta viðhorf hans átt stóran
þátt í því að hann hafði góða
heilsu nánast alla ævi. Því er
kaldranalegt til þess að hugsa
að glútenóþol skuli hafa leitt til
þeirra veikinda sem hrjáðu hann
á síðustu ævidögunum. Mér er
minnisstætt baunaspíru- og
alfaalfa-tímabilið, en þá voru
ræktaðar spírur í vatni í eldhús-
skápunum heima. Þá slapp eng-
inn, hvorki fjölskyldufólk né vin-
ir, við það að bragða á
góðgætinu og upplifa hinn mikla
lækningarmátt sem finna mátti í
spírunum. Hann hafði alltaf vel-
ferð okkar systkinanna að leið-
arljósi. Það var honum mikið
áfall þegar mamma dó en hann
og mamma voru með eindæmum
samrýnd. Hans hlutverk á heim-
ilinu breyttist mikið í kjölfarið
og grínaðist ég oft með það við
hann að hann hefði staðið sig vel
í því að vera bæði mamma mín
og pabbi minn. Hann lét ekki
deigan síga og tók upp potta og
pönnur og eldaði dýrindisveislu-
mat handa okkur systkinunum.
Ég er honum þakklát fyrir að
hafa ekki lagt árar í bát á ung-
lingsárum mínum, en hann
sýndi þrautseigju en um leið
umhyggju. Skilaboðin voru skýr
þó mér líkaði það ekki alltaf. En
ég fann alltaf að mín var gætt.
Hann þreyttist aldrei á að
kenna okkur hinum á lífið og til-
veruna þar sem menntun og að-
hald í peningamálum voru höfð í
öndvegi. Hann var vel að sér um
flest það sem gekk á í mannlíf-
inu, fylgdist vel með gengi
gjaldmiðla og þróun í efnahags-
málum. Hann var í stöðugri
þekkingarleit, fljótur að tileinka
sér nýjar aðferðir. Hann sótti
reglulega námskeið, hóf meðal
annars nám hjá Endurmenntun
HÍ í leiðsögumannanámi þegar
hann var 78 ára. Ég dáðist að
vinnusemi hans og aðlögunar-
hæfni. Allar ákvarðanir voru
teknar af yfirvegun og byggðar
á góðri umhugsun. Það var ekki
flanað að hlutunum og ekki var
eytt meira en aflað var. Pabbi
var haldinn mikilli ferðaþrá og
erfðum við systkinin hana öll.
Sem barn hafði ég ferðast um
nær alla Evrópu með foreldrum
mínum og þá voru farnar ferðir
til uppáhaldsfjölskyldustaðar-
ins, Limone á Ítalíu. Pabbi var
alltaf til í ævintýri og nú í seinni
tíð ákváðum við í sameiningu
ferðir til útlanda með aðeins
nokkurra stunda fyrirvara, það
var fyrirkomulag sem hentaði
okkur vel. Við fjölskyldan eigum
dýrmætar minningar frá þess-
um ferðum, Flórída hjá Ellu og
Reyni, Spánarferðirnar og svo
mætti lengi telja. Þegar hann
var kominn á eftirlaunaaldur
starfaði hann sem bílstjóri hjá
Kynnisferðum og hafði mikla
ánægju af því að aka með ferða-
menn sem hingað komu og
þreyttist ekki á að kynna þeim
náttúruperlur landsins.
Pabba entist ekki ævin til að
gera allt það sem hann hafði hug
á. Ég held að við systkinin höf-
um líkt og hann haldið að hann
yrði 150 ára. Við áttum ýmislegt
ógert, fleiri ferðaævintýri auk
þess sem hann hafði nýlega flutt
sig um set og keypt hús í sömu
götu og hann bjó áður. En nú er
pabbi farinn af stað í enn eitt
ævintýrið og við hin fylgjum á
eftir þegar okkar tími kemur.
Hulda Jónasdóttir.
Í dag kveð ég Jónas Runólfs-
son tengdaföður minn með
söknuði. Hann stóð sig eins og
hetja í sínum erfiðu veikindum
og að hans sögn leið honum bara
vel ef spurður um heilsuna.
Jónas var með meistararétt-
indi frá Matsveina- og veitinga-
þjónaskóla Íslands og lauk einn-
ig námi frá viðurkenndum
alþjóðlegum barþjónaskóla í
New York-fylki. Framan af
starfaði hann sem barþjónn á
ýmsum hótelum og skemmti-
stöðum og um tíma um borð í
Gullfossi, farþegaskipi Eim-
skipafélags Íslands. Heildversl-
unina Óríon rak hann í mörg ár,
við góðan orðstír, ásamt Guð-
rúnu konu sinni og Hinrik syni
sínum. Seinna starfaði hann sem
rútubílstjóri hjá Kynnisferðum
þar sem hann keyrði til 79 ára
aldurs, síðustu árin eingöngu í
stuttum afleysingum. Ævistarf
hans var farsælt hvar sem hann
var. Hjá Kynnisferðum hafði
hann gaman af samskiptum sín-
um við erlenda ferðamenn og
naut einnig góðs félagsskapar
við samstarfsfólk sitt hjá fyrir-
tækinu.
Ég minnist tengdaföður míns
sem ljúfs manns sem studdi vel
við sitt fólk. Hann naut þess að
vera í návistum við fjölskylduna
hvar og hvenær sem var. Það
var alltaf gaman að spjalla við
hann enda var hann vel upplýst-
ur og áhugasamur um svo
margt.
Hann var hjálplegur þegar
við lá og fengum við fjölskyldan
að njóta þess í gegnum árin.
Nokkrum sinnum flutti hann inn
á heimilið til að hugsa um strák-
ana okkar þegar við Hinrik
þurftum að skreppa frá í nokkra
daga. Strákunum fannst ágætt
að hafa afa sinn hjá sér þrátt
fyrir aðeins meiri boð og bönn
en venjulega. Svo var hann vel
liðtækur í byggingarvinnu þeg-
ar við reistum sumarbústaðinn
okkar frá grunni í Grímsnesinu.
Ófáar ferðir fór hann með okkur
austur og var framlag hans í
þeirri byggingarvinnu ómetan-
legt.
Haustið 2018 kom hann með
okkur til Spánar og naut þess að
vera í rólegheitum með fjöl-
skyldunni í sól og hita. Það stóð
svo til að hann kæmi með okkur
aftur síðastliðið haust en þá
veiktist hann og missti því mið-
ur af ferðinni sem hann var bú-
inn að hlakka svo mikið til að
fara í.
Góðar minningar um Jónas
lifa áfram. Með þakklæti í huga
fyrir allar samverustundirnar
kveð ég hann nú.
Edda Friðgeirsdóttir.
Tengdafaðir minn Jónas Run-
ólfsson er fallinn frá. Ég kynnt-
ist Jónasi 1984 þegar ég var að
eltast við dóttur hans Kristínu
Jónasdóttir, eiginkonu mína í
dag.
Fyrstu kynni okkar Jónasar
voru ekki góð. Ég hringdi heim
til hans í þeirri von að fá að tala
við Kristínu en fékk frekar
óblíðar móttökur. „Vinsamleg-
ast ekki hringja hingað aftur,
drengur.“
Þetta gerði það að verkum að
við Kristín urðum að sæta lagi
framhjá honum til að hittast.
Einn daginn spyr hann Kristínu
hvort þessi drengur geri sér
ekki grein fyrir því að hann sé
frændi okkar. Kristínu brá eðli-
lega en komst síðan að því að við
vorum nokkuð fjarskyld.
Eftir þetta var eins og hann
hefði lagt blessun sína yfir okk-
ar samband. Sennilega var þetta
leið hans til að kanna hvort al-
vara væri í þessum fyrirætlun-
um drengsins.
Jónas hafði einstaka hæfi-
leika í að gera gott úr öllum
hlutum og ef einhver leiðin-
daumræða var í gangi var hann
lunkinn við að snúa henni í ein-
hverja allt aðra átt þannig að
fólk vissi ekki hvaðan á sig stóð
veðrið að loknu spjallinu og
löngu búið að gleyma leiðin-
daumræðunni.
Jónas var mjög réttsýnn mað-
ur. Sem dæmi fór hann af stað í
þá vegferð að gæta hagsmuna
landeigenda við Jörðina Fell í
Austur-Skaftafellssýslu. En þar
höfðu aðilar verið með starf-
semi, á landi hans og ættingja,
til margra ára án leyfa frá land-
eigendunum. Við sögðum við
hann: „Hvaða vesen er þetta á
þér, er þetta ekki bara sandur
þetta land? Er ekki bara gott ef
einhver er að gera eitthvað
þarna?“ Nei, Jónas sagði að
þetta væri ekki rétt. „Þessir að-
ilar eiga ekki landið og eru
þarna í leyfisleysi.“ Í framhaldi
af þessu var stofnað sameigend-
afélag um landið sem hann
sinnti formennsku í af miklum
myndarskap og gætti hagsmuna
landeigenda í áraraðir.
Varla er hægt að ímynda sér
þægilegri mann til að umgang-
ast. Hann fór með okkur í nokk-
ur ferðalög í gegnum tíðina. Eitt
þeirra var til Florida með vinum
okkar. Þar lentum við í nokkrum
ævintýrum, þar á meðal kaj-
akferð um síki Florida og ferð
úti á hafi í kolvitlausu veðri með
þrumum og eldingum, en aldrei
var fussað eða sveiað. Hann
glotti bara og sagði einn og einn
brandara til að lyfta fólki upp.
Jónas vann við ýmis störf í
gegnum tíðina en frá því að ég
kynntist honum rak hann heild-
sölu. Hann fór í rafvirkjanám og
vann við það ásamt rafeinda-
virkjun. Hann dustaði rykið af
meiraprófinu og hóf að starfa
sem atvinnubílstjóri um 65 ára
aldurinn.
Hann starfaði sem atvinnubíl-
stjóri til 79 ára aldurs og hætti
eiginlega bara af því að dætrum
hans fannst þetta ekki ganga
lengur. Með þessu fór hann í
spænskunám. Einnig fór hann í
Háskóla Íslands og leiðsögu-
mannanám.
Það var mjög eftirminnilegt
fyrir um tveimur árum þegar
vorum við að aðstoða hann við
endurgerð á húsnæði. Þegar ég
kom inn í eitt herbergi húsnæð-
isins var hann uppi í stiga með
meitil og sleggju að brjóta gat á
vegg, 79 ára gamall. Ég bað
hann um að fara niður af stig-
anum áður en slys yrði en hann
tók það nú ekki í mál og sagðist
alveg geta klárað þetta.
Já, fallinn er frá einstakur
maður sem mikill missir er að og
sem við munum svo sannarlega
öll sakna og minnast það sem
eftir lifir.
Haukur Reynisson.
Jónas Runólfsson
 Fleiri minningargreinar
um Jónas Runólfsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Kristín FanneyJónsdóttir
fæddist 23. ágúst
1933 í Kollsvík,
Rauðasandshreppi.
Hún lést á Hrafn-
istu Hafnarfirði 13.
apríl 2020. For-
eldrar hennar voru
Bergþóra Egils-
dóttir, f. 17. sept.
1898, látin 11. feb.
1971 og Jón Torfa-
son, f. 21. jan. 1892, látinn 12.
nóv. 1971. Systkini Kristínar eru
Jónína, látin, Torfi, látinn, Val-
gerður, látin, Lilja, látin, Unnur
Laufey og Björgvin Óli. Kristín
giftist Þorsteini Friðþjófssyni, f.
5. júní 1930, látinn 1. júlí 1987,
og eignuðust þau 3
börn. Þau eru Ás-
dís, f. 31. maí 1953
og á hún 5 börn,
Friðþjófur, f. 25.
júní 1956, giftur
Höllu Hafliðadóttir
og eiga þau 1 barn
og eina fósturdótt-
ur, og Reynir, f. 5.
apríl 1960, giftur
Rósu Guðrúnu Jó-
hannsdóttir og á
hann 2 stjúpbörn. Einnig ólu
þau upp dótturson sinn Þorstein
Ólafsson, f. 2. mars 1972, giftur
Guðrúnu Eggertsdóttur og eiga
þau 4 börn. Einnig á hún 19
langömmubörn.
Útför fer fram í dag.
Mig langar til að minnast
elskulegrar tengdamóður minn-
ar, Kristínar Fanneyjar Jóns-
dóttur. Á milli okkar var gagn-
kvæm virðing og væntumþykja.
Hún var hvers manns hugljúfi,
róleg, glaðvær og virðuleg, gull-
falleg, mikil músík í henni enda
spilaði hún á gítar og munnhörpu
og hafði mjög fallega söngrödd,
sem hún nýtti í kirkjukór Pat-
reksfjarðarkirkju. Listræn var
hún einnig og bjó hún til marga
mjög fallega hluti og er ég svo
heppin að eiga nokkra eftir hana,
skeljamynd, glermynd, kerta-
stjaka, mjög fallegt silfurháls-
men og ekki má gleyma öllum
jólakúlunum. Þessir hlutir eru al-
gjör listaverk. Einnig var hún í
Slysavarnadeildinni Unni á Pat-
reksfirði og var þar heiðursfélagi.
Börnin hennar hafa öll erft list-
rænu hæfileikana og músíkina
frá henni.
Minningarnar eru margar, t.d.
þegar við fórum út í Kollsvík og
þú sagðir okkur frá því hvernig
var að alast þar upp. Það var ynd-
islegt að fara með þér á Costa del
Sol og einnig þegar þú komst til
okkar á Benidorm, en það var
tvisvar. Þegar við komum til þín
vestur á Patró var maður kominn
heim. Þegar ég missti foreldra
mína reyndist þú mér mjög vel og
þá var gott að eiga þig að og verð-
ur þér seint fullþakkað fyrir það,
elsku Stína.
Mér finnst slæmt að hafa ekki
kynnst Þorsteini, en hann fór
alltof ungur. Stórfjölskyldan
saknar þín mikið enda hafa allir
misst mikið.
Eftir að þú komst suður þá
sáum við þig oftar. Þorsteinn og
Guðrún eiga þakkir skilið, en þau
voru stoð og stytta Stínu á meðan
hún var fyrir vestan. Reynir, Ás-
dís, Diddó og Halla sinntu henni
líka mjög vel og ég reyndi að gera
mitt besta til að henni liði sem
best eftir að hún kom suður. Þeg-
ar mamma dó þá kallaði sonar-
dóttir mín þig nýju langömmuna
og passaði að vera sem næst þér,
það var gaman að sjá.
Ég gat stundum ekki annað en
brosað þegar þú og Reynir voruð
að ræða saman, þið voruð svo
ótrúlega lík í ykkur.
Ég á eftir að sakna þín mjög
mikið, elsku yndislega tengda-
mamma. Við fjölskyldan erum
sammála um það að Steini og
systkini þín hafa tekið vel á móti
þér og mikið sé sungið. Takk fyr-
ir allt, elsku Stína.
Þín tengdadóttir,
Rósa.
Elsku amma, amma mín,
amma Stína. Það er erfitt og
skrítið að sætta sig við að sá dag-
ur sé runninn upp þegar ég kveð
þig í hinsta sinn. Ég á þér svo
margt að þakka, þá sérstaklega
umhyggjuna og væntumþykjuna
sem þú sýndir mér alla tíð.
Elsku amma, takk fyrir að
leyfa mér að búa hjá þér á sumrin
þegar ég var barn. Takk fyrir að
kenna mér að prjóna. Takk fyrir
alla bíltúrana, hring eftir hring
um bæinn. Takk fyrir að hjálpa
mér að telja skeiðasafnið þitt
hundrað og fimm sinnum á dag
án þess að þreytast. Takk fyrir að
leyfa mér að glamra á rafmagns-
píanóið þitt tímunum saman.
Takk fyrir að hafa lagt það á þig
að halda upp á 10 ára afmælið
mitt þrátt fyrir að ég hafi bara
getað boðið fjórum krökkum.
Takk fyrir að hafa boðið öllum
vinum þínum svo það væri fullt
hús af fólki. Takk fyrir að end-
urtaka afmælið aftur ári seinna.
Takk fyrir að hafa gert allt til
þess að mér liði vel. Takk, takk og
aftur takk.
Elsku amma, ég sakna þín og
mun ávallt gera en ég veit að þú
ert komin til afa sem passar upp á
þig og þú munt passa upp á mig
úr fjarska. Ég passa upp á
mömmu því skal ég lofa.
Við áttum saman yndislega stund
við áttum sól og blóm og hvítan sand
og skjól á köldum vetri er vindur napurt
söng
og von um gullin ský og fagurt lag.
Góða ferð, góða ferð, góða ferð
góða ferð já það er allt og síðan bros
því ég geymi alltaf vinur það allt er
gafstu mér
góða ferð, vertu sæll, já góða ferð.
(Jónas Friðrik)
Elsku amma, góða ferð.
Þín,
Lilja Snædís.
Kristín Fanney
Jónsdóttir