Morgunblaðið - 16.06.2020, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 2020
✝ Jóhann Magn-ússon fæddist í
Reykjavík 8. mars
1981. Hann lést 31.
maí 2020. Foreldrar
hans eru Magnús
Þorgeirsson, f. 3.
nóvember 1957, og
Ellý Björnsdóttir, f.
23. febrúar 1960.
Systkini Jóhanns
eru Valdís, f. 17.
september 1987,
sambýlismaður hennar er Jó-
hann Alfreð Kristinsson, f. 11.
febrúar 1985, saman eiga þau
soninn Benedikt Elí f. 15. júlí
2017; Þórdís, f. 23. september
1990; Elvar, f. 8. ágúst 1992, sam-
býliskona hans er Klara Óðins-
dóttir, f. 24. október 1991, þau
meðal annars á Pizzabæ, þar sem
hann hlaut viðurnefni sitt, Jói
krydd, sem fylgdi honum alla tíð,
í Nýbrauði og hjá Prentsmiðj-
unni Odda. Síðar lá leið hans í
Iðnskólann í Reykjavík þar sem
hann lærði trésmíði. Hann rak
Gullöldina í Grafarvogi um skeið
og átti síðar þátt í stofnun veit-
ingastaðarins Hvíta riddarans í
Mosfellsbæ sem hann rak í þrjú
ár. Síðastliðin ár starfaði Jóhann
við fasteignaumsjón hjá Heima-
völlum.
Jóhann stundaði íþróttir af
kappi sem drengur, bæði hand-
bolta og fótbolta með Aftureld-
ingu. Íþróttaáhuginn fylgdi hon-
um alla tíð og var hann mikill
Liverpool-aðdáandi. Hann var
mikill veiðiáhugamaður og hafði
einstaka ánægju af stangveiði.
Útför Jóhanns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 16. júní
2020, klukkan 15.
eiga von á frum-
burði sínum í júlí.
Sambýliskona Jó-
hanns var Anna
Lilja Marteins-
dóttir, f. 15. apríl
1990, saman eiga
þau synina Adam
Ágúst, f. 12. desem-
ber 2014, og Birni
Kára, f. 27. sept-
ember 2017. Sonur
Jóhanns er Arnar, f.
11. febrúar 1999, móðir hans er
Inga Rós Vilhjálmsdóttir, f. 22.
júlí 1980. Sambýliskona Arnars
er Alexandra Ivalu Einarsdóttir,
f. 21. september 1999.
Jóhann ólst upp í Mosfellsbæ,
gekk í Varmárskóla og síðar í
Borgarholtsskóla. Hann starfaði
Elsku Jóhann minn var ekki
maður mikilla skrifa svo ég mun
fylgja því fordæmi hér.
Sofðu unga ástin mín,
úti regnið grætur.
mamma geymir gullin þín …
… því lofa ég.
Ég elska þig.
Þín
Anna Lilja.
Elsku pabbi.
Með ást þinni
kenndir þú mér að elska.
Með trausti þínu
kenndir þú mér að trúa.
Með örlæti þínu
kenndir þú mér að gefa.
Takk pabbi.
Sofðu vel.
Við elskum þig.
Þínir synir,
Arnar, Adam Ágúst og
Birnir Kári.
Elsku drengurinn okkar.
Það fá engin orð lýst þeim sárs-
auka og söknuði sem býr í hjarta
okkar á þessum erfiðu stundum.
Við erum þakklát fyrir þann tíma
sem við höfðum þig hjá okkur og
þakklát fyrir drengina þrjá sem
þú gafst okkur og við lofum að
hugsa vel um þá.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Mamma og pabbi.
Elsku besti bróðir minn. Það er
ekkert lýsingarorð til sem getur
lýst því hversu erfitt það er að
missa þig. Það er sárt að elska þig
svona mikið því það gerir kveðju-
stundina svo hrikalega erfiða. Þú
varst svo ljúfur, góðhjartaður og
hjálpsamur. Ég fékk svo sannar-
lega að njóta góðs af hjálpsemi
þinni og þá sérstaklega í tengslum
við íbúðarkaupin mín. Allt sem
þurfti að mála, hengja upp, græja
og gera, nú ef þú gast ekki græjað
það sjálfur þá var það bara eitt
símtal og málinu reddað. Alls kon-
ar menn voru boðnir og búnir að
hjálpa litlu systur hans Jóa. Þú
þekktir svo mikið af fólki og allir
voru alltaf til í að aðstoða þig, sem
sýnir hversu góðan mann þú hafð-
ir að geyma.
Ég hef aldrei skrifað minning-
argrein áður svo ég veit ekki alveg
hvað ég á að skrifa. Ég er nú þeg-
ar búin að skrifa þrjá mismunandi
texta. Einn var svolítið fyndinn,
annar of sorglegur og sá þriðji
með of löngum sögum. Þessi loka-
texti verður þá bara eitthvert
bland úr öllum. Týpískt ég, að
flækja þetta of mikið. Þú varst
vanur að ákveða hluti fyrir mig
þegar ég fór að ofpæla hlutina
svona. Ég verð bara að vinna í því
að finna út úr þessu sjálf núna.
Þú varst alltaf svo góður vinur
minn og þrátt fyrir að það væru
níu ár á milli okkar náðum við allt-
af vel saman og sérstaklega þegar
ég var komin á unglingsárin. Það
var alltaf hægt að leita til þín með
allt og áttum við ófá trúnósamtölin
þar sem við fórum yfir mismerki-
lega hluti. Það var alltaf gott að
tala við þig og þú skildir mig alltaf
svo vel og passaðir alltaf upp á
mig. Ég var og verð áfram stolt af
því að eiga þig fyrir stóra bróður.
Þú varst svo duglegur og klár og
fannst þér alltaf einhver spenn-
andi verkefni og plataðir mig oft
til þess að hjálpa þér. Til dæmis
þegar þú varst með Gullöldina, þá
fékk maður stundum símtal þegar
það vantaði einhvern til að vinna á
barnum nú eða skúra staðinn,
minnsta málið, auðvitað. Ég vildi
gera allt fyrir þig því þú gerðir
alltaf allt fyrir mig. Ég gleymi því
ekki þegar þú varst búinn að opna
Hvíta riddarann og einhver hafði
bókað veislu í salnum. Sá sem bók-
aði óskaði eftir því að panta snitt-
ur, sem þú lofaðir að græja. Það
var bara eitt símtal og við mamma
breyttumst í veisluþjónustu og
græjuðum það að sjálfsögðu fyrir
þig.
Ég er þakklát fyrir tímann sem
ég fékk með þér en hjarta mitt
brotnar þegar ég hugsa til strák-
anna þinna sem fá ekki lengri tíma
með þér. En ég lofa að passa upp á
strákana fyrir þig og minna þá á
hvað þeir áttu góðan pabba sem
þótti svo vænt um þá.
Komið er að kveðjustund elsku Jóhann,
þú hafðir að geyma svo góðan mann,
vildir allt fyrir alla gera,
og til staðar fyrir alla vera.
Gull af manni,
eru orð að sanni.
En klukkan mun halda áfram að tifa
og ég reyni án þín að lifa.
Við fjölskyldan þurfum að standa
saman,
halda uppi minningu þinni og hafa
gaman.
Það verður erfitt og mun taka á
að hafa þig ekki okkur hjá.
Þú verður alltaf með mér í hjarta,
og góðar minningar munu gera dimma
daga bjarta.
Elska þig alltaf.
Þín systir,
Þórdís.
Elsku besti bróðir minn. Orð fá
því ekki lýst hversu mikið ég
sakna þín. Að þurfa að búa við
þann raunveruleika að þú sért
ekki lengur hjá okkur er raun-
veruleiki sem ég vildi óska að ég
þyrfti ekki að lifa.
En áfram lifa allar minningarn-
ar, svo ótrúlega góðar minningar.
Þú varst svo góður stóri bróðir,
svo ótrúlega þolinmóður. Þegar
við vorum lítil leyfðir þú mér alltaf
að koma að skoða legókubbana
þína þó svo að þú vissir að mann-
virkin sem þú eyddir óratíma í að
reisa yrðu líklega ekki heil eftir
innlitið. Þú leyfðir mér að bjóða
vinkonum mínum inn í herbergið
þitt að spila Nintendo-tölvuleiki
þegar þú varst ekki heima og
hlusta á Gullna hliðið með Sálinni í
fermingargræjunum þínum. Svo
voru það ófáu stundirnar á Pizza-
bæ, ég man hvað ég var stolt af því
að eiga stóran bróður sem vann á
pítsustað og var ósjaldan til í að
gefa litlu systur sinni pítsu. Þú
varst einkar laginn við að semja
við mig um þrif á herberginu þínu,
verkefni sem ég tók mjög alvar-
lega enda ávallt vel launað.
Þú elskaðir að borða góðan mat
og með góðum mat á ég við kjöt og
sósu, eða sósu og kjöt, hlutföllin
skiptu kannski ekki máli, annað
meðlæti var aukaatriði. Þú varst
alltaf til í góða grillveislu og þótt
þú hafir kannski ekki haldið þær
margar varstu mjög duglegur að
bjóða þér í slíkar, fá mig eða
mömmu og pabba til að bjóða í
grill. Ég á eftir að sakna allra grill-
veislanna okkar, þær verða ekki
eins án þín.
Þú varst svo góður og hjálp-
samur, alltaf til í að aðstoða alla í
kringum þig. Að redda hlutum var
þín sérgrein, ég þekki engan sem
er jafn tilbúinn að hjálpa öllum
eins og þú varst. Þau voru ófá
verkefnin sem komu upp í huga
minn, aðallega hvað varðar fram-
kvæmdir á heimili, alltaf varst þú
mættur í að skipuleggja og fram-
kvæma. Takk! Takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig, fyrir okk-
ur fjölskylduna, þú settir okkur
alltaf í forgang.
Nú hefst nýr kafli, kafli þar sem
þú ert í hjarta okkar, passar upp á
okkur og hjálpar á annan máta en
áður. Það er svo óraunverulegt en
samt sem áður nýr veruleiki sem
við þurfum að læra að takast á við.
Ég passa upp á strákana þína.
Ég elska þig. Þín systir,
Valdís.
Örlögin leiða okkur á ýmsa
staði og koma okkur í kynni við
samferðafólk sem við fylgjum um
skemmri eða lengri tíma. Leiðir
okkar Jóa rötuðu saman um
þriggja ára skeið þegar ég hóf
störf hjá Heimavöllum vorið 2016.
Á þeim tíma var félagið að taka sín
fyrstu skref og fram undan var
hröð og mikil uppbygging á starf-
semi þess. Lykillinn að góðu gengi
Heimavalla er frábært starfsfólk
og þar var Jói fremstur meðal
jafningja. Jói sinnti leiguumsjón
og þurfti að leysa öll þau mismun-
andi mál sem geta komið upp þeg-
ar verið er að leigja út stórt safn af
íbúðum. Þar var Jói í essinu sínu,
hann átti auðvelt með að ná til
fólks, var jákvæður, úrræðagóður
og snöggur að leysa öll mál. Oftar
en ekki vildu viðskiptavinir ein-
ungis tala við Jóa ef þeir þekktu til
hans. Þá var Jói líka frábær sam-
starfsmaður, ljúfur, skemmtilegur
í umgengni og alltaf tilbúinn að að-
stoða og hjálpa samstarfsfólki
sínu. Nokkrum dögum eftir að Jói
dó keyrði ég í fallegu veðri til
Hornafjarðar með stórkostlegu
útsýni til jöklanna á Suðurlandi.
Þá leituðu sterkt á mig orð Hall-
dórs Laxness:
„Þar sem jökulinn ber við loft
hættir landið að vera jarðneskt
en jörðin fær hlutdeild í himninum
þar búa ekki framar neinar sorgir
og þessvegna er gleðin ekki nauðsynleg
þar ríkir fegurðin ein
ofar hverri kröfu..“
Ég er sannfærður að Jói er
kominn á þennan stað. Ég votta
fjölskyldu hans innilega samúð og
vona að minningar um góðan
dreng megi sefa þeirra sáru sorg.
Guðbrandur Sigurðsson.
Elsku Jói. Það er sárt að kveðja
þig svona snemma og erfitt sætta
sig við að sjá þig aldrei aftur. Þeg-
ar ég fékk símtalið frá Gísla, sem
ég mun aldrei gleyma, þá neitaði
ég að skilja að þú værir farinn. Við
höfðum átt svo góðan dag á föstu-
deginum, þú fékkst að sjá Arnar
útskrifast og varst svo stoltur af
honum eins og alltaf og við keyrð-
um um og spjölluðum fram á nótt.
Samtalið fyrir utan Uglugötuna
þegar ég keyrði þig heim var ein-
lægara en nokkurn tímann áður
og ég var viss um allt yrði gott hjá
þér. Ótal spurningar sitja eftir,
eins og af hverju og hvað ef? En
veruleikinn er sá að þú ert farinn
og við fáum aldrei að hittast aftur.
Minningarnar eru margar. Allt
góða spjallið okkar í kjallaranum í
Dvergholtinu um allt og ekkert í
gamla daga, utanlandsferðirnar
og ísrúntarnir sem verða ekki
fleiri. Þú varst alltaf sá sem ég
leitaði til þegar kom að fram-
kvæmdum eða þurfti að laga eitt-
hvað og varst alltaf tilbúinn að að-
stoða, sama hvað gekk á hjá þér
og hjálpin frá þér við að standsetja
nýja húsið okkar var ómetanleg og
skilur eftir ljúfar minningar. Þú
áttir stóran þátt í því að við Jóna
fundum hvort annað í gegnum
ykkur Guggu og fyrir það verðum
við alltaf þakklát.
Elsku Anna Lilja og strákarnir,
Arnar, Ellý og Maggi og systkini
Jóa, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð á þessum erfiðu
tímum.
Þínir vinir,
Sveinn Fjalar og Jóna Rún.
Jóhann Magnússon
✝ ValgerðurJónsdóttir
Blomsterberg
fæddist í Hafn-
arfirði 6. sept-
ember 1925. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 26. maí
2020.
Foreldrar Val-
gerðar voru Jón
Jónsson, f. 12.
ágúst 1879 í Lása-
koti á Álftanesi, d. 26. október
1936, og Guðfinna Margrét Ein-
arsdóttir, f. 10. nóvember 1888 í
Haukshúsum á Álftanesi, d. 5.
ágúst 1982.
Systkini Valgerðar voru Hall-
dóra, f. 1. nóvember 1909, d. 25.
janúar 1999, Aðalheiður Ein-
arína, f. 23. ágúst 1911, d. 8.
nóvember 1994, Guðrún Marsi-
bil, f. 30. nóvember 1912, d. 21.
maí 2008, Ágúst Ottó, f. 28. júní
1914, d. 31. október 1987, Svan-
hvít Jónína, f. 29. október 1915,
d. 25. mars 2005, Friðrikka Mar-
grét, f. 26. júlí 1918, d. 30. mars
1949, gift Ingvari J. Viktors-
syni, f. 9. apríl 1942. Synir
þeirra eru Bjarni Birkir og
Freyr. Börn Ingvars eru Páll,
Viktor og Heiðrún. Barnabörn-
in eru þrettán og barna-
barnabörnin fjögur. 2) Rúnar
Þór Blomsterberg, f. 4. sept-
ember 1953, d. 2. febrúar 1954.
3) Hrafnhildur Blomsterberg, f.
22. október 1956, gift Birgi
Finnbogasyni, f. 18. september
1948. Dætur þeirra eru Val-
gerður og Hjördís. Barnabörn-
in eru fimm. 4) Valur Blomster-
berg, f. 19. nóvember 1959.
Börn hans eru Sigrún Birna,
Berglind Svana, Bjarni og Val-
ur. Barnabörnin eru tvö.
Börn Bjarna eru Eggert N.
Bjarnason, f. 25. júlí 1937. Hann
var giftur Regínu Einarsdóttur,
f. 11. júní 1940, d. 1. september
1980. Börn þeirra eru Einar,
Unnur, Ásta, Birna og Helga.
Barnabörnin eru þrettán og
barnabarnabörnin fimmtán.
Seinni kona Eggerts var Berta
Guðbjörg Rafnsdóttir f. 7. jan-
úar 1944, d. 31. mars 2008. Ingi-
björg Ásta, f. 7. mars 1940, d.
17. júlí 1984. Hún var gift
Braga Ingiberg Ólafssyni, f. 16.
desember 1939. Sonur þeirra er
Ólafur en fyrir átti Inga dótt-
urina Ástu Sigrúnu. Barnabörn-
in eru sjö og barnabarnabörnin
tvö. Margrét Erna, f. 3. desem-
ber 1942, gift Grétari Bene-
diktssyni, f. 20. nóvember 1941.
Börn þeirra eru Benedikt Ingi
og Sigurlaug Ásta. Barnabörnin
eru fimm og barnabarnabörnin
þrjú.
Valgerður ólst upp í foreldra-
húsum að Öldugötu 4 í Hafn-
arfirði, Gróf. Systkinahópurinn
var stór og samheldinn og söng-
urinn í hávegum hafður. Val-
gerði var margt til lista lagt.
Auk þess að syngja í kór spilaði
hún á gítar og stundaði fimleika
hjá Fimleikafélagi Hafnarfjarð-
ar.
Valgerður og Bjarni bjuggu í
Höfða, Mosfellssveit og seinna í
Straumi, Hafnarfirði þar sem
þau stunduðu búskap. Til
margra ára bjuggu þau hjón á
Brekkuhvammi í Hafnarfirði.
Fjarðarkaup stofnuðu þau
Valgerður og Bjarni árið 1973
og ráku ásamt Sigurbergi
Sveinssyni og eiginkonu hans í
rúm 20 ár. Þar vann Valgerður
og rak kaffihornið vinsæla.
Valgerður verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í
dag, 16. júní 2020, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1990, Sigrún Sum-
arrós, f. 24. apríl
1920, d. 7. apríl
2006, Björgvin Ant-
on, f. 11. ágúst
1921, d. 14. mars
2008, Jón, f. 30. júlí
1922, d. 1. nóv-
ember 1923, Jón
Ragnar, f. 16. ágúst
1923, d. 11. júlí
2005, Sigursteinn
Heiðar, f. 18. ágúst
1931, d. 28. nóvember 2008.
Eftirlifandi bróðir Valgerðar
er Aðalsteinn, f. 2. október 1928.
Valgerður giftist 13. maí 1947
Bjarna Blomsterberg, f. 17.
febrúar 1917, d. 28. febrúar
2014. Foreldrar hans voru Ásta
Þórunn Bjarnadóttir, f. 20. febr-
úar 1898 á Melum í Leirársveit,
d. 24. nóvember 1918, og Fre-
derik Hans Andreas Blomster-
berg, f. 6. október 1880 í Hels-
ingør, d. 23. október 1949.
Valgerður og Bjarni eignuð-
ust fjögur börn. Þau eru: 1)
Birna Blomsterberg, f. 31. júlí
Elsku ljúfa amma Vala. Takk
fyrir alla ástina, umhyggjuna og
ekki síst skemmtilegu stundirnar
sem við nutum saman. Til þín vor-
um við ávallt velkomnar, alla daga
allt árið um kring. Mest spenn-
andi þótti okkur að gista hjá þér í
gestaherberginu á Brekku-
hvammi þar sem við upplifðum
okkur á fimm stjörnu hóteli; kakó-
bolli í rúmið og fótastrokur fyrir
svefninn var í mestu uppáhaldi.
Þú varst ekki bara hlý og ljúf, þú
varst líka skemmtileg og hafðir
gaman af því að fíflast og hlæja
með okkur. Við eigum ófáar minn-
ingar saman en upp úr standa
vettvangsferðir sem þú fórst með
okkur í og samsöngur eftir að hafa
hækkað útvarpið í botn. Það hefur
verið sárt að sjá líkamlegri heilsu
þinni hraka ört síðustu árin, en
allt fram á síðasta dag varstu hins
vegar með stálminni og vissir
ávallt hvað var að gerast í sam-
félaginu og hjá fólkinu í kringum
þig. Barnabarnabörnin þín skynj-
uðu mjög vel hina góðu nærveru
þína og náðu að kynnast þér,
hvert á sinn hátt. Öll eiga þau sinn
uppáhalds „Mackintosh-mola“ en
þú sást til þess að lauma að þeim
nokkrum molum í hverri heim-
sókn. Það síðasta sem þú sagðir
við okkur systur var: „Ég elska
þig, Guð geymi þig.“ Með þessum
orðum viljum við einnig kveðja
þig, elsku amma, sem og með
bænunum sem þú kenndir okkur:
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Gömul bæn)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Þín barnabörn,
Valgerður og Hjördís.
Hví skyldi ég hugsa um önnur
fljóð en ekkert um þig, ó, systir
góð. Upp því minn hjartans óður.
Þessi orð komu í huga minn er
ég frétti um andlát elskulegrar
systur minnar, Þórunnar Valgerð-
ar Jónsdóttur Blomsterberg, eða
Völu systur. Við Vala komum úr
stórum hópi systkina sem jafnan
var kenndur við Gróf, sem stóð við
Öldugötu 4 í Hafnarfirði. Hún var
næst á undan mér, sú tíunda í röð
tólf systkina og var mikill kærleik-
ur á milli okkar. Það koma upp
minningar frá uppvaxtarárum
okkar. Vala var þar leiðandi, svo
glaðvær og falleg með ljóst og
mikið hár og fléttur niður að mitti.
Hárið var ætíð hennar höfuðprýði.
Hún stundaði íþróttir, spilaði á
gítar og hafði yndislega söngrödd.
Fátt þótti Völu skemmtilegra
en þegar systkinin komu saman.
Þegar ég stálpaðist fékk hún mig
með sér í sönginn. Við fórum að
æfa dúetta, sem síðar varð að föst-
um dagskrárlið þegar eitthvað var
um að vera í Gróf og margt um
manninn. Söngurinn var jafnan í
fyrirrúmi þegar við systkinin hitt-
umst enda fátt sem sameinar frek-
ar en minningar tengdar fallegum
sönglögum.
Vala hafði stálminni og fram á
síðasta dag fylgdist hún með öll-
um ættingjunum sem eru ófáir í
Grófarættinni. Vala var fyrir-
myndarhúsmóðir, smekkleg á all-
an hátt og góð móðir bæði börnum
sínum og stjúpbörnum.
Eitt er víst að systir mín skilur
eftir hjá mér, börnum sínum, stór-
fjölskyldunni og vinum söknuð og
ljúfa minningu.
Blessuð sé minning þín og hvíl
þú í friði, kæra systir. Þinn bróðir,
Aðalsteinn Jónsson (Alli).
Valgerður Jónsdótt-
ir Blomsterberg