Morgunblaðið - 30.10.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2020
✝ Sigurður Sam-úel Sigurðsson
fæddist 30. október
1951. Hann lést á
heimili sínu í Far-
mers Branch í Tex-
as 9. október 2020
eftir harða baráttu
við krabbamein.
Foreldrar Sig-
urðar voru Lúvísa
Möller, f. 19.8. 1914,
d. 14.3. 1966, og
Sigurður Samúelsson yfirlæknir,
f. 30.10. 1911, d. 26.1. 2009. Þau
eignuðust: Sif, f. 23.11. 1943, d.
10.5. 2018, Sjöfn, f. 14.12. 1945,
d. 24.12. 1948 og Sigurð.
Þann 16.12. 1971 kvæntist
Sigurður Birnu Jónsdóttur
lækni, f. 6.10. 1950. Börn þeirra
eru: 1) Jón Örn, f. 24.1. 1970.
Sonur Jóns og fyrrverandi sam-
býliskonu hans, Ingu Hrannar
Guðmundsdóttur, er Garðar
Smári, f. 10.12. 1989. Börn Jóns
og fyrrverandi eiginkonu hans,
Steinu Rósu Björgvinsdóttur,
eru Sindri Þór, f. 20.5. 1994 og
Kolbrá Sól, f. 14.3. 1998. Sam-
býliskona Sindra er Anna Mar-
grét Ingólfsdóttir, dóttir þeirra
er Anna Sól, f. 5.12. 2019. Dóttir
Önnu frá fyrra sambandi er
Emma Gabríela, f. 7.6. 2013.
Börn Jóns og fyrrverandi sam-
býliskonu hans, Kristínar Bjark-
des. 1979 fór hann að landamær-
um Taílands og Kambódíu í
flóttamannabúðir á vegum
Rauða kross Íslands og Inter-
national Committee of the Red
Cross. Þar var hann yfirmaður
íslenska læknateymisins og sá
um að veita flóttafólki og fórn-
arlömbum stríðs læknisaðstoð
fram á vor 1980. Sigurður starf-
aði svo á Landspítalanum til árs-
ins 1983 þegar hann flutti til
New York og hóf sérfræðinám í
svæfingalækningum. Árið ’87
tók hann við stöðu aðstoðar-
prófessors við University of
Iowa og starfaði einnig á há-
skólasjúkrahúsinu í Iowa. Hann
naut sín vel í kennarahlut-
verkinu á svæfingadeildinni og
var kosinn kennari ársins skóla-
árið ’89-’90. Í lok árs 1991 fluttist
fjölskyldan til Little Rock í Ark-
ansas þar sem Sigurður starfaði
á Veterans Administration Ho-
spital og sem aðstoðarprófessor
við University of Arkansas. Árið
1994 flutti fjölskyldan til Dallas í
Texas og Sigurður hóf þar
einkarekstur. Hann var með-
eigandi í læknateymi sem sér-
hæfði sig í hjartaskurðlækning-
um og starfaði sem svæfinga-
læknir sleitulaust fram í ágúst-
mánuð síðastliðinn.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í Reykjavík í
dag, 30. okt. 2020, og hefst at-
höfnin kl. 11.
Streymt verður frá útför:
https://youtu.be/RMUeoZCijho
Virkan hlekk á slóð má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
ar Ómarsdóttur,
eru Ómar Gísli, f.
25.6. 2002, Alexand-
er, f. 19.11. 2006, og
Birna, f. 19.11.
2006. 2) Lúvísa, f.
29.6. 1973, gift Haf-
liða I. Árnasyni, f.
18.10. 1970. Synir
þeirra eru Björn
Máni, f. 28.5. 2002
og Dagur Freyr, f.
16.11. 2004. Dóttir
Hafliða frá fyrra sambandi er
Guðbjörg Helga, f. 26.8. 1996.
Þann 28.9. 1986 kvæntist Sig-
urður Ágústu Dúu Jónsdóttur
hjúkrunarfræðingi, f. 18.5. 1956.
Synir þeirra eru Sigurður Sam-
úel, f. 9.11. 1987, Jón Þór f. 16.5.
1990, og Árni Muggur, f. 22.10.
1991.
Þann 23.9. 2000 kvæntist Sig-
urður Christine Savage, hjúkr-
unarfræðingi og kennara, f. 17.7.
1974. Dætur þeirra eru Cather-
ine Sif, f. 26.2. 2002, og Christine
Stella, f. 5.2. 2004.
Sigurður ólst upp í Reykjavík
en var mörg sumur í sveit hjá
frændfólki sínu á Reynisstöðum.
Hann lauk stúdentsprófi frá MH
1971 og cand. med. frá HÍ 1977.
Sigurður hóf störf sem kandídat
á Landakoti, var síðan héraðs-
læknir í Ólafsvík, þá læknir á
Landspítala og Kleppsspítala. Í
Siggi frændi hefur alltaf verið
mikil fyrirmynd hjá mér. Sem
ungur maður var hann með vöðva-
dellu á háu stigi, sem dæmi. „Eins
og stálfjöður - 30 stykki!“ kallaði
hann til mín og Nonna frænda.
Þetta þýddi að við áttum að taka
30 „sit-ups“, hnébeygjur og upp-
hífingar með látum.
Í kyndiklefanum undir Sund-
laug Vesturbæjar var lyftingaað-
staða þar sem við Nonni æfðum á
unglingsárunum undir forystu
Sigga frænda. Eftir puðið var svo
tekið skriðsund, einn eða tveir
kílómetrar, með gulu sundblöðk-
unum - til að fá stærri brjóst-
vöðva. Latissimus dorsi og Pecto-
ralis major eru aðalmálið, sagði
hann. Þessu lauk svo iðulega með
því að við vorum látnir éta hvor
sitt kílóið af hreinu skyri eða hann
tróð próteindufti ofan í okkur,
sem okkur fannst auðvitað við-
bjóðslegt, en kvörtuðum aldrei.
Hann kom reglulega með pró-
teindunk á Hávallagötuna.
„Hérna kallinn minn. Éttu þetta
svo þú fáir nú einhvern tímann
vöðva, þú getur ekki litið svona
út,“ sagði hann, glaður í bragði
eins og alltaf. „Svo skulum við
drífa okkur í bíó, það er verið að
sýna Schwarzenegger-myndina
Conan The Barbarian,“ sem hann
vildi alls ekki missa af.
Siggi og mamma ólust upp í
Háuhlíðinni. Mamma var átta ár-
um eldri. Það var ávallt mikil
væntumþykja milli þeirra systk-
ina sem átti eftir að verða enn
meiri með árunum. Þegar amma
Lúvísa veiktist var Siggi 9 ára
gamall. Hún lá á spítalanum veik í
6 ár áður en hún dó. Mamma, vin-
konur, frænkur, amma Erla,
amma Guðný og ýmsar ráðskonur
sáu mest um að passa litla prins-
inn. Siggi var mikill fjörkálfur og
líktist ömmu Lúvísu meira en afa
Sigurði, er mér sagt. Afi Sigurð-
ur, sem var ögn stífari í fasi,
skemmti Sigga með lestri Íslend-
ingasagna og kunni Siggi vel að
meta þær.
Sumarið 2017 fengum við
systkinin þá hugmynd að fara
með mömmu, Sigga og Christine,
ásamt börnum, í fjölskylduferð til
Mallorca. Það tók á að skipu-
leggja þetta því fólk varð að
leggja á sig langt ferðalag auk
þess sem veikindi mömmu voru í
brennidepli. Ég er feginn að hafa
náð góðu spjalli við hann Sigga yf-
ir nokkrum golfhringjum í sólinni.
Hann var alltaf svo hvetjandi og
áhugasamur. Þarna átti fjölskyld-
an ómetanlegar stundir í góðu
tómi. Ferðin gaf okkur ómetan-
legar minningar.
Siggi frændi bjó yfir einstökum
frásagnarhæfileikum. Hann færði
í stílinn með ýktu látbragði svo
maður hristist um af hlátri í marg-
ar mínútur. Sjálfur hneggjaði
hann af hlátri, í þéttum takti, jafn-
vel að sinni eigin frásögn. Það var
bráðsmitandi að vera nálægt
þessu. Það var ekkert sem toppaði
að fá að hanga með Sigga frænda.
Hann var óviðjafnanlega
skemmtilegur og ljúfur.
Ég votta ykkur krökkunum og
Christine mína fyllstu samúð nú
þegar við kveðjum hann Sigga
frænda. Við munum öll sakna
hans.
Auðunn Árni Blöndal.
Líf okkar allra stefnir til dauð-
ans. Þótt hann sé stundum fyr-
irsjáanlegur kemur fráfall náinna
okkur oftast í opna skjöldu og úr
jafnvægi. Þannig var það einnig
þegar Siggi Sam æskuvinur minn
lést í Bandaríkjunum 9. október
sl. Lát hans kom óvænt þótt ljóst
hafi verið í nokkurn tíma hvert
stefndi.
Kynni okkar Sigga hófust þeg-
ar við vorum fjögurra ára gamlir.
Þá var ég í nokkurra daga vistun
hjá frænda mínum sem bjó í sömu
götu og hann. Við þekktumst vel
öll barnaskólaárin en vinskapur-
inn varð þó ekki náinn fyrr en á
menntaskólaárunum. Í MH urð-
um við bekkjarfélagar og sessu-
nautar. Alla daga eftir að skóla
lauk fórum við saman heim til
Sigga sem bjó nánast við hlið skól-
ans. Þar var ýmislegt brallað, fæst
af því tengt námi. Meðal annars
kenndi hann mér að spila brids.
Áttum við margar ógleymanlegar
stundir við spilaborðið.
Siggi var mikill húmoristi og
hafði gott lag á því að sjá spaugi-
legar hliðar lífsins. Eitt tilvik er
mér sérstaklega minnisstætt.
Líkt og mörg ungmenni tókum við
upp ósið reykinganna á unglings-
árunum. Var það gert af krafti við
litla hrifningu foreldra. Minnist ég
sérstaklega eins síðdegis eftir
skóla þegar mikið var búið að
reykja og margir sígarettustubb-
ar lágu í öskubakkanum. Sigurð-
ur, pabbi Sigga, kom óvænt heim,
svo óvænt að okkur gafst ekki tími
til að losa öskubakkann áður en
hann birtist. Þeim gamla, sem var
doktor í hjarta- og lungnasjúk-
dómum, varð litið á alla stubbana
og leist greinilega mjög illa á
dagsverk okkar félaganna. Hann
lítur á okkur og spyr: „Eruð þið
virkilega búnir að reykja allt þetta
í dag?“ „Við?“ hváði Siggi, „nei,
nei, ekki ég, bara Óli!“ Ekki
hvarflaði að mér að koma vörnum
við í málinu og fékk í framhaldinu
langan og efnismikinn fyrirlestur
um óhollustu reykinga. Á meðan á
því stóð starði Siggi á gólfið og
engdist sundur og saman af hlátri
í hljóði þannig að tárin runnu nið-
ur eldrauðar kinnar hans. Vart
þarf að taka fram að ég átti sjálfur
í stökustu vandræðum með hlátur.
Því miður fór eins fyrir fyrirlestri
þess gamla, eins og fyrir mörgum
öðrum foreldrafyrirlestrum, inni-
hald hans fór fyrir ofan garð og
neðan hjá ungum hlustendum sem
töldu sig með öllu ódrepandi.
Reykingarnar héldu því óbreyttar
áfram.
Eftir læknanám í HÍ fór Siggi í
framhaldsnám til Bandaríkjanna
og sneri ekki aftur til búsetu á
æskustöðvunum. Samverustund-
irnar urðu því miður færri en ég
hefði kosið en minningu um góðan
vin mun ég varðveita.
Christine og fjölskyldu Sigga
allri sendum við Bobba innilegar
samúðarkveðjur.
Ólafur Haukur Johnson.
Sigurður Samúel
Sigurðsson
✝ Árni H. Bjarna-son fæddist í
Hafnarfirði 19.
mars 1933. Hann
lést á Hrafnistu,
Skógarbæ, 15.
október 2020.
Foreldrar Árna
voru Valería Svan-
hvít Árnadóttir
húsmóðir, f. 1905,
d. 1968, og Bjarni
Þórðarson bifreið-
arstjóri, f. 1900, d. 1974. Systk-
ini Árna eru Sigríður Rósa, f.
1938, fv. bankastarfsmaður, og
Sigurður Björgvin, f. 1947,
húsasmíðameistari. Yngsta
systkinið, drengur, lést í fæð-
ingu árið 1951.
Árni kvæntist árið 1956 Birnu
G. Bjarnleifsdóttur, f. 1934, leið-
sögumanni og fv. forstöðumanni
Leiðsöguskólans í Kópavogi.
Dætur þeirra eru: 1) Erla
Svanhvít, f. 1959, hæstarétt-
arlögmaður, gift Jóni Finn-
björnssyni landsréttardómara.
Dætur þeirra eru: a) Guðrún
Hrönn, f. 1986, gift Ragnari
Steini Ólafssyni, þau eiga tvö
börn, Emilíu Kristbjörgu og
stjóra, hann var skrifstofustjóri
bankans á árunum 1966-1983,
síðan útibússtjóri í útibúi bank-
ans og síðar Íslandsbanka í Húsi
verslunarinnar og loks í útibúi í
Glæsibæ. Hann lét af störfum í
bankanum á árinu 2000.
Árni og Birna voru
frumbyggjar í Breiðholtshverfi í
Reykjavík og létu málefni hverf-
isins til sín taka en hann var um
tíma skoðunarmaður reikninga
Breiðholtssóknar. Árni lauk
prófi til réttinda á 30 rúmlesta
skipi, átti um árabil skemmtibát
ásamt öðrum og var virkur í
starfi Snarfara, félagi skemmti-
bátaeigenda í Reykjavík. Önnur
áhugamál hans voru einkum
jazztónlist, ljósmyndun, skíði og
bílaviðgerðir auk þess sem hann
stundaði sund daglega í Breið-
holtslaug meðan heilsan leyfði.
Árni veiktist alvarlega á ár-
inu 2008 og naut síðustu árin
umönnunar á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ.
Útför Árna verður gerð frá
Seljakirkju í dag, 30. október
2020, kl. 15. Athöfninni verður
streymt á slóðinni:
http://www.seljakirkja.is/seljasokn/
streymi
Virkan hlekk á athöfnina má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Árna Gunnar, b)
Birna, f. 4. júlí
1990, í sambúð með
Einari Inga Davíðs-
syni. 2) Anna Sól-
veig, f. 1967,
bankastarfsmaður,
gift Þorkeli Jó-
hannssyni flug-
stjóra. Synir þeirra
eru: a) Jóhann
Árni, f. 1993, í sam-
búð með Önnu
Gunnarsdóttur, þau eiga ný-
fæddan son, b) Bjarnleifur Þór,
f. 2000.
Árni lauk gagnfræðaprófi frá
Flensborgarskóla 1949, versl-
unarprófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands 1953 og stúdentsprófi frá
sama skóla 1955. Hann starfaði
um skamma hríð við skrifstofu-
störf hjá Einari Sigurðssyni út-
gerðarmanni en hóf störf sem
gjaldkeri hjá Verzlunarspari-
sjóðnum skömmu eftir að hann
tók til starfa, eða í ágúst 1957.
Rekstur sparisjóðsins fluttist
síðar yfir í Verzlunarbanka Ís-
lands. Við opnun fyrsta útibús
bankans á Laugavegi 172 árið
1962 tók Árni við starfi útibús-
Elsku afi minn. Ég veit eig-
inlega ekki hvar ég á að byrja.
Minningarnar eru svo ótal marg-
ar og gætu auðveldlega fyllt heila
bók. Þær tengjast mörgum stöð-
um, enda varstu ævinlega eitt-
hvað að stússast. Hvort sem það
var í stóra kjallaranum í Brúna-
stekknum, á skíðum, með mér í
æfingaakstri eða úti á sjó á bátn-
um Dýra. Við barnabörnin feng-
um öll að prófa að taka aðeins í
stýrið á Dýra og fara í stuttar
veiðiferðir á honum. Sumarið
2005 sigldirðu með nokkrum fé-
lögum þínum til Ísafjarðar, þang-
að sem við amma flugum og hitt-
um ykkur í bátnum. Við sigldum
m.a. um Jökulfirðina og fórum í
land á Hesteyri. Þú sast einfald-
lega aldrei auðum höndum, og
dagurinn þar sem allt breyttist
og tilveru ykkar ömmu var mis-
kunnarlaust snúið á hvolf var
engin undantekning. Þú hafðir
farið í sund um morguninn og
varst niðri í kjallara að stússast
þegar þú skynjaðir að ekki væri
allt með felldu. Rúmri viku áður
höfðum við verið í æfingaakstri,
eins og við gerðum svo oft eftir
að ég byrjaði að læra á bíl. Þol-
inmæði þín var ótrúleg og þig
munaði ekkert um að keyra aftur
og aftur að stóru brekkunni á
Rafstöðvarveginum svo ég gæti
æft mig í að taka af stað í brekku.
Og jafnaðargeðið sem þú bjóst
yfir var aðdáunarvert, það eru
ekki allir sem geta verið pollró-
legir þegar 17 ára unglingur er
undir stýri. Reyndar man ég ekki
eftir því að þú hafir nokkrum
tímann skipt skapi. Umhyggju-
semi er eitt af þeim orðum sem
lýsa þér einnig vel. Ég var einnig
17 ára þegar þú keyrðir mig á
menntaskólaball og brýndir fyrir
mér að skilja aldrei drykk eftir á
borðinu, frekar að kaupa nýjan.
Hjálpsemi þín, hlýja og húmor
skein einnig alltaf í gegn. Þú
varst alltaf boðinn og búinn að
rétta fram hjálparhönd. Hvort
sem það var að hjálpa okkur við
iðnaðarmannastörf, keyra okkur
og sækja út á flugvöll eða annað.
Þú keyrðir og sóttir okkur
barnabörnin á íþróttaæfingar,
þegar við veiktumst varstu alltaf
tilbúinn að leysa foreldrana af og
við vorum alltaf velkomin í
styttri og lengri heimsóknir í
Brúnastekkinn. Alltaf sýndirðu
íþróttum okkar og öðrum tóm-
stundum mikinn áhuga. Þið
amma mættuð ævinlega á
fremsta bekk með vídeóupptöku-
vélina á íþróttaviðburði. Alltaf
gladdistu yfir góðum árangri
okkar og hrósaðir okkur fyrir.
Þú hafðir einnig gaman af því að
horfa með mér á Tomma og
Jenna-spóluna sem var til hjá
ykkur. Við horfðum nokkuð oft á
þetta saman og skellihlógum yfir
uppátækjum þeirra félaga. Þeg-
ar Lísa bættist við fjölskylduna
sýndirðu henni mikinn áhuga og
þið urðuð strax góðir vinir. Eins
og barnabörnin var hún ávallt
velkomin í heimsókn og leið vel í
jazztónlistinni sem einkenndi
Brúnastekkinn.
Við minnumst þín með miklu
þakklæti og munum vera dugleg
að tala um þig við langafabörnin
þín, þau Emilíu Kristbjörgu,
Árna Gunnar og litla snáðann
þeirra Jóhanns Árna og Önnu.
Hvíldu í friði, elsku afi minn, og
Guð geymi þig. Hjartans þakkir
fyrir allt. Ég trúi því að það komi
sá dagur að við hittumst á ný.
Þín
Birna.
Nú þegar elskulegur bróðir
minn hefur kvatt langar mig að
minnast hans með nokkrum orð-
um.
Árni eða Onni eins og hann
var jafnan kallaður af fjölskyldu
og vinum fæddist í Hafnarfirði.
Hann var elstur af okkur þrem
systkinum sem ólumst upp í ná-
lægð við Klaustrið og St. Jósefs-
spítala. Gengum við öll í skóla St.
Jóefssystra við góðan aga.
Á heimilinu var móðurafi,
amma og móðurbróðir. Gott var
að alast upp við þær aðstæður.
Við systkinin vorum svo lánsöm
að alast upp á þeim tíma þegar
mæður voru yfirleitt heima að
hugsa um börn og bú, veita þeim
aðhald, ást og hlýju.
Onni var eina barnið í fimm ár,
þegar allt í einu kemur lítil
stelpuskotta í heiminn. Sagði
hann mér löngu seinna að hann
hefði aldeilis ekki verið hrifinn að
fá systur sem tók athyglina frá
honum sjálfum, en aldrei lét
hann mig finna fyrir því á nokk-
urn hátt. Talsvert seinna, eða um
það bil níu árum, eignuðumst við
bróður. Þar með var Onni orðinn
stóri bróðir og var bara nokkuð
sáttur með það.
Hann var góður bróðir, ein-
staklega bóngóður og hjálpsam-
ur við alla, enda var hann róleg-
ur, yfirvegaður og ljúfur með
þægilega nærveru og aldrei féll
styggðaryrði á milli okkar systk-
inanna.
Hann var handlaginn með ein-
dæmum, sama hvað hann tók sér
fyrir hendur, hvort það var að
gera við eða taka í sundur bíla og
setja saman, eða hvað annað sem
þurfti lagfæringar við.
Hann var mikill jazzáhuga-
maður og dillaði gjarnan fæti í
takt við tónlistina.
Hann eignaðist bát ásamt fé-
laga sínum og hafði mjög gaman
af að renna fyrir fisk úti á flóa.
Hann var bankastarfsmaður
alla sína starfsævi, fyrst hjá
Verzlunarsparisjóði, og seinna
Verzlunarbanka, en síðustu árin
útibússtjóri hjá Íslandsbanka.
Síðustu árin voru honum erfið
svo ég held að hann hafi verið
hvíldinni feginn.
Elsku bróðir, ég bið Guð að
blessa minningu þína og vaka yf-
ir ástvinum þínum.
Vertu kært kvaddur, hafðu
hjartans þökk fyrir allt.
Sigríður Rósa og
Sigurður Herlufsen.
Árni H. Bjarnason
Elskuleg móðir okkar og amma,
JÓHANNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
til heimilis á Hrafnistu í Hafnarfirði,
lést mánudaginn 26. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Börn, barnabörn og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, bróðir og mágur,
SIGURÐUR HALLUR SIGURÐSSON,
brúarsmiður og yfirmaður
vinnuflokka Vegagerðarinnar,
lést í faðmi fjölskyldunnar á heimili sínu
föstudaginn 23. október eftir harða baráttu við krabbamein.
Útför hans fer fram mánudaginn 2. nóvember klukkan 13 og
verður streymt á slóðinni sonik.is/hallur
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Ljósið eða Krabbameinsfélagið.
Stella Steingríms
Ása Guðmundsdóttir
Eva Björg Sigurðardóttir Jón Viðar Hreinsson
Sigurður Örn Sigurðsson Sara Rut Kristbjarnardóttir
Tristan, Dagur og Arnar
Guðmundur Sigurðsson Jónína Sigurðardóttir