Morgunblaðið - 16.06.2020, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 2020
✝ Alfreð Þór Þor-steinsson fædd-
ist í Reykjavík 15.
febrúar 1944. Hann
lést á nýrnadeild
Landsspítalans í
Reykjavík 27. maí
2020.
Foreldrar hans
voru Ingvar Þor-
steinn Ólafsson
verkamaður, f. í
Reykjavík 25. októ-
ber 1901, d. 25. október 1964, og
kona hans Sigríður Lilja Gunn-
arsdóttir, f. í Fellsaxlarkoti í
Skilmannahreppi 7. janúar 1909,
d. 22. ágúst 1971. Bræður Al-
freðs voru: Gunnar Þór f. 1930,
d. 1974, Óli Þór f. 1936, d. 2005,
Sigurjón Þór, f. 1945, d. 1996, og
Ingvar Þór, f. 1949, d. 2012.
Alfreð kvæntist 18.7. 1970
Guðnýju Kristjánsdóttur, f. 12.8.
1949, prentsmið. Hún er dóttir
Kristjáns Pálssonar, f. 4.12.
1928, d. 3.3. 1965, húsasmíða-
meistara á Seltjarnarnesi, og
k.h., Helgu Sæmundsdóttur hús-
móður, f. 5.10. 1929, d. 2.9. 1991.
Dætur Alfreðs og Guðnýjar
eru: 1) Lilja Dögg, f. 4.10. 1973,
mennta- og menningarmálaráð-
herra, gift Magnúsi Óskari Haf-
steinssyni, hagfræðingi í at-
vinnuvegaráðuneytinu, börn
þeirra eru Eysteinn Alfreð, f.
stjórnar Veitustofanna 1994-99
og stjórnarformaður Orkuveitu
Reykjavíkur 1999-2006 á mikl-
um uppbyggingatíma í sögu þess
fyrirtækis. Þá var Alfreð for-
maður stjórnar fjarskiptafyr-
irtækisins Línu-Nets 1999-2005,
sat í stjórn Lífeyrissjóðs starfs-
manna Reykjavíkurborgar 2006-
2010 og var formaður lengst af
þeim tíma.
Alfreð varð snemma áberandi
í félagsstörfum innan Knatt-
spyrnufélagsins Fram. Þegar á
táningsaldri var hann farinn að
sjá um þjálfun yngri flokka. Árið
1965 tók hann, aðeins 21 árs að
aldri, við formennsku knatt-
spyrnudeildar. Hann var for-
maður Fram 1972-76 og 1989-94,
sat í stjórn ÍSÍ 1976-86 auk þess
að gegna ýmsum öðrum trún-
aðarstörfum fyrir íþróttahreyf-
inguna. Alfreð var jafnframt
einn af heiðursfélögum Fram og
ÍSÍ.
Á árunum 1985-94 var Alfreð
formaður Framsóknarfélags
Reykjavíkur jafnframt því sem
hann sat í miðstjórn Framsókn-
arflokksins og í stjórn FUF um
árabil. Var formaður Varðbergs,
félags ungra áhugamanna um
vestræna samvinnu, 1978-80 og
sat síðar í stjórn Samtaka um
vestræna samvinnu. Þá sat Al-
freð í stjórn Landsvirkjunar
1991-95, í stjórn Sparisjóðs vél-
stjóra frá 1998-2002 og var for-
maður hans 2001-2002.
Útför Alfreðs verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, 16. júní
2020, og hefst athöfnin klukkan
15.
2007, og Signý
Steinþóra, f. 2009.
2) Linda Rós, f.
31.5. 1976, guð-
fræðingur og sér-
fræðingur í félags-
málaráðuneytinu,
dóttir hennar er
Guðný Gerður f.
2014.
Alfreð gekk í
Austurbæjarskóla
og stundaði nám við
Kennaraskóla Íslands um skeið.
Alfreð hóf ungur störf á dag-
blaðinu Tímanum. Þar starfaði
hann frá 1962-1977 og skrifaði
m.a. mikið um íþróttir. Þá tók
hann við stöðu forstjóra hjá Sölu
varnarliðseigna og gegndi því
starfi uns fyrirtækið var lagt
niður um miðjan tíunda áratug-
inn.
Árið 1994 tók Framsókn-
arflokkurinn þátt í kosninga-
bandalaginu Reykjavíkurlist-
anum og voru Alfreð og Sigrún
Magnúsdóttir fulltrúar flokks-
ins. Alfreð sat í borgarstjórn öll
þrjú kjörtímabilin sem Reykja-
víkurlistinn var við lýði.
Á vettvangi Reykjavíkurborg-
ar sat Alfreð í fræðsluráði, heil-
brigðisráði, stjórn Innkaupa-
stofnunar og var formaður
hennar 1994-98. Hann átti sæti í
umferðarnefnd, var formaður
Eftirlætisárstími pabba er
genginn í garð, þar sem bleikjan
og urriðinn ganga upp Brúará í
Biskupstungum og fótboltavellir
iða af lífi og framtíðardraumum.
Kraftaverk náttúrunnar birtast
okkur, gróðurinn tekur við sér og
sól er hátt á lofti.
Pabbi fæddist á lýðveldisárinu
1944 og var stoltur af framgangi
íslensks samfélags. Hve miklu
þjóðin hafði áorkað á stuttum
tíma, farið frá sjálfsþurftarbú-
skap í upphafi aldar í þróað al-
þjóðlegt hagkerfi, sem gæti boðið
fólki jöfn tækifæri í lífinu.
Pabbi var af verkafólki kom-
inn og gekk í Austurbæjarskóla.
Hann byrjaði barnungur að
vinna, fyrst sem sendill hjá J.
Þorláksson & Norðmann og ekki
nema 10 ára þegar hann hóf að
færa björg í bú, t.d. með því að
færa móður sinni að gjöf forláta
hrærivél. Allt vildi hann gera fyr-
ir hana og þótt okkur systrum
auðnaðist ekki að hitta ömmu
okkar fundum við sterkt hve
mikil hlýja og kærleikur var á
milli þeirra mæðgina.
Samskiptin við pabba ein-
kenndust af mikilli hlýju, virð-
ingu og gleði. Við gerðum allt
með honum. Veiðiferðir um allt
land hófust upp úr fjögurra ára
aldrinum, bíóferðir, fótboltaleik-
ir, fundarsetur, utanlandsferðir
og bíltúrar. Pabbi var mikill
Frammari og var heiðursfélagi í
Fram. Hann spilaði knattspyrnu
með félaginu alla yngri flokkana
og vann marga titla. Ungur hóf
hann að þjálfa og hundruð pilta
kunna af honum skemmtilegar
sögur af Framvellinum. Þá sá
þjálfarinn um öll mál liðsins,
mætti með æfinga- og keppnis-
búnað og nesti handa liðinu.
Pabbi var mjög stoltur af ferli
sínum hjá Fram og enn í dag hitt-
um við fólk sem minnist hans
sem frábærs þjálfara og fyrir-
myndar. Það þykir okkur afar
vænt um. Sem formaður Fram
kom pabbi að mikilli uppbygg-
ingu félagsins í Safamýri og lifði
fyrir að gera félagi sínu og sam-
félagi gagn. Fram var raunar svo
stór partur af lífi okkar, að lengi
héldum við að Framsóknarflokk-
urinn væri stjórnmálaarmur
Fram – þar til við uppgötvuðum
að einkennislitirnir pössuðu ekki
saman. Hann varð íþróttafrétta-
ritari á Tímanum, var þar tals-
verður frumkvöðull og vel penna-
fær. Á því sviði var hann okkur
systrum þjálfari, eins og svo
mörgu í lífi okkar. Það var gef-
andi að ræða greinaskrif við
hann og mikilvægi þeirra fyrir
þjóðmálaumræðuna. Eftir
íþróttafréttastarfið varð pabbi
þingfréttaritari og kynnist þann-
ig stjórnmálunum náið. Í kjölfar-
ið hófst pólitískur ferill sem varði
nánast alla hans tíð.
Pabbi var okkur systrum mikil
hvatning. Hann stóð með okkur,
hvatti okkur til að sækja mennt-
un um allan heim og lagði áherslu
á að við sæktum á þau mið sem
við hefðum ástríðu fyrir. Þá væri
gleðin við völd. Pabbi hafði unun
af lestri góðra bóka, sérstaklega
af sagnfræðilegum toga. Honum
fannst sjálfsagt að við þekktum
helstu bókmenntaverk sögunnar
fyrir 10 ára aldur, enda kæmi
viska og geta frá lestri. Þessi
áhugi á sögu og menningu var
endalaus uppspretta af samræð-
um sem gáfu svo mikið. Þessar
samræður varpa sólargeisla
langt inn í framtíðina og verma.
Pabbi var líka yndislegur afi,
vakinn og sofinn yfir þroska
barnabarnanna. Hann hafði unun
af því að sjá þau vaxa og dafna,
hafði sjálfur mikið að gefa og
vildi deila með öðrum.
Foreldrar okkar eyddu nánast
allri ævinni saman og hefðu átt
gullbrúðkaupsafmæli 18. júlí
næstkomandi. Allt vildu þau gera
fyrir okkur systur, með okkar
velferð að leiðarljósi. Móðir okk-
ar hefur alla tíð verið mikill
dugnaðarforkur og í erfiðum
veikindum pabba síðustu árin var
hún hans stoð og stytta.
Kraftaverkin í lífinu eru mörg
og misstór og stundum eru þau
unnin af einstaklingum sem lyfta
björgum, að manni finnst, við að-
stæður sem virðast óyfirstígan-
legar. Það einkenndi líf pabba.
Viljastyrkur og þrautseigja
fleytti honum yfir mörg sker og
skilaði honum heilum í höfn.
Fjallgarðurinn hans pabba í
Biskupstungum skartar áfram
sínu fegursta og Brúaráin iðar af
lífi. Þótt þjálfarinn okkar kveðji,
þá heldur leikurinn áfram og við
njótum þjálfunar hans um
ókomna tíð.
Þínar elskandi dætur,
Lilja Dögg og Linda Rós.
Alfreð Þorsteinsson var um
margt óvenjulegur maður. Hann
vann sig sjálfur til sinna metorða,
það var ekki mulið undir hann.
Bakland hans var í íþróttahreyf-
ingunni; öflugur liðsmaður
Fram, íþróttafréttamaður á Tím-
anum og síðar borgarfulltrúi í
Reykjavík í fjölda ára. Það var í
Ráðhúsinu sem ég kynntist hon-
um.
Þegar ég var kallaður til starfa
fyrir Reykjavíkurborg og átti
minn fyrsta fund með fulltrúum
Reykjavíkurlistans í borgar-
stjórn var tekinn hringur og hver
kynnti sig. Ég þekkti fáa, suma
af afspurn frekar en af nánum
kynnum. Einum gat ég sagt að
ég þekkti föður hans, því hann
hefði kennt mér í Laugargerðis-
skóla. Síðastur í hringnum var
Alfreð: „Pabbi þinn kenndi mér, í
Lindargötuskóla.“ Þessu fylgdi
bros.
Alfreð átti gott skap og létta
lund. Hann náði að leiða saman
fólk, til góðra verka, án þess að
trana sjálfum sér fram eða vilja
standa í fremstu röð. Óreyndur í
pólitískum klækjum þótti mér
stundum seint ganga að koma
málum áfram hjá borginni. Ef á
móti blés var ekki verra að hafa
Alfreð með sér. Með lagni tókst
þá að lempa mál í sátt. Ég held að
vanmetinn sé þáttur Alfreðs í að
vera lím í Reykjavíkurlistanum.
Alfreð Þorsteinsson átti sem
stjórnarformaður Orkuveitu
Reykjavíkur stóran þátt í að
sameina hitaveitur á nánast öllu
suðvesturhorni landsins. Það
varð til þess að fjárfestingar
urðu arðbærar og reksturinn
skilar í dag miklu betri þjónustu
til íbúa en áður. Hellisheiðar-
virkjun var byggð og þær fram-
kvæmdir vinna áfram fyrir okkur
og næstu kynslóðir.
Að loknum ferli Alfreðs Þor-
steinssonar þakka ég góðum liðs-
manni traust og stuðning.
Fjölskyldu Alfreðs og að-
standendum öllum bið ég bless-
unar.
Þórólfur Árnason.
Af einhverjum ástæðum hefur
sú missögn slæðst inn í blaða-
fregn af andláti Alla, að hann hafi
gengið í Austurbæjarskólann,
þar sem hið rétta er, að hann var
í Laugarnesskólanum drengur.
Það var tekin bekkjarmynd og
fóru nemendur með þetta heim
til sín og pabbi eins þeirra hafði
orð á því, að Alli væri laglegasti
strákurinn á spjaldinu. Gott var
að koma á heimili foreldra hans,
þeirra Ingvars Þorsteins og Sig-
ríðar Lilju. Alli kom í strætó á
stoppistöð, sem hét Ás, og þegar
bílstjórinn kallaði nafnið sáust
nokkrir Þjóðverjar stíga úr vagn-
inum.
Það voru góðir kennarar;
Gunnar Guðröðsson frá Kálfavík
í Ögursveit, Halldór Sölvason frá
Gafli í Svínadal, Kristinn Gísla-
son frá Skógum á Þelamörk, Ás-
geir Guðmundsson frá Hvann-
eyri, Óskar Halldórsson frá
Kóreksstaðagerði í Hjaltastaða-
þinghá. Með hljómmikilli rödd
upplesarans spurði Óskar Ár-
mann Örn Ármannsson, sem
vantaði í fyrstu kennslustund,
hvað hefði dvalið hann og Ár-
mann svaraði ég dvaldi heima hjá
mér. Í búningsklefanum eftir
leikfimi hjá Stefáni skíðakappa
Kristjánssyni frá Húsavík las
Halldór Einarsson, faðir Óskars,
Gísla sögu Súrssonar fyrir við-
stadda. Eiríkur Stefánsson frá
Laugarvöllum á Jökuldal kenndi
sund og stóð í gæruskinnsúlpu á
bakka gömlu Lauganna, en
skóladrengir voru með kúta að
bera sig að busla í rjúkandi
hveravatninu. Mörgum þótti
mest gaman í smíðatímunum hjá
Reykvíkingnum Bjarna Ólafs-
syni.
Allir höfðu með sér bita, líka
lærifeðurnir. Hjalti Björnsson
hafði að heiman súrmjólk og rús-
ínur í sultukrukku með skrúfuðu
loki.
Kennarinn las upp og hrósaði
ritgerð Helga Elíasar Helgason-
ar um efnið „hvað ætla ég að
verða þegar ég er orðinn stór“;
Helgi skrifaði, að hann vildi
verða nýtur borgari. Alli flaug yf-
ir hestinn í Tarzan-leiknum í
leikfiminni hjá Stefáni íþrótta-
kennara.
Við morgunsönginn sté Ingólf-
ur söngstjóri Guðbrandsson frá
Prestbakka á Síðu fram að hand-
riði á sviðinu, þar sem flygillinn
stóð, og undir taktslögum hans
var sungið Sveinninn rjóða rósu
sá og Sig bældi refur. Kristján
Sigtryggsson frá Leiti í Dýrafirði
sat við hljóðfærið og lék undir
sönginn með mikilli hind. Vil-
hjálmur Einarsson frá Hafranesi
í Fáskrúðsfjarðarhreppi kom í
heimsókn og hafði hlotið silfur-
verðlaun á Ólympíuleikum í
Melbourne fyrir að stökkva 16,25
metra í þrístökki; og við fórum
líka að reyna okkur á skólalóð-
inni og allir vildu vera Vilhjálm-
ur, nema Alli pantaði að vera
Brasilíumaðurinn DaSilva, sem
stökk lengra en Vilhjálmur.
Stelpurnar heyrðust hvísla, að
Vilhjálmur væri næstum því eins
sætur og Ásgeir kennari.
Gengið var í Knattspyrnu-
félagið Fram og leikið á vellinum
neðan við Sjómannaskólann og
það var eins og boltinn væri límd-
ur við fæturna á Alla og Jóhann-
esi Atlasyni. Aðrir máttu una því
að vera einlægt staddir annars
staðar á leikvanginum en tuðran,
og þegar á leið urðu sumir sauð-
leiðir á því að eltast við knöttinn.
Fullorðinn varð Alli atkvæða-
mikill á opinberum vettvangi.
Guð verndi og styrki ástvinina
alla. Hann blessi minningu Al-
freðs Þórs Þorsteinssonar.
Gunnar Björnsson,
pastor emeritus.
Fallinn er frá góður og traust-
ur vinur minn og samstarfsmað-
ur til margra áratuga. Kynni
okkar Alfreðs hófust með nokkuð
óvenjulegum hætti á vettvangi
borgarstjórnar árið 1986, þegar
hann settist í skipulagsnefnd
Reykjavíkur þar sem undirritað-
ur gegndi starfi formanns.
Á fyrsta fundi nefndarinnar
byrjaði samstarf okkar ekki vel. Í
framhaldi af þeim fundi sem var
stormasamur stakk Alfreð upp á
því að við tveir myndum hittast
daginn eftir og ræða samstarfið
sem framundan væri næstu árin
á vettvangi skipulagsnefndar.
Það gerðum við. Síðan eru liðin
34 ár og í allan þann tíma hefur
samstarf og samband okkar ver-
ið traust, þótt við höfum ekki
ávallt verið sammála um hin
ýmsu mál eins og gengur og ger-
ist milli góðra vina.
Alfreð var sterkur og fjölhæf-
ur persónuleiki. Hann var for-
ystumaður og baráttumaður og
leiddi mörg mikilvæg hagsmuna-
mál til lykta í störfum sínum fyrir
Reykjavíkurborg. Hann var for-
maður stjórnar veitustofnana
Reykjavíkurborgar og síðar
stjórnar Orkuveitu Reykjavíkur
við sameiningu þeirra í eitt fyrir-
tæki, eða samtals í 12 ár á mikl-
um framkvæmda- og uppbygg-
ingartíma í sögu þess fyrirtækis,
ekki síst við byggingu Hellisheið-
arvirkjunar ásamt öðrum mikil-
vægum verkefnum.
Á vettvangi borgarstjórnar
naut Alfreð sín vel og lagði þar
margt gott til mála, ekki hvað
síst í þágu íþróttahreyfingarinn-
ar. Alfreð átti mjög gott með að
meta stöðuna í hverju einstöku
máli, greina kosti og galla, og í
framhaldinu setja fram tillögu
um afgreiðslu. Hann var þunga-
vigtarmaður í því verkefni að
halda R-listanum saman í 12 ár. Í
starfi sínu sem borgarfulltrúi
lagði Alfreð ávallt ríka áherslu á
að vera í góðu sambandi við þá
borgarbúa sem óskuðu eftir sam-
tali við hann.
Alfreð var virkur þátttakandi í
samfélagsumræðunni, skrifaði
greinar um stjórnmál, málefni
íþróttahreyfingarinnar sem voru
honum hugleikin og ýmis önnur
þjóðfélagsmál. Hann var mikill
framkvæmdamaður í eðli sínu og
einkar úrræðagóður við lausn
flókinna viðfangsefna. Hvar-
vetna þar sem Alfreð kom að
verki, í pólitík eða öðrum við-
fangsefnum, mátti greina það.
Dugnaði Alfreðs var viðbrugð-
ið, hvort sem hann vann að eigin
málum eða annarra. Hann var
mikill fjölskyldumaður og lét sér
mjög annt um Guðnýju og fjöl-
skyldu sína, sem var hinn styrki
bakhjarl í lífi hans.
Nú að leiðarlokum vil ég
þakka Alfreð einlæga vináttu og
allar þær góðu samveru- og sam-
starfsstundir sem við áttum sam-
an. Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast
honum vel og eiga hann að vini.
Guðnýju og fjölskyldu hans allri
þökkum við Guðrún góða vináttu
ávallt og sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Fram
Við fráfall Alfreðs Þorsteins-
sonar, heiðursfélaga Knatt-
spyrnufélagsins Fram, sjá
Framarar á eftir afar öflugum og
litríkum félagsmanni sem setti
sterkan svip á félagslíf Fram. Al-
freð, sem var gerður heiðurs-
félagi Fram á 90 ára afmælis-
árinu 1998, lagði til ófá handtökin
til að efla félagið.
Það er erfitt að rekja sögu
Fram án þess að minnast Al-
freðs. Ungur sneri hann sér al-
farið að þjálfun yngri flokka,
varð síðan mikill leiðtogi, en fyrst
og fremst félagsmaður, sem unni
félagi sínu heitt. Alfreð sýndi
fórnfýsi, dugnað, kraft og ódrep-
andi baráttuvilja í störfum fyrir
Fram og Framarar gátu alltaf
leitað til hans til að fá góð ráð.
Alfreð var fæddur og uppalinn
Framari – svo mikill Framari að
sagt var að blátt blóð hefði runn-
ið um æðar hans. Hann lék knatt-
spyrnu með yngri flokkum Fram
og hóf síðan ungur, 18 ára, 1962,
að þjálfa yngri flokka félagsins
með Guðmundi Jónssyni,
Mumma, og áttu þeir mikinn þátt
í öflugri uppbyggingu yngri-
flokkastarfs Fram, jafnt innan
vallar sem utan. Alfreð var kjör-
inn í unglinganefnd KSÍ 1963 og
var formaður nefndarinnar í
fjögur ár, 1964-1967.
Alfreð, sem gegndi margvís-
legum trúnaðarstörfum fyrir
Fram, sinnti félagsmálum mikið.
Hann var formaður knattspyrnu-
deildar 1965-1966 og var tvisvar
formaður Fram; 1972-1976 og
1989-1994. Á fyrra tímabilinu
flutti félagið úr Skipholti í Safa-
mýrina og á seinna tímabilinu
var íþróttahúsið byggt með fé-
lagsaðstöðu. Alli var alltaf til
staðar þegar mikið lá við.
Alfreð kom víða við með
Framliðinu í knattspyrnu. Þegar
Alfreð mætti á hinn glæsilega
völl Real Madrid, Santiago
Bernabéu, 1974, er Fram lék þar
í Evrópukeppni meistaraliða, var
hann formaður Fram. Alfreð
vakti mikla athygli í veislu hjá
Real Madrid fyrir Evrópuleikinn
þegar hann var kynntur, sem for-
seti Fram, fyrir forseta Real Ma-
drid, sjálfum Santiago Bernabéu
de Yesta, sem leit stórum undr-
unaraugum á Alfreð og sagði:
„Hvað, er það stráklingur sem á
Fram?“ Alfreð var þá 30 ára; 49
árum yngri en Santiago Berna-
béu de Yesta, sem var 79 ára –
fæddur 1895. Hann var forseti og
aðaleigandi Real Madrid í 35 ár,
frá 1943 – ári áður en Alli fæddist
– til 1978.
Alfreð, sem var kjörinn heið-
ursfélagi Íþróttasambands Ís-
lands 2009, sat í stjórn sam-
bandsins 1976-1986, lengst af
sem ritari. Þá var hann í ýmsum
nefndum innan ÍSÍ, var stjórn-
arformaður Íslenskrar getspár
1993-1994 og m.a. formaður
lyfjanefndar ÍSÍ.
Alfreð var sæmdur silfur- og
gullmerki Fram, silfurkrossi
Fram og Framkrossinum úr
gulli, sem heiðursfélagar bera.
Hann var sæmdur gullmerki
Knattspyrnuráðs Reykjavíkur
og Íþróttabandalags Reykjavík-
ur, silfur- og gullmerki Knatt-
spyrnusambands Íslands og gull-
merki og heiðurskross ÍSÍ, sem
er æðsta viðurkenning sam-
bandsins.
Framarar kveðja og minnast
Alfreðs með þakklæti fyrir mikil
störf í þágu félagsins.
Eiginkonu hans, Guðnýju
Kristjánsdóttur, og fjölskyldu
eru sendar hugheilar samúðar-
kveðjur.
Sigmundur Ó. Steinarsson.
Sterkur pólitískur forystu-
maður borgarmála er fallinn frá.
Sagt er að vika sé löng í stjórn-
málum en hvað getum við þá sagt
um hálfa öld? Allt frá 1970 sat Al-
freð Þorsteinsson meira og
minna í borgarstjórn Reykjavík-
ur og í ráðum og nefndum á
hennar vegum. Áhrif hans voru
því margvísleg og víðtæk á þróun
borgarinnar.
Stóran hluta þessarar hálfu
aldar vorum við Alfreð samherj-
ar í baráttunni fyrir hugsjónum
Framsóknarflokksins í málefn-
um borgarinnar. Það var ekki
alltaf auðvelt verkefni en öflugt
félagslíf og blómleg starfsemi fé-
laganna í Reykjavík gerði það að
verkum að þetta var skemmtilegt
og gefandi. Alfreð var afar dríf-
andi formaður Félags framsókn-
armanna í Reykjavík í mörg ár
og hélt uppi pólitískum umræðu-
fundum með forystufólki flokks-
ins sem og skemmtisamkomum.
Á sunnudagseftirmiðdögum yfir
vetrartímann var t.d. spiluð
framsóknarvist og ágæt verðlaun
í boði. Í kaffihléinu voru góðar
veitingar og stutt ávarp flutt um
málefni dagsins. Ekki má gleyma
sumarferðunum, þegar haldið
var af stað í mörgum rútum á vit
náttúru landsins.
Á efri árum sér fólk liðna tíð í
ákveðnum hillingum, fé-
lagsstússið með flokksmönnum
fer í þann flokk. Jákvæðni, fjör
og félagslíf skapar samkennd
sem tengir fólk saman. Við Al-
freð vorum formenn sitt í hvoru
félaginu og auðvitað kom fyrir að
við værum ekki á einu máli um
aðferðir, en það hafði ekki áhrif á
samstarfið.
Alfreð réðst til Tímans ungur
að árum sem blaðamaður. Það
var góður undirbúningur fyrir
stjórnmálamann, enda var Alfreð
Alfreð
Þorsteinsson