Morgunblaðið - 16.05.2020, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MAÍ 2020
Í minningu
frænku minnar og
vinkonu.
Við Kristín
frænka mín vissum alltaf hvor af
annarri, eins og gengur í fjöl-
skyldum.
Fyrir tuttugu árum tókst með
okkur góður vinskapur, sem hélst
alla tíð síðan. Við vorum saman í
ferðaklúbb, sem ferðaðist um Ís-
land á hverju sumri.
Margar góðar og skemmtileg-
ar minningar á ég um Kristínu
frænku úr þessum ferðum okkar.
Eftir að ferðaklúbburinn lagð-
ist af stofnuðum við Kristín og
Inga, sameiginleg vinkona okkar,
lítinn klúbb.
Við kölluðum hann „Þrjár á
flakki“.
Við fórum saman í dagsferðir
Kristín
Ragnarsdóttir
✝ Kristín Ragn-arsdóttir fædd-
ist 30. júlí 1945.
Hún lést 17. apríl
2020.
Útför Kristínar
var gerð 5. maí
2020.
og lengri ferðalög
innanlands og
skemmtum okkur
saman. Þetta voru
góðar samveru-
stundir og margs að
minnast.
Ég votta eigin-
manni Kristínar,
systkinum hennar
og þeirra fjölskyld-
um mína dýpstu
samúð.
Elsku Kristín mín, þín verður
sárt saknað.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín frænka og vinkona,
Anna Björg Guðjónsdóttir.
Við kveðjum elsku Kiddý með
söknuði en minnumst hennar
með hlýhug og þakklæti. Kiddý
var einstaklega glaðvær, frænd-
rækin og þakklát kona. Hún var
mikil félagsvera og naut þess að
vera með öðru fólki.
Það var alltaf stutt í brosið og
hláturinn og Kiddý var oft ótrú-
lega orðheppin.
Hún var mikil handavinnu-
kona, öll áttum við peysur eftir
hana og börnin okkar fengu síðan
eins peysur. Kiddý fylgdi alltaf
ömmu og afa og því var samgang-
urinn mikill. Kiddý var mikill
nagli, kvartaði aldrei og ætlaðist
ekki til neins af okkur hinum,
enda átti enginn von á því að hún
væri orðin svona veik eins og
raunin var.
Við erum viss um að henni hafi
verið tekið opnum örmum þegar í
sumarlandið kom.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Takk fyrir allt elsku Kiddý.
Guðni, Ester
og Ragnheiður.
✝ Maríus Kára-son fæddist á
Víðidalsá við Stein-
grímsfjörð 28. júlí
1936. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands á
Hólmavík 10. maí
2020. Foreldrar
hans voru Kári
Sumarliðason, f.
1902, d. 1979, og
Helga Jasonar-
dóttir, f. 1905, d. 1981. Systkini
Maríusar eru: Jóhann Jason
Kárason, f. 1935, d. 19. nóv-
ember 2019, Jóhanna Guðrún
Káradóttir, f. 1942, Ástríður
Káradóttir, f. 1945, og Jakobína
Guðmundsdóttir, f. 1950.
Á gamlársdag árið 1970 gift-
ist Maríus eftirlifandi eiginkonu
sinni, Kristbjörgu Jónsdóttur, f.
á Drangsnesi 20. júní 1937. For-
eldrar Kristbjargar voru Jón
Guðmundsson og Ingibjörg
Kristmundsdóttir. Börn Maríus-
unn Elfa Sæmundsdóttir. Börn
þeirra eru Arnþór Örvar, Elfa
Björg og Sæunn Nanna. Sam-
býliskona Arnþórs er Guðný
Björk Proppé og dóttir þeirra er
Sóldís Lea. Fyrir á Arnþór son-
inn Maron.
Maríus bjó ásamt fjölskyldu
sinni á Víðidalsá til ársins 1947
er þau fluttu til Hólmavíkur.
Þar bjó hann ásamt fjölskyldu
alla ævi og vann þar ýmis störf
til sjós og lands. Hann nam við
Stýrimannaskólann á Ísafirði og
lauk þaðan prófi 1958. Hann
keypti bátinn Sigurfara ST117
árið 1974 og gerði hann út frá
Hólmavík til ársins 1986. Hann
hóf störf hjá Hólmadrangi hf.
eftir að hann hætti útgerð og
vann þar til ársins 2007. Maríus
var mikill áhugamaður um m.a.
skák og bridge, kartöfluræktun
og berjasprettu og var virkur í
ýmsum félagsstörfum.
Útför Maríusar fer fram frá
Hólmavíkurkirkju í dag, 16. maí
2020, klukkan 13. Í ljósi að-
stæðna verða einungis nánustu
aðstandendur og vinir við-
staddir athöfnina.
ar og Kristbjargar
eru: 1) Selma, f. 11.
september 1969,
sambýlismaður
hennar er Óli Þór
Árnason. Börn
þeirra eru Maríus
Þorri, Hersir Otri
og Bríet Jara. 2)
Berglind, f. 16.
október 1975, dótt-
ir hennar er Krist-
ný Maren Þorvalds-
dóttir. Faðir Kristnýjar er
Þorvaldur Stefánsson. Sam-
býlismaður Kristnýjar er Arnór
Gunnarsson og synir þeirra eru
Gabríel Ares, Benjamín Eyvar
og ónefndur drengur. 3) Haf-
rún, f. 23. júní 1977, sambýlis-
maður hennar er Hallgrímur
Hjálmarsson og sonur þeirra er
Huldar Hafþór. Fyrir átti Krist-
björg soninn Ægi Þórðarson, f.
5. september 1968, faðir hans er
Þórður Ársælsson, f. 4. febrúar
1946. Eiginkona Ægis er Þór-
Tveir þrestir byggðu birkigrein,
þá batt með tryggðum ástin ein.
En hjörtu þeirra harmur skar
og hljóta’að skilja sárast var.
Þeir hófu dapran sorgarsöng
er sendi hljóm um skógargöng.
Þá söng hinn fyrri „Sjafninn“ minn!
Ég sáran harm við skilnað finn.
Ég sakna þess er sæll ég naut,
er sorgin fylgir mér á braut.
Þó sjáumst aldrei ástin mín,
ég allar stundir minnist þín.
Þá klökkum rómi kvakar hinn:
Nú kveðjumst við í hinsta sinn.
Þeir héldu sinn í hvora átt
og hurfu út í fjarskann brátt.
En kveðja leið um himinshvel,
í hinsta sinn: Far vel! Far vel.
(Þýtt úr dönsku Erla.)
Fallinn er frá mágur minn til
fimmtíu ára, Maríus Kárason.
Góðhjartaður, hógvær og lítil-
látur, orðvar maður sem vildi gera
allt fyrir alla.
Ég vil byrja á að þakka góð
kynni sem ég átti í gegnum tíðina.
Af mörgu er að taka og vil ég fyrst
byrja á að rifja upp þau skipti sem
ég hringdi til Hólmavíkur til að
spjalla við systur mína Krist-
björgu (Systu), eiginkonu hins
látna.
Oft svaraði Maríus þegar ég
hringdi og samtalið byrjaði á því
að við fórum að tala um veðrið og
yfirleitt lá við að hann slægi
tengdason sinn (veðurfræðinginn)
út í veðurlýsingum.
Og er það reyndar ekki skrýtið
eftir því sem ég hef heyrt að þeg-
ar hann var á sjónum sem skip-
stjóri á sínum bát hafi hann fund-
ið lykt af veðrinu sem ákvað hvort
hann færi til sjós eða ekki.
Stundum kom fyrir að ég
hringdi og spurði hann um ým-
islegt sem hann myndi vita um,
þegar forvitni mín var að keyra
mig í kaf, t.d langaði mig að vita
hvenær var farið að veiða rækju
við Ísland í fyrsta skipti.
Ég man ekki svarið vel en mig
minnir að hann hafi sagt 1926.
Hvort það er rétt veit ég ekki.
Eins var það ef ég vildi fá að
vita eitthvað um einhverja ætt
norður á Ströndum þá dugði oft
að spyrja Maríus. Síðast en ekki
síst vil ég þakka allar berjasend-
ingarnar sem hafa komið frá
þeim Systu og Maríusi síðustu
tugi ára. Maríus var liðtækur í
berjatínslunni á haustin eftir að
hann hætti á sjónum.
Og núna í haust þó hann væri
orðinn veikur fór hann út um holt
og hæðir að leita að berjum.
Takk fyrir öll aðalbláberin.
Við þessi kaflaskil í lífi ykkar
sendum við ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
almættið að veita ykkur styrk og
kraft í ykkar sorg.
Guð blessi ykkur öll, elsku
Systa, Ægir, Selma, Berglind,
Hafrún og ykkar fjölskyldur, og
systur hans, Guðrúnu, Ástu og
Jakobínu og aðra ættingja og
vini.
Hvíldu í friði, elsku Maríus.
Kveðja,
Inga Helga Jónsdóttir og
fjölskylda.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Maríus Kárason er kominn í
sólskinslandið.
Aldrei hef ég farið norður án
þess að koma við á B7 og hitta
elsku Systu og Maríus og margar
ferðirnar hafa verið farnar á
Strandirnar á minni ævi. Ljúfar
minningar á ég þaðan bæði úr
barnæsku og á fullorðinsárum.
Setið allt of lengi við eldhúsborðið
og hámað í mig kleinur og kökur
og vínarbrauð sem eru enn bestu
kökur í heimi. Ferðir á Bjarnanes-
ið í leit að hnyðjum með þeim hjón-
um og foreldrum mínum, ömmu-
kaffi, Kárahús, Bryggjuhátíð,
ættarmót, Ljónið flotta, kisa,
Gunnuflatkökur, bryggjan, bóka-
búðin, berjatínsla og börnin þeirra
öll; allt rennur þetta í gegnum
hugann á kveðjustund við Maríus.
Þennan rólega duglega mann
sem var alltaf svo yfirvegaður og
alltaf tilbúinn að spjalla við gesti
sem gerðu ekki boð á undan sér þó
það væri fullt hús af þeim þegar
hann kom heim frá vinnu, sýna
okkur gamlar myndir, útskurð í
tré og segja okkur frá sauðburð-
inum sem hann sat yfir og í seinni
tíð fréttir af börnum og barna-
börnum.
Nú ekki var ég alltaf viss um
síðari ár að hann heyrði hvað mað-
ur sagði. En þá sagði hann bara já
og kinkaði kolli.
Og alltaf æddum við inn niðri
eins og við ættum heima þarna og
gerum enn.
Eftirlifandi elskuleg móður-
systir mín Systa, Ægir og Þórunn,
Selma og Óli, Berglind, Kristný og
Arnór, Hafrún og Halli og barna-
börn öll, innilegar samúðarkveðjur
til ykkar.
Megi ljúfar minningarnar ylja
ykkur á sorgarstundu.
Ingibjörg Sigríður
Ármannsdóttir og dætur.
Þakklæti er tilfinningin sem er
sterkust þegar mér verður hugsað
til heimsókna minna til Systu og
Maríusar á Hólmavík. Minnis-
stætt að sitja við eldhúsborðið
hlaðið kaffi og heimabökuðu góð-
gæti, hlusta og segja frá. Sumt er
ferskt í minni, annað upprifjun en
stundum atriði sem ég hafði ekki
vitað áður. Þannig verða til tengsl
sem ég er þakklát fyrir. Sem ég
rifja þetta upp, reyni ég að sjá fyr-
ir mér okkur öll sitjandi við eld-
húsborðið og tala saman. Maríus
hlustaði af eftirtekt, með augn-
sambandi og deplaði augunum
íhugult og ef heyrnartækið var að
stríða honum þá spurði hann.
Nú er ég byrjuð á mannlýsingu
og það getur reynst tvíeggjað
sverð, en í þeim tilgangi að minn-
ast hans ætla ég að taka áhættuna.
Vonandi tekur lesandinn þá vilj-
ann fyrir verkið, ef mér mistekst.
Maríus hafði verið sjómaður og
skipstjóri á eigin bát, samt var
hann ekki hávær eða ágengur eins
og þannig mönnum er oft lýst, en
vinnusamur og blessunarlega laus
við það böl sem fylgir víni.
Aldrei heyrði ég hann tala illa
um neinn, jafnvel ekki um þá
stjórnmálamenn sem sigldu þjóð-
arskútunni nánast í strand. Hann
sóttist ekki eftir völdum í bæjar-
félaginu, en hjálpaði til þegar
þurfti hjá bændum í nágrenninu
þegar þau hjónin hættu að vinna.
Þau ræktuðu kartöflur af mikilli
natni og voru mjög samheldin og
samhent. Nú gætu sumir haldið að
Maríus hafi verið daufur og
ómannblendinn, en í samræðum
var hann líflegur og brosmildur en
ekki þrætugjarn, og honum þótti
félagsskapur góður.
Þegar mér barst sú frétt að
hann væri með ólæknandi krabba-
mein, fór ég fljótlega í heimsókn til
Systu og Maríusar. Æðruleysi
hans kom mér á óvart, en hann
hann hlustaði íhugull og lagði öðru
hvoru orð í belg. Vegna heimsfar-
aldursins urðu heimsóknirnar ekki
fleiri þar til hann lést. Blessuð sé
minning hans. Innilegar samúðar-
kveðjur,
Anna Jonna Ármannsdóttir.
Maríus Kárason
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HARALDUR SIGURÐSSON,
Vogatungu 97, Kópavogi,
lést sunnudaginn 12. apríl á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum Sunnuhlíð og öðrum stofnunum fyrir góða umönnun.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Ólafur L. Haraldsson Jóhanna S. Hannesdóttir
Sigurdór Haraldsson
Eygló Haraldsdóttir
Birgir Haraldsson Hrefna Vestmann
Haraldur R. Haraldsson Ósk Eiríksdóttir
Ellert Haraldsson Brynja K. Pétursdóttir
Guðbjörg S. Haraldsdóttir Marteinn H. Þorvaldsson
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og aðstoð við andlát og
útför okkar ástkæru
KRISTÍNAR RAGNARSDÓTTUR,
Garðabraut 2a, Akranesi.
Grettir Ásmundur Hákonarson
Fríða Ragnarsdóttir Ásgeir Rafn Guðmundsson
Ragna Ragnarsdóttir Helgi Þröstur Guðnason
Birna Ragnarsdóttir Kristinn Eiríksson
Leó Ragnarsson Halldóra S. Gylfadóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRGNÝR ÞÓRHALLSSON
frá Stóra-Hamri,
Suðurbyggð 2, Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð 13. maí.
Innilegar þakkir til starfsfólks á Beykihlíð fyrir hlýja umönnun.
Hekla Ragnarsdóttir
Guðrún Ösp Þórgnýsdóttir
Dagný Björk Þórgnýsdóttir Sverrir Konráðsson
Inga Þöll Þórgnýsdóttir
Hekla Björt Helgadóttir
Þórgnýr Inguson
Edda Rún Sverrisdóttir
Guðrún Lóa Sverrisdóttir
LILJA KRISTÍN EYJÓLFSDÓTTIR
KOLBEINS,
Vesturvallagötu 1, Reykjavík,
lést á Grund hjúkrunarheimili 28. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Systkinabörn og fjölskyldur