Morgunblaðið - 30.10.2020, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2020
✝ Friðrika Judith Júlíus-
dóttir fæddist á
Atlastöðum í
Fljótavík 19. mars
1920. Hún lést á
heimili sínu á
Seljahlíð 22. októ-
ber 2020. Hún var
dóttir hjónanna
Júlíusar Geir-
mundssonar og
Guðrúnar Jóns-
dóttur. Systkinahópurinn var
stór, auk Judithar voru systk-
inin 11 talsins: Ingibjörg, Geir-
mundur, Sigurlína, Jón Ólafur,
Jóhann, Guðmundína Sigur-
fljóð, Júlíanna, Guðmundur
Snorri, Þórður, Anna og Guð-
mundur Þórarinn.
Judith bjó hjá foreldrum sín-
um fyrstu fjögur árin en fór þá
„til láns“ eins og hún sagði
sjálf til frændfólks, systkin-
anna Margrétar og Hermanns
Friðriksbarna sem bjuggu á
Látrum í Aðalvík.
Upphaflega átti þetta að
vera tímabundin ráðstöfun en
heimferðinni var sífellt frestað
og svo fór að hún kom ekki
aftur til Atlastaða nema sem
gestur.
Judith bjó á Látrum þar til
eftir fermingu. 14 ára lá svo
leið hennar til Ísafjarðar þar
sem hún var í vist.
Á Ísafirði kynnist hún
þau lítið hús á Laufásvegi 12
og fluttu þangað heimili og
rekstur. Árið 1957 fluttu þau
svo á Laufásveg 61. Judith
lagði stund á snyrtifræði og
rak að auki snyrtistofu við
Laufásveginn á tímabili.
Stefán andaðist 27.7. 1974,
þá aðeins 54 ára að aldri.
Judith hélt áfram rekstrinum
næstu árin og flutti í lítið hús
við Haðarstíg í Reykjavík.
Árið 1980 hófu Björn Ófeigs-
son kaupmaður og Judith bú-
skap sem stóð næstu 15 árin
eða þar til Björn andaðist, 19.
mars 1995. Bjuggu þau fyrst í
Brekkugerði þar sem Björn
átti hús en keyptu síðar saman
íbúð í Hæðargarði. Björn átti
sumarbústað við Elliðavatn
sem hann nefndi Grenilund þar
sem þau áttu saman góðar
stundir. Þar er nú Björns-
lundur sem er útivistasvæði í
Norðlingaholti. Eftir andlát
Björns flutti Judith í lítið par-
hús við Seljahlíð þar sem hún
bjó næstu árin eða þar til að
hún flutti inn á Seljahlíð sem
varð hennar hinsti dvalar-
staður.
Judith skilur eftir sig 4
börn, 15 barnabörn, 43 lang-
ömmubörn og sex langa-lang-
ömmubörn eða 68 afkomendur
sem allir eru á lífi.
Streymt verður frá útför-
inni:
https://tinyurl.com/y5ykqwg4
Virkan hlekk á slóð má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
væntanlegum
eiginmanni sínum,
Stefáni Ólafssyni
iðnrekanda, sem
þá stundaði nám í
Verslunarskól-
anum. Judith
stundaði nám í
snyrtifræði við
Snyrtiskóla Mar-
grétar Hjálmtýs-
dóttur og var síðar
prófdómari hjá
henni. Hún var einnig formað-
ur Félags íslenskra snyrtifræð-
inga um skeið.
Judith giftist Stefáni á tutt-
ugu og þriggja ára afmæli sínu
19. mars árið 1943.
Börn þeirra eru: 1) Þóra,
fædd 31.10. 1943, gift Guð-
mundi Óskari Skarphéðinssyni,
f. 22.3. 1944 og síðar Hjalta
Rögnvaldssyni, f. 21.2. 1949.
Þóra var í sambúð með Grétari
Vilhelmssyni, f. 15.5. 1943. 2)
Anna, fædd 8.6. 1946, gift Ro-
nald Ö. Símonarsyni, f. 29.3.
1945. 3) Ólafur Jón, fæddur
19.7. 1949 giftur Guðrúnu
Þórsdóttur, f. 28.6. 1951, d.
25.5. 2010. 4) Margrét, fædd
30.1. 1957, gift Jóhanni H.
Albertssyni, f. 24.7. 1958.
Eftir námið í Verslunarskól-
anum hófu Stefán og Judith að
framleiða skó og töskur. Þau
byrjuðu smátt en árið 1949 eft-
ir að Ólafur fæddist keyptu
Ekki er það létt að kveðja
mömmu mína þótt hún hafi verið
á 101. aldursári.
Mamma var fallegasta kona
sem ég hef séð. Hún var skörp,
fylgdist vel með öllu sem var að
gerast og ekki síst fylgdist hún
með afkomendum sínum sem
eru um 60 talsins og ekki allir á
Íslandi heldur einnig í Svíþjóð,
Noregi, Ástralíu og Kanada.
Mamma var voða stolt af öllu
sínu fólki.
Mamma var aldrei iðjulaus
meðan hún gat unnið, prjónaði,
saumaði og gerði fjölmarga fal-
lega muni úr leir sem hún hélt
áfram að gera eftir að hún lam-
aðist vinstra megin. Hún hélt
eftir sem áður áfram að móta
leirinn og þá bara með hægri
hendi.
Endalaust er hægt að segja
frá henni mömmu minni, mikil
athafnarkona og vinamörg og
vildi allt gera fyrir alla.
Elsku mamma, ég og öll mín
fjölskylda kveðjum þig með
miklum söknuði og þökkum þér
fyrir allar góðar minningar og
allt sem þú varst fyrir okkur.
Anna Stefánsdóttir.
Við skiljum öll eftir okkur
spor í heiminum. Í umhverfi
okkar og í hjörtum þeirra sem
elska okkur. Þið getið rétt
ímyndað ykkur hversu djúp spor
hún amma hafði skapað á 100
árum. Spor sem enginn mun ná
að fylla upp í.
Amma var einstök kona, en
það vita allir sem þekktu hana
og þekktu til hennar. Það er
ekki oft sem þið sjáið 93 ára
gamla konu helluleggja gangveg
upp á eigin spýtur, en það kom
að sjálfsögðu ekki til greina að
þiggja aðstoð frá okkur ung-
lömbunum. „Þetta verða mínar
hinstu flísar hér á jörð,“ sagði
hún þrjósk og bandaði okkur
frá.
Það var líklega erfiðara fyrir
okkur að fylgjast með henni
puða við stíginn, heldur en það
var fyrir hana að leggja hann.
Hún skyldi gera allt sjálf á með-
an hún enn gæti það, og þegar
amma ákvað eitthvað þá skyldi
það standa. Hún var aðdáunar-
verð og mikil fyrirmynd sem
þekkti það ekki að gefast upp.
Styrkur hennar var stórkostleg-
ur.
Frá svona karakterum koma
bestu ráðleggingarnar, og það
var gott að eiga hana í sínu
horni þegar lífið hristi upp í
manni. Hún var á þeirri skoðun
að maður mætti taka sér sólar-
hring til að finna til og gráta, en
svo ætti maður að standa beinn í
baki „og bara búpp!“ Halda
ótrauður áfram.
Amma var gullfalleg að innan
sem utan og lagði alltaf mikið
upp úr því að koma vel fram og
líta vel út. Það var ekki vandað
verk fyrir hana. Allt sem frá
henni kom bjó yfir sömu fegurð,
en hún var svo skapandi og
hæfileikarík.
Hvort sem það voru töskur í
denn, perlufestar og nælur eða
hátískufatnaður á Barbie-dúkk-
ur, það var vandað, fallegt og
einstakt. Eins og hún.
Heimurinn hefur tapað mikl-
um feng. Umhyggjan sem
streymdi út frá ömmu, sem var
alltaf með opinn faðm fyrir alla,
líka strokuköttinn Jón Jakobs-
son og litlu fuglana sem trítluðu
inn í Hjallaselið. Aldrei hall-
mælti amma nokkrum manni,
upphátt, og aldrei hækkaði hún
róminn. Binna systir prísar sig
þó enn yfir því að vera sú eina,
af svo ótalmörgum afkomend-
um, sem náði að láta krullurnar
rísa á ömmu, en þar fyrir utan
var skap ömmu eins og lygn
sjór. Þú fannst heldur hvergi
eins mikla ró og heima hjá
ömmu, en þangað var ofboðslega
gott að koma og næra sig. Raun-
veruleikinn snerti mann ekki hjá
henni, hvort sem það var í
Hjallaselinu eða Seljahlíð, eða
þegar hún kom og passaði okkur
heima í Holtaseli. Andrúmsloftið
var svona yndislegt vegna
ömmu, ekki staðsetningarinnar.
Vonandi finnum við enn þessa
ró um komandi ár þegar við
hugsum til hlýrra minninga sem
amma skapaði með okkur.
Elsku amma, vonandi veistu
hversu þakklát við erum fyrir
allt sem þú gerðir, sagðir og
varst fyrir okkur. Við kveðjum
þig nú, með knúsum og nebba-
kossum, og lofum því að heiðra
minningu þína, því að mann-
eskja eins og þú ætti aldrei að
falla í gleymsku.
Frelsi
Mér finnst þetta enn vera erfiður
draumur,
að þú standir mér ekki við hlið.
En nú er ei fastur við þig þessi taumur
sem lengdi þá erfiðu bið.
Þakklát ég er fyrir allar þær stundir
sem ég fékk að njóta með þér.
En nú munu bíða þín endurfundir,
en ég geymi þig alltaf hjá mér.
Gengið þú hefur nú skrefin þín þungu,
þá frelsið þér tekur loks við.
Ég veit að við rúmið þitt englarnir
sungu
er þeir sátu þér ætíð við hlið.
Þeir tóku loks við þér með faðmandi
örmum,
þú með sannindum fagnaðir þeim.
Þú veist vel að missinn við ætíð
hörmum,
en nú loks ert þú komin heim.
(Judith Ingibjörg Jóhannsdóttir)
Barnabörnin úr Holtaselinu,
Brynhildur, Stefán,
Ásdís, Katrín og Judith.
Elsku Júdda amma.
Ég sit hér í tómleika þrátt
fyrir að öll höfum við vitað að
tíminn þinn væri sannarlega
kominn og þú tilbúin að kveðja.
Ég er full þakklætis og stolt
af að tilheyra stórum hópi af-
komenda þinna. Þú varst okkur
öllum sterk fyrirmynd, sjálfstæð,
dugleg, listræn og skapandi.
Mikill fagurkeri með allt svo fal-
legt í kringum þig. Glæsileg og
tignarleg svo um var talað og
alltaf stutt í húmorinn, allt fram
á síðustu stund.
Ég er þakklát fyrir sambandið
okkar sem dýpkaði með árunum
og hvernig við studdum hvor
aðra.
Takk fyrir allt, elsku amma,
ég mun sakna þín.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið, elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Helena.
Judith amma var merkileg
kona og bjó yfir visku þeirra sem
hafa fæðst á öðrum tíma, inn í
annan heim en við þekkjum. Hún
var trúuð, bæði á Guð og álfa.
Hún var fríðari en fólk er
flest, vinnusöm, með gott við-
skiptavit, jákvæð, drífandi, list-
ræn og traust. Það er fjársjóður
að eiga jafn flotta fyrirmynd og
Júdd-ömmu.
Í henni var fallegur galdur og
dagurinn varð betri með heim-
sókn til ömmu. Heimili hennar
var stórkostlegur töfraheimur,
Neskaffi í sparibolla, pokadjús
fyrir krakkana og nammiskúffan
alltaf full. Minningarnar eru
margar, allar góðar og allar dýr-
mætar.
Amma boðaði jólin með því að
setja upp englaborð og það mun-
um við gera áfram í minningu
hennar.
Elísabet Ronaldsdóttir,
Þorsteinn Máni, Sindri,
Birta, Þórbergur Logi,
Ronald Bjarki og
Zoey Elísabet.
Judith (Júdda) Friðrika Júl-
íusdóttir fæddist í Fljótavík árið
1920, dóttir Júlíusar Geirmunds-
sonar og Guðrúnar Jónsdóttir.
Foreldrar hennar voru bændur á
Atlastöðum í Fljóti þar sem hún
ólst upp með ellefu systkinum.
Fyrir nútímamanninn hefur lífið
í Fljóti verið erfitt en haft er eft-
ir Júddu að hún hefði hvergi
annars staðar viljað alast upp og
að allir hafi verið ánægðir með
sitt. „Við höfðum nóg að borða,
vorum bæði með sjóinn og land-
búnaðinn,“ og haft er eftir henni
að allir af hennar kynslóð hafi
verið ánægðir í Aðalvík og
Fljótavík. „Þar var gott að vera.“
Júdda fór í vist til Ísafjarðar 14
ára gömul og flutti síðan suður á
mölina 17 ára. Þó vistin væri góð
á Hornströndum voru takmark-
aðir möguleikar fyrir unga
stúlku og enga vinnu að fá og því
þurfti að leita tækifæra annars
staðar.
Fljótavík hefur verið byggð
frá landnámstíð þó með nokkr-
um hléum, enda harðbýl og ekki
heiglum hent að stunda þar bú-
skap og sjósókn. Frændurnir og
félagarnir Júlíus Geirmundsson
og Jósep Hermannsson keyptu
Atlastaði árið 1906 og hófu þar
búskap hvor á sínum bænum.
Samstaða og samlyndi einkenndi
alla tíð sambýli Júlíusar og Jós-
eps og segja þeir sem til þekktu
að aldrei hafi þeir vitað til þess
að misklíð kæmi upp á milli
þeirra. Ef skoðað er lífshlaup af-
komenda þeirra er hægt að full-
yrða að engin kynslóð hefur lifað
aðrar eins breytingar í sögunni.
Fæðast nánast í torfkofa við erf-
iða lífsbaráttu þar sem margir
bjuggu við örbirgð, í allsnægtir
og tækni nútímans. Júdda er síð-
ust af sinni kynslóð til að kveðja
og því ákveðnum kafla í sögu
Fljótavíkur lokið.
Við systkinin eigum ljúfar
minningar um föðursystur okkar
og minnumst lífsgleðinnar sem
fylgdi henni og ekki síður glæsi-
leikans og þeirrar reisnar sem
hún bjó yfir. Það var alltaf gam-
an að fá Júddu í heimsókn og
ekki laust við að pabbi ljómaði
allur þegar fundum þeirra bar
saman.
Það er eitthvað svo notalegt
að vera innan um vel gert fólk
sem sér allt í jákvæðu ljósi. Það
er sama við hvern er rætt um
Judith, allir bera henni vel sög-
una og hennar er minnst sem
einstakrar konu, lífsglaðrar,
heiðarlegrar og skemmtilegrar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Eiginmaður Judithar var
Stefán Ólafsson, sem lést árið
1974, og áttu þau fjögur börn.
Blessuð sé minning Júddu
frænku.
Gunnar Þórðarson og
systkini.
Judith Júlíusdóttir
✝ Hlynur ElísGuðlaugsson
fæddist 9. október
2020. Hann lést um-
vafinn ást og um-
hyggju 19. október
2020 á Barnaspítala
Hringsins. For-
eldrar hans eru
Lilja Eggertsdóttir
tónlistarmaður, f.
15. nóvember 1977 í
Reykjavík, og Guð-
laugur Ingi Harð-
arson prentsmiður,
f. 30. júní 1972 í
Reykjavík. Systir
hans er Aðalheiður
Fríða, f. 9. mars
2018 í Reykjavík.
Í ljósi aðstæðna
verða einungis nán-
ustu aðstandendur
viðstaddir útförina.
Í dögun friðarsúlu Johns Len-
nons fæddist fallegur drengur
sem ákvað að berja heiminn aug-
um stutta stund. Þótt honum hafi
ekki verið veitt sú náð að vera hjá
okkur lengi, þá setur líf hans og
fráhvarf mark á okkur öll sem
fengum af tilveru hans snert.
Hlynur Elís fæddist á afmæl-
isdegi langalangafa síns, Elísar
Gíslasonar, stór, kraftmikill og
heilbrigður. Fjölskyldan beið
komu hans með eftirvæntingu,
sérstaklega litla systirin Heiða
Fríða, og jókst spennan enn
meira meðal ættingjanna, ekki
síst hjá ungum frænkum og
frændum, því ekki gátu þau heim-
sótt hann vegna þess faraldurs
sem geisar nú um heiminn. Sum
okkar voru svo gæfusöm að fá að
sjá hann í gegnum myndsamtöl,
horfa í augun á honum og heyra
hann kalla eftir meiri mat. Sex
dögum eftir fæðingu var honum
svo ekki hugað lengra líf. Hann
var þó ekki tilbúinn að gefast
strax upp og sýndi betri lífsmörk
daginn eftir og fór með mömmu
sína og pabba í stutta rússíbana-
reið í gegnum von og kvíða, en 10
daga gamall kvaddi hann þennan
heim í fangi foreldra sinna.
Það er nær ómögulegt að setja
sig spor Lilju systur og Gulla
mágs, harmur þeirra verður seint
læknaður að fullu. Þessi vanmátt-
arkennd sem grípur mann er
áþreifanleg; það er ekkert hægt
að laga, engu hægt að breyta,
engum um að kenna, engan hægt
að skamma. En maður lærir.
Smæð mannsins gagnvart nátt-
úrunni er ógnvænleg og maður
fyllist fljótlega þakklæti fyrir
heilbrigð börn, foreldra, systkini,
ættingja, vini og eigin heilsu.
Þannig lýsir Hlynur Elís veginn
áfram.
Um það leyti sem hjarta hans
hætti að slá, ákvað móðir jörð að
hrista sig kröftuglega svona eins
og hún vildi senda honum hinstu
kveðju. Við tökum öll undir hana.
Megi öll orka heimsins veita
Lilju, Gulla og Heiðu Fríðu styrk.
Hvíl í friði, Hlynur Elís. Þú lýs-
ir veginn.
Snorri Pétur, Svava María,
Jóhanna Björk, Einar Elís,
Kolfinna Björk og
Hrafntinna Björk.
Hlynur Elís
Guðlaugsson
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi og afi,
EINAR GUÐMUNDSSON
frá Kvígindisfirði,
lést á Eir hjúkrunarheimili 26. september.
Útförin fer fram frá Lindakirkju föstudaginn
30. október klukkan 15.
Útförinni verður streymt á slóðinni https://www.facebook.com/g
roups/455774152062566/?ref=share.
Aðalsteinn Einarsson
María Einarsdóttir Þorsteinn Einarsson
barnabörn og systkini
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN ARNAR BERGSSON
rafvirki,
lést fimmtudaginn 22. október á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi, umvafinn
ástvinum sínum. Útförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn
3. nóvember klukkan 15. Í ljósi aðstæðna munu einungis
nánustu aðstandendur verða viðstaddir athöfnina.
Ingibjörg Ingólfsdóttir
Sesselja Björnsdóttir
Sara Björnsdóttir Gulleik Løvskar
Inga Birna Björnsdóttir Ámundi Guðmundsson
Ingólfur Arnar Björnsson Caryna Gladys Bolivar
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sonur okkar, bróðir og mágur,
SIGURJÓN ÞORGILSSON,
Þingvallastræti 6,
Akureyri,
sem lést á Landspítalanum 25. október,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 9. nóvember klukkan 13:30.
Vegna aðstæðna og fjöldatakmarkana sem þeim fylgja verða
aðeins nánustu aðstandendur viðstaddir.
Björk Sigurjónsdóttir H. Þorgils Sigurðsson
Gunnar Þorgilsson Berglind Hanna Jónsdóttir
Heiðrún Gígja Ragnarsdóttir Sigurgeir Orri Sigurgeirsson
Guðmundur Jóhannsson Hjördís Halldóra Guðlaugsd.
og systkinabörn